Category Archives: natuur

Belofte

Posted on by

Vandaag start de zomer, op de langste dag van het jaar. En dan gaan de dagen al weer langzaam korten. Dat merk je nog niet zo snel,. maar binnenkort zie het toch steeds vroeger donker worden. Nou ja, het is niet anders. Altijd zomer… nee, dat is het toch ook niet.

Straks komt de herfst. Met vaak prachtige dagen, vol zon en lome warmte. En dat brengt weer andere genuegten met zich mee. Nu bloeit de braam nog uitbundig, maar ook de eerste bramen zijn er al. Nog felgroen, zuur en oneetbaar. Maar met een beetje hulp van de zon kleuren ze diep paars en kunnen we straks weer volop bramen zoeken.

Dat is weer een pleziertje om naar uit te kijken. Voor een ander uitje in eigen land.

Een andere blik

Posted on by

Helemaal alleen in het Trompenburg Arboretum kijk je wellicht een beetje anders naar de bomen en planten die je tegenkomt.

Omdat we toch alle ruimte en tijd hebben, staan we wat langer stil bij wat ons voor ogen komt. We genieten van de lange lege lanen, horen het ratelen van de bladeren in de wind en het ruisen van de bomen. Vogels wanen zich nog onbespied, dus fladdert er een ons onbekend vogeltje voor de voeten. We horen zoveel gefluit, dat we er geen vogels in kunnen herkennen. Maar het streelt onze oren wel. Het valt ons op hoe verschillend bladeren kunnen zijn. Soms klein en zacht, dan weer groot, glad en met stekels.

We steken ook de weg over naar de Overtuin, een voedselbos. Enkele jaren geleden werd dit stuk bij Trompenburg gevoegd. De meeste struiken, bomen en planten hier kunnen op een of andere manier gegeten worden. We ruiken en zien Lievevrouwebedstro, maar er staan ook diverse planten en struiken met bessen en bomen waarvan de bladeren eetbaar zijn. Wat precies te consumeren is, ontdekken we niet. Maar op de lange duur zal ook hier uitvoeriger uitleg gegeven worden.

Kort gezegd dus: we hebben weer volop genoten van alles wat groeit en bloeit (en ons altijd weer boeit) 😉

Voor ons alleen

Posted on by

Al heel lang komen we regelmatig in Trompenburg Arboretum. Maar het Arboretum helemaal voor ons alleen hebben, dat was ons werkelijk nog nooit overkomen.

We hadden, zoals dat nu overal gebruikelijk is, een tijdslot gereserveerd voor maandag 10.00 uur. Bij reservering zag ik dat het Arboretum al om 09.00 open zou zijn. Dat vond ik wel vreemd, maar ja, nieuwe omstandigheden, nieuwe tijden nietwaar?

Toen we aankwamen bleek dat het toch pas om 11.00 uur zou open gaan. Die tijd was dus een foutje op de website en zal binnenkort wel veranderd worden. Maar… we waren er nu en mochten gewoon doorgaan. Anderhalve meter afstand houden….? Een fluitje van een cent, we konden wel 100 meter uit elkaar lopen 😉

Alsof de tuin voor ons alleen was, heerlijk rustig dus… En daar maakten we gretig gebruik van. Zeer op ons dooie gemak liepen we over de bekende paden. Bekeken de bomen, bloemen en planten uitgebreid en brachten zo dus een uur in alle rust door. Om 11.00 uur werd het niet veel drukker. Want ja, die tuin is zo groot, daar kun je met gemak met 100 mensen zijn zonder elkaar te hinderen.

En ondertussen werd ons huis schoongemaakt door de hulp, die dus ook alle vrijheid had. Je zou bijna spreken van een win-win situatie, als het Coronaspook niet zo’n vervelende aanleiding was!

Toch bijzonder

Posted on by

Al vele jaren staan in mei vlak bij ons huis wilde orchideeën. Niet die grote die je kopen kunt, maar kleine fel paarse bloemetjes. Als ik het goed heb, is het een moerasorchis.

Vorig jaar stonden er maar het en der wat verscholen tussen het hoge gras. Even leek het er op dat ze zelfs verdwenen waren.

Maar dit jaar staan ze weer volop te bloeien. Er is één weide waar ze vooral in het midden staan. Gelukkig ver weg van al te grijpgrage handen. Maar wie goed oplet, ziet ze ook zo nu en dan langs de kant van het pad.

Misschien is het een goed jaar voor orchideeën, want ik zal bij andere bloggers ook al dat zij ze gespot hadden.

In Noord Holland, onder andere bij Schagen en in de buurt van Ilpendam. Misschien zijn die niet dezelfde soort, zijn het net andere variëteiten. Maar allemaal minstens even mooi.

