Category Archives: natuur

Antwerpen

Posted on by

We hadden al heel veel gehoord over de dierentuin van Antwerpen, maar we waren er nog nooit geweest. Nu hadden we mooi de gelegenheid, dus meteen na het inchecken in ons hotel op de Keyserlei liepen we naar de ingang van de dierentuin, waar ons Rotterdamse Blijdorp-abonnement ons gratis toegang gaf.
De Antwerpse Zoo ligt pal naast het Centraal Station. De tuin is heel anders ingericht dan in Rotterdam en het spreekt vanzelf dat dieren uit de vroegere kolonie Kongo goed vertegenwoordigd zijn. Maar de tuin is ook mooi aangelegd en het aquarium is beslist de moeite waard om uitgebreid te bekijken. Hier geen overkoepelend waterbassin, maar diverse vensters op kleinere aquaria. Het oogt heel rustig en wij keken er onze ogen uit.
Her en der zagen we wat de dieren te eten kregen en de zeeleeuwen vertoonden hun zwemkunsten. Maar opeens schoten ze weg, het was voedertijd bleek later. Vandaar…

Zomaar in mijn tuin…

Posted on by
Sperwer-in-tuin.jpg

Deze foto vond ik op de site van Vroege Vogels en werd gemaakt door Vroegevogeljan

Gisterenmorgen deed ik de gordijnen open en keek naar buiten. Bah, grauw en grijs weer. Maar wat zat daar nou…? Het leek me een mottige duif, maar wel een grote. En doorgaans zitten duiven dommig te pikken, maar deze hier ging ruw te keer. Ik keek nog eens goed… Zag ik daar nou wat roods, bloederigs…? Ja, inderdaad. En dat was helemaal geen duif maar een roofvogel, een sperwer zoals ik later uitzocht. Ik pakte snel mijn camera, maar helaas zat de vogel helemaal aan het eind van de tuin boven op de klimop heg. Dan is zo’n 13 meter toch te ver weg om een goede foto te maken. Ik waarschuwde Leo en samen keken we gefascineerd naar hoe het dier stukken vlees van zijn prooi afscheurde. De kerstboodschappen moesten maar even wachten, zoiets zie je tenslotte niet elke dag.
De sperwer nam er de tijd voor, rustte eens even uit, wipte zijn staart omhoog om een flinke flats te kunnen laten. Keek eens spiedend rond of er nog een vogeltje te verschalken viel, maar vloog ten lange leste dan toch weg.
Toen ik later op de dag wat in de tuin wilde knippen, zag ik de bloederige getuigen van het sperwer maal. Op de tuintafel lagen de compleet kaal gevreten botjes van een vogel, met gespreide vleugels er nog aan. Het leek een engel, maar vredig…? Nee! Ik schoof het in de aarde zodat het verder kan verteren. De cirkel van het leven….

Kijken…

Posted on by

Wie door de stad loopt, fietst of auto rijdt, ziet wel veel. Maar er is nog een heleboel wat je zomaar ontgaat. Geen grote schokkende dingen, maar juist die kleine zaken… Zoals beestjes, die in het water leven, planten die groeien ondanks dat er nauwelijks grond voorhanden is.
Dit is het tweede filmpje van “De Biobak” waarin Jan Hengstmengel (ja, inderdaad familie 😉 ) in Dordrecht op zoek gaat naar die wat verborgen zaken. Neem even zo’n 10 minuten de tijd om het filmpje te bekijken.

De derde en vierde afleveringen laat ik in de loop van de komende weken zien.

Laatste roos…

Posted on by

laatste

Toen Hans afgelopen maandag de rozen snoeide, kwam hij aan met deze. De laatste roos van de zomer. Ze was nog een beetje in de knop, maar op de vensterbank kwam haar schoonheid toch nog helemaal tot bloei. Ze geurt zelfs nog uitbundig.
Wie had dat nou toch gedacht, want de volgende dag had het flink gevroren.
Ook op de wandeling kwamen we nog wat bloeiende rozen tegen.
Ze lijken zo teer, maar vergis je niet. Het zijn sterke overlevers.

Kijken…

Posted on by

Wie door de stad loopt, fietst of auto rijdt, ziet wel veel. Maar er is nog een heleboel wat je zomaar ontgaat. Geen grote schokkende dingen, maar juist die kleine zaken… Zoals beestjes, die in het water leven, planten die groeien ondanks dat er nauwelijks grond voorhanden is.
Dit is het eerste filmpje van “De Biobak” waarin Jan Hengstmengel (ja, inderdaad familie 😉 ) in Dordrecht op zoek gaat naar die wat verborgen zaken. Neem even zo’n 10 minuten de tijd om het filmpje te bekijken.

