Dagje weg…

Naast de wekelijkse gymlessen heeft Saskia van FitRotterdam nog veel meer te bieden. Regelmatig nodigt ze ons mee uit naar het theater of plant ze een gezellige middag vol leuke workshops. Maar in november opperde ze opeens het plan om één dag met de Thalys naar Parijs te gaan. Nou, daar hadden heel veel dames wel oren naar en binnen korte tijd waren de voorbereidingen in volle gang. Saskia en haar man Danny gingen een weekendje voorproeven (letterlijk en figuurlijk) en kwamen borrelend van enthousiasme terug. Na ook nog een avondje voor-bespreken, geheel in Franse sferen met kaas, wijn en muziek, stonden afgelopen vrijdagmorgen in alle vroegte (half zeven) ruim 25 dames en een enkele heer op het Centraal Station van Rotterdam. Van daar vertrok om 06.58 de Thalys naar Parijs. En reeds vóór tienen kwamen we aan op het Gare du Nord.
Via een kleurige markthal liepen we naar onze eerste stop, een koffietentje. Na de koffie zwermde de ploeg uit over Parijs. Sommigen namen de Hopp on-hopp off-bus, anderen zochten een museum op en Ciska, Marianne en ik namen de Métro naar Place Blanche om een stevige wandeling in Monmartre te maken. We genoten van het uitzicht bij de Sacré Coeur en lunchten met uitzicht op Place du Tetre. Daarna zochten we weer de Métro op om, na een ontelbaar aantal metrotrappen, aan te komen op Place de Bastille, vanwaar we al winkelend al weer richting ons eetadres gingen. Na een gezellige en lekkere maaltijd liepen we terug naar het Gare du Nord om uitgeteld in de trein terug naar Rotterdam te ploffen.
Rond elf uur waren we allemaal weer thuis, moe maar zeer tevreden over een heerlijke dag in Parijs.

Deze slideshow vereist JavaScript.

 

Bloggers-bijeenkomst

Al een hele tijd dacht ik “wat zou het leuk zijn om mijn blogbezoek(st)ers eens te leren kennen”. Maar ja, willen ze dat, hoe moet dat dan, wanneer zou het …? Kortom, ik schoof het nog maar een beetje op de lange baan. Maar mijn ietwat impulsieve reactie op een blogbericht van Emie zette alles in de versnelling.
Emie was meteen enthousiast en stelde voortvarend een datum vast (vrijdag 9 maart 2018), mailde al wat bloggers en zo kwam het van de grond.
We overlegden samen en hebben inmiddels ook een locatie gevonden in het Centraal Station van Utrecht, dus voor iedereen goed bereikbaar.
Zijn er nog meer bloggers die aan willen sluiten, zet dan hieronder een reactie.
Dan kunnen we elkaar bij een kopje koffie en een lunch persoonlijk leren kennen.

En misschien willen Jeanne, Bettie, Marthy en Ton dit berichtje ook wel linken. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd!

Kerstkaarten schrijven

Dit jaar was ik vroeg met het maken van de kerstkaarten. Al eind oktober had ik een groot deel van de ruim 90 kaarten klaar. Want hoewel we elk jaar tegen elkaar zeggen dat we volgend jaar maar aan de digitale kaarten gaan, komt dat er niet van. Zo’n persoonlijk kaartje is toch veel leuker? Zeker als het zelf gemaakt is. En het is weliswaar nogal wat werk, maar dat doe ik nou juist zo graag. Dus stempel, knip, plak en kleur ik uren achtereen.
Onze adressenlijst staat natuurlijk netjes in de computer en zou dan ook prima kunnen dienen om etiketten mee te maken. Maar dat is me dit jaar niet gelukt. Ik weet dat het kan. Maar omdat ik het zo weinig doe, moet ik elk jaar weer opnieuw uitzoeken hoe het gaat. En dan is gewoon ouderwets schrijven net zo vlug. Samen met manlief een of twee avonden aan tafel en de klus is geklaard. Inmiddels heeft iedereen onze goede wensen ontvangen, dus kan ik wel een foto tonen van hoe onze kaarten er dit jaar uitzagen.

