Al twee jaar geleden kocht ik een kleine cactus, zo’n leuke lidcactus die bloeit met Pasen. Ik had graag een witte of roze gehad, maar helaas, er was alleen een rode. En een tijdje stond hij in de kamer, prachtig bloeiend.

Het zou niet moeilijk zijn hem weer aan het bloeien te krijgen. Dus ik verzorgde hem met veel liefde, wat hij beloonde met veel nieuwe scheuten. In de winter zette ik hem in mijn werkkamer, want daar is het koel.

Maar al wat er gebeurde, geen bloem verscheen. Wel werd hij steeds groter en groter. Ik snoeide hem en zette hem weer terug. Je moet hem verwaarlozen, vertelde iemand. En ja, dat deed ik. Begin maart herinnerde ik me die plant weer. Zielig stond ie te verkommeren, nauwelijks nog met enig leven.

Water deed wonderen en zie, er kwam een rood speldenknopje aan. Dagelijks inspecteerde ik hem. Maar helaas, het bleef bij dat ene knopje. Dat is inmiddels een bloem, maar ja wat is nou één bloem.

Update: kijk ik gisteren en zie ik ineens niet één maar nog twee bloemknopjes. Zou zo’n plant nou echt luisteren en gehoorzamen.

Dus hij krijgt nog een keer een kans. Tot en met september zal ik hem vertroetelen, dan verban ik hem weer naar de koude kamer. En als hij volgend jaar niet meer bloemen geeft, dan is zijn lot de kliko. Onverbiddelijk!!