Category Archives: geschiedenis

De haas met de amberkleurige ogen

Posted on by
Op aanraden van Bettie en Wieneke dit boek in de bieb aangevraagd. Alleen kreeg ik niet deze titel, maar “Het knoopjeskabinet”. Gelukkig ging het om hetzelfde boek, wel een oudere uitgave.
De eerste paar bladzijden was ik enigszins verward, omdat ik niet goed wist wie wie was. Maar de stamboom hielp me op weg en allengs vond ik het zo mooi, dat ik er maar met moeite los van kon komen.

Edmund de Waal beschrijft zijn familiegeschiedenis zo levendig en echt. Je kunt bijna de geur ruiken die in de 19e eeuwse kamers hangt en je voelt de aanwezigheid van hun vrienden, zoals Proust, Monet, Manet, Renoir, Degas.
In die tijd is handel met Japan nog maar net mogelijk en daar vinden kunsthandelaren de mooiste dingen. Die dan weer grif in de handen van rijke kunstliefhebbers overgaan. Zoals de netsukes, kleine beeldhouwwerkjes in ivoor of glanzend hardhout,  die dienen als een soort knopen aan een kimonoriem.

Na verloop van tijd komen de netsukes in het bezit van een familietak in Wenen, waar ze een beetje uit de toon vallen en onopgemerkt blijven. Alleen de kinderen bekijken de netsukes met een eigen en liefdevolle blik. De rijke Joodse familie ontkomt niet aan het nazi-geweld en moet vluchten, met achterlating van alle kunst en kostbaarheden. Alhoewel, de hele verzameling netsukes wordt wonderbaarlijk gered en komt via omwegen weer terug bij de familie. En via een even wonderlijke speling van het lot weer terug in Japan, al is dit nog niet het eindstation.

Een prachtig boek over kleine, maar schitterende kunstwerkjes.

Gevelstenen

Posted on by

Het is verstandig om te kijken waar je loopt. Dan heb je minder kans te struikelen of in de hondenpoep te trappen. Maar jammer genoeg mis je dan ook een heleboel moois. Want vaak hebben architecten of bouwmeesters hele mooie versieringen in de gevels aangebracht. Het loont dus zeker wel de moeite om eens omhoog te kijken.

Gisteren waren we bij een lezing over de geschiedenis van de Binnenweg in Rotterdam. Vanaf het begin zo rond 1400 tot nu, van soppige kleiweg tussen de weilanden tot de mooie straat van nu (weer)! Ik ken de Binnenweg best wel goed. Ik zat in de buurt op de MULO, werkte een tijdlang vlakbij, liep er vaak tijdens de lunchpauze en nu woont onze jongste zoon er. Maar Gerard Peet vertelde toch een heleboel, wat ik nog niet wist. En hij liet ons foto’s zien van wat er allemaal voor moois en leuks te vinden is. En ineens herkende ik iets. Want die gevelsteen…, die had ik toch ook al eens gefotografeerd? Ja dus, want soms sta ik even stil en kijk eens goed om me heen, ook op zoek naar die kleine, maar toch heel mooie details.


Gevelstenen zijn ook het thema van deze week bij Stuureenfoto. Heb je ook een mooie, grappige of bijzonder gevelsteen gevonden, doe dan mee!

Koelkast

Posted on by
Ik denk dat er nog maar weinig huishoudens in Nederland zullen zijn zonder een koelkast (of twee) in de keuken. Toch kan ik me nog wel de tijd herinneren dat bij ons thuis zo’n apparaat ontbrak. Wij hadden een piepklein keukentje, waarin met geen mogelijkheid een koelkast paste. Pas in 1969, nadat het huis door de Woningstichting Rotterdam was verbouwd, hadden we plaats voor zo’n ding. Tot dan toe haalde mijn moeder mondjesmaat bederfelijke waar.

bron: Het geheugen van Nederland

We hadden een vliegenkastje op het balkon en worst en kaas werd per ons gehaald. Bij de kruidenier, schuin tegenover ons huis.En hoewel ons huishouden niet zo geautomatiseerd was als nu, had mijn moeder daar toch tijd voor. Er was zelf s nog wel even gelegenheid om een praatje te maken.

Maar nu zou ik toch echt niet meer buiten de koelkast kunnen. Hij staat vol met potjes, flesjes, schaaltjes. We vinden nu ook dat spullen meestal gekoeld bewaard moet worden en dus zetten we er van alles te pas en te onpas in. En voor een onsje kaas of worst even naar de winkel lopen, dat doen we niet meer. Daar hebben we het te druk voor….. zeggen we.

Blikjes

Posted on by

Sommige dingen zijn nu zo gewoon, dat je je bijna niet kunt voorstellen dat we het ooit zonder hebben gedaan. Hoe gemakkelijk pakken we niet een paar blikjes uit de koelkast.
Toch is dat blikje pas in de late jaren vijftig bedacht en kreeg de uitvinder, Ermal Fraze er in 1963 patent op.
Vijftig jaar later zijn er al miljoenen blikjes gemaakt, gevuld en leeg gedronken. En helaas ook nonchalant weggegooid. Want vol meenemen is geen punt, leeg mee terugnemen en netjes in de vuilnisbak deponeren is iets heel anders. Behalve in Duitsland. Daar worden de blikjes netjes opgeruimd. Want als je een leeg blikje laat slingeren, is er altijd wel iemand die het meeneemt en het statiegeld gaat innen.

