Category Archives: nostalgie

Mariabeeldje

Posted on by

Dit beeldje hing in het vakantiehuis in Limburg. Niet verwonderlijk, want ik denk dat bijna iedereen daar katholiek is. Waarschijnlijk minder streng dan vroeger, maar toch… zo’n wijwaterbakje mag niet ontbreken. Zelf ben ik niet katholiek, sowieso niet religieus. Maar ik herinner me wel dat in de huizen van vriendinnetjes zoiets vaak te vinden was. Eén vriendinnetje doopte als ze de kamer binnenging telkens haar vinger in het water en sloeg dan een kruis. Ik vond het toen, als 7-jarige, een vreemd ritueel. Maar waarom ze het deed, durfde ik niet te vragen.
Dit beeldje vind ik eigenlijk wel erg lief. Het lijkt me tamelijk modern en het kindje Jezus ziet er bijna uit als een kleuter uit een reclamefoto. Schattig toch?

Bewaren

Verdwenen…

Posted on by

bron: Google afbeeldingen

Ik kan me herinneren dat zo ergens in mei mijn moeder de aardappelen niet meer lekker vond. Dat waren ze ook niet meer, ze liepen een beetje uit, waren gebutst en de smaak was…. nou ja… Nee, het smaakte niet meer. Verlangend zei mijn moeder dan: “Nog even, dan komen er weer nieuwe aardappeltjes.” En ja, als die bij de groenteman lagen, was het een klein beetje feest. Mijn moeder kookte een grote pan. Veel meer dan we normaal aten. Daarnaast zette ze een schaaltje met roomboter en telkens namen we dan zo’n aardappeltje, haalden dat door de boter en aten het op. ik. Die aardappeltjes werden vaak ook gebakken. Dat was helemaal een traktatie. Kom daar nu eens om. Het hele jaar kunnen we verse aardappels kopen, in soorten en maten, met en zonder schil en al dan niet voorgekookt. Maar die smaak van die nieuwe aardappeltjes, mmm…..
Er zijn trouwens nog wel meer van dat soort gelegenheden. De eerste groene haring, de eerste mosselen en als er weer volop aardbeien waren of kersen. We kunnen het nu elke dag kopen en doen dat ook. De hoge prijs is vaak van ondergeschikt belang. Maar nogmaals, zo lekker als toen, nee….. Gek toch, hoe zou dat nou komen?

Taal

Posted on by

Rotterdam heeft een eigen taal, nou ja…. Sommige dingen zeggen we wat anders dan elders in Nederland. Ik denk dat elke stad of streek wel wat “eigen” woorden heeft.
Maar in de haven zijn er van die vaste uitdrukkingen, zeker in vroeger tijd. Nu is het misschien wat anders, maar toen, toen balen nog op de rug genomen werden, de hijskranen stukgoed uit ruimen tilde, toen alles nog niet zo snel… Nou ja, toen, je weet wel… toen…

Boek

Posted on by

Alleen de titel al trok me aan. En toen ik las waar het boek over zou gaan, was ik meteen om. Niet voor niks, want het leest als een trein.
Amanda heeft een winkeltje in vintagekleding in New York en krijgt een hele stapel oude kleding ter verkoop aangeboden. De oude vrouw die de kleding aanbiedt is niet erg spraakzaam en die japonnen zijn wel mooi, maar passen ze nou in haar winkeltje? Dan, als ze de kleding uitzoekt, ontdekt ze een dagboek. Dat moet ze wel lezen en dan beginnen geschiedenis en moderne tijd een beetje door elkaar te lopen. Niks in het leven is toevallig en beslissingen moeten op een bepaald moment genomen worden.
Je switcht van heden naar verleden en het oude New York herleeft. En eindelijk neemt ook Amanda een besluit. Heerlijk boek om bij weg te dromen…

Picknicken

Posted on by

Dat vind ik toch zo heerlijk, er op uit en dan ergens picknicken. En het liefst op z’n Engels, met zo’n fraaie picknickmand vol proviand, koele drankjes en een groot geruit kleed, echt servies, glaswerk en bestek.
Nou ja, in de praktijk komt het neer op plastic bordjes, kleffe boterhammen en is de drank toch behoorlijk warm geworden. Maar het idee blijft, zeker als je zo’n leuke oude auto ziet, met zo’n mooie mand achterop.

Bewaren

Oldtimers

Posted on by

Deze slideshow vereist JavaScript.

