Category Archives: Radio en TV, films en muziek

Film

Posted on by

Leo en ik wilden gewoon een avondje domweg TV kijken en ons laten amuseren. Het reguliere aanbod op de zenders kan ons niet zo bekoren. Dus besloten we maar weer eens iets op Netflix uit te zoeken.

Een komische film werd het, “Le jour J.” Een film met een flinterdun verhaaltje, idiote scenes en veel reden tot lachen. Maar ook een typisch Franse film ook, met beelden van Parijs en het Franse platteland. Puur amusement.

Gewoon een film voor een avondje op de bank met een kopje thee en een koekje erbij.

Muzikale maandag

Posted on by

Vandaag een nummer van een rapper, Ridan. Je zou zeggen “modern”, maar de tekst is een gedicht dat geschreven werd door Joachim de Bellay (1522-1560). Ook Georges Brassens bracht het gedicht ten gehore.
Vele Fransen kennen het gedicht nog van school. Deze week dus een culturele start 😉

Geheimen

Posted on by

We keken op Netflix naar “This is a robbery”, het verhaal van de grootste kunstroof aller tijden. Die vond plaats in 1990 in het Isabella Stewart Gardner Museum in Boston.

Bron: Wikipedia
Rembrandt: Dame en heer
(Antonio van Diemen ? & Maria van Aelst ?)

Leo was niet erg enthousiast over de serie, maar ik keek met veel belangstelling.

Het is geen film, maar een docu-drama. Met interviews, nabeschouwingen en terugblikken. Maar helaas, zonder antwoord op de nog steeds prangende vraag “waar zijn de kunstwerken”?

Misschien dat zoveel jaar na dato er toch nog een keer de beslissende tip gekregen wordt. Of dat per ongeluk een schuilplaats gevonden wordt waar de kunstschatten verborgen liggen….?

Dan zou er ook gezocht kunnen worden wie die dame en heer in het zwart nou eigenlijk zijn. Wat een geheimen om te ontrafelen…!

Film

Posted on by

Voor het eerst weer na C-tijd naar de film. Zelfs met het OV, inclusief mondkapje. Best wel spannend.

Er waren niet veel plaatsen beschikbaar, maar daar bleven er zelfs nog van over. Maar ook vóór C-tijd was het vaak al heel erg rustig bij de middag-voorstelling. We zagen “Aznavour, le regard de Charles”.

Als Charles Aznavour in 1978 een filmcamera krijgt van Edith Piaf begint hij zijn omgeving te filmen. De plekken waar hij optreedt of waar de opnames zijn voor zijn films. Hij weet dat hij bekeken wordt, maar bekijkt door zijn lens de kijkers zelf. En dat leverde een schat aan mooie beelden op.

De film wordt gelardeerd met liedjes (uiteraard) van Charles zelf. Ook het commentaar is van hem, al werd dat door een andere voice-over gesproken.

Een prachtige film, met een mooi tijdsbeeld. Met verhalen en anekdotes uit het lange leven van Aznavour. Grappig, lief, verdrietig en ontroerend.

Een aanrader, ook als je niet zo’n enthousiaste fan van de zanger bent.