Waar laat je al je spullen als er geen zakken in je kleding zitten? Dat is niet mijn probleem, maar was de vraag in Japan, toen er nog heel veel kimono’s gedragen werden. Vrouwen stopten hun kleine spulletjes in de mouwen. Daar was ruimte genoeg voor. Maar mannen hadden meer en vaak grotere dingen bij zich. Die hingen hun spullen aan een koord dat door hun riem werd gehaald. En dat werd dan weer gesloten met een verschuifbare knoop, een netsuke. En omdat in Japan van bijna alles kunstwerkjes worden gemaakt, gebruikten ze dus men niet zomaar een blokje hout met een paar gaten. Nee, het waren vaak kleine maar prachtig gesneden ivoren of (hard)houten beeldjes. Niet veel groter dan een lucifersdoosje, vaak veel kleiner, maar zo gedetailleerd.
Ik heb al vaak zo’n mooie netsuke gezien op een antiekmarkt, maar nooit gekocht. Omdat ze meestal ver boven mijn budget zijn.
Maar nu heb ik dan toch een kleine en mooie verzameling. Okay, niet in het echt, maar via Pinterest. En ik laat jullie even meegenieten 😉 (Dubbelklik op een foto om te vergroten)
Category Archives: geschiedenis
Stonehenge
Alweer enige jaren geleden ging ik naar Engeland en bezocht ik ook Stonehenge. Een monument dat al eeuwen bestaat. Ongelofelijk hoe in de oudheid die verzameling stenen bij elkaar is gezet. En nog onbegrijpelijker dat de bewoners van toen ze konden neerzetten en stapelen zonder hijskranen.
Nu zijn er van die dwazen die menen dat zij hun namen met watervaste viltstift er op moeten schrijven.
Deel dit op:
Rotterdam
Vandaag luiden in Rotterdam tien minuten lang alle (kerk)klokken binnen de brandgrens. Precies op het moment dat in 1940 het bombardement in Rotterdam plaatsvond. Het bombardement dat hele centrum in brand stak en vele slachtoffers maakte. Dat onuitwisbaar in de herinnering van oude Rotterdammers staat. Nieuwe Rotterdammers, zoals ik, want van 1948, weten niet beter dat er in Rotterdam altijd wel wat gebouwd of herbouwd wordt. En die de stad zagen veranderen: van een wat zielloos centrum werd het een bruisende metropool. Waar het goed toeven is en vele toeristen bewonderend kijken naar de soms heel afwijkende architectuur. Zoals hier, achter het stadhuis, waar je midden in de stad toch rustig aan het water woont.
Deel dit op:
Nostalgie
Met de Scrabble/spelletjesclub een dagje uit. Al vroeg is er koffie en zelf gebakken cake. Het weer is nog regenachtig, maar als we verdeeld over drie auto’s vertrekken, is het droog en piept de zon net door.
We gaan naar Terschuur, naar het Ambachten- en speelgoedmuseum. Nu eens niet een museum waar alles achter glas en dus onbereikbaar staat, maar waar je veel, heel veel, mag vasthouden om het nog eens even goed bekijken.
Een museum ook dat propvol staat met van alles, van oude strijkijzers tot poppenhuizen, van Mecanno tot Barbie. Met oude winkeltjes, poppenhuizen, naai- en breimachines, verzamelingen van pannen, eierdopjes, koffergrammofoons.
De foto’s zijn met mijn mobiel genomen, dus niet zo erg goed. Maar als impressie kan het er mee door.
Het was een geslaagde dag, met veel verhalen over vroeger. Dat is natuurlijk niet verwonderlijk in zo’n omgeving.
Deel dit op:
Boek
 |
Ik ben weer helemaal in de ban van het lezen. Misschien heeft het te maken met het seizoen, met de donkere dagen of het vervelende nieuws, dat elke dag over ons uitgestrooid wordt. Bij dit boek trok vooral de titel mijn aandacht. Het is het autobiografische verhaal van Judith Uyterlinde, die uiteindelijk te horen krijgt dat ze geen kinderen kan krijgen. Daarop besluiten zij en haar man een kind te adopteren. Dan komt ze stukje bij beetje tot de ontdekking dat ook haar moeder en haar opa door omstandigheden door een andere vrouw dan hun eigen moeder werden opgevoed. Het is alsof ze aan de keukentafel haar verhaal verteld, staat op de achterflap en zo lijkt het mij ook. Zonder opsmuk, zonder theater. Maar wel realistisch en met veel gevoel. Heel goed geschreven. |
Deel dit op:
Kunst of kitsch?