Er zijn in totaal vier afleveringen, die ik in de loop van de komende weken zal laten zien.

Sturen

Posted on by

Vorige week liep ik met de wandelclub langs de Rotte toen er een auto kwam. Dat is wat ongebruikelijk want het is een fiets/wandelpad. Maar de auto was van een schaapherder en zij moest haar schaapjes naar een wei tussen Rotte en kinderboerderij brengen, vandaar. Meteen toen de deuren open waren gegaan, stroomden de schapen naar buiten. Ze bleven een beetje verbaasd en angstig bij elkaar staan. Maar niet lang, want daar werd de hond gefloten en die kwam meteen in actie. Met een korte blaf werden de schapen de wei in gestuurd, naar de opening in het hek. Niet meer dan een paar schapen konden er tegelijk door, maar de hond leidde ze allemaal keurig naar binnen. Het ging zo vlug dat geen van ons een foto kon maken. Laat staan dat we een filmpje voor elkaar kregen. Maar kijk, dit mogen dan wat meer schapen zijn dan in Ommoord, ze gaan dankzij de hond, evengoed keurig naar hun eigen wei.

Makelaar…?

Posted on by

Het zal natuurlijk gewoon voor de sier zijn, deze vogelhuisjes aan een muur in Oosterend. Maar meteen toen ik ze zag, kreeg ik associaties met een makelaar.
Vogels zouden hier tenslotte kunnen kiezen welke villa ze het leukst of het fijnst lijkt. Horen jullie ze al kwetteren? Moe Koolmees die een beetje groot wil, want dat is zo fijn voor de kinderen. Meneer Spreeuw piept zuinigjes, omdat hij vreest geen hypotheek te kunnen betalen. Mevrouw Koekoek zegt niks, die kraakt gewoon een flink huis, niet te ver en een beetje in de luwte….
Vogelhuisjes

Schaap

Posted on by

schaapWie Texel zegt, zegt schapen. Honderden, duizenden grazen er in de groene weiden. Zo lief… Telkens als we weer langs zo’n wei kwamen, werd ik ter plekke vertederd. Zo’n wollig beest, knabbelend aan het gras… Maar toen we over een dijk in Oudeschild reden, zag ik ineens een schaap op z’n rug liggen. Ik weet dat zoiets heel dramatisch is. Het dier kan niet overeind komen en zou sterven… Leo keerde de auto om te checken of ik het toch wel goed gezien had. En ja…, maar wat te doen? Ik liep naar een huis, maar daar bleek niemand thuis. Uiteindelijk belde ik de politie. Niet het 112 alarm, maar het nummer voor mindere zaken. Er zou actie ondernomen worden. Ik hoefde niet te blijven. Terwijl ik nog wat aarzelde en nog even bleef kijken, kwam er een wandelaarster aan en van de andere kant een jonge vrouw met een hond. Ik legde uit wat er aan de hand was en zij klauterden over de sloot en het hek. En binnen de kortste keren stond schaap weer op zijn of haar pootjes. Kalm liep het weg… zonder gemekker 😉 De wandelaarster stak haar hand op en zwaaide. En ik belde nogmaals de politie om te melden dat alles gelukkig goed gekomen was en er geen auto meer hoefde uit te rijden.

Olifantenvoer

Posted on by

olifantenVaste prik in Blijdorp is een bezoek aan de olifanten. Ze stonden allemaal buiten, liepen een beetje om elkaar heen. De zon scheen en we konden zo mooi hun behaarde ruggen zien. Foto’s maken lukte niet, te veel tegenlicht.
In het binnenverblijf was een groep verzorgers bezig alles schoon te maken. Er werd geveegd en geschrobd en net toen we naar buiten liepen, kon ik een blik werpen op de opslagplaats. Een verzorger zag me en zei “Ja, dat is een flinke hap” terwijl hij wees op de grote rollen in grijs plastic. “Ze eten er twee per dag op en dan ook nog een paar van die bakken met groen”. Hij wees op een oranje krat met gesneden groenten. Het zag er uit alsof ik daar ook wel een maaltje uit zou kunnen scheppen. Dat zou ook helemaal niet gek zijn, want de dieren eten hoogwaardig voedsel, niks ouds of verlept. Zo te zien kunnen de olifanten dus deze week nog lekker eten. Daarna moet er weer nieuw aangevoerd worden. Hier moeten dus ook elke week “boodschappen” gehaald worden.