Was het afgelopen zaterdag regen, regen, en nog eens regen. Op zondag scheen de zon en was het heerlijk wandelen daar in Zuid-Limburg.
Na het uitgebreide ontbijt reden we naar Schin op Geul, waar op dit moment kasteel Schaloen te koop staat.
Maar dat lazen we pas later. Want wij kwamen voor de kruidentuin. Gelukkig was die nog net de laatste dag van het jaar open. Een mooi opgeknapte kasteeltuin, waar groenten en kruiden groeiden, met bijenvolken, een oude watermolen, vijvertjes en poelen met kikkers en salamanders. Zelfs de bakoven was nog in gebruik, waar heerlijke vlaaien in werden gebakken.
Een kleine impressie van wat wij zoal zagen:
Category Archives: natuur
Natuur in de stad
Het verwondert mij telkens weer dat planten zich eigenlijk weinig aantrekken van allerlei obstakels. Een stoep, stenen, rails of asfalt, het zijn allemaal hordes die ze (soms) met gemak nemen. Wij bouwen een dikke muur om het water regen te houden, maar hoe dik we het cement ook smeren, de planten weten altijd her of der een weg naar buiten te vinden. Zoals hier in Cambridge, waar een aantal planten volop groeiden in een dikke muur langs de rivier. Ik vraag me dan wel af waar ze hun voedsel vandaan halen…
Deel dit op:
Beetje herfst
Voor mijn gevoel is de zomer nog maar net begonnen. Want zeg nou zelf, zoveel warm weer hebben we nog niet gehad. Maar zo nu en dan denk ik dat het al weer herfst is. Dat is nou weer een beetje overdreven, maar toch. Vorige week woei ik bijna omver, vlogen de takken van de bomen en toen ik het papier en plasticafval ging wegbrengen, viel me op hoeveel struiken er al bessen hadden. Ook de kastanjes droegen al weer vrucht.
Dus, al willen we het niet, zo langzamerhand wordt het toch een beetje herfst…
Deel dit op:
Wandelen
Ook al maak je een wandeling voor de zoveelste keer, er is altijd wel iets nieuws te ontdekken. Gisteren maakte de Ganzenpas een wandeling in de buurt. En dan kom je bijna automatisch uit bij de Rotte. Tussen de rivier en de Ommoordse huizen ligt een stuk groen, met een parkachtig landschap, een kinderboerderij en weides waar koeien en paarden grazen. 
Er strijken regelmatig allerlei vogels neer en zo zagen we gisteren dat de zwaluwen erg laag vlogen. En ineens begrepen we het. Op de paaltjes van het hekwerk zaten jonge zwaluwen, die door hun snel aanvliegende ouders (bij)gevoed werden. Het was een niet alledaags plaatje en ik had het ook nog nooit zo gezien. Vraag me niet wat voor soort zwaluw het was, want daar kan ik geen antwoord op geven.
We hielden stil en ik hoopte een foto te kunnen maken. Maar ja, met langs snellende fietsers en zelfs een auto was dat onbegonnen werk. Ik kreeg slechts één jonge zwaluw op de plaat, nog van tamelijk ver ook. Maar goed, het is niet anders. Ik was al blij dat er zwaluwen waren, want die zitten hier dan toch nog!
Deel dit op:
Drama…
bron: Google foto’s
De vuurdoorn in onze tuin is dringend aan een snoeibeurt toe. Ik was dat al langer van plan, want weken geleden stond ik klaar om te gaan knippen. Toen begon papa Merel op de pergola angstig te piepen. Ik wist het niet, maar hij en moe Merel waren al aan een tweede leg begonnen. In het nest dat veilig leek, daar in die prikkende vuurdoorn. En dus liet ik de boel de boel. Dat snoeien komt later nog wel.
Niet dat ik rampspoed kon voorkomen. Want afgelopen zondag is het in de tuin ineens een kabaal van jewelste. Papa Merel vliegt van de ene kant naar de andere kant, met een dikke worm in zijn bek. Mama Merel fladdert heen en weer, angstig piepend. En een ander zielig piepen komt uit de vuurdoorn.
Dan springt de buurtkat ineens vanaf de schutting en schiet ijlings weg. Hij kijkt schichtig en schuldig achterom. Pffft…. het zal toch niet? Maar dan zie ik de beide vogels weer af en aan vliegen, met dikke wormen en slakken in hun bek. Het zal dus wel niet zo’n vaart gelopen hebben. Nog een paar keer horen we zulk kabaal en dan snellen we naar de deur, trekken hem open en roepen “ksss” om die kat te verjagen.
Maar gisteren hoorde ik opeens wel heel angstig piepen, maar zag ik geen kat. Ik installeerde me met goed zicht op de tuin. En al na een paar minuten kwam moe Merel aangevlogen. Ze landde op de grond, net naast het keitjespad. En ja, daar zat een klein mereltje. Ik zag z’n bekje opensperren. Even later wipte hij het pad op en och wat een kleintje was dat. Nog met fluffige nestveren, geen staart, niet in staat om te vliegen. Hij was ook een beetje mank. Die kat had hem dus wel degelijk te pakken gehad. Och arme, amechtig scharrelde hij rond en viel uiteindelijk tussen de keien. Je zag hem nauwelijks. Moe kwam er weer aan, met twee oranje bessen in haar bek. Merelkind nam ze nog wel aan, maar nee, dat mocht niet meer baten. Deze zou het niet halen.
