Category Archives: humor

Alleman….

Posted on by
alleman

Bron: Google foto’s

Vrouwen zijn gedurig bezig met zich mooier maken om toch vooral mannen te behagen. Niks mis mee, maar wat doen die mannen? Oh ja, heel veel mannen verzorgen zich prima. Maar als ik in de stad loop, zeker met dit warme weer, dan kriebelt er vaak een (schater)lach om al die slordig geklede figuren met hun dikke buiken, puilend over een te lange korte broek. Met daaronder hoog opgetrokken sokken in sandalen of plompe wandelschoenen.
Ja, ik weet het. Ook vrouwen zien er niet altijd even appetijtelijk uit. Vette haren, een te weelderig figuur en te strakke kleding. En die tatouages, ik kan er niet aan wennen. Och, was er nog maar eens iemand als Haanstra, die er een leuke film van zou maken. Alleman in de herhaling….

Lachen…

Posted on by
lachen-appeltaart.jpg

Bron: Google foto’s

Als ik op de smalle plank van de bestraling lig, vraagt de verpleegkundige of ik goed lig. “Nou, het kon beter” zeg ik. Die plank is smal, hard en het “kussen” onder mijn hoofd is in feite een stuk hard plastic. Daarbij liggen mijn armen boven mijn hoofd in houders. Je kunt geen kant op. Maar goed, het is maar voor even en ik begrijp natuurlijk best dat het niet anders kan. Dan zeg ik dat ik eigenlijk drie wensen heb: een lekker kussentje, een gezellig muziekje en na afloop een gebakje.
De verpleegkundige zegt: “Dat gebakje kan ik wel regelen. De rest helaas niet”.
Als ze na afloop weer binnen komt, vraagt ze of ik van appeltaart hou. Ik lach en zeg dat ik alles lekker vind. En dan haalt ze in een spuugbakje, in keukenrol gewikkeld een punt appeltaart tevoorschijn. Ik moet hem onder mijn vest verbergen, want anders wil elke patiënt zoiets. Ik schater het uit en zeg dat ik het echt niet zo letterlijk heb bedoeld, maar dat manlief en ik het lekker zullen opeten. En dat doen we, dicht bij het Erasmus MC, op een bankje in de zon, ’s morgens om kwart voor negen. En bij gebrek aan een mes, snij ik de punt in tweeën met een bankpasje. Dat is toch lachen…!

 

Truck(je)

Posted on by

Mooi is ie niet, dit kleine autootje. Maar op een bepaalde manier vind ik hem schattig. Hij kan ook helemaal niet snel rijden; je hebt er zelfs geen rijbewijs voor nodig. Maar het is zo’n grappig 45 kilometer wagentje. Vroeger leken die allemaal een beetje op de auto van Katrien Duck, nu zijn ze omgetoverd tot hippe karretjes.
Nee, ik heb er geen en ga er ook geen kopen. Ik zag hem staan en vond het gewoon een kek autootje. Of je er veel in kunt vervoeren of dat ie erg handig is, weet ik ook niet. Hij viel me op en ik vond hem leuk en toen ik D-truck op de achterkant zag staan, moest ik er even om lachen.
En dus wilde ik hem gewoon aan jullie laten zien. Zo maar, voor de lol 😉 😉 😉

 

Wonderwoman

Posted on by

borstkanker-lint2Begin deze week ging ik weer naar die gezellige lingeriewinkel om BH’s te kopen. Ik wilde graag een zwarte en de verkoopster kwam aan met een nogal glimmend exemplaar. Op mijn reactie dat ik dat net iets té vond, zei ze: “Toch even proberen, want het staat prima. Lijkt u net Wonderwoman.” Dat deed mijn mening omturnen, want Wonderwoman, dat wil ik wel even wezen. En omdat ik net gisteren met de bestralingen ben begonnen, leek het me wel wat om als Bionic woman naar het Erasmus MC te gaan. Niet dat het iemand opvalt, maar toch…

wonderwoman

Bron: Google foto’s

Nu nog 15 bestralingen te gaan. Gek genoeg stellen de bestralingen an sich niks voor. Binnen twee uur ben ik weer thuis, heen en terug met het openbaar vervoer. Maar de hele sfeer er om heen maakt het allemaal een beetje buitenaards, science fiction-achtig.
Je ligt op een smalle bank, er wordt een beetje aan je getrokken en geduwd om je elke keer weer in exact dezelfde positie te krijgen. Daarvoor zijn op mijn lijf ook puntjes getatoeëerd, foto’s gemaakt. Een grote machine wordt ingesteld, rode en groene lichtlijnen lopen over je heen. De radiologen verlaten de zaal en je ligt moederziel bloot en alleen te zijn. Dan begint er iets te klikken, je voelt de tafel bewegen, er zoemt iets en die grote machine rondom je komt in beweging, bromt en piept. Echt precies weet ik het overigens niet, want ik doe mijn ogen dicht en probeer aan iets leuks te denken.
En als ik na een paar minuten iemand hoor binnenkomen en “klaar” roepen, open ik mijn ogen weer. Je voelt er niks van, al komt dat later wel.
Maar nu ben ik nog mijn eigen fitte zelf. Ik wandelde gisteren gewoon met de wandelclub, door de regen zelfs. Nou ja, voor Wonderwoman is dat een peulenschilletje, niet dan? 😉 😉 😉

