| Dit jaar hebben wij weer eens een kerstboom(pje). Hij staat al in de tuin te wachten op zijn mini-versieringen. Jarenlang hadden we geen boom, omdat ik het een te groot obstakel vond. Maar deze kerst dus weer een echte (mini)boom, die later misschien wel terug de tuin in kan.Vorig jaar waren wij op de Kerstmarkt in Dortmund, waar een enorme kerstboom stond opgesteld. Samengesteld uit heel veel boompjes en voorzien van heel veel lichtjes. Deze boom was dat niet, die stond in een winkelcentrum. Die hele grote staat bij Stuureenfoto, want daar is het thema deze week ook, toevallig 😉 Kerstbomen. |
 |
Category Archives: natuur
Herfst
| Je ruikt het als je buiten komt; je voelt het aan de temperatuur; je ziet het aan de regen en de wind die de bomen doet buigen.
Het is herfst. Er kunnen nog mooie dagen komen, maar de zon krijgt minder kracht. De avonden worden langer en in de badkamer is ‘smorgens de verwarming aan. Niet alleen maar kommer en kwel, want ik vind dit seizoen ook wel wat hebben. Kaarsjes aan, lekker kopje thee, met een goed boek op de bank. Lekker en gezellig. Maar de kleuren van de zomer wil ik nog wel even vasthouden. Vandaar deze “last roses of summer” |
 |
Deel dit op:
Wandelen
Het is zulk lekker weer. Een verademing na al die dagen regen. Daar moeten we van profiteren. Dus blijven stofzuiger en stofdoek even in de kast, laat ik het strijkwerk liggen. Ik pak mijn rugzakje, neem de boterhammetjes en iets te drinken mee en ga met Leo lekker wandelen. Dwars door de weilanden, door de Hollandse polder. Doei!!
Deel dit op:
Zomer
In plaats van zelf een vrijdagse foto op haar blog te plaatsen te plaatsen, vraagt Chantal vandaag anderen om een foto-link met een zomerse inslag.
Nou, als het niet regent zit ik graag in mijn tuin. En daarnet leek het even op, zon en zelfs een beetje warm.
Maar de afgelopen weken was dit, helaas, het geijkte ZOMER-beeld:
Alles wel mooi groen, maar nat, nat en nog eens nat.....
Deel dit op:
Schuttingen
“Denkend aan Holland zie ik brede rivieren, traag door oneindig laagland gaan….” schreef de dichter.
Nou, dat kan hij helaas nu wel vergeten. Want rijdend door Nederland zie de ene geluidswal na de andere, verschuilt de spoorbaan zich achter een hoge muur en zijn alle postzegeltuintjes voorzien van houten schuttingen en liefst ook nog een “tuinchalet” .
Nauwelijks nog groen, nauwelijks nog natuur. Alles ingekaderd in hout of beton.
Foto uit: "Over Holland" met foto's van Karel Tomeï
Deel dit op:
Wandelen
| Wandelen is heerlijk. Lekker in de vrije natuur, rugzakje mee met boterhammetjes en wat te drinken en dan lopen. Soms een kort stukje, dan weer een stevige wandeling van vele kilometers. Meestal samen met mijn man of met een stel goeie vrienden. We starten bij voorkeur met lekker weer. Koud is niet erg, maar nat is vervelend. Een klein buitje onderweg, daar kunnen we wel tegen. Maar de Vierdaagse wandelen, ik moet er niet aan denken. Niet alleen vanwege de lange afstanden (want 50 kilometer is wel erg lang), maar ook vanwege de drukte. Met z’n ruim 40.000-den op pad. Nee, das niks voor mij! Maar alle mensen die vandaag starten, wil ik wel een fijne Vierdaagse wensen. Met lekker wandelweer en zonder al te veel blaren. |
 |
Deel dit op:
Foutje, bedankt!
Wij nemen vandaag even een dagje vrij. Lekker naar de dierentuin.
Daar is altijd wel wat te beleven, kijk maar:
Deel dit op:
Floriade
Vorige week gingen we naar de Floriade in Venlo. We hadden lekker weer, best al een beetje warm na een koud weekend.
Het terrein is supergroot, met zoveel bezienswaardig dat je er wel een paar dagen zoet kunt brengen. Maar voor die ene dag kozen wij vooral voor de landenstands. Al waren de meeste meer souvenirwinkel dan bloemenstand.
Leo en ik herinnerden ons de Floriade van Rotterdam in 1960. Natuurlijk keken we toen met onze ogen van die tijd. Maar het leek ons destijds toch minder gericht op zakendoen dan nu. Desondanks hebben we ons goed geamuseerd.
Hier twee foto’s die laten zien dat groot altijd nog groter kan:
 |
 |
Deel dit op:
Verwondering
 |
De zon lokt iedereen naar buiten. Ook de kinderen, die nu weer volop buiten spelen. Toen ik van het boodschappen doen terug kwam, kwam ik langs de kinderspeelplaats. Er werd gebald en gerend, van de glijbaan gegleeën en met water gespeeld. Wat kinderen hadden bellenblaas en erbij stond een jongetje van drie turven hoog. Hij was helemaal weg van die mooie gekleurde bellen, die weg dreven op de wind. |
Plotseling rende hij er een achterna. Rakelings schoot hij voor me langs, in de hoop die fragiele bel te vangen. Maar helaas, die spatte uiteen op een struik. Verbaasd hief hij zijn handjes op en keek me aan. “Nou is tie ineens weg, hoe kan dat nou….?”
Deel dit op:
De fuut
Dit was al een eens “gedicht van de dag” op mijn oude blog, maar ik vind het zo leuk. Vandaar reprise:
| De fuut (Waarom zou vader fuut zijn jongen dragen? Kijk, zoiets moet je aan de kenners vragen!)De eerste kenner wijst op het gevaar Van onverhoeds omhoogkomende snoeken Beducht voor die moordlustige bezoeken Zegt hij, beschermt de fuut zijn kinderschaar De tweede kenner schudt het hoofd – en zucht De derde kenner houdt een resoluut Toch zou die kleine fuut een heel secuur Ivo de Wijs |
 |
