Humor

Op de tentoonstelling van Fiep Westendorp fotografeerde ik ook deze drie tekeningen. Niet alleen vanwege  het plaatje, maar ook om de tekst. Die is namelijk heel humorvol. Niks schreeuwerig, hard, assertief of opdringerig. Maar fijntjes, zoiets wat de Engelsen “Tongue in cheek” zouden noemen. Het formaat van de lijstjes was niet zo groot, ik schatte A5-formaat. De tekst is dus moeilijk te lezen, maar heb ik er tekst iets vergroot onder gezet. (Klik op de foto’s om te vergroten)

Tja….

Blog-september 2016-0010  Tja, wat zou je nou doen? Welke kaart moet je hebben en wat voor druppel? Een druppel olie, om te smeren, water om de ruit schoon te maken, schoonmaakmiddel? Allemaal vragen, geen antwoord. Dus maar voor de deur blijven staan en wachten op accoord? En dan duwen…..?

Een raadselachtig bordje. Gelukkig kwam ik er alleen maar langs en hoefde ik niet naar binnen. Ik hou meer van duidelijkheid.

Fiep

Afgelopen week naar Den Haag om de tentoonstelling over Fiep Westendorp te zien in Museum Meermanno. Ik ben altijd al een bewonderaar van Fiep geweest. Zulke leuke figuurtjes, speels en heel herkenbaar. Jip en Janneke, Pim en Pom, Pluk van de Petteflet en Otje, de Stampertjes, je ziet het meteen, dat moet wel van Fiep zijn.
Maar in haar ruim 60-jarige carrière illustreerde ze niet alleen kinderboeken. Op de tentoonstelling kon je heel veel reclame-tekeningen en tientallen boekomslagen zien, die zij gemaakt had. En er hing een ontwerp voor de kinderkamer van het ss Nieuw Amsterdam. En of het nou ging om een gezellig romannetje of een ernstig rapport, de tekening was altijd vol humor. Geen dijenkletsers maar prikkelende typetjes. Mannen met een grappig snorretje, zodat zijn ernstige gezicht net iets opfriste. Keurige dames met hoedjes die net ietsiepietsie frivoler stonden. Haastig moeders met kinderen onder hun arm, dansende echtparen en kunstkenners met een geknikte rug. We hebben genoten van al die leuke tekeningen. Ook keken we naar een uitzending van Close-up over Fiep. Ik hoopte dat ik hem op internet terug kon vinden, maar helaas. Maar goed, je kunt natuurlijk altijd nog naar Den Haag gaan en hem daar bekijken. De tentoonstelling is er nog tot 23 oktober.

(alle foto’s zijn door mijzelf gemaakt op de tentoonstelling)

Wachten

Daar zit ie, wachtend… Hij heeft geduld, want zeker weten dat er straks iets lekkers te vinden is. Nu staan er nog allemaal mensen bij die tent, maar straks wordt het stiller. Er is vast wel iemand die toch niet zo’n grote honger heeft… En hij hoopt dat ze hun afval naast die grote bak gooien… Dus nog even wachten…

meeuw

Pluk van de Petteflet

Pluk-boek Annie M.G. Schmidt, Ik ben er mee opgegroeid. Eén van de eerste boeken die ik kreeg, was “Het fluitketeltje”. In mijn herinnering zit ik weer op het stoepje van ons balkon, stilletjes te lezen. En nog steeds lees ik haar werk met heel veel plezier.

Voor onze kinderen kocht ik al gauw “Jip en Janneke” en startte ik met voorlezen toen onze oudste 3 maanden was. Elke avond, jarenlang, las ik of Leo voor als onderdeel van het “slapengaan ritueel”.
Pluk van de Petteflet kochten we ook. Dat las ik voor, maar konden ze al snel ook zelf lezen.
Maar nu is diezelfde Pluk van de Petteflet door de statige Engelse Times verkozen tot “Book of the Month”.

Daar gaat ie dus, Pluk in zijn rode kraanwagentje. Als tie nou maar weet dat ze in Engeland nog steeds links rijden….