Laten de week starten met lieve konijntjes, die de boze wereld (moeten) ontvluchten. Sam Smith met “Fire on Fire” uit “Watership Down”
Category Archives: natuur
Het bestaat echt…!
Kennen jullie het liedje van El;ly en Rikkert nog, “De kauwgomballen boom”? Een vrolijk liedje, maar natuurlijk helemaal fantasie… zou je denken. Want zo’n kauwgomballenboom bestaat wel degelijk.
Nou nee, niet in de tuin van mijn oom, niet in mijn eigen tuin. Ik heb hem zelfs nog niet eens in het echt gezien. Ik zag een foto van zo’n boom toen ik in Ouwehands Dierenpark in Rhenen was. De boom is familie van de Hibiscus (Malva-achtigen) en groeit in oost en zuid Afrika. Het is een nuttige plant, want niet alleen kun je de vruchten dus kauwen, maar hij levert ook medicijnen, brandstof en voedsel. Helaas niet hier te kweken, tenzij de zomers altijd zo warm blijven als de laatste jaren.
Laten we daarom nog maar eens naar dat liedje van Elly en Rikkert luisteren:
Deel dit op:
Natuur in de stad
Onkruid (nou ja, wat is onkruid) voldoende zo langs weg en straat. Maar zo nu en dan staat er ineens iets wat bijzonder opvalt. Zoals deze zonnebloemen. Langs een verder volkomen kale weg stonden ze er ineens, stijf tussen de stenen en een paaltje.
Ik vraag me dan altijd af hoe ze daar komen. Maar ja, daar krijg ik geen antwoord op.
Misschien een verdwaalde pit, weg gewaaid uit een zakje…? Wie zal het weten. Maar ze vrolijkten in ieder geval de boel op. Straks hebben niet alleen mensen, maar ook vogels er plezier aan.
Deel dit op:
Natuur in de stad
Deze uitbudinge druif kwam ik tegen op Katendrecht. Vroeger bekend om de dames van lichte zeden. Tegenwoordig een Rotterdamse wijk met allure. En daar zitten de bewoners natuurlijk niet achter de geraniums. Daar hoort iets van meer standing. Druiven, vijgen, olijven of Agapantussen, je kunt het er vinden. De bewoner van dit huis heel wat te snoepen. Of zou dit een Katendrechtse wijnbouwer zijn?
Deel dit op:
Nuttig beton…
Toen we vorige week de noordroute langs de Zevenhuizerplas namen, zagen we op eens een grote betonnen muur. Wel veel groen er om heen, maar niet bereikbaar via het pad.
Gelukkig stond er een bordje langs de weg waar we op konden lezen dat deze wand, met een heleboel gaten, er was neer gezet ten behoeve van de oeverzwaluw. Oeverzwaluwen hadden tijdens de bouwwerkzaamheden in Nesselande hun nesten in grote zandbergen gemaakt. Maar ja, die zijn inmiddels allemaal verdwenen. En dus is besloten om een alternatief te maken. Deze wand dus, waar ze in de gaten hun nesten kunnen maken. Nou maak kijken of de dames en heren oeverzwaluw zich hiertoe laten verleiden. Dat zou natuurlijk heel leuk zijn, want er zitten inmiddels heel wat meer soorten vogels in dit gebied. En met mooi weer -en niet te veel wind- lopen de Ganzen daar graag.
Deel dit op:
Aanwaaier
Mooi hè, zo’n Hibiscus. Vorig jaar zomaar aan komen waaien in de tuin. Zichzelf uitgezaaid in een onmogelijk klein kiertje tussen het terras en het buurhuis
Je kunt zoiets natuurlijk meteen de kop indrukken en met wortel en tak uitroeien. Maar ik ben altijd nieuwsgierig wat er tenslotte uit zal komen. En dat viel zeker niet tegen. Hij mag nog even blijven. Volgend jaar ook en misschien nog wel langer.
Deel dit op:
Zit er nog leven in…?
Laatst blogde Marthy over de wilde buxus in de Ardèche, die ook opgevreten was door de buxusmot. Hele velden stonden er in 2017 kaal en armoedig bij, een triest gezicht.
