Hoog

Het was afgelopen maandag te mooi weer om thuis te blijven. Met in het vooruitzicht een paar regenachtige dagen besloten Leo en ik er nog even van te genieten. We gingen naar Het Park,een prachtig stuk groen midden in de stad.

En als kers op de taart zouden we na onze wandeling een broodje kip-kerry gaan halen bij Dennis. Maar al toen we langs zijn kraam reden, zagen we al dat dat vandaag niet lukken zou. Dennis en zijn vrouw zijn op vakantie. Gelijk hebben ze. Dat broodje moet dus wachten tot het volgend jaar 🙁

Maar wandelen in het park is altijd fijn. Er werd ook druk gewerkt. Hoveniers bliezen de vele bladeren weg en een bladzuiger haalde ze weg.

Toen we langs liepen, werden we teruggeroepen door de bestuurder. “Goed kijken hoor, Hier is zo veel moois te zien. Kijk maar!” en hij wees naar een afgezaagde boomstronk.

Aan de voet had zich een hele kolonie paddenstoelen genesteld. En zoals in Rotterdam gebruikelijk is, gingen die de hoogte in. Echte Rotterdamse paddenstoelen dus. Zo gaat dat in Rotjeknor 😉 😉 😉

Kleur

Kunstenaars weten vaak op heel verrassende wijze de natuur te verbeelden. Ik kan daar vaak heel veel bewondering voor hebben.

Maar wie goed om zich heen kijkt en oog heeft voor kleine details, ziet ook in de natuur zoveel moois om zich heen.

Het is niet altijd voor de hand liggend om er met volle teugen van te genieten. Je hoofd zit wel eens vol met allerlei vragen, problemen om op te lossen, onafgemaakte of te lastige klussen die nog afgehandeld moeten worden.

Dan helpt het om je wandelschoenen aan te trekken, je jas dicht te knopen en de natuur in te trekken.

De wind door je haar, zon of regen op je hoofd. De ene voet voor de andere zetten en regelmatig even stil staan om te kijken.

En tien tegen één dat je opeens de dingen anders ziet. Mooier of beter. Kleine troost in bange dagen.

Vormen

Herfst geeft niet alleen kleuren maar ook allerlei vormen. Want wie goed kijkt, ziet dat er soms wel heel erg afwijkende zaaddozen te vinden zijn.

De kastanjebomen verliezen hun stekelige vruchten, de eiken vertonen eikels in allerlei vormen van groot naar klein. Beukennootjes vallen als kleine piramides uit de bomen.

En in het Arboretum Trompenburg ontdekte ik deze bijzondere vormen.

Er is altijd wat te bekijken in de natuur.

Zonnetje

Trieste en herfstige dagen, met een heleboel regen. Ik vind er geen barst aan. Al bij het opstaan kijken we tegen een sombere lucht aan.

Ja, ik weet het. Aan het weer kunnen we (gelukkig maar) nog steeds niks veranderen. Het komt zoals het is. Mopperen heeft geen zin en verhuizen is wel heel rigoureus. En dan nog. In landen waar “altijd de zon schijnt” regent het toch ook wel eens? En niet zo zuinig ook nog.

Maar kijk, zo tegen de avond breekt ineens het zonnetje door. Meestal wat aarzelend maar vaak ook nog even een flinke plens zonneschijn.

Wij noemen dat het Costarica-zonnetje. Een kennis van Leo kwam uit dat land en hij mopperde altijd dat de zon hier nooit zo uitbundig was als daar.

Nou ja, laten we maar tevreden zijn met wat we krijgen. Als het daar zo fijn was, waarom bleef hij hier dan mopperen?

Kleuren

Wonderlijk om te zien hoe in de natuur alles van kleur verandert. Soms lijken bomen of struiken een beetje rozig, dan komt het blad en wordt alles frisgroen.

Die kleurverandering zie je natuurlijk het best in de herfst. Toen we dan ook afgelopen week weer een keer naar Trompenburg gingen, lette ik nog meer op al die veranderingen.

Met nog wat foto’s van eerdere bezoeken leverde dat een leuke verzameling op van bloemen, bladeren en vruchten.

