Gefopt

Hoe kan dat nou? Zonder handen gaat de la open. Tenminste als zoonlief zegt “Open je” en hij gaat weer dicht op zijn commando “Sluiten”. Maar als papa het doet, werkt het niet. Ook mama krijgt het niet voor elkaar. Al dwalend op Instagram kwam ik dit filmpje van Worrld Travel tegen.

De verbazing van vader en moeder kon ik me goed voorstellen. en ook ik vroeg me af wat er nou precies gebeurde. Had het jongetje iets van magneten, stond er misschien zo’n Apple-ding in de la, wat reageerde op commando’s? Je weet het tegenwoordig maar nooit.

Maar nee, de oplossing was simpel. Maar niet minder verrassend. Een grap die nog vele keren herhaald kan worden bij oma, opa, tantes, neefjes, nichtjes, de melkman of wie dan ook.

Telkens weer zal er de verbazing over de tovertruc zijn. En telkens weer dat moment van “Oh ja, natuurlijk!! Een dijenkletser met houdbaarheidsdatum. Want over een poosje is hij daar natuurlijk te groot voor.

Kijk maar even, voor een momentje pure lol en vast en zeker goed voor een glimlach.

Toevallig…

Nederlandse kentekens zijn saai, cijfers-letters in een soort van geheime volgorde. Er is wel wat uit te halen, maar voor mij is het abracadabra.

Bron: Facebook / Walter Lardenoit

Nee, dan in het buitenland. Op zich zijn dit al leuke nummerborden, maar naast elkaar wordt het regelrechte humor.

Zouden ze het afgesproken hebben of is het gewoon toevallig…?

Koorts

Het heeft even geduurd. Misschien hebben de mensen nog even gewacht en de kat uit de boom gekeken.

Maar nu zag ik toch meer en meer oranje in de straten verschijnen. Zag ik een Oranje Support winkel in de stad, waar ik deze foto maakte.

Na dinsdagavond is het misschien al weer een beetje afgezwakt. Al zijn er nog kansen genoeg, toch? De bal is en blijft rond!

Nee, ik heb niks gekocht. In Huize H. heerst niet veel oranje koorts. Maar we kijken wel, zeker als Nederland speelt.

Beetje chauvinistisch zijn wel! En ik blijf hoopvol tot het allerlaatste fluitsignaal…!

Opvallen

Bron: Instagram / VWSyria

Toen ik Leo deze foto van Instagram liet zien, vond het het in eerste instantie wel leuk. Maar bij nader inzien wil hij dit soort Crocs toch niet hebben.

En nou had ik toch een ideetje, het wordt binnenkort vaderdag, dus….!

Maar nee, ik weet heel zeker dat hij deze schoenen niet zal gaan dragen. Veel te opvallend, dat past helemaal niet bij hem.

Je kunt ze natuurlijk alleen in de tuin dragen, want daar zijn Crocs ideaal voor. In een wat gedekter kleurtje, een wat simpeler ontwerp zou het misschien een optie zijn. Maar deze, nee toch maar niet 😉

Boek

Dorien Hermans en Els Rozenbroek: Geef dat kind een slok jenever

De titel van dit boek (Geef dat kind een slok jenever, van Dorien Hermans en Els Rozenbroek) geeft een beetje rebellie weer. Want natuurlijk geven we kleine kinderen geen slok sterke drank. Al werden lastige en huilende kinderen vroeger misschien wel met een drupje alcohol in slaap gebracht.

Maar het is een boek vol adviezen aan moderne moeders, die soms de wanhoop nabij zijn. Terecht of onterecht, want soms lijken kleine incidentjes uit te groeien tot ware rampen. En dan geven Dorien en Els als de Tantes een wat relativerend advies.

Grappig, soms waardevol, soms iets om je schouders over op te halen.

Wel een leuk boek om te lezen, kleine stukjes tegelijk. Voor moeders, vaders en grootouders.

Gegoochel

We weten het wel, bij alles wat we zoeken op internet kijkt Google mee. Maar soms denk ik ook dat ze weten waar we over spreken….

Google lijkt te weten wat we zoeken, wat we willen kopen, wat we kochten en niet mooi of handig meer vinden. Maar Google weet ook waarheen we gaan, misschien willen gaan, misschien nog eens ooit zullen gaan.

Je zou denken dat Google inmiddels een waterhoofd moet hebben van al die zaken, van al die miljoenen mensen. Van het zoeken, vragen, willen weten….