In tegenstelling tot de keurig aangeharkte tuintjes in Nederland, waar alle buxus bijna is weggehaald, werd de natuur aan haar lot overgelaten in Frankrijk. En kijk… langzaam aan beginnen de struiken weer uit te lopen.
Zoiets zagen wij ook in Arboretum Poort-Bulten in De Lutte. De taxus (?) die kaal en levenloos leek en al bijna was omgehakt, liep ook hier weer uit. Aarzelend, het was nog maar een begin. Maar toch!
Wij mensen weten best al heel veel, maar echt zien of een boom nou wel of niet dood is, dat is nog steeds erg moeilijk. Misschien moeten we toch iets minder snel de hakbijl ter hand nemen.
Deel dit op:
Even weg…
Vorige week waren we even weg. Zomaar een paar dagen, rondom onze trouwdag. Niet zo ver, we waren naar Ootmarsum. En daar brachten we, net als vorige keer, een bezoek aan het Arboretum Poort-Bulten.
Dit keer was het weer een beetje onbestendig, maar tussen de buien door liepen we een lekker rondje. We namen het stuk door een wat moerassig gedeelte en kwamen bij een vogelkijkhut. En wat doe je dan? Ja, natuurlijk kijken of je ook vogels kunt spotten. Horen deden we ze in ieder geval, maar zien… Tot opeens ik een helder blauwe schim over het water zag scheren. Zo mooi blauw, dat moest wel een ijsvogel geweest zijn. Ik wachtte nog wat langer, maar helaas hij kwam niet meer terug. Een geluks-momentje van nauwelijks een seconde, maar toch… een geluks-moment!
Deel dit op:
Onbegonnen werk…
Op weg naar mijn wandelclub loop ik langs deze betonnen kist. Ik ken ze wel, er staan er diverse in de wijk. Het is een rattenval. Sinds het verboden is om ratten met rattengif te bestrijden, plaatst men deze kisten. De ratten die er in terecht komen, worden afgemaakt. Rattengif is niet iets wat zo maar op straat gelegd kan of mag worden.
Dat er zo veel ratten zijn, komt voor een groot deel doordat mensen overal voedsel laten liggen. Tja, een hamburger of een par cakejes wordt soms ook een beetje te veel voor onze toch al wel doorvoede lijven. Laat dat dan toch niet slingeren. Neem het mee naar huis en gooi het in de vuilnisbak.
Maar dat is toch een beetje te veel gevraagd van de mensen. Dus ligt er naast de rattenval een doosje met nog een flink stuk cake er in. Ja, zo blijft het dweilen met de kraan open….!
Deel dit op:
Eigenwijs…
Dat er eigenwijze mensen zijn weten we allemaal. Die komen we in het dagelijks leven vaker tegen. Of misschien zijn we zelf ook wel meer dan eens een tikkie eigenwijs….? Maar van eigenwijze dieren had ik nog nooit gehoord. Toch bestaan ze, althans zo komt dat op me over.
Omdat de broed- en nestellocaties voor kerkuilen steeds minder werden, besloot Natuur- en vogelwacht Biesbosch om nestkasten op te hangen. Tot hun verbazing zagen ze dat vlak naast een nestkast (die flinke afmetingen heeft) een kerkuil haar nest gemaakt had in een omgekeerde kano bovenop een container. Een andere kerkuil maakte het nog bonter, door in een klein gat haar nest te maken, terwijl er op enkele decimeters ook zo’n fraaie nestkast hing. Die nestkast zou prima bescherming hebben geboden, maar nu zat de uil duidelijk zichtbaar voor mens en dier. Gelukkig bracht een partner hem (want ik denk dat vrouwen, ook kerkuil-vrouwen, praktischer zijn 😉 ) op een ander idee en werd uiteindelijk de nestkast toch in gebruik genomen.
Ik las dit in een artikel in het “Natuurblad”, een uitgave van Stichting Natuur- en Vogelwacht . Wie het hele verhaal wil lezen, klikt hier. Daar vind je het artikel in een door mij bij elkaar geplakt .pdf-bestand.