Een klein drama, zo dicht bij huis, vlak onder mijn neus…. Je zou er een verhaal over kunnen schrijven.
Deel dit op:
Water
Bron: De Urbanisten
Afgelopen vrijdag volgden we een heel interessant Bibliotheek-college door Florian Boer van De Urbanisten.
Door klimaatveranderingen ontstaan problemen, zoals de soms enorme hoosbuien die regelmatig voorkomen. In de stad lopen dan straten onder, wordt het verkeer ontregeld en weten we niet waar we al dat water zo snel moeten laten. Je zou denken, leg grotere riolen aan. Maar dat is wel een heel simpele benadering. Want waar laat je al die grote buizen in een straat, waar al zo veel in de grond zit? En waarom zou je dat ook doen, want bij een normale regenbui voldoet het riool toch prima?
De Urbanisten kwamen met het plan de stad te voorzien van opvangbassins in de vorm van “waterpleinen”. Die staan normaal droog, maar kunnen bij hevige regenval vollopen. Inmiddels zijn er in Rotterdam al diverse pleinen, zoals het Benthem-plein, op die manier ingericht. En het werkt!!
De omgeving wordt aangepast, zodat het regenwater van de omliggende daken richting opvang geleid wordt, er wordt beplanting aangebracht. Dat is niet alleen ter verfraaiing, maar zorgt ook voor een betere wateropvang. Bewoners probeert men zoveel mogelijk bij die plannen te betrekken en kijk… dat zorgt weer voor een betere verstandhouding onderling. Win-win-situatie, zou ik zo zeggen.
En dit van oorsprong Rotterdamse idee vindt inmiddels veel bijval in het buitenland. Want het is natuurlijk niet alleen een probleem van ons. Ook in het buitenland valt de regen soms met bakken uit de hemel.
Dit animatie-filmpje laat zien hoe het er zou gaan uitzien. Inmiddels is het Benthem-plein klaar. Binnenkort ga ik daar eens foto’s maken. Wordt dus vervolgd…. 😉
Deel dit op:
Fotomodel
Alsof tie er voor is gaan zitten, op die paal, pal voor die naam.
Het woei nogal hard en ik hoopte dat ik hem er ook goed op zou krijgen. Want soms fladderen ze zomaar ineens op of ze draaien hun kop en dan wordt het toch nog niks. Maar nee, deze had er zin in!
Toevalstreffer dus…
Deel dit op:
Bezoek
Daar stond ie ineens aan de vijver. Tjemig, wat is zo’n reiger groot. Veel te groot voor ons kleine watertje, waar trouwens geen vis in te bekennen is. Maar goed, dat kan hij niet weten. Hij keek eens rond, bestudeerde de vijver uitgebreid, maar ja helaas… geen vis dus. En weg vloog ie. Dat kostte nog moeite, want de aanvliegroute is maar beperkt.
Misschien had hij daarom wel een beetje de pest in en wilde hij ons betaald zetten. Want twee dagen later zat onze achtergevel onder de stront. Dat werd dus ragen met de ragebol en ramen lappen. Allemachtig, wat kan zo’n beest schijten!
Deel dit op:
Kleurrijk
In Arboretum Trompenburg is altijd wat te zien en te ontdekken. Ik kom er graag en de laatste tijd zelfs zeer regelmatig. Elk jaargetijde zie je weer andere kleuren, bloeiwijzen en bladeren. Soms geurt het kruidig, dan weer zoet.
Vorige week liep ik in het gedeelte dat Tuin Hintzen wordt genoemd en ontdekte daar een prachtige den (??). Nog nooit zag ik zo’n kleur. Ik kreeg meteen associaties met “Oh dennenboom, oh dennenboom, wat zijn je kaarsjes wonderschoon” 😉
Vraag me nou niet wat de precieze naam van die boom is, want dat kon ik niet ontdekken. Maar mooi is ie!! En die naam, daar kom ik nog wel achter.
Deel dit op:
Wandelen
Gisteren was het weliswaar wat kouder en niet zo zonnig, maar wel prima wandelweer. Dat kwam mooi uit, want De Ganzenpas had afgesproken naar Arboretum Trompenburg te gaan.
Andere mensen, andere wegen. En zo liep ik opeens een heel andere weg vanaf het metrostation naar de ingang. En zag ik een voor mij totaal onbekend stukje van Rotterdam. Maar dat bewaar ik tot een volgend blog.
Eigenlijk is er geen moment waarop je kunt zeggen “de tuin is nu op z’n mooist”. Er is altijd wel wat bijzonders te zien. Maar met al het tere ontluikende groen, de bollen en lentebloeiers die kleur geven en niet te vergeten de camelia’s en rododendrons die bloeien, is het nu wel erg aantrekkelijk lopen daar. Pa en moe Nijlgans hielden hun kroost goed in de gaten. Nel wees ons her en der op heel bijzondere bomen en struiken. Kortom een zeer geslaagde wandeling.
(klik op een foto om te vergroten)
-
- Moe Nijlangs en kroost
-
- Stachyurus (staartaar)
-
- Kievietsbloemen
-
- ontluikende Gunnera
-
- De Ganzenpas
-
- Camelia
-
- Camelia
-
- Leucojum (Lenteklokje)
-
- Forsythia
Als kers op de taart lunchten we met elkaar in Het Theehuis, zodat we even konden uitrusten en verkwikt weer op huis aangingen.
