Rivier

Juist gisteren las ik in de krant en op Facebook dat er wat meer aandacht besteed zal worden aan de rivier waar Rotterdam zijn naam aan dankt. Meer aandacht dus voor de Rotte. Dat is zeker niet vreemd, want die rivier is weliswaar maar relatief kort, maar wel heel erg mooi. Aan dit water vind je geen grote schepen, kranen of economische giganten, maar hier heerst vooral rust, vind je natuur en mogelijkheden om te ontspannen. Zelf loop ik vaak langs de Rotte, alleen, met manlief of met de wandelclub. Dat heb je hier al vaker kunnen lezen. Maar wil je het ook eens van een ander horen, klik dan op deze nieuwe  website.
Je begrijpt dat wij heel blij zijn met zoveel groen om ons heen, zomaar bijna in onze achtertuin. Geen toeval dan ook dat bij Stuureenfoto het thema van deze week “rivieren” is. Wil je ook eens meedoen, klik dan hier.

 

Natuur in de winter

Een bezoek aan Arboretum Trompenburg in Rotterdam is altijd de moeite waard. Veel mensen denken dat het alleen in het voorjaar bezienswaardig is, omdat er dan veel kleur te vinden is. Maar het hele jaar door loont het de moeite.
Juist in de winter, als veel bomen kaal zijn, zie je de natuur in een ander perspectief. Dan valt op hoe sommige bomen hun bladeren maar niet kwijt willen, dat er wel degelijk struiken midden in de koude periode bloeien. Ook de lucht is anders en geeft een fraaie achtergrond aan kale takken en knoestige stammen. En bekijk ook de knoppen en knopjes van de nog slapende struiken en bomen eens. Ze verschillen allemaal van elkaar. Grote bladeren lijken wat te hangen, maar op die manier bewaren ze net dat beetje warmte wat de struik of boom nodig heeft. Sommige bladeren lijken stug als leer, maar hebben een verrassend fluweelzachte onderkant. Ja, ook in de winter is er van alles te ontdekken.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Nieuw begin

Geen zonnebloem waagt nog een spietje boven de aarde in deze tijd van het jaar. Maar de sneeuwklokjes piepen al boven de grond uit. Kijk, lijken ze te zeggen, het is nu januari en wij komen er aan hoor. Sneeuw of niet, wij zijn present. En dat stemt me blij, al moet je op de foto nog even goed kijken. Niet alleen op de kalender, maar ook in de tuin weer een nieuw begin!

Visite

Nu de dagen kouder en korter zijn, komt er zo nu en dan een grote reiger in onze tuin. Hij staat op de rand van de vijver en kijkt of er iets te snaaien valt. Soms vangt er een een kleine salamander. Maar gek genoeg liet hij die ook weer vallen. Misschien was dat een beetje onhandig type. Zijn honger stilde hij in elk geval niet erg.
Ik vind zo’n beest beslist erg mooi, maar ben toch niet zo blij met zijn komst.
Te groot, te veel aanwezig, een beetje buiten proportie. Hopelijk poept ie niet, want een reigerflats is enorm en stinkt als de hel. Maar ja, hij komt en hij gaat zo hij wil. Aan mij wordt niks gevraagd en wegjagen, nou ja dat gaat me te ver.
In het wild, in de polders rondom Rotterdam zitten tegenwoordig veel reigers. En ook in de wijktuin zie je ze vaak. Als het heel koud wordt, bivakkeren er soms wel meer dan vijftig bij de grote vijver daar.

Wat anders…

Ik begrijp heel goed dat het niet prettig is als iedereen zomaar bij je naar binnen kan kijken. Nederlanders hebben vaak maar weinig vitrage voor de ramen, in tegenstelling tot de mensen in onze buurlanden. Maar als je zo woont dat iedereen vrijelijk bij je naar binnen kunt kijken, wil je toch een beetje privacy. Dus plakken sommigen een strook plakfolie op hun raam. Uitermate praktisch en afdoend, maar soms toch net niet je dát.
Hier zag ik een wat mooiere oplossing. Het leek me een soort folie, maar dan in vrolijke bloemvormen, maar misschien is het wel een speciaal bewerkte ruit. Wie zal het zeggen. Ik vond het in ieder geval een leuke oplossing.