High tea

Afgelopen maandag kregen de spelletjesdames een high tea aangeboden. Erg letterlijk een “high” tea, want we gingen naar de Euromast. Om 2 uur zat het hele gezelschap keurig klaar bij de metro. Eén van de dames is soms een beetje in de war en dacht haar OV-pas kwijt te zijn. Dat gaf nogal wat reuring bij het uitchecken. Maar een vriendelijke RET-beambte hielp ons en uiteindelijk kwam de pas toch weer terecht. Nog een stukje met de tram, wat lopen en dan waren we bij de Euromast. Met de lift in no time naar boven, waar onze tafel al gereed stond. We werden verwend met diverse soorten thee, er werd een kopje bouillon geserveerd en er kwamen heerlijke hapjes op tafel. Voor ieder wat wils. En ondertussen konden we genieten van het uitzicht over Rotterdam. Jammer genoeg scheen de zon niet, maar vooruit, je kunt niet alles hebben. We lieten het ons allemaal heerlijk smaken en voor de altijd regelende en zorgende Ria waren er cadeautjes. Toen de schemering viel, kregen we ook nog de lichtjes van de stad te zien. Een super gezellige en geslaagde middag!

Deze slideshow vereist JavaScript.

En ik nou….?

De eerste keren dat de hond mee kwam naar onze spelletjeslocatie, was ze bang. Ze wilde niet geaaid worden, kroop weg, wilde niks. Als de bazin even weg ging, stond ze voor de deur te janken. Een getraumatiseerde hond, slecht behandeld in haar jeugd. Het zal wel beter worden…. dacht haar baasje.
En ja, dat werd het ook. Eefje werd steeds rustiger, liet zich wel eens heel even aaien. Maar iets eten, nee! Ze was zeer kieskeurig.
Totdat we vorig jaar op een middag wat uitgebreider aanbod hadden. Er was worst en ja, die rook ze. Die wilde ze wel. Het eerste kwart plakje werd uitgebreid besnuffeld maar tenslotte goedgekeurd. De rest van het plakje was zo weg.
Maar worst is er niet elke week. Dus besloten we speciaal voor Eefje hondenbrokjes te kopen. Als ze komt, gaat ze netjes in haar mandje. Doet of ze slaapt. Maar staat één van ons op om koffie te zetten, dan…! Staat ze ineens achter de bar, kijkt naar het kastje waarin die doos staat en is niet meer weg te krijgen. Totdat ze haar 2 of 3 brokjes gehad heeft. Nog even kijkt ze heel treurig, in de hoop dat ons ijskoude vrouwenhart zal smelten. Maar nee…. dat weet ze wel, dat gebeurt niet. Dan druipt ze af en gaat weer in haar mand liggen slapen.

Automaten

Toen ik laatst naar de film ging met een stel vriendinnen bleek dat bij Pathé het mogelijk is je plaatsen te reserveren. Hoe heerlijk ouderwets vonden we dat. Heel even hadden we een idee van zo’n ouderwetse bioscoop en dat verwachtten we nou net niet dar. Maar eenmaal boven bleek het toch helemaal van deze tijd te zijn. Ja, die plaatsen waren oké, maar wilde je koffie, dan moest je die zelf uit een automaat pakken, net als de andere drankjes. Nergens een mens te bekennen, overal keuzeknoppen en zelfbediening. Misschien is het ’s avonds anders, maar wij waren er midden op de dag. En dan mis ik toch een mevrouw of meneer die vraagt wat je wilt hebben. Nou ja, we wennen er nog wel aan. En zo negatief is het ook niet, want die automaten leveren toch een kleurig plaatje op. Ja ja, elk nadeel heb se voordeel, nietwaar?

Wandelen

Gisteren was het weliswaar wat kouder en niet zo zonnig, maar wel prima wandelweer. Dat kwam mooi uit, want De Ganzenpas had afgesproken naar Arboretum Trompenburg te gaan.
Andere mensen, andere wegen. En zo liep ik opeens een heel andere weg vanaf het metrostation naar de ingang. En zag ik een voor mij totaal onbekend stukje van Rotterdam. Maar dat bewaar ik tot een volgend blog.
Eigenlijk is er geen moment waarop je kunt zeggen “de tuin is nu op z’n mooist”. Er is altijd wel wat bijzonders te zien. Maar met al het tere ontluikende groen, de bollen en lentebloeiers die kleur geven en niet te vergeten de camelia’s en rododendrons die bloeien, is het nu wel erg aantrekkelijk lopen daar. Pa en moe Nijlgans hielden hun kroost goed in de gaten. Nel wees ons her en der op heel bijzondere bomen en struiken. Kortom een zeer geslaagde wandeling.
(klik op een foto om te vergroten)


Als kers op de taart lunchten we met elkaar in Het Theehuis, zodat we even konden uitrusten en verkwikt weer op huis aangingen.

