Category Archives: vrienden en vriendinnen

Schiedam

Posted on by

Ik zou bijna helemaal vergeten dat De Ganzenpas in december een uitje naar Schiedam maakte.

Tussen alle regendagen door liepen wij in een droog Schiedam. Vanuit onze wijk is Schiedam in één ruk te bereiken. En via Google maps had ik een wandeling voorbereid, die zou eindigen bij een pannenkoekenrestaurant. Want al dat wandelen, slenteren, stilstaan en bekijken maakt dat we na een uurtje of zo wel aan een kopje koffie en iets te eten toe zijn.

En we slenterden niet alleen, we maakten ook foto’s. Hieronder een kleine serie van wat ik zoal op mijn mobieltje zette.

Recept van de maand

Posted on by

Blogster Elisabeth lanceerde het idee voor een maandelijkse receptenronde. Vandaag dus hier mijn Recept van de Maand.

Deze keer een gerecht met knolselderij. Wij zijn er dol op, maar voor velen een beetje onder-gewaardeerde groente.

Voor 2 personen:
450 gram aardappelen, geschild in stukken
350 gram knolselderij, geschild en in blokjes van 2 centimeter
1 ui, in reepjes
1 knoflookteen, gehakt
2 lente uitjes, in dunne ringetjes, ook het groen
60 gram pecannoten (of walnoten)
60 gram geitenkaas in blokjes
Van elk een halve theelepel: tijm, rozemarijn en (gerookte) paprika
Eventueel pittige paprika/cayennepeper naar smaak
Peper, zout
Olie om in te bakken
Klontje boter

Zet de aardappel op met kokend water. Na 4 minuten de knolselderij erbij doen en na ca. 5 tot 6 minuten vuur uitdoen en nog 10-15 minuten laten staan. Zet wat kookvocht apart, en giet de rest af. Daarna op het vuur enigszins droog stomen.

In de tussentijd de ui en knoflook zachtjes in wat olie bakken met een snufje zout tot het goudgeel is. Voeg tijm en rozemarijn toe en bak nog even zachtjes mee. Schep op een bordje en zet even apart.

Bak in de zelfde pan daarna de noten zachtjes, hussel ze goed zodat ze met een dun laagje olie zijn bedekt en strooi de paprika, pittige paprika en een snufje zout er over. eng goed. Hak de noten daarna grof (optioneel).

Stamp de droog gestoomde aardappel/knolselderij met een klontje boter en wat kookvocht tot een smeuïge stamppot. Roer er de gekruide uien door, daarna de lente ui en als laatste de kaas en noten. Breng op smaak met peper en zout.

Serveer op borden en garneer met wat achtergehouden noten en kaasblokjes.

Cadeautje

Posted on by

Ik weet dat oud-buurman Peter een trouwe lezer van mijn blog is.

Dat bleek maar weer eens toen hij enkele dagen geleden ineens weer bij ons op de stoep stond.

Onder zijn arm een doos met een puzzel van Jan van Haasteren, een mooi exemplaar uit 2007: de damclub. Die ga ik gauw eens maken, want ik heb al weer een hele tijd niet gepuzzeld.

Nu het weer kouder wordt en de avonden donker en langer zijn, is het toch een fijn tijdsverdrijf.

Dit is een niet zo grote puzzel, “maar” 500 stukjes. Ben heel benieuwd hoe lastig deze puzzel is.

En is de puzzel eenmaal klaar, dan geef ik hem weer door aan andere puzzelfanaten. Ik heb al gehoord dat er belangstelling genoeg voor is.

Nogmaals dank je wel, Peter. Als ik er mee klaar ben, laat ik hem hier natuurlijk ook nog een keertje zien.

Nog een museum

Posted on by

Na even zoeken in een nat Harderwijk kwamen we aan bij het Marius van Dokkum museum.

Marius van Dokkum is de enige nog levende schilder met een eigen museum. En daar is niet alleen heel veel werk van hem tentoongesteld, maar kun je als je geluk hebt, hem ook aan het werk zien. Velen zullen zijn schilderijen wel kennen, want er zijn al langer diverse kaarten van te koop.

Wij moesten het doen met een film, maar ook die gaf een mooi beeld van de kunstenaar. Hij haalt zijn ideeën uit het dagelijks leven, maar ook uit zijn vrijwilligerswerk waar mensen graag voor hem poseren. Hij legt dan in snelle houtskool of conté streken hun portret vast. En misschien later zien zij zichzelf terug in een heel andere situatie. Altijd geschilderd met veel humor, met een knipoog naar de dagelijkse werkelijkheid.