Straatnamen

De straten in mijn wijk zijn allemaal genoemd naar planten. Elk cluster heeft een plantensoort, zo is er de heide-, de brem-, de varen- of rozenbuurt. En ik woon in de klaverbuurt.

Dan gaat het om de laagbouw, want rondom de flats waren de Nobelprijswinnaars de inspiratiebron. Daar schreef ik al eens over.

Bron: Google foto’s

Sommige namen zijn heel herkenbaar. Iedereen heeft een beeld bij Geluksklaver. Maar wat ik me moet voorstellen bij Wondklaver of Zevengetijdenklaver…?

En hoe ziet Calluna er uit? Gelukkig, er is nu Google en met een paar tikjes ben je helemaal op de hoogte. Kijk maar…

Ach, dat is gewoon heide. Ja logisch, ik liep ook in de heidebuurt.

Ontdekking

Dat het er was, wist ik al een tijdje. Maar er naar toe gaan, dat kwam er maar niet van.

Tot vorige week. Toen reden Leo en ik naar het westen van Rotterdam, naar het Essenburgpark. Een stukje groen tussen een woonwijk en de spoorbaan. Lang lag het braak en werd het verwaarloosd.

Tot een aantal vrijwilligers de koppen bij elkaar stak en het omtoverde tot een mooi stukje “wilde” natuur. Natuurlijk hoor je regelmatig een trein voorbij denderen. Maar ook fluiten er allerlei vogels, lopen leuke paadjes tussen de bomen door. Er zit een kleine klim in, want je kunt naar de (afgeschermde) spoorbaan toe.

Honden mogen mee. Maar de hondenpoep moet worden opgeruimd en daar staan van de oude vuilnisbakken voor, kriskras door het park.

Het is een oase in de drukke stad en een plek om zeker vaker naar toe te gaan.

Blikvanger

Wat staat daar nou in die tuin? Ik zag het toen we wegreden. En weer op de terugweg moesten we dus nog een keer langs, zodat ik van dichtbij een beter beeld kon krijgen.

Het is een voortuin bij ons in de buurt. Geen erg opvallende of mooie tuin, maar de bewoner heeft er wel een spectaculaire plant in staan. Een ware blikvanger!

Ik denk dat het een soort Agave is. Binnenkort nog maar eens langsgaan om te zien hoe de bloei verder verloopt.

Geen Frankrijk

Vorige week scheen het zonnetje zo lekker, dat we besloten even naar Katendrecht te gaan. We vonden een leuk plekje, lekker stil met een bankje aan het water. Mooie stek om even te rusten en een boterhammetje te eten.

Toen ik terugliep naar de auto viel me nog iets op. De huizen daar hebben iets buitenlands. Dat vinden de bewoners blijkbaar ook, want heel veel huizen zijn op Mediterraanse wijze van wijnranken, potten met vijgen en bloemen voorzien. Net Frankrijk, maar toch net anders.

Milieuvriendelijk

De natuur ligt me, zoals jullie wel weten, na aan het hart. Ik probeer dan ook zo milieuvriendelijk te leven. Dat lukt me natuurlijk niet voor de volle 100%, maar alle beetjes helpen.

Ik had dan ook regelmatig verbaasd gekeken naar dit schap. Zo veel chemische troep om schoon te maken. Zou je nou echt voor elk dingetje in je huis een apart schoonmaakmiddel nodig hebben?

Ik gebruik dan zo weinig mogelijk agressieve schoonmaakmiddelen. Ook spullen die niet in de vaatwasser gaan, worden schoon met een klein beetje sop en warm water.

De aifryer gebruik ik regelmatig, maar dan bak ik met maar een heel klein beetje olie. Of zelfs helemaal zonder. Natuurlijk maak ik die na gebruik meteen schoon, met heet water of met een sopje. Gaat al jaren prima.

Maar hier staat onder andere een middel om de airfryer schoon te maken. Behoorlijk aan de prijs en slechts 5 beurten uit een fles van een kwart liter. Nee, dat is beslist niet goed voor ons milieu.