En omdat ze uitgraven en in je eigen tuin zetten totaal geen optie is, maak ik er dus een foto van. Kunnen jullie ook nog even meegenieten 😉

Rustig aan!

Posted on by

Vroeger, als mijn moeder een beetje nerveus was, nam ze wel eens een paar druppeltjes Valeriaan. Of dat nou echt hielp, kan ik me niet meer herinneren. Wel dat ik het vond stinken en het nogal bitter smaakte. Nou ja, ik had geen last van zenuwen, dus gebruikte ik die druppeltjes ook niet.

Ook nu ben ik nog niet zo’n nerveus type.

Maar als ik me toch een beetje gestrest voel, wil een wandelingetje nog wel eens helpen om tot rust te komen.

En als er dan wilde Valeriaan staat te bloeien, dan wordt die wandeling helemaal rustgevend 😉

Bezoek

Posted on by

Dieren hebben geen last van de Corona-lockdown. Die springen of kruipen van hot naar her en laten zich niet ringeloren. Neem nou deze kikker. Die zat zomaar ineens doodleuk op de rand van onze vijver.

Ik vind dat wel leuk en van mij mag ie ook nog wel een paar vriendjes meenemen. En ja hoor, dat deed ie ook. Soms zitten ze met z’n vieren rustig te genieten van de zon. Ze zijn aan ons gewend, want springen niet meer altijd in het water als we langslopen. Je moet natuurlijk wel rustig doen, maar dan kun je ze ook goed van dichtbij bekijken.

En ze zijn eigenlijk heel mooi. Groen met mat-gouden accenten, glanzend in de zon. Kleine juweeltjes op de rand.

Toverballen

Posted on by

Zaterdag kocht ik een bos pioenrozen bij mijn favoriete bloemenvrouw.

“U zult er geen spijt van hebben”, zei ze. “Het zijn net toverballen. Want ze worden toch groot”. Ik keek eens en vond ze al een flink formaat hebben. En een mooie kleur, een wat mistig zacht donker roze.

In de vaas zag je ze met het uur groter worden. En ja, ook de kleur veranderde heel langzaam. Maandag waren ze al bijna helemaal uit en werd het roze steeds lichter.

Gistermorgen waren ze nog verder opgelicht. Een heel teer en vagelijk roze leek het wel.

En toen ik ze gisteravond fotografeerde was de kleur ineens lichtgeel, bijna wit.

Je kon nauwelijks nog verschil ziet met de veel kleinere bloemen die ook in de vaas staan. Het lijken rozen, maar zijn het niet. Hoe ze heten weet ik niet meer. Dat moet ik nog eens uitzoeken.

Nu maar even zo…!

Posted on by

In parken en bossen kun je nog lekker wandelen en daar wordt dan ook grif gebruik van gemaakt. Maar sommige parken zijn maar een paar weken per jaar open. Ze nu open stellen zou zorgen voor een enorme drukte die niet meer verantwoord is.

In de Japanse tuin van Clingendael in Den Haag was ik al een paar keer. Ik herinner me prachtig bloeiende rododendrons, maar vooral ook de rijen mensen die de bloemen bewonderden en er foto’s van wilden maken. Begrijpelijk, maar wat een capriolen sommigen daar voor uit wilden halen. Dat blijft de tuin nu allemaal bespaard. Maar we kunnen toch van alle moois genieten omdat op de site van de Gemeente Den Haag nu een YouTube filmpje te bekijken is. Een mooi initiatief!

Mooi…!

Posted on by

Net als de dieren, laat ook de natuur zich niet ringeloren door wat onze mensenwereld op zijn kop zet.

Het is voorjaar en dus… het fluitekruid groeit en bloeit. En niet alleen het fluitekruid, ook de boterbloemen, het koolzaad, de gele irissen tonen zich op zijn mooist.

Maar het fluitenkruid vind ik toch het allerleukst van alles. Tere witte schermen, net kant. En als je het wilt fotograferen lukt dat maar met moeite. Eén zuchtje wind is voldoende om het heen en weer te laten wiegen.

Sommigen zullen het misschien wel onkruid noemen, maar ik vind het elk jaar weer prachtig.

Lekker!

Posted on by

Als het zonnetje schijnt, gaan we een stukje lopen. Even de benen strekken en een frisse neus halen.

En dan gaan we natuurlijk niet naar een winkelcentrum, maar zoeken ons heil in de natuur. Zo kwamen we vorige week langs het achterpad van de wijk, waar we dit bord zagen. Het moet er al veel langer hangen gezien de verkleuring. Maar de waarschuwing was duidelijk!

Hier wordt gewaakt door een alerte en assertieve hond. Inbrekers, hij lust jullie rauw bij een slap koppie thee !