Category Archives: vrienden en vriendinnen

Bijpraten

Posted on by

Afgelopen vrijdag ging ik naar Amsterdam, om met Bettie weer eens bij te praten.
En Bettie en ik kletsen wat af. We “ontmoeten” elkaar elke dag op onze blogs, maar hebben zo’n dag in het echt toch nog zo veel te bepraten. Van super belangrijke zaken zoals hoe het met ons gaat, met onze mannen, de kinderen. Hoe we ons voelen, soms wat beter, dan weer wat minder dan anders en wat we daaraan zouden moeten of kunnen doen. En daarnaast bespreken we ook heel onbenullige dingen. Dat doen we allereerst bij een kopje koffie of thee, bij voorkeur in de Brasserie op het 2e perron van het Centraal Station. Daarna besluiten we waar we naar toe zullen gaan, trekken we onze jassen aan en lopen we gedecideerd richting ons doel ergens in Amsterdam… Vaak komen we er zelfs helemaal niet. We lopen er wel rechtstreeks heen, maar meestal blijkt dat toch ietsjes om. We zien onderweg wat, ontdekken een leuke winkel….. en ja, dan… Voor we het in de gaten hebben zijn we helemaal van de route af. Maar dat is geen probleem.  Onderweg attenderen we elkaar op een leuke auto…, die bloembakken daar… of stoppen we om de paar meter om iets te fotograferen. Alles is goed, niks is fout!
En voor we het weten, begint het te schemeren, zoeken we een cafeetje op om nog iets te drinken en wat te eten. Dan is het inmiddels wel weer tijd geworden om op huis aan te gaan. Het einde van een ontspannen dag met een mooi randje, met 1001 dingen die we besproken hebben en waarover we het samen roerend eens zijn of onze meningen juist verschillen. Maar daar zitten we totaal niet mee.
En telkens verbaas ik me weer. Want hoe is het toch mogelijke dat we elkaar via dat immense wereldwijde web hebben gevonden.

collage-amsterdam

Gelezen

Posted on by

Gelezen heb ik altijd wel, maar nu lees ik wat meer. Lekker rustig op de bank, thee ernaast en je dan verliezen in een mooi of leuk verhaal. Ik kende de schrijver Colm Toíbím niet. Maar Bettie schreef over Nora en was zeer positief.

03-boek Gek genoeg is het verhaal helemaal niet meeslepend, er gebeurt vrij weinig lijkt het. Maar dat is toch niet helemaal waar. Nora, moeder van twee (pre)puberzonen en twee bijna volwassen dochters, is weduwe geworden. En dat zet haar hele leven op z’n kop. Ze verliest niet alleen haar man, maar ook haar hele zekerheid van bestaan. Nu moet ze zelf beslissingen nemen en daarover kan ze nog wel eens tobben. Maar allengs zie je haar groeien. Ze neemt besluiten, gaat werken, maakt vrienden en vriendinnen en vindt zo haar eigen weg. En ontworstelt zich aan het benauwende, zeer katholieke, Ierse bestaan in de jaren 60.

Zeer lezenswaard!

 

Amsterdam

Posted on by

 

Een dagje samen met Bettie, het is altijd weer zo gezellig. Afspreken op het Centraal Station in Amsterdam. Eerst koffie en thee om bij te praten. En dan samen naar…. soms de Noordermarkt, maar ditmaal gezamenlijk aan de wandel. We moeten tenslotte ons dagelijks rantsoen stappen halen. En dat deden we dan ook. Ik had een wandeling uitgeprint, die kriskras door Amsterdam gaat. Langs grachten en bruggen, monumenten en natuurlijk langs allerlei winkeltjes. Waar we even in gaan, leuke dingen bekijken, daar even iets passen. En ondertussen kletsen we honderd uit. Waarover? Tja, dat kun je niet uitleggen, daar moet je bij zijn. Geen moment valt er een stilte en we springen van het pasgeboren kleinkind naar stempelen, van kunst naar huishoudelijke zaken. Voor een buitenstaander vast geen touw aan vast te knopen, maar voor ons gewoon oergezellig.
Een verlate lunch in het Joods Historisch Museum, waar we ook nog een tentoonstelling meepikten. En toen werd het al donker. We hebben de wandeling niet helemaal uitgelopen. Dat laatste stuk doen we later nog wel eens.

Tot slot nog een wijntje en natuurlijk een hapje eten en daarna met de tram terug naar CS en elk weer naar onze eigen stad. Einde van een heel gezellige dag!

Nostalgie

Posted on by

Met de Scrabble/spelletjesclub een dagje uit. Al vroeg is er koffie en zelf gebakken cake. Het weer is nog regenachtig, maar als we verdeeld over drie auto’s vertrekken, is het droog en piept de zon net door.
We gaan naar Terschuur, naar het Ambachten- en speelgoedmuseum. Nu eens niet een museum waar alles achter glas en dus onbereikbaar staat, maar waar je veel, heel veel, mag vasthouden om het nog eens even goed bekijken.
Een museum ook dat propvol staat met van alles, van oude strijkijzers tot poppenhuizen, van Mecanno tot Barbie. Met oude winkeltjes, poppenhuizen, naai- en breimachines, verzamelingen van pannen, eierdopjes, koffergrammofoons.
De foto’s zijn met mijn mobiel genomen, dus niet zo erg goed. Maar als impressie kan het er mee door.