 

Kijken

Posted on by

Afgelopen weekend waren we in Düsseldorf, waar een grote Japanse dag gevierd werd. We gingen er naar toe om weer eens Japanse sferen op te snuiven, maar dat kwam toch een beetje anders uit. Er waren natuurlijk heel vele Japanse standjes waar je van alles kon bekijken, folders mee kon nemen of kon proeven. Maar het overgrote deel van de bezoekers kwam eigenlijk voor de deelnemers aan het Cos Play. Voornamelijk jonge mensen, maar toch ook nog wel wat oudere types die gekleed gaan als een figuur uit een film of cartoon. Ook in Düsseldorf was het dit weekend bloedheet en je zou verwachten dat iedereen er luchtigjes bij liep. Vergeet het, er waren meisjes en jongens in fleece pakken, verkleed als Pokémon of een ander figuur. Ik kreeg meteen medelijden, maar ja, ze hadden het toch zelf bedacht en uitgekozen. We hebben ons vergaapt aan al die figuren, sommigen prachtig en heel schattig, andere afschrikwekkend. Maar meestal toch wel heel vriendelijk en graag bereid om te poseren.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Oranjespullen

Posted on by

Eerst gekeken naar het bezoek van de koninklijke familie aan Groningen. Eén van onze zonen heeft er gestudeerd, dus we herkenden diverse plekken van de tocht. Máxima’s stilettohakken en intens rode outfit bewonderd, geglimlacht om een meezingende prinses en verder rustig aan gekeken.
Daarna met een flinke omweg naar de stad. Vanuit het openbaar vervoer al een beetje rond gekeken, sommige plekken te druk bevonden en uiteindelijk bij de Laurenskerk terecht gekomen. Daar waren heel wat mensen die hun oranje-rommel te gelde wilden maken. Of dat allemaal gelukt is, weet ik niet. Ik vrees dat enkelen met heel wat winkeldochters zijn blijven zitten. Nou ja, volgende week is er weer een kringloopwinkel blij mee. Ook zo nu en dan met grote ogen gekeken naar de oranje uitdossingen die sommige mensen aan of op hadden. Gewoon een lekker ontspannen koningsdag

Deze slideshow vereist JavaScript.

gehad!

Film

Posted on by

De aanleiding was een artikel in de laatste FLOW: het busjesgevoel. Op reis met een busje, zonder uitgewerkt plan, zonder zorgen (??). De journaliste refereerde aan een film. Ik werd nieuwsgierig en zocht op Netflix. Nee, dat leverde niks op. Maar toen ik een berichtje las dat je ook bij de Bieb films kunt lenen, was het snel geregeld.
Little-Miss-SunshineEn zo zaten wij dus zaterdagavond voor de buis en keken naar “Little Miss Sunshine”.
Zomaar pretentieloos plezier. Een film vol hilarische momenten, een vader die uitsluitend wezenloze oneliners verkondigt, een zoon die weigert zijn mond open te doen, een nerveuze moeder, haar teleurgestelde broer en natuurlijk “Little Miss Sunshine”, het kleine, beetje dikke en bebrilde meisje.
Zij wil bij zo’n soort “Toddlers and Tiara’s” wedstrijd laten zien welk dansje ze, samen met opa, heeft bedacht. Daarvoor rijdt de hele familie met een gammel VW-busje helemaal naar Californië. Uiteraard gebeurt er van alles onderweg, maar net op tijd komen ze ter plekke.
Dan blijkt wat opa met zijn kleindochter heeft ingestudeerd en levert een verrassende ontknoping op 😉 😉 😉

Humor

Posted on by

Hattem-bordZo nu en dan zie ik op straat ineens iets waar ik erg om moet lachen. Zoals vorige week in Hattem. Op weg naar het restaurant kwamen we langs een slijterij, waar dit bord stond.
Al dat Valentijns gedoe vind ik nogal overdreven, maar als je jong bent en vreselijk verliefd, nou ja, dan wil je wel een beetje extra uitpakken.
Maar hier worden de oudjes toch op de hak genomen. Al denk ik dat die fles niet wordt weggegeven, maar door de gever zelf wordt opgedronken. Al is het maar om even vergetelheid te vinden… 😉 😉 😉

Deftig

Posted on by

Naar aanleiding van de 80e verjaardag die Prinses Beatrix vandaag zal vieren, zette Libelle een artikel op Facebook. Niks bijzonders zou je zeggen…. Ja, dat is wel zo, maar ik vond dit toch wel heel erg (en overdreven) deftig:

Daarnaast doet ze aan beeldhouden en zal …..

Want al ben je dan koningin geweest en stroomt er blauw bloed door je aderen, beeldhouwen blijft gewoon beeldhouwen, nietwaar?
😉 😉

Vrolijk

Posted on by

Handig is het wel, zo’n krat voor op je fiets. Maar vrolijk? Nou…nee, niet echt!
Ze had natuurlijk een roze, rode of gele krat kunnen nemen, maar dat is dan weer zo opzichtig. Ze ging voor een klein, pittig accentje. Geen schaterlach, geen dijenkletser, maar een glimlachje. Zo vrolijkt een sombere dag toch een beetje op, nietwaar?