Category Archives: natuur

Mooi uitzicht

Posted on by

Vast en zeker heb ik dit uitzicht als eens eerder laten zien.

Meestal is de luxaflex ervoor en wordt het beeld een beetje streperig, maar voor deze gelegenheid heb ik de jaloezieën maar even opgetrokken. En laat ik jullie genieten van onze voortuin met de esdoorn in herfsttooi.

Ik kijk mijn voortuin in als ik groenten sta te snijden. In het voorjaar ontdek ik er de eerste knoppen en zie ik de esdoorn uitlopen. Hij is altijd mooi, maar in de herfst laat hij zich eigenlijk van de beste kant zien.

Vorige week, toen het zulk somber weer was en de regen telkens tegen de ramen sloeg, vond ik dit een plaatje om blij van te worden.

Nu is alles alweer een beetje verwaaid en straks blaast de wind het laatste blaadje van de takken.

Met een beetje geluk vriest het deze winter en staat hij op een morgen vol rijp. Maar dat moet ik nog afwachten. Dan wordt het weer tijd voor een nieuw begin van de seizoenen.

Kabouterhuis

Posted on by

In Westerbork maakten we ook nog een wandeling.

Het was een wandeling over een goed te belopen pad, met allemaal borden die uitleg gaven over de diverse hemellichamen. Geen wonder, het pad heette “het Melkwegpad” en verwees natuurlijk naar de grote telescoopschotels die er staan. Daar wordt de ruimte afgezocht. Omdat het hele gebied een stiltegebied is, word je verzocht je telefoon uit te zetten. En ja, dat deden de meesten, net als wij natuurlijk. Misschien wel om eens even van dat schermpje af te gaan???

De wandeling leidde ook langs die 14 enorme radiotelescopen. Imposant, maar voor mij volkomen onbegrijpelijk wat er mee beluisterd of ontdekt wordt.

Ik heb meer de grond afgespeurd naar paddenstoelen, die er stonden. En er waren er talrijk en van diverse soorten. Maar deze vind ik nog steeds het allermooiste. In zo’n rode gestippelde vliegenzwam zie ik nog steeds een kabouterhuisje. Helaas, de kabouters waren nog aan het werk, geen kabouter gezien dus 😉

Mooi

Posted on by

Op weg naar een afspraak liep ik door de wijktuin. Soms kom ik daar heel vaak, soms ben ik er weken of maanden niet geweest. En ook nu was het wel weer een tijdje geleden dat dit pad liep.

De stronk heb ik nog als boom gekend, maar die werd al een hele lange tijd geleden geveld.

Hij wordt aan de natuur overgelaten. En die weet er wel raad mee. Er hebben zich allerlei beestjes, zaadjes en schimmels in gevestigd.

En kijk eens wat een leuke krullenkop de stam nu heeft. Of lijkt het meer op een verzameling bloemetjes?

Het maakt niet uit. De natuur heeft zo zijn eigen manieren om de zaken op te lossen. Ik vind het mooi en ben benieuwd hoe het verder zal gaan. Dus maar vaker weer eens dit pad kiezen.

Tuin

Posted on by

Nadat we het Museum of Brands bekeken hadden, was het tijd voor de lunch. En in het museumcafé stonden lekkere broodjes en was er koffie.

Dat namen we mee naar buiten, waar een heerlijke tuin was. Midden in Londen verwacht je zoiets niet. Maar er groeide en bloeide van alles. Vrijwilligers waren druk bezig om te grote planten te delen en in nieuwe potten te zetten.

Dus liepen we na de lunch even een rondje om alles te bewonderen. En hoorden we van de vriendelijke balie-medewerkster dat deze tuin een onderdeel was geweest van een Chelsea Flower show, zo’n beetje the toppunt van Engelse tuinontwerpen en bloemenshows.

De tuin was niet eens zo groot, maar leek veel groter door een uitgekiend ontwerp.

Klein maar fijn

Posted on by

In de pot van mijn laurier stak ineens een klavertje zijn kopje op. Minuscuul en teer, een beetje roodbladig in de zon en met een piepklein bloemetje.

Dat ik maar eens fotografeerde met de macro stand van mijn mobieltje. Daar moet ik nog maar eens meer mee oefenen, want erg goed lukte het niet.

Maar ja, die pot voor de laurier is weliswaar tamelijk groot, onkruid hoort er niet in want dan wordt het wel erg krapjes.

Toch jammer, want zo’n bloemetje geeft wel een beetje kleur aan de wat saaie laurier. Nou ja, die geeft weer smaak, dus wat zal ik er verder over zeuren?