Natuurlijk was er ook vroeg werk te zien. Schilderijen met fijntjes en nauwkeurig geschilderde onderwerpen, die een beetje deden denken aan Jopie Huisman of Henk Helmantel. Maar zijn faam begon pas nadat er kaarten van zijn humoristische werken te koop waren.

Ook in dit museum, dat is gevestigd in een oud gebouw van de Universiteit, was het weer veel klimmen. Maar er is een lift, dus dat was onze eigen beslissing. Het was zeer de moeite waard.

Puzzelen

Posted on by

Legpuzzels leggen is sinds de C-tijd een geliefde bezigheid. Maar de wandelvriendinnen Jeanne en Marianne deden dat al veel langer. En dan hebben ze ook nog een favoriet puzzelgenre, namelijk de puzzels van Jan van Haasteren.

Geen wonder dat ze graag naar Harderwijk wilden om daar de tentoonstelling van deze puzzeltekenaar in het Stadsmuseum te zien. Dus gingen vier wandelvriendinnen afgelopen zaterdag al vroeg op pad, want Harderwijk is best een tijdje treinen.

In het Stadsmuseum dronken we eerst een lekker kopje koffie en daarna liepen we naar de bovenste verdieping om de tentoonstelling te zien.

Leuk om te kijken naar al die tekeningen met honderden mensen in allerlei komische of tragi-komische situaties. Natuurlijk herkenden de doorgewinterde puzzelaars meteen om welke puzzel het ging.

Maar ook wie niet zo bekend is met het werk van Jan van Haasteren kan er toch veel plezier beleven. Niet alleen puzzels, maar ook andere tekeningen en vroeger werk van zijn hand was te bekijken. Natuurlijk kon je ook puzzels leggen en kopen.

Nog even een kijkje in de andere zalen van het museum, met geschiedenis van Harderwijk en omstreken en toen was het tijd voor de lunch en een bezoek aan nog een museum. Want de tentoonstelling van Jan van Haasteren is eigenlijk een cadeautje van zijn vriend Marius van Dokkum, ook een schilder/tekenaar.

Maar zijn museum en zijn werk komt morgen aan de beurt.

Leuk werk

Posted on by

Een paar maanden geleden blogde Sjanne over het sprookjesboek “Verhalen van Moeder de Gans” met daarin illustraties van Rie Cramer. Jammer genoeg was het boek al oud, was het al gerepareerd met plakband. Sjanne wilde het weer opnieuw het met plakband repareren.

Meteen schreef ik haar dat dat niet zo’n goed idee was, want plakband maakt nare vlekken en is niet het juiste materiaal voor dit soort werk. Ik wilde het wel weer in orde maken. En zo bracht Sjanne in september het boek bij mij. We maakten er meteen een leuke dag in Rotterdam van.

Ik ben geen professioneel restaurateur, maar heb al vaker boeken gerestaureerd. Met een beetje goeie wil en heel veel gepriegel lukte het me ook nu om van de kaft en losse bladzijden weer een boek te maken.

Eerst maakte ik alle bladzijden los, verwijderde het jarenoude plakband en repareerde dat wat gescheurd was. Daarna verstevigde ik alle pagina’s aan de bindzijde met een randje gevouwen rijstpapier. Zo konden de bladzijden weer aan elkaar geplakt worden. Voor het rijstpapier gebruikte ik een rolletje sigarettenvloei, dat ik een keer in een coffeeshop op de kop kon tikken. Een prima en al beproefd alternatief.

Tussendoor liet ik alles goed drogen tussen twee planken. Een reep boekbindersgaas gaf nog wat meer stevigheid en toen kon alles stevig geklemd worden.

Ik had nog een restje blauw boeklinnen, dat wonderwel paste bij de kleuren van het boek. Daarmee maakte ik de rug en kon het boek nogmaals tussen de klemmen.

En zo werd dag na dag die stapel papier weer een boek, dat vastgehouden kan worden en – het allerbelangrijkst – waaruit Sjanne haar kleinkinderen weer uit kan voorlezen.

Dus nam ik vorige week in de stromende regen de trein naar Sjanne om het boek af te leveren en gezellig bij te praten.

Ook goed…

Posted on by

Het regent pijpenstelen op donderdag als de ganzen hun wandel afspraak hebben.

En langzaam aan piept of trilt de telefoon en krijg ik een appje waarin iemand zich afmeldt. En omdat we allemaal uit een andere hoek van de wijk komen, heeft een koffie afspraak ook geen zin. Worden we toch ook te nat.

Dus blijven we allemaal lekker thuis. De een kruipt achter de naaimachine, gaat aan het knutselen of puzzelen, de ander toont hoe mooi haar tuin is, zelfs bij regen.