Het was een geslaagde dag, met veel verhalen over vroeger. Dat is natuurlijk niet verwonderlijk in zo’n omgeving.

Hap!

Posted on by
11-tandarts  Een vriendin van ons is vreselijk bang voor de tandarts. Maar ja, we worden allemaal wat ouder en dan komen de gebreken. Ook aan je gebit. En dus werden er afspraken gemaakt voor een algehele renovatie. De details bespaar ik jullie. Maar dat ze de tandarts in zijn vinger beet, wil ik toch wel even vermelden.

Gelukkig is de behandeling inmiddels afgerond. En heeft de tandarts nog alle tien vingers. Maar onze vriendin nog steeds een trauma 🙁

 

Teatime

Posted on by
Op een zonnige dag ging ik met vriendin Irene naar Delft. We namen dit keer niet de trein, maar de bus. Lekker op ons gemak, ondertussen rondkijken en een tour door het Groene Hart van Nederland maken.
Na zo’n rit lustten we wel een kopje koffie en dat is in Delft geen probleem. We ontdekten op de Markt een echte tearoom. Voor het terras was het nog niet zonnig genoeg, maar binnen konden we ook prima zitten. Bij Ten to Three Teakozen we weliswaar niet voor thee, maar voor een heerlijke koffie met iets erbij. Alles gezellig geserveerd in mooie kopjes en op leuke schoteltjes, geheel in stijl. 

De naam van de zaak is geïnspireerd op de laatste regels uit het gedicht “The Old Vicarage, Grantchester” van de geliefde Engelse oorlogsdichter Rupert Brooke, die met deze slotregels de Engelse traditie van afternoon tea vastlegde.

“Say, is there Beauty yet to find? And Certainty? and Quiet kind?
Deep meadows yet, for to forget The lies, and truths, and pain? . . .
oh! yet Stands the Church clock at ten to three?
And is there honey still for tea?”

Hoewel er erg veel roze in het interieur zit, is het toch niet zoetig of kitscherig. Echt een zaakje om lekker met vriendinnen bij te praten. Ze zitten ook in Rotterdam en bij de volgende shoppingtour ga ik ook daar eens kijken.

Amsterdam

Posted on by

Een dagje Amsterdam levert geheid wel wat foto’s op. En zeker als het zo mooi weer is als laatst, toen ik met Bettie had afgesproken. Tussen al onze gesprekken door maakte ik ook wat foto’s. De eerste van zo’n echte Amsterdamse fietstas, met grachtenhuizen. En daarmee was een blogidee geboren! Want die dag zag ik overal grachtenhuizen. Hierbij een klein impressie.

Jubileumsreünie

Posted on by

Zo’n 25 jaar geleden kwamen we elkaar tegen, in Duitsland. In Weissenborn, een piepklein plaatsje tegen het IJzeren gordijn. Wij met onze kinderen kwamen voor een wandeling en zij met hun zoontje en dochtertje ook. Het klikte meteen. De mannen praatten, Carla en ik kletsten en de kinderen renden van hot naar her en hadden reuzenlol. Voor dat wij weer naar huis toe zouden gaan, gingen we nog even langs om gedag te zeggen. Er was koffie, de kinderen kropen bij elkaar met Donald Ducks en we wisselden adressen. Het was het begin van een hechte vriendschap. We vierden nog regelmatig vakantie, gingen vele dagen samen wandelen. De kinderen werden groter, gingen naar de Middelbare School,  studeren. We vierden Kerst, waren bij trouwerijen en deelden onze zorgen bij ziekte. En nu, na 25 jaar, was het tijd voor een grote reünie. Met alle volle agenda’s was dat nog wel even een probleempje, maar uiteindelijk, op 31 augustus 2014 vonden we elkaar weer terug in Plaswijck in Rotterdam. Er waren foto’s van toen en er werden foto’s voor later gemaakt. En aan het eind van de middag stonden we met z’n allen klaar voor een groepsfoto:

Nog steeds lachen

Posted on by
Met vriendin een dagje voorproeven voor onze reünie in het Plaswijckpark in Rotterdam. Helemaal geen straf met het mooie weer van gisteren, want we konden heerlijk op het terras zitten om alles te bespreken en hadden alle tijd. Natuurlijk bekeken we de speeltuin en wat er verder zoal te beleven is. Maar ook binnen is er veel te doen en te spelen, dus mocht het onverhoopt regenen, dan valt ons uitje straks niet in het water.En toen kwamen we langs de lachspiegels. Ouwerwets, maar nog steeds leuk. En als dames van deze tijd konden we het niet laten even een selfie te maken. Die zijn meestal niet al te fraai, maar deze slaat alles qua charme! Of niet soms? 😉 😉