Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.
Het is al weer een lange tijd geleden dat we een scherpe scheiding hadden tussen oost en west. Toch blijft het lied “Over de muur” van Harry Jekkers nog steeds het beluisteren waard.
Een tijdje geleden bleek dit schilderij geschilderd te zijn door Pablo Picasso. De eigenaar vertelde dat zijn moeder het verschrikkelijk lelijk vond en eerlijk gezegd… ja, daar ben ik het ook wel mee eens. Maar ja, een Picassso, een echte. Die breng je niet zo maar naar de kringloop.
Ik heb in het echt diverse werken van Picasso gezien, heb kunstkenners zien zwijmelen bij zijn kunstwerken, waar ik onverschillig aan voorbij zou zijn gelopen. Die scheve gezichten, die afgrijselijke ogen soms…
Vorige week zag ik dit plaatje en zonder te weten wie het had getekend, herkende ik ja… diezelfde Pablo Picasso. Die een prachtig ballet tekende, waaruit sprankeling, lichtheid en ontroering mij aanspraken. Want dat de man kon tekenen en een groot talent was, staat wel vast.
Dus als iemand me vraagt “Hou je van Picasso?” dan kan ik niet meteen een duidelijk antwoord geven. “Soms wel, soms niet” zal ik maar zeggen.
Toen ik deze week wat foto’s van de Kralingse Plas liet zien, kreeg ik van Marthy de tip om één van die foto’s te gebruiken voor weer eens een andere kopfoto.
De oude foto was al een tijdje in gebruik, dus ik vond het een goeie tip. Zo’n kopfoto kun je regelmatig verwisselen. Ik heb daar al vaker over nagedacht, maar dan verschoof dat plannetje weer naar de achtergrond en werd het vergeten. Niet deze keer dus.
Dit is de foto waar het om draaide. Klein een stuk minder aandacht-trekkend dan zo groot boven het blog. Al moest er wel wat aan bijgesneden worden.
En nou ben ik benieuwd wat men er van vindt……?
Update:
Tja, bij nader inzien kan ik alleen maar beamen dat die horizon scheef zat, al was het mij (nog) niet zo opgevallen. Inmiddels heb ik hem bijgewerkt. Bedankt voor jullie commentaar.
Vorige week had ik een snipperdag. Niet figuurlijk, maar wel letterlijk. Leo was op stap, dus ik had het rijk alleen. Er lag een flinke stapel groenten op de snijplank en die moest fijn gesneden worden. Uien, knoflook, wortel, bleekselderij, tomaten. Ik was er een flinke tijd mee bezig.
Misschien is het voor een ander een crime om dat allemaal te snijden, maar ik kan me er helemaal in verliezen. Muziekje erbij, schaaltjes binnen handbereik en snijden maar. Nou ja, een hele dag was het natuurlijk niet, maar een paar uurtjes was ik er wel zoet mee. Er was geen haast en na afloop alles lekker op geruimd.
Wat heb ik met al die groenten gedaan? Een flinke pan bolognese saus gemaakt, in zakken verpakt en de vriezer in. Voor komende weken, voor een avond geen zin in in koken. Of voor een keer makkelijk, omdat er andere plannen op het programma staan.
Goed besteedde tijd! Al vergat ik wel een foto van die grote berg groenten te maken. Gelukkig dacht ik er nog net aan toen mijn saus al klaar was.
Erg weg ben ik niet van Halloween. Ik hou niet van horror- en griezelverhalen. Geef mij maar een gezellig Sinterklaasfeest.
Maar er zijn velen die het heerlijk vinden te griezelen, zich te wentelen tussen spinnenwebben of kille mistflarden. Ieder zijn meug, nietwaar….?
Maar dit vond ik wel een fraaie versiering. Niet alleen Halloween, maar ook een mooi herfstaccent.
Beschaafd, zoals je mag verwachten in deze omgeving met chique huizen.
Nou, vooruit dan maar. Toch een blogje waard op deze griezeldag 😉
Die heerlijke zomerse temperaturen, de zon, het hield nog niet op. Alle plannen voor zaterdag werden even opzij gezet en veranderd voor een wandeling naar Trompenburg Arboretum.
Ook daar naar toe is de metro de beste keuze. Dan een gezellig loopje door een fijne en mooie wijk, waar ook altijd van alles te zien is.
Bij Trompenburg was het redelijk druk, er stond zelfs een rij voor de kassa. Maar gelukkig is er zo veel ruimte, dat je toch heerlijk rustig kunt wandelen. Bij de volière was er zelfs nog plaats genoeg in de zon. Voor ons was het zelfs lastiger om wakker en alert te blijven dan zachtjes aan weg te soezen 😉
Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.
Onmiskenbaar muziek in de trant van Django Reinhardt en Stéphane Grapelli, Hot club de France. Nu spelen Bucky Pizzarelli & Pearl Django: I’ll see you in my dreams.
In zijn werkzaam leven bij de brouwer van Heerlijk Helder Bier was Leo, naast technisch inkoper en later secretaris van de OR, ook nog eens bierproever. Soms moest ie ’s morgens om 9 uur al proeven welke bieren het lekkerst waren of wat er voor verschillen zaten in de diverse brouwsels.
Voor velen lijkt dat een wereldbaan, maar voor Leo was het echt ernstig werk. Maar ja, er zijn altijd mensen die het moeten doen 😉 😉
Laatst zag ik deze foto op Instagram. Een man die bij een cosmeticafabriek werkte en moest onderzoeken of de lipstick wel echt “kissproof” was. Alle vrouwen in het bedrijf kregen gratis lipstick en hij -waarschijnlijk gekozen om zijn kale en goed te bekussen knikker- moest zich laten zoenen.
Ja, ook weer zo’n baantje dat iemand moet doen. Hoe de echtgenote van de man in kwestie reageerde, was niet te achterhalen.
Al een heel oude afbeelding, want getekend door Albrecht Dürer in 1493.
Twee hoofdkussens, met pen op papier en zo levensecht. Je kunt de kreukels er bijna uit strijken.
Waarom ik dit op mijn blog plaats? Vooral omdat zulke tekeningen op een bepaalde manier erg veel doen. Zulke simpele voorwerpen en toch zo aantrekkelijk om te zien.
Maar ook omdat het vandaag weer wintertijd wordt en we allemaal weer een uurtje extra nacht krijgen. Dus slaap lekker…!
Dit schilderij van Norman Rockwell laat niets te raden over. Het is duidelijk, dochter is te laat thuis gekomen. De schuchtere jongen achter haar kijkt schuldbewust. Hoe zal hij zich daar nou uit kunnen redden?
Het is een plaatje uit een tijd die al ver achter ons ligt. Tegenwoordig gaan jongelui uit rond de tijd dat pa en ma naar bed gaan. Hoe laat of hoe vroeg het is als ze thuis komen….. dat merken we vanzelf wel.
Maar ik moest toch weer terug denken aan de keren dat ik ná 12 uur thuis kwam en moeder al boos boven aan de trap stond. Vóór 12 uur, en geen minuut later. Tijd was tijd en daar had ik me aan te houden!