Bamboe

Posted on by

In Diergaarde Blijdorp staat een grote hoeveelheid bamboe. In allerlei soorten en maten, van klein tot groot. In het diergaardemagazine De Giraffe van zomer 2023 is een heel artikel aan dit gewas gewijd. .

Bamboe is een grassoort met een overweldigende groeikracht. Het is altijd groen, een sterk gewas en past dan ook mooi bij de aankleding van de dierentuin. De omgeving van het olifantenverblijf lijkt op een ware jungle met enorm hoge stengels.

Bron: Google foto’s

Doordat het zo hoog kan worden, geeft het ook veel schaduw en brengt het verkoeling. Bij heet weer is het dan heerlijk in de koelere lanen te lopen.

En het is ook nog nuttig, want een aantal dieren gebruiken bamboe als voedsel. De rode panda lust er wel pap van.

In onze tuin staat ook bamboe. We hebben het gekocht als een niet woekerende soort, maar toch is de groeikracht verbazingwekkend.

Meeuwen

Posted on by
Bron: Instagram

Meeuwen zijn er in vele soorten van klein tot behoorlijk groot. Vroeger voorspelden ze slecht weer volgens mijn moeder. En soms, als ik geluk had, mocht ik ze voeren. Gooide ik stukken brood in de lucht, die ze dan behendig opvingen.

In de loop van de tijd zijn het er echter zo veel geworden, dat ze een ware plaag vormen. Ze worden ook steeds brutaler. Onze zoon is als eens een haring kwijt geraakt. Net op het moment dat hij zo’n lekkere nieuwe haring in zijn mond wilde laten glijden, vloog er -roetsjjj- een meeuw langs die de vis uit zijn hand jatte.

Maar het kan nog erger. Kijk maar. Stond er net nog een doos met een dampende pizza op tafel, nu is de pizza op weg naar Onbekend Meeuwistan….. 😉

Boek

Posted on by

Nu ga ik er eens op uit, zei Jac. P. Thijsse. En zijn verhalen zijn nu uitgegeven, want dit boek bevat de wandeldagboeken van 1884 tot 1898.

Het is geen boek om uren in te lezen. Eigenlijk is het een wat droge opsomming van wat Thijsse tijdens zijn wandelingen tegenkomt. Geen gelikt verhaal dus.

Maar wat een oog voor de natuur had die man. En wat zag hij toen veel langs de weg. En ja daar horen natuurlijk afbeeldingen bij. En ook daarin is het boek ruim voorzien. Van diverse illustratoren staan er plaatjes van. Sommige zijn heel bekend, andere weer wat minder. Maar in zwart/wit of in kleur, ze laten zien wat er eind negentiende eeuw allemaal te vinden was in Nederland.

En oh ja, toen ook al was het op rare tijden heel koud of heel warm. Want ook dat schreef Thijsse toen al op.

Echt een boek om cadeau te krijgen, dat had oudste goed gezien. En een heerlijk boek om regelmatig op te slaan en weer verder te kijken.

Eikel

Posted on by

Alles draait tegenwoordig om energie. Hoe we het gebruiken, hoe we het kunnen of moeten besparen en vooral hoe kunnen we het produceren.

Laatst vroeg ik me af of we eigenlijk niet op een verkeerd pad zitten. Want de energie die in de natuur geproduceerd wordt, is veel meer en veel krachtiger dan wij voortbrengen.

Bron: Google foto’s / Dreamstime.com

Neem een eikel, zo’n gewoon vruchtje van een normale eikenboom in een bos. Wanneer je dat nu plant, is het in de toekomst een boom(pje).
De kinderen van nu zien die boom opgroeien, hun kinderen kunnen er onder in de schaduw zitten en vele generaties lang zorgt die boom voor zuurstof en neemt hij CO2 op. De bladeren zetten zichzelf in de herfst om tot humus en uit de eikeltjes die na een aantal jaren aan de takken groeien, komen weer nieuwe bomen. Een zich alsmaar herhalend proces.

En legt die boom dan uiteindelijk na vele eeuwen het loodje, dan kunnen er weer meubels van het hout gemaakt worden. En de takken warmte geven bij het verbranden. Wat een enorme opbrengst van dat ene kleine eikeltje.

Bron: Google foto’s

Vergelijk dat eens met wat de mens kan. Met heel veel energie (en verontreiniging) een windmolen of zonnepaneel maken, voor een fractie van de energie die zo’n eik levert.

En wat levert de windmolen na krap een halve eeuw op….? Vooralsnog alleen maar problemen, want waar laten we die troep…

Nou weet ik dat ik appeltjes en peertjes aan het vergelijken ben, maar toch…!