En ik, ik maak een foto van mijn nog zo uitbundig bloeiende geraniums. Daar achter is mijn plek deze dag…. 😂😂

Zo houden we toch contact en blijven we vrolijk!

Recept van de maand

Posted on by

Via Marthy van Heen en terug naar de Ardèche kwam ik op deze site van Elisabeth. Zij startte een nieuwe rubriek op haar ook al nieuwe vervolgblog en vroeg om dagelijkse recepten. Want koken moeten we toch regelmatig en dan zijn recepten nooit weg.

Dit maakte ik deze zomer, maar vergat er een foto van te maken. Dus moet een oude foto van Google maar helpen 😉

Bron: Google foto’s

FLAMMKÜCHEN MET CHAMPIGNONS
1 rol flammküchen deeg
250 gram kastanjechampignons in plakjes
1 rode ui, in (halve) ringen
1 rolletje geitenkaas
1/8 ltr. Crème fraiche
1 teen knoflook, geperst
1 kleine eetlepel vloeibare honing
Peper en zout naar smaak

Leg het deeg met papier en al op een bakplaat.
Meng de knoflook door de crème fraiche en verdeel niet te dik over het deeg.
Verdeel dan de champignonplakjes en uienringen regelmatig over de deegplak.
Snijd het rolletje geitenkaas in plakjes en verdeel dit over de flammkuchen. Peper en zout naar smaak hierover strooien.
Sprenkel ook zuinigjes wat honing. (Ik gebruikte hiervoor zo’n buisje wat je krijgt bij (munt)thee)
Bak af in een voorverwarmde oven (200 graden Celsius). Na ongeveer 15 minuten is de flammküchen goudbruin en serveer klaar.

Als alternatief kun je ook pizzadeeg of tortilla’s gebruiken als ondergrond.

EET SMAKELIJK!

Boek

Posted on by
Madeline Martin:
De laatst boekwinkel van Londen

Hoewel ik had besloten om geen boeken over de oorlog meer te lezen, kon ik de verleiding van dit boek toch niet weerstaan. Een lovende kritiek bracht me over de streep. En daar heb ik geen spijt van.

Als Grace Bennett met haar vriendin Viv in Londen aankomen, maakt de stad een andere indruk dan ze zich al lange tijd hadden voorgesteld. Geen wonder, het is 1939 en Londen maakt zich op voor een oorlog.

Maar de ontvangst bij de vriendin van Graces overleden moeder is uitermate hartelijk. De meisjes kunnen bij haar een kamer huren en de hospita helpt ook bij het vinden van een baan in een boekhandel, al is Grace niet meteen enthousiast. Net zo min als de eigenaar van de boekwinkel, die een humeurige brompot lijkt te zijn.

Grace pakt desondanks manmoedig aan en heeft daarmee succes. De oorlog is dan een feit en Grace wordt, zoals zoveel andere vrouwen, vrijwilligster in de wijk.

Het wordt een tijd met veel emoties, hard werk en lange, zeer lange dagen. De blitzkrieg laat ook de woonwijk van Grace niet onberoerd. Als ze tenslotte aan het eind van haar krachten is en geen toekomst meer lijkt te zien, komt er hulp van onverwachte kant.

Door de duinen

Posted on by

Nadat we donderdag een stuk over het strand gelopen waren, besloten we om door de duinen terug te gaan. We hadden dat al eens eerder gedaan, maar dat was al weer lang geleden.

We liepen het pad op en al gauw ontdekten we dat we niet alleen wandelden, maar dat er ook diverse (nogal haastige) wielrenners van de weg gebruik maakten.

Maar gelukkig vonden we een echte wandelaarspad en kon de man van het Zuid Hollands Landschap ons bevestigen dat we echt niet zouden verdwalen, want dat het pad evenwijdig aan de wielerkoers lag. Het eindpunt zou dus bij het strand en de metrohalte zijn.

En wat was het mooi. We zagen onderweg allerlei bloemen, zelfs orchideeën, al kreeg ik die niet goed op de foto. Ongetwijfeld is na te zoeken hoe alle bloemetjes en planten heten, maar daar is het me niet om te doen.

Maar niet alleen de bomen, struiken en planten verrasten ons. Ook kregen we een fluitconcert te horen. Gelukkig had één van de Ganzen een vogelherken-app op haar telefoon. En laat het nou een nachtegaal wezen, die ons toezong. Die had ik echt nog nooit zomaar in het wild gehoord. En ja, dan wil je natuurlijk wel even laten horen hoe dat klinkt.