Het kan weer

Het koor, waar ik met zoveel enthousiasme mee begon, kreeg door alle C-maatregelen veel te verduren.

Vele maanden was zingen absoluut verboden. Even mocht het toch weer wel, maar dan op afstand. En dat was geen probleem. Want van de 12 zo moeizaam gesprokkelde deelnemers bleven er uiteindelijk maar 4 over. Het klonk niet echt heel goed, want we zongen toen in een grote zaal, waarin ons geluid totaal verdronk. Wij ook, trouwens.

Maar, op de laatste nipper, was er aan het eind van het seizoen toch nog drie keer zang. Och arme, er bleven steeds meer mensen weg. Maar goed, het waren ook maar drie lessen voor de vakantie.

Eerlijk gejat van mijn naamgenoot 😉

Met een beetje PR moeten er toch meer mensen te porren zijn voor een vrolijk Zangclubje 40+?

We zijn inmiddels al weer volop bezig. Maar er kunnen er nog wel wat bij. Het is gezellig, er is koffie of thee voor de mensen. En zeg nou zelf, vrolijke noten kunnen we wel gebruiken en komen altijd te pas…

Ik doe hier dan ook een oproep. Hebben jullie vrienden of vriendinnen in de buurt van Rotterdam (Ommoord), geef ze deze link.

Film

Nadat we, op aanraden van Marthy, de film La Joieuse op Netflix zagen, kozen we opnieuw voor een Franse film.

Dit keer keken we naar Le passager de l’été.

De film speelt zich af in het noorden van Normandie, in de Cotentin. De tweede wereldoorlog is voorbij en de boeren proberen hun hoofd boven water te houden. Er zijn niet genoeg jonge mannen om op het land te werken, maar soms biedt zich een losse arbeider aan.

En zo klopt Joseph aan bij Monique, een strenge en verbitterde vrouw die door haar man verlaten werd en nadien nooit meer iets van hem heeft gehoord.

Joseph is een harde werker, die het leven neemt zo als het zich voordoet. En dat kan soms tot moeilijke en gecompliceerde situaties leiden.

Een mooie film met een verrassend eind.