Afgelopen zaterdag gingen we naar Culemborg. Niet alleen om een verjaardag te vieren, maar ook om even rond te neuzen in het gezellige centrum. Daar is vaak iets te doen. En laten we nu ook weer met onze neus in de boter vallen, want er was een oldtimershow. De Markt en omliggende straten en pleinen stonden vol met honderden oude auto’s, de meeste fraai opgepoetst, maar sommige met het stof van jaren er nog op. Er was voor ieder wat wils, bakbeesten van Amerikaanse sleeën, VW Kevers, veel rood en glimmend koper, versieringen die tegenwoordig volkomen taboe zijn. Op de laatste nipper moest er soms ook nog wat gesleuteld worden en sommige (bij)rijders hadden zich in toepasselijke kleding gestoken. Zelf maakte ik nog een alternatieve selfie en Leo moest natuurlijk met een VW Kever op de foto. Weer een dag vol goede herinneringen!

Winkeltje

Posted on by

 

 

 

 

 

 

 

 

Zo jammer dat dit winkeltje in Vollenhoven gesloten was. Want ik had hier natuurlijk heel graag willen rondkijken. In een winkel die “Juffrouw Sprokkel” heet, moet wel van alles liggen waar je blij van wordt.
Hoe verzin je zo’n naam? Want zo heet de dame van de winkel vast niet. Sprokkelt ze zoveel bij elkaar, sprokkelt ze hout? Ach ee, ze verzamelt gewoon van alles.Die naam past gewoon bij haar!

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Herinnering

Posted on by

Wie is die vrouw, op hoge hakken, die de bal wegschopt? Het is Jayne Mansfield, filmster uit de jaren vijftig. Ze bracht een bezoek aan Rotterdam en trapte in 1957 af voor een wedstrijd van Sparta tegen DOS.
Ik groeide op naast het Sparta-stadion (het Kasteel) en zag dus regelmatig de hordes mannen en een enkele vrouw op zondagmiddag naar het voetballen gaan. Wij zaten dan aan tafel, meestal met een kopje soep. Mijn zwager ging vaak kijken en bij deze wedstrijd was hij ook. Want na afloop kwam hij vertellen. Over die mooie vrouw, die zo soepeltjes de aftrap verrichtte. De foto van Kees Molkenboer hangt nu supergroot aan de muur van een school in de Nicolaas Beetsstraat, vlakbij het Kasteel.
Het is al lang niet meer de straat die zoals ik de kende. De huizen zijn gerenoveerd, de school is nieuw gebouwd. Maar Jayne Mansfield trekt nog steeds alle ogen naar zich toe 😉

Bewaren

Keuzestress

Posted on by

Bron: Google afbeeldingen

Het overkomt me steeds vaker. Dan sta ik in een winkel en denk “Oh nee, wat moet ik kiezen? Is merk A het nou, of zou het beter zijn merk B te nemen. Of dat nieuwe, nee die daar achter…” Gisteren overkwam het me bij de roomboter. Vroeger lagen er stapels van één soort in het schap, nu kun je kiezen uit wel 12 verschillende soorten. Gewoon, bio, uit Nederland, Ierland, Bretagne, gezouten of juist ongezouten. En dan raak je snel het overzicht kwijt. En kwam ik met gezouten in plaats van ongezouten bioboter thuis. Dus terug naar de winkel. Gelukkig bleek het niet moeilijk om te ruilen, de dame van de servicebalie ging zelfs een nieuw pakje voor me halen.
Maar ja, volgende keer heb ik weer stress bij iets anders. Want ik zag al dat er nu wel 15 verschillende soorten mayonaise zijn, ik weet niet hoeveel soorten beschuit, havermout, jam, stroop of sap.
Vind je het gek dat ik soms terug verlang naar die goeie ouwe winkel op de hoek. Waar de kruideniersvrouw met helder wit schort je helpt en pakt van overzichtelijke schappen.
Met de geur van oude kaas en boterhamworst en het geluid van zo’n grote rode snijmachine “schliff, schliff”. En zo nu en dan een praatje over het weer….

Bewaren

Nostalgie

Posted on by

Nu zie je soms grote stapels kleurige plastic kratten. Maar zo was het vroeger, kratten van eerlijk hout. Je ziet ze niet vaak meer.
Ik denk dat de meeste mensen ze hebben inge-leverd en het statiegeld hebben geïncasseerd. Maar bij een winkel in Rotterdam stonden ze nog. Het was geen drankwinkel, maar een kledingwinkel, als ik het goed onthouden heb.
Die kratten hadden dus geen functie, ze stonden zo maar voor de sier naast de ingang. Misschien vind de eigenaar ze wel leuk staan en ja, dat doen ze dan ook. Hij zal wel niet verwachten dat ie er nog geld voor kan terug krijgen. Maar een leuk plaatje levert het wel op.

Bewaren