Dagje Leiden

Afgelopen vrijdag deden Bettie en ik een dagje Leiden. Daar waren we nog nooit samen geweest, dus aanleiding genoeg 😉
Onze plannen zijn zo’n dag altijd heel duidelijk:  we zien vanzelf wel wat er gebeurt en, afhankelijk van het weer,  waar we naar toe gaan.
Omdat het een heerlijke lentedag was, besloten we om eerst naar de Hortus Botanicus te gaan. Al meteen na de entree vonden we het winkeltje en daar konden we best al een half uurtje doorbrengen. Daarna langs de fel bloeiende narcissen naar de kassen, waar van alles uit tropische gebieden te vinden is. We boften, want op dit moment bloeit de Jadebloem. Zelden zag ik zo’n bijzondere kleur en zo overdadig veel en grote bloemen.
Alleen dat was al een bezoek waard, al deden de andere planten en bloemen er vaak niet voor onder.
We lunchten en wandelden verder door de stad. Op de bonnefooi, hier links, daar rechts. En stonden natuurlijk ontelbare malen stil om foto’s te nemen. We moeten tenslotte ook onze foto-voorraad aanvullen, zodat we telkens wat te bloggen hebben.
En ondertussen kletsen we wat af. Voor we het weten is het al weer tijd om op huis af te gaan en scheiden onze wegen op het station. En in de trein geniet ik dan nog na van een heerlijke dag!

(klik op de foto's om ze te vergroten)

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Poppenhuis

Na onze wandeling van vorige week in het Schollebos, gingen we nog koffie drinken bij Marianne thuis. En niet alleen dat, want zij showde ons haar poppenhuizen. In de huiskamer staat een prachtig gebouw met daarin een bakkerswinkel, bakkerij en het woonhuis van de bakker en zijn vrouw. Alles op schaal 1:12. Het is onbegrijpelijk hoe natuurgetrouw de poppen en het interieur zijn gemaakt. De bakkerskinderen dragen zelfgebreide kleertjes. Die heeft Marianne gebreid op uiterst dunne naalden met heel dun draad. De zelfgemaakte meubeltjes werden eigenhandig geverfd of gebeitst. De kamer ziet er warm, mooi en gezellig uit. Al was de bakkersvrouw niet snel met het opruimen van de kerstboom 😉 Die stond nog in volle glorie te pronken. Uiteraard op schaal en met echte lichtjes. Net als in het gewone leven, is zo’n huis natuurlijk nooit klaar. Ook poppenmoeders willen weleens een iets nieuws aan de muur. En dus borduurde Marianne Paleis het Loo. Ja, ook op schaal, kijk maar. Nog niet ingelijst, dat komt later, maar dan kan het zo aan de wand.
We togen naar de zolder, waar we ook mochten rondkijken. Marianne heeft daar nog meer poppenhuizen en al haar gereedschappen vinden er een plekje. Er staat een bruidswinkel met bruidsjurken, een cadeauwinkeltje met piepkleine kopjes, theepotje en ander boerenbont serviesgoed. Maar ook een winkel in babykleertjes. Natuurlijk compleet met piepkleine hemdjes, truitjes, luiers. Alles keurig netjes op kleine hangertjes! Er was een drogisterij, met allerlei piepkleine flesjes en doosjes in rijen opgesteld. We waren er niet vandaan te slaan en de oh’s en ah’s waren niet van de lucht. Allemaal kregen we zin om met dit kleine spul te gaan spelen. Het was een geweldige afsluiting van een fijne wandeling.

Bewaren

Valentijn

Dit kalenderplaatje van Peter van Straaten deed me ’s morgens vroeg al glimlachen. Ach ja, Valentijnsdag… Voor jonge mensen, onze leeftijdscategorie heeft zulke verrassingen niet meer in petto. 😉
Maar hoe kon ik weten dat er ’s middags zo’n leuke Valentijnskaart op de mat zou liggen. Nee, niet van een geheime minnaar. Leo mocht hem gewoon lezen en vond het ook een super lief gebaar.

Van wie die kaart dan wel is? Ja zeg, dat ga ik hier toch niet vertellen. Maar de afzender weet natuurlijk wel hoe de vork in de steel zit.
Ik heb de kaart meteen op een mooie plek in mijn werkkamer gehangen. En die afspraak maak ik natuurlijk per e-mail!