Maar Google is geen mens, maar een machine. De immense encyclopedie van het zoekprogramma wordt gevormd door kunstmatige intelligentie. Die weet veel, maar kent geen humor, slechts droge feiten. Toch schoot ik vorige week in de lach toen ik weer eens een wat opmerkelijke advertentie zag langskomen.

Omdat ik op dit moment wat boeken van Dick Francis in het Engels lees, zoek ik nog wel eens iets op. Over paarden en zo. Hoe heet een gecastreerde hengst in het Engels, wat is dit, wat zou dat zijn, waar ligt die plaats dan en hoe ver is van hier naar daar.

Google moet “gedacht” hebben: “hee, zoveel vragen over paarden. Kom, laten we eens een passende advertentie bieden”. Dus kreeg ik een aanbod om een paard aan te schaffen. En dat vind ik dan wel weer humor hebben.

Alleen, wat moet ik nou met een paard…. 😉

Boek

Dick Francis: Dodelijk web

Vriendin Lies vertelde me dat Dick Francis haar favoriete thrillerschrijver was. Ik kende de naam, maar had nog niets van hem gelezen. Maar na een verzoek aan de bieb lag dit boek al snel voor me klaar.

Dodelijk web van Dick Francis is een lekkere thriller die zich afspeelt in paardenraces-kringen. Geen wonder, want de detective Sid Halley was vroeger jockey. Door een ongeval kan hij dat beroep niet meer uitoefenen. En dus onderzoekt hij nu voor verschillende mensen een aantal dingen.

En als er dan een moord gebeurt bij de renbaan, dan komt Sid meteen in actie. Het wordt een lastige zaak, met vele losse eindjes.

Maar natuurlijk komt er uiteindelijk schot in de zaak en brengt Sid Halley de zaak aan het licht. Niet nadat er nog al wat mensen heel verdachte dingen doen, Sids vriendin in een ongemakkelijke positie komt en ook Sid zelf zich in de nesten werkt.

Kortom een lekker detective-verhaal. Daar kun je best een aantal rustige uurtjes mee doorkomen.

En nou maar eens bij Lies kijken wat zij allemaal in haar boekenkast heeft staan en wat ik van haar wil lenen. Kleine hindernis, Lies’ boeken zijn in het Engels. Dat wordt dus weer een beetje kennis bijspijkeren.

Boek

Shaun Bythell: Dagboek van een boekverkoper

Dit boek (Dagboek van een boek verkoper door Shaun Bythell) is een beetje buitenbeentje in boekenland. Geen verhaal, geen roman, geen kop en geen staart.

Een dagboek van een handelaar in tweedehands boeken. Gewoon dagelijks leven, met ups en downs. Met vreemde mensen, vreemde vragen en toch alledaags.

Het is iets waar je van moet houden. Door de dagelijkse, tamelijk droge opsomming van wat er gedaan wordt, krijg je een beetje inzicht in het leven van Shaun Bythell, de wat ongewone relatie met zijn hulpje Nikkie, zijn vriendin Anna en het leven in het stadje Wigtown.

Realiteit die soms fictie lijkt, soms vol humor, soms tragikomisch. Maar wel leuk om te lezen, vond ik.

Genoeg te huur

In tegenstelling tot de krapte op de woningmarkt voor mensen, lijkt het in de vogelwereld heel wat makkelijker te gaan.

Vogels vinden bomen genoeg om in te nestelen. Toch menen mensen dat dat nog niet voldoende is en hangen ze dus nestkastjes op. Soms heel basic, wat plankjes en spijkers zijn genoeg voor een woninkje.

Maar er zijn natuurlijk ook altijd mensen die het wat luxer willen. Die hangen dan ook wat chiquere nestkastjes op. Keurig en kleurig geschilderd en voorzien van luiken. Het lijken wel mensenhuisjes.

Maar of vogeltjes dat willen….?

Uithangbord

Bron: Facebook / Wooden Furniture

Dit uithangbord laat geen twijfel bestaan aan wat er binnen te vinden is. Een fraaie en leuke oplossing die in alle talen te volgen is. Geen idee waar het te vinden is.

Vagelijk kon ik ontcijferen dat er “toilettes” onderaan staat, dus neem ik aan dat het ergens in het Franse taalgebied is.

Fijn voor degenen die “nodig” moeten.

Geen gevraag, geen problemen en geen spraakverwarring.

Waarschijnlijk wel een zucht van verlichting!