Maassluis

Zoals gewoonlijk gaat De Ganzenpas in deze tijd altijd een dagje weg. Dit jaar werd het Maassluis. Daar kunnen we allemaal gemakkelijk komen, want je rijdt er met de metro zo heen.

We waren echte Ganzen hoor, want bij allerlei stations stapte wel een wandelgans in. Na een uurtje waren we er en liepen we wat door het stadje. Maassluis is in de zomer een echte toeristische attractie, maar nu niet. Overal was het redelijk stil, ook al omdat het weer helemaal niet mee wilde werken.

Gelukkig hadden we een tafel voor de lunch gereserveerd en schoven we wat eerder aan voor warme koffie en kozen we daarna uit het heerlijke broodjes assortiment.

En hoewel we elkaar bijna elke week zien, hebben we nooit tekort aan gesprekstof. Het was dus weer ouderwets gezellig.

Dat groeit

Van Marijke kreeg ik een grote bol, die ik niet zo 123 herkende. Het was een flink uit de kluiten gewassen Amaryllis-bol.

Ze vertelde dat ik hem niet in een pot met aarde hoefde te zetten. Hij kon zo op een schaal, zonder water. Alleen een beetje sproeien zo nu en dan. En later maar een klein beetje water onder in de vaas.

Zo gezegd, zo gedaan. Eerst had ik een wat kleiner schaaltje, maar daar dreigde hij om te vallen. Dus werd het deze blauwe vaas.

En al na een paar weken zag ik hem groeien. Drie stengels kwamen naar boven, met flinke knoppen. Nu is er één stengel uit. Al vijf grote rode bloemen zitten er aan. En de tweede stengel belooft ook binnenkort uit te komen. Stengel drie is nog een beetje klein, maar daar heb ik ook vertrouwen in.

Inmiddels weet ik dat de bol na de bloei in een pot met aarde en naar buiten kan. En dan hoop ik dat hij overblijft, zodat ik er volgend jaar weer van kan genieten.

Goeie tip

Toen ik deze week wat foto’s van de Kralingse Plas liet zien, kreeg ik van Marthy de tip om één van die foto’s te gebruiken voor weer eens een andere kopfoto.

De oude foto was al een tijdje in gebruik, dus ik vond het een goeie tip. Zo’n kopfoto kun je regelmatig verwisselen. Ik heb daar al vaker over nagedacht, maar dan verschoof dat plannetje weer naar de achtergrond en werd het vergeten. Niet deze keer dus.

Dit is de foto waar het om draaide. Klein een stuk minder aandacht-trekkend dan zo groot boven het blog. Al moest er wel wat aan bijgesneden worden.

En nou ben ik benieuwd wat men er van vindt……?

Update:
Tja, bij nader inzien kan ik alleen maar beamen dat die horizon scheef zat, al was het mij (nog) niet zo opgevallen. Inmiddels heb ik hem bijgewerkt. Bedankt voor jullie commentaar.

Maandag met muziek

Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.

Misschien iets te veel voor een rustige maandagmorgen?
Maar vrolijk is Isabelle Georges wel als ze zingt I want to be kissed. Nou ja, een kus is ook nooit weg 😉

Als de clip niet start, dit is de link

Spelletjes

Ik ben dol op spelletjes, maar vind in Leo geen tegenstander. Die haat spelletjes en doet alleen om mij te plezieren zo nu en dan eens mee. Geen probleem, dan speel ik spelletjes met een paar vriendinnen.

Bron: Google foto’s / Goliath

En ook een nieuw tablet gaf nieuwe mogelijkheden. Daar speel ik regelmatig een spelletje Rummikub op, met een virtuele tegenstander.

Dat zou ook ik ook kunnen met Trionimos. Maar daar ben ik nog niet zo behendig in. Ik hoef niet altijd te winnen, maar om nou altijd te verliezen….. Nog even oefenen dus.

Toen hoorde ik van iemand dat je bij het AD ook spelletjes kunt doen. Als abonnee sowieso geen probleem. Maar anders moet je een account aanmaken en kun je in de app dagelijks aan een beperkt aantal spelletjes meedoen.

Nu ik eenmaal ben ingelogd, doe ik mee aan Raad de stad en aan een aantal woordspelletjes. Winnen kun je er niks mee, maar dat is ook niet het doel. Ik vind het gewoon leuk!

Bakken

Al jarenlang heeft Leo Franse les, samen met nog twee anderen. In die tijd leer je natuurlijk meer dan alleen zo’n vreemde taal.

Je raakt in gesprek met over van alles en nog wat. Zo hoorde Leo dat Melanie, de lerares, dol is op gemberkoekjes.

Vorige week was het de laatste les, want Melanie en haar man gaan verhuizen naar Brussel.

Dus bakte ik een flinke hoeveelheid gemberkoekjes en maakte een mooie doos om alles in te verpakken. Een uitgeprint recept erbij maakt het compleet.

Dat is toch een gezellig afscheidscadeau…?

