Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.
Een schilderachtig pleintje, geur van lavendel en knoflook, zon en een vleugje zeelucht. En dan boodschappen doen op een Marché en Provence, zo heerlijk bezongen door Gilbert Bécaud
Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.
Muziek waar ik dol op ben, lekker vrolijk, beetje melancholisch… Danny Vera en het Rosenberg Trio in:
A fadin’ blue.
Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.
Het is misschien nog iets te vroeg voor een drankje, maar een vrolijk begin is nooit weg. Een beetje charleston, nostalgie, een scène uit “Grand Hotel” met Brent Barrett en Michael Jeter.
Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.
Raar toch, ik ben nog nooit met de pont over het IJ in Amsterdam gegaan. Dat komt er nog wel van, later een keer. Vandaag dan maar een lied van Jeroen Kramer: De pont naar Noord.
Al wandelend met J. door Kralingen, vertelde ze wat bijzonderheden over wat we zoal tegenkwamen. En dan valt je ineens iets op, waar je al vele keren aan voorbij gegaan was.
Zoals het huis op de kruising van Essenlaan, Essenweg, Slotlaan en Vijverlaan. Daar komen we altijd langs als we naar Trompenburg lopen.
Het is tamelijk onopvallend, nou ja, groot en statig dat wel. Maar wie wat beter kijkt, ziet dat het huis heeft gediend als opnamelocatie voor de serie “Oppassen!!!” die met ruim 320 afleveringen een van de langstlopende TV-series van Nederland was.
De serie is nog steeds op YouTube terug te zien. Leo kijkt er wel eens naar en moet vaak schaterlachen. Dat is toch wel een aanbeveling…..!
Nog niet zo lang geleden schreef ik een blog over Three identical strangers, de film over een drieling die kort na de geboorte bij de adoptie gescheiden werden.
En toen zag ik vorige week de documentaire van 2Doc over de tweeling Erik en Peter. Ook zij werden kort na hun geboorte uit elkaar gehaald en bij verschillende gezinnen geplaatst. Pas na hun puberjaren kwamen ze tot de ontdekking dat ze een eeneiige tweeling waren. De vraag is natuurlijk waarom gebeurde dat….?
Want het zette hun levens op z’n kop. Maar niet alleen dat van hen, ook dat van hun adoptieouders en van hun biologische moeder. Wie had daar de hand in?
In de tweedelige documentaire gaat onderzoeks-journaliste Myrthe Buitenhuis hier diepgaand op in. Zij laat zich niet met een kluitje in het riet sturen. De Raad voor de Kinderbescherming wil geen uitleg geven, de psycholoog die het kon verklaren, is helaas kortgeleden overleden. Maar Myrthe zoekt verder.
Twee avonden lang heb ik geboeid zitten kijken, me verwonderd. Wie de documentaires nog wil zien, kan hier nog terecht.
Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.
De Dubliners, bekend van stevig whiskey gebruik, maar nu met Paddy Reilly in wat rustiger stemming met: Town I loved so well
Afgelopen woensdag gingen we naar een concert in ons wijkgebouw. Afgeladen vol was het voor het gitaarduo Anton Goudsmit en Mozes Rosenberg.
Twee virtuoze gitaristen, met elk een speciaal genre. De een is jazzgitarist en de andere een gypsy-gitarist pur sang. Maar samen gaven ze een concert waar de vonken van afsprongen. En het publiek laaiend enthousiast.
We hadden een heerlijke avond en ik geef jullie alvast een klein voorproefje. Dit duo zal vast nog wel eens terugkeren op mijn blog.
Precies 100 jaar geleden werd in Parijs, 36 Rue Monsieur le Prince, Charles Aznavour geboren.
Ik ben al vele jaren fan van hem en er hebben al heel veel nummers van hem op mijn blog gestaan. Waarschijnlijk zullen er hier nog wel vaker nummers van hem te horen zijn. Ook op deze bijzondere dag wil ik hier één van laten horen.
Maar welke? Het was nog lastig zoeken tussen al die filmpjes op You Tube.
Maar het werd dit mooie filmpje, dat Hier encore illustreert.
Hier encore, een chanson uit 1964, waarin hij als veertiger terugkijkt naar de tijd toen hij 20 was. Een tijd waarin hij dacht dat alles eeuwig zou duren. Dat er geen eind zou komen aan alle feesten en mooie zorgeloze dagen. Maar inmiddels weet hij -en wij allemaal- dat die tijd voorbijgaat zonder dat we er erg in hebben.
Gelukkig duurde het nog 54 jaar voordat Charles Aznavour zijn lier aan de wilgen hing. Hij maakte nog ontelbare mooie, vrolijke of melancholische chansons. Tot vreugde van zijn vele fans.
PS: het mooie filmpje vond ik op dit YT-kanaal: www.youtube.com/@charlesaznavouroff
Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.
Al was balletles dan niks voor je, als je wat ouder bent kun je dansen zoals je zelf wilt. De Kings of Convenience met “I’d rather dance with you”. En wat let je om vandaag gewoon mee te dansen.