Klaprozen

Posted on by

Deze maand, augustus 2014, herdenken we het ontstaan van de 1e Wereldoorlog.
Ik heb destijds niet zo goed opgelet bij geschiedenis, maar ik kan me nog wel herinneren dat de moord op prins Franz Ferdinand de lont in het kruidvat was. Wie dieper ingaat op de aanleiding, ontdekt al snel dat het natuurlijk veel gecompliceerder lag.
Maar één ding is wel duidelijk: het was een grote en vooral bloedige oorlog, waarbij honderdduizenden soldaten het leven lieten. Hoeveel het er waren, daar kun je je bijna geen voorstelling van maken. Maar de foto van het “Bloodswept lands and seas of red” in Londen maakt het erg aanschouwelijk. Elke klaproos staat voor één in die oorlog gevallen Britse soldaat. In de loop van dit jaar zullen 888.246 rode keramieken klaprozen een bloedrood spoor vormen rond om de Tower of Londen.
Laten we stilstaan bij al die levens, die verloren gingen. En hopen dat oorlogen vooral geschiedenis zijn.

foto: http://www.mixedgrill.nl

 

Bij nacht

Posted on by

Het weekthema van Stuureenfoto is deze week “bij nacht”. En deze foto van een nachtelijk Rotterdam is dan wel heel toepasselijk. Deze foto maakte ik niet zelf (helaas), maar komt van de Wikipediapagina over het bombardement op Rotterdam. Want de omhoog stralende lichten vormen de brandgrens van het bombardement in 1940. Jammergenoeg is dit geen permanente toestand. Evengoed toch mooi om te zien.

foto gemaakt door: Yorick Groen

En heb je ook een mooie foto “by night”, dan kun je natuurlijk meedoen met Stuureenfoto.

Bewaren

Bewaren

D-Day

Posted on by

Dit bijna verlaten strand in Normandië was vandaag exact 70 jaar geleden aanzienlijk drukker en zeker niet vredig. Het is het strand, waar op 6 juni 1944 de geallieerden landen en waar het begin van het einde van de 2e Wereldoorlog werd ingeluid.
Nu ligt het strand van Arromanche er verlaten bij. Maar wie goed kijk,t ziet nog de resten van de landing.		  

Verzonken in het zand liggen her en der betonnen caissons, die gebruikt werden om een kunstmatige haven aan te leggen.
Hier vonden vele jonge mannen de dood. Ze worden anoniem geëerd met vele plaquettes en monumenten, maar dat heeft het verdriet van hun ouders en geliefden niet kunnen uitwissen.
Ook vandaag zullen er weer vele kransen gelegd worden. De oude veteranen zullen terug denken aan deze afgrijselijke dag. We danken er onze vrijheid aan, die velen betaalden met hun leven.

Noodkachel

Posted on by

In een tijd waarin kinderen niet meer weten wat een kolenkachel is, is het begrip noodkachel al helemaal onbekend. Eerlijk gezegd kende ik hem alleen van horen zeggen. Op de tentoonstelling De tweede wereldoorlog in 100 voorwerpen stond deze noodkachel en zo zag ik hem dan ook voor het eerst. Een uit blik geflanst kacheltje, waar alles wat maar brandbaar was in werd gestopt om maar enigszins warmte te hebben en eten te kunnen koken.

Dit exemplaar ziet er nog redelijk stabiel en goed werkend uit, maar dat van mijn ouders moet uit oude augurkenblikken zijn gemaakt. Nadat alle mogelijke brandstofbronnen waren uitgeput, besloot mijn moeder het hout van de zolderafscheiding te gebruiken. Na de oorlog leverde dat nog een berisping op van de verhuurder. Nou ja, daar maalde mijn moeder niet meer om, zij had even wat warmte gehad in de hongerwinter en het weinige eten dat er was kunnen koken.
Dat het kacheltje niet optimaal werkte, blijkt wel uit haar opmerking als iemand vroeg waarom ze weer eens niet thuis was: “Ik ben net een noodkachel, ik rook of ik ga uit 😉 “

 

Joodse huizen

Posted on by

Morgen willen we een bezoek brengen aan één van de Joodse huizen in Rotterdam. In het kader van de Dodenherdenking is het mogelijk een aantal huizen in Rotterdam (en andere steden) te bezoeken. Door het vertellen over hen en hun dagelijkse dingen in het vooroorlogse Rotterdam blijven de bewoners leven in onze herinnering.
Het is goed dat we blijven denken aan de velen die weggingen en nooit meer terugkeerden.

Middenstand

Posted on by

Het valt ons de laatste tijd op dat er zoveel winkeltjes verdwenen zijn. Wat je aan middenstand ziet, zijn vooral de grote ketens en die maken dat alle dorpen en steden er bijna hetzelfde uitzien.
Dat was vroeger anders. Als ik in mijn herinneringen graaf, kom ik een heleboel winkeltjes in onze oude straat tegen. Meteen als je de deur uitkwam  had je al een kapper, een groenteboer, een slager, een kruidenier, nog een kruidenier, een ijscoman, een slager…. en ga zo maar door.

En dat was nog maar één kant van de straat, aan de overkant kon je terecht bij een fourniturenzaakje, verderop sigaren kopen of je fiets laten repareren.
Nu liggen er hele woonwijken waar je met een lantaarntje nog geen winkel kunt ontdekken. Jammer toch, want de winkels hadden wel niet zo’n enorme keus, maar alles was wel persoonlijker. Of heeft alles in mijn hoofd een glanzend sausje gekregen? 

 

Bron: Het Rotterdam van toen