| Stel je eens voor dat je dit bordje vindt, over pakweg zo’n 175 jaar. Op onverklaarbare wijze heeft het alle verhuizingen en erfenissen doorstaan. Misschien is er wel een klein schilfertje af, maar verder oogt het nog goed. En dat je dan naar zoiets als Kunst en Kitsch gaat. Helemaal in de veronderstelling dat dit toch wel een zeer zeldzaam exemplaar zal zijn. |  |
En dan de teleurstelling dat het een reclamebordje was. Dat het helemaal niets met echt Delfts blauw te maken heeft. Dat er nog meer reclame uitingen van de fabrikant te voorschijn komen. Zo’n fel oranje muts, een aardappelstamper met keramiek handvat. Of is het dan juist goud waard? Nou ja, wie weet….
Deel dit op:
Hout
Zo’n mooie stapel hout als voorraad in de tuin. Dat moet een goed gevoel geven. Dan weet je dat je lekker warm de winter doorkomt. Avond na avond genieten van flakkerende vlammetjes in de houtkachel of open haard. En dan is het met recht goed rusten na noeste arbeid.
Er is natuurlijk ook van alles mee te maken. En dat hoop ik terug te zien bij Stuureenfoto, waar hout ook het weekthema is.
Deel dit op:
Dorps
Nee, dit is geen dorpsgezicht van ergens op de Veluwe, of in Drenthe. Dit is (ook) Rotterdam. Hier geen hoge flats, geen hippe architectuur. Dit is Tuindorp Vreewijk. Ontstaan in het begin van de vorige eeuw, als woonwijk voor arbeiders en kantoorbedienden. Die natuurlijk ook recht hadden op een goede woning en een prettige woonomgeving. De huizen zijn klein en in de loop der tijd natuurlijk aangepast aan wat modernere eisen. Er zijn wellicht ook huizen samengevoegd. Maar wil je de sfeer van zo’n huis uit de beginperiode proeven, bezoek dan de museumwoning. Nog vrijwel geheel in oorspronkelijke staat. Kijk even op de website voor de juiste openingstijden.
Tuindorp Vreewijk is nog steeds rustig en kleinschalig. Er is een tijd sprake geweest van sloop, maar de bewoners hebben zich hevig verzet. En met succes, want een deel is inmiddels Rijksmonument. Beslist de moeite waard om ook dit deel van Rotterdams architectuur eens te bekijken.
Deel dit op:
Borduren
Ik had er al veel over gehoord, maar was er nog nooit geweest. In het Catharijnenconvent in Utrecht. Een prachtig museum met religieuze, voornamelijk christelijke, kunst. En op dit moment, tot en met 16 augustus, is er een tentoonstelling te zien van middeleeuwse kerkelijke gewaden. Prachtig geborduurd en ook bijzonder mooi tentoongesteld. Het is bijna onvoorstelbaar hoe fijntjes en met eindeloos geduld de kazuifels, stola’s en koorkappen steekje voor steekje bedekt werden met, uiteraard, veel Bijbelse voorstellingen. Maar ze geven ook een tijdsbeeld, er is zelfs een soort van kerkelijke mode, die gaandeweg verandert. Kostbare stoffen zoals fluweel en zijde, brokaat en dan nog eens rijkelijk geborduurd met schitterende kleuren en glinsterend goud of zilver. Het kan bijna niet anders dat het volk zich vergaapte aan de pracht en praal van deze kledij. Veel is in de loop der tijd vergaan, versleten. Soms werd iets vermaakt. Maar wat er nog over is, is nog steeds prachtig. Wie van borduren houdt, mag deze tentoonstelling zeker niet missen.
Klik op de foto om te vergroten:
Deel dit op:
75 jaar geleden
Vandaag is het precies 75 jaar geleden dat Rotterdam gebombardeerd werd.
Voor de aanval zag de stad er zo uit: |
|
En in nauwelijks een kwartier tijd werd de halve stad weggevaagd en zag ze er zo uit: |
In de Onderzeebootloods in Rotterdam Heijplaat is op dit moment een tentoonstelling te zien, waarin archiefbeelden, maquettes, verhalen van ooggetuigen en zelfs een compleet vliegtuig te zien zijn. Heel indrukwekkend!
