Caspar loopt

Al van af het begin volg ik bijna dagelijks in de Volkskrant de column van Caspar, die door Nederland loopt en ons vertelt over het wel en wee in de natuur. Niet altijd even vrolijk, soms zelfs om een beetje depressief van te worden. Van alles wat verdwenen is en nooit meer terug zal komen. Over vogels, vissen, vlinders, insecten die we bijna nooit meer te zien krijgen. Over verarmde grond, te intensieve veeteelt en landbouw.
Maar kijk, vorige week was ie zo waar opgetogen (klik). Hij liep in de Krimpenerwaard en vond daar nog een behoorlijk stuk natuur. Geen biljartgroen grasland, maar weiden met kruiden en bloemen, vogels te kust en te keur. En dat allemaal op een steenworp afstand van de plek waar ik zelf woon.

caspar

Bron: De Volkskrant/Blendle

Decadent

Wat deed je in die uitzonderlijke hitte van vorige week? Lui in de tuin liggen, koele drankjes drinken op een beschaduwd terrasje? Naar de film of naar een museum? Er waren vele mogelijkheden. Het NOS journaal was voor ons op zoek gegaan. Er waren mensen die de mergelgrotten bezochten. Slim! En wat vonden ze als nog een ultiem koele plek? Een skipiste (!) in Landgraaf. Daar moest je goed inpakken, want de temperatuur kwam niet boven de 5 graden uit. Ja, dat is natuurlijk wel koel!!!
Maar ik vraag me af wat men gaat doen als het hier in de winter gewoon koud is. Als er sneeuw ligt en de temperaturen onder nul dalen. Oké, dat lijkt vooralsnog niet te gebeuren, maar wie weet?
Gaan we dan naar de sauna of onder de zonnebank? Krijgen we dan berichten over vluchten naar een land waar de zon gedurig schijnt en je kunt bakken in pakweg zo’n 38 graden.
Ik vind zo’n skipiste in de zomer de decadentie ten top. Er mogen dan zonnepanelen op het dak van dat sneeuwpaleis liggen, het blijft toch iets absurds. Nu is het eindelijk echt zomerweer, is het weer niet goed.
decadent

Bijzonder

bijzonder.jpgDoor de warmte van deze zomer komen soms heel bijzondere dingen naar voren. Zo meldde de Hortus Botanicus in Leiden deze week dat vier grote Agave planten (Agave Americana) voor het eerst sinds 60-70 jaar bloeien. En niet zomaar een bloemetje, maar reusachtige stengels met daaraan bijzondere bloemen, die vol nectar zitten. Niet alleen voor de bezoekers leuk, maar ook voor de bijen een extraatje.
Toevallig ging de wandeling van de Ganzenpas afgelopen donderdag naar Leiden. We bezochten daar een hofje, waarover ik later wel zal berichten. Maar ook een bezoekje aan de Hortus paste nog in onze dag en dus kreeg ik de gelegenheid om deze bijzondere planten in levende lijve te kunnen zien en te kunnen fotograferen. Een kans die ik me niet liet ontnemen, warm of niet!

bijzonder.jpg

Groei

groeiOveral in de wijk ligt er op dit moment heel veel boomschors. Grote lappen, die van de platanen komen. Het ziet er een beetje beangstigend uit, alsof de bomen ziek zijn. Maar niks is minder waar. Het is juist een teken van flinke groei. Platanen houden van warmte en gedijen dan goed. En dan knappen ze uit hun jasje. Aan sommige bomen is het heel goed te zien, die staan een beetje “naakt” in het gras. Ze schijnen ook niet zo veel last van al die droogte te hebben. Andere bomen en struiken laten hun blaadjes hangen of zijn al aan een vroege herfst bezig. Die zouden nu wel blij zijn met een flinke regenbui.