En nog zo’n dag

Het was lange tijd in de pen geweest en verzet, maar dan was het er toch van gekomen. Maandagochtend nam ik de trein om samen met Bettie van Bertiebo een dagje Amsterdam te doen.

Vast omlijnde plannen waren er niet, we zouden wel zien. En zo gebeurde het ook. Eerst koffie, dan naar de Noordermarkt. Heerlijk weer, gezellige kramen met oud en nieuw, lampen, knopen, kleding en kleurrijke figuren zoals je alleen in Amsterdam lijkt aan te treffen.

We zochten tussen alle spullen, vonden van alles en kochten zelfs wat. Bettie scoorde een origineel cadeautje voor een familielid, ik maakte mijn laatste muntgeld op aan een sjaal. Die bij thuiskomst prefect bleek te passen bij een trui.

Na de broodjeslunch liepen we naar de Westergasfabriek. Daar lieten we ons immersief omgeven door Fabrique des Lumières. Ik had er wel vagelijk van gehoord, maar wist niet wat ik me moest voorstellen. Dat bleek een geheel nieuwe ervaring te zijn.

Allereerst had ik het gevoel dat we volkomen oplosten in de donkerte van de zaal. Het scheelde maar een haar of ik was gestruikeld over een persoon, die gelukkig hintte dat we toch wel een mobiel hadden. Zo hadden we een beetje licht in de volkomen duisternis….

Daarna lieten we ons drijven op de beelden, de muziek, de ervaring van compleet en totaal omgeven te zijn door enorme kunstwerken. Werkelijk een geheel nieuwe ervaring. Ik maakte wel twee of drie foto’s, maar die gaven niet weer wat er te beleven is.

We liepen terug richting centrum, dronken nog wat en stonden om de haverklap stil om foto’s te maken. We hebben tenslotte allebei een blog om te vullen…!

Na een lekkere maaltijd sloten we deze dag af met meer dan 15.000 stappen op de teller. Het was in alle opzichten een dag met een gouden randje.

Carpe diem

Wat doen we, gaan we wel of niet wandelen? Vorige week was het geen vraag, want het weer was optimaal. Maar waarheen?

Het werd het Trompenburg Arboretum. Bij de metro werden we al opgewacht door J., de pijnlijke knie van M. was gelukkig over en de gloednieuwe rollator van R. kon worden beproefd op handigheid. Het ging allemaal goed, zelfs de roltrap werd bedwongen.

Daar gingen we en doordat J. de wijk goed kent, zagen we weer allemaal andere en soms nieuwe bijzondere dingen. Maar daarover schrijf ik weer wel eens een ander keertje.

We liepen in een rustig tempo en genoten van de bloemen- en kleurenpracht, de vogels en het heerlijke zonnetje.

Natuurlijk dronken we koffie en, ach waarom ook niet, bestelden na lange en gezellige gesprekjes ook nog een lunch. Het thuisfront werd op de hoogte gesteld dat het nog wel even kon duren….

Carpe diem, pluk de dag.

Boek

Dick Francis: Dodelijk web

Vriendin Lies vertelde me dat Dick Francis haar favoriete thrillerschrijver was. Ik kende de naam, maar had nog niets van hem gelezen. Maar na een verzoek aan de bieb lag dit boek al snel voor me klaar.

Dodelijk web van Dick Francis is een lekkere thriller die zich afspeelt in paardenraces-kringen. Geen wonder, want de detective Sid Halley was vroeger jockey. Door een ongeval kan hij dat beroep niet meer uitoefenen. En dus onderzoekt hij nu voor verschillende mensen een aantal dingen.

En als er dan een moord gebeurt bij de renbaan, dan komt Sid meteen in actie. Het wordt een lastige zaak, met vele losse eindjes.

Maar natuurlijk komt er uiteindelijk schot in de zaak en brengt Sid Halley de zaak aan het licht. Niet nadat er nog al wat mensen heel verdachte dingen doen, Sids vriendin in een ongemakkelijke positie komt en ook Sid zelf zich in de nesten werkt.

Kortom een lekker detective-verhaal. Daar kun je best een aantal rustige uurtjes mee doorkomen.

En nou maar eens bij Lies kijken wat zij allemaal in haar boekenkast heeft staan en wat ik van haar wil lenen. Kleine hindernis, Lies’ boeken zijn in het Engels. Dat wordt dus weer een beetje kennis bijspijkeren.

Wandelen

Na vele weken niet wandelen met de Ganzen omdat het weer niet meewerkte, dreigde het deze week niet door te gaan omdat er andere dingen op het programma stonden.

Maar gelukkig, één Gans wilde en kon wel en stelde voor een rondje Kralingse Plas te maken.

Voor haar op loopafstand, voor mij beginnend en eindigend met een ritje met de metro. Weer eens wat anders.

Het Kralingse bos was nog stil, misschien vanwege de kou? Maar zo liepen we onder een stralend blauwe lucht langs een rustige en stille plas.

Natuurlijk koffie onderweg en van alles bepraat. Fijne wandeling. Deed me goed.