Bewaren

Aan de oever van de Rotte

Nee, ik ga het niet hebben over die ongelofelijke leemte in mijn culturele ontwikkeling: de totale onwetendheid van het schone lied “Langs de oevers van de Rotte”. Dat heeft Bettie al gedaan en zij deed dat op verbluffende wijze.
Maar toch wijd ik vandaag een blogje aan die prachtige Rotte, die zowat langs mijn huis stroomt. Vele malen al wandelde ik er, met man, met kinderen, met vrienden en vriendinnen. En altijd was er wat te zien, in elk seizoen is het er mooi. Meestal is niet erg druk, al zoeven er soms wel wat wielrenners voorbij.
Maar in de winter, als het vriest dat het kraakt, dan vind ik de Rotte op haar mooist. Met enthousiaste schaatsers die zich uitleven op het ijs.


Met spontaan opgezette en wat rommelige koek en zopies, een zonnetje en niet te veel wind.
Wie weet, ondanks de klimaatsverandering, lukt dat binnenkort weer eens een keer.
Het kan natuurlijk altijd nog. Wat zou dat toch heerlijk zijn. Deze foto’s zijn uit 2009, dat is nog geen 10 jaar geleden….

 

Net iets anders…

Onderweg zie je soms dingen, waarvan ik dan denk “dat zou vaker gebruikt moeten worden”. Zoals dit, wat wij laatst in Diergaarde Blijdorp zagen.
Daar zitten tussen de diverse dierenverblijven natuurlijk afscheidingen. Maar gelukkig zijn dat niet de houten bouwmarkt schuttingen, maar is het op een veel mooiere manier opgelost. Bij de ibissen en papegaaien stond deze hoge wand. Zo te zien bestaat die uit een rasterwerk met een soort fijn kippengaas, dat is opgevuld met grond. En dat is nu mooi begroeid met een donkergroene laag mos. Het oogt heel natuurlijk, zal vermoedelijk veel warmte vasthouden en geluidwerend zijn. In de diergaarde is de muur tamelijk hoog, maar ik dacht dat het in een particuliere tuin ook goed zou werken. Mooie natuurlijke muur, waar binnen de kortste tijd van alles uit komt groeien. Of waarin je zelf iets kunt planten. Zou het uitvoerbaar zijn?

Vogels

Afgelopen vrijdagmiddag gingen we naar Diergaarde Blijdorp, om ons abonnement te verlengen. Dat zou natuurlijk via het internet kunnen, maar wij wilden de Rotterdampas-korting niet mislopen. Dus er persoonlijk heen. Het was druk, maar altijd gezellig. Direct al aan het begin zagen we dit beeld. Tientallen vogels in het hoge pampagras, vlakbij de ijsberen. Zo te zien zit er nog genoeg zaad in de pluimen, want de vogels vlogen af en aan. En ze vraten zich helemaal vol. Het zijn dus niet alleen bijzondere dieren die onze aandacht trekken. 😉

Bewaren

Herfstkleur

Afgelopen dinsdag kleurde de zon oranje en overal zag je mensen foto’s maken van dat bijzondere verschijnsel. De wereld leek weliswaar een beetje grauw, maar de temperatuur was nog heerlijk. Daarom gingen we maar even wandelen in Arboretum Trompenburg, waar de bomen al volop in herfsttooi staan. En die dag fotografeerde ik vooral bomen met veel oranje-rood, om helemaal in de kleur van de dag te blijven.

Natuur in de stad

Op weg naar mijn wandelclub word ik opeens verrast. Want wie verwacht nou schapen tussen de hoge flats. Het is maar goed dat ik dit keer een andere weg koos. Een beetje uit noodzaak, want het dreigde te gaan regenen en dan kun je bij de flats altijd wel een beetje schuilen. Maar gelukkig, die regen bleef weg en ik kreeg zomaar een cadeautje. Niet dat het die schapen wat interesseerde. Die vraten rustig door, keken niet op of om. Nou wie weet, zijn ze al blasé van fotograferende voorbijgangers. Het is tenslotte een tamelijk beroemde kudde. Ze lopen van maart tot november van hot naar her in Rotterdam en maaien zo het gras en verplaatsen zaden in hun vacht. Dus nuttige en leuke dieren.