We weten het wel, bij alles wat we zoeken op internet kijkt Google mee. Maar soms denk ik ook dat ze weten waar we over spreken….
Google lijkt te weten wat we zoeken, wat we willen kopen, wat we kochten en niet mooi of handig meer vinden. Maar Google weet ook waarheen we gaan, misschien willen gaan, misschien nog eens ooit zullen gaan.
Je zou denken dat Google inmiddels een waterhoofd moet hebben van al die zaken, van al die miljoenen mensen. Van het zoeken, vragen, willen weten….
Maar Google is geen mens, maar een machine. De immense encyclopedie van het zoekprogramma wordt gevormd door kunstmatige intelligentie. Die weet veel, maar kent geen humor, slechts droge feiten. Toch schoot ik vorige week in de lach toen ik weer eens een wat opmerkelijke advertentie zag langskomen.
Omdat ik op dit moment wat boeken van Dick Francis in het Engels lees, zoek ik nog wel eens iets op. Over paarden en zo. Hoe heet een gecastreerde hengst in het Engels, wat is dit, wat zou dat zijn, waar ligt die plaats dan en hoe ver is van hier naar daar.
Google moet “gedacht” hebben: “hee, zoveel vragen over paarden. Kom, laten we eens een passende advertentie bieden”. Dus kreeg ik een aanbod om een paard aan te schaffen. En dat vind ik dan wel weer humor hebben.
Alleen, wat moet ik nou met een paard…. 😉
Vind ik leuk:
Vind-ik-leuk Laden...