Natuur in de stad

Natuur-in-de-stad-kaardebolEcht midden in de stad staat deze kaardebol niet, want ik vond hem gisteren toen we met de wandelclub naar Nesselande liepen. De weg daarheen loopt langs de Zevenhuizerplas en wordt druk bezocht door wandelaars, hondeneigenaren en dagjesmensen. Je vindt er van alles: er is veel groen, wat bos, landelijke weggetjes en natuurlijk die Zevenhuizerplas. Een gegraven plas, behoorlijk diep, waarop gezeild, gekanoëd, gewaterskied wordt, waar je in kunt zwemmen en bij Nesselande is ook nog een leuk strandje, met een boulevard. En sinds kort is er een horecagelegenheid bij het waterski-project. Met lekkere koffie en thee, zoals we hebben uitgetest. 😉 😉
En onderweg daarheen zag ik dus de kaardebollen. Die kende ik alleen als ze al uitgebloeid zijn en de stekelige bloemhoofden voer voor vogels leveren. Nu kon je ze nog een beetje in bloei zien en waren ze weer zeer interessant voor bijen. Ik had wel wat van die bollen mee willen nemen, maar die stekels waren te prikkend.

Natuur in de stad

natuur-stokroosOp weg naar het Centraal Museum in Utrecht zag ik deze fraaie stokroos.
Op sommige plaatsen zaaien die zich jaarlijks meer en meer uit. Ik vind ze prachtig! En ze geven een straat een bijzondere sfeer.
Elk jaar bedenk ik me dat ik zaad moet oogsten en telkens ben ik dan toch weer te laat of vergeet ik het gewoon. Nou ja, kopen zal ook wel kunnen… dus nog maar weer eens een goed voornemen.
En geduld, want het is een tweejarig, dus eerst een jaar alleen maar blad en dan het jaar daarop hopelijk zo’n fraai stammetje met bloemen.

Natuur in de stad

Natuur-in-de-stad-courgetteJa, zo kan het natuurlijk ook. Geen sierbloemen zaaien, maar nuttige gewassen telen vlak onder je eigen raam. En als je dan van vakantie thuis komt ontdekken dat je binnenkort weer een recept met courgette moet verzinnen. Deze foto mocht ik van Michiel van Zuijlen gebruiken. Hij zaaide namelijk courgette in zijn geveltuintje. Niet verwonderlijk, want hij bedenkt regelmatig heerlijke vegetarische recepten en publiceert die op FB in “Smakelijke druppels op een gloeiende plaat”.
Ik ben benieuwd wat hij van deze courgette in spé gaat maken. Misschien wel een recept uit zijn kookboek, dat binnenkort verschijnt. Ik blijf het op de voet volgen…

Eigen oogst

Eigen-oogstDit is het begin van een -hopelijk- uitbundige oogst aardbeien. We kijken ze zowat de grond uit! Maar natuur laat zich niet dwingen, dus zullen we geduld moeten hebben.
Ze worden één voor één rijp en dan plukken we ze meteen. Anders vinden de vogels ze of rotten ze weg.
Ik hoef dus nog geen potten te sparen voor jam.
Maar in ieder geval hebben we dit jaar een eigen oogst(je)….
Ze smaken overigens voortreffelijk.

Binnenkomertje

binnenkomertjeNiet altijd is er inspiratie voor een blog. Maar dan zijn er gelukkig nog altijd mijn foto’s die me op ideeën brengen. Vandaag is zo’n dag, een blog over bijna niets.
Alhoewel, ik vind deze Suzanne met de mooie ogen toch een prachtig binnenkomertje. Ik plantte haar in een oude gieter, naast de regenpijp. Wat draadjes om in te klimmen en Suzanne is tevreden. En iedereen die bij mij aanbelt, wordt door haar hartelijk welkom geheten.

Als kool….

In onze wijk werden de parkeerplaatsen en het plantsoen bij de huizen veranderd. Natuurlijk meer ruimte om te parkeren, maar ook het gewone gras werd weggehaald. Grote auto’s met nieuwe grond reden af en aan en half april begon men met het aanleggen van het plantsoen. Ach, wat zag dat er schamel uit. Her en der een sprietje… en het was warm die aprildagen. Ik maakte een foto om te kunnen zien of het nog wat op zou leveren. Maar binnen een paar dagen hadden de planten zich geworteld en groeiden als kool. Moet je nou eens kijken wat een groen en zelfs al bloemen. Goed gedaan, Gemeentewerken Rotterdam!