Lang hoefde ik niet te zoeken naar een leuk plaatje bij deze eerste paasdag. Want onderweg wandelde ik met de Ganzenpas langs dit huis. Volop in het zonnetje stonden de paashazen hier te kijken en iedereen op te vrolijken.
Vrolijk Pasen. Geniet van het mooie weer 😉 😉 😉
Kijk nou, een standbeeld voor Agatha Christie, de koningin van de thrillers. Midden in West End, London. En niet voor niks, want even verderop, in het St. Martins Theatre speelt voor het 65e jaar haar stuk “The Mousetrap”. Dat moeten toch al miljoenen mensen gezien hebben. Wij zagen het in 1995, toen we met onze jongens in Londen waren. En we hebben ons toen uitstekend geamuseerd. Zouden het misschien nog wel een keer willen zien.
Weet ik nog wie de dader was? Nee, dat kan ik me eigenlijk niet meer herinneren. Wel hoe het decor was. En ja, dat is, naar Engelse traditie, nog steeds hetzelfde. Nog altijd komen er dagelijks mensen kijken naar dit toneelstuk. Hier is een voorproefje. Het hoort bijna bij Londen als de Big Ben of de Tower Bridge. Als je de kans krijgt, zeker eens gaan kijken.
Ook in 2019 begin ik elke week met een muzikaal filmpje. Vrolijk, ontroerend of bijzonder. Maar altijd iets wat mij op een of andere manier geraakt heeft.
Eigenlijk geen muziek, maar wel iets om met vertedering naar te kijken:
Wim Sonneveld met de Stalmeester. Even ruim 6 minuten terug in de tijd…
“Och” hoorde ik zeggen. “Is dat het peerd van ome Loeks?” wijzend op de enorme hond die voor het nieuwe station van Assen staat. Je bent wel heel erg kippig als je in dit beest een paard ziet. Maar goed, sommige mensen kijken niet zo nauw.
De hond heet Mannes en het heeft nogal wat voeten in de aarde gehad voordat hij er stond. Wij zagen hem alleen maar staan. Niks beelden in zijn buik, niks stoom, geen notie van sensoren. Gewoon een flink uit de kluiten gewassen hond van hout. Met zijn neus naar het nieuwe station. Hij wacht, tot de reizigers na een dag werken weer thuis komen. Best wel een mooi symbool, niet dan?
Na een gezellige lunch loop ik met vriendin C. terug naar het station in Den Haag. We gaan via een een binnenplein met rondom mooie appartementen. Maar moeten we nou links of kunnen we ook gewoon rechtdoor…? Een mevrouw op de fiets stopt en wijst ons de weg. “Dan kom je bij SZW, maar daar kun je gewoon doorheen lopen hoor”. En ja, dat klopt. We komen uit op een stukje Den Haag dat ik alleen vanuit de tram ken. Kijk, zegt C. moet je zien en wijst omhoog. We zien door het glazen dak een immens grote, langzaam draaiende bol. Als ik nog na denk wat het voorstelt, komt een jongen op ons af en begint een gesprek. Dat het best wel mooi is, maar dat ook de natuur mooi is. Dat er nog zo weinig natuur over is in Nederland en hoe dat zou moeten veranderen. Hij blijkt voor Natuurmonumenten leden te werven. Maar dat heeft bij ons geen zin, we zijn allebei al jaren lid. Maar het is een aardige knul en we hadden best een goed gesprek. Wat verder loopt een man met een grote zak chocolade paaseitjes en een karton voor zijn borst. Hij deelt knuffels uit. Of wij er ook een willen? Nee, we wimpelen beleefd af. Neem dan een chocolaatje, zegt hij. Maar dat willen we ook niet. Hij zegt lachend gedag. Een gewone dag in Den Haag, en drie aardige, leuke mensen op een rij binnen pakweg 500 meter.
Om vrolijk van te worden, niet dan?
Zo maar een straat in Den Haag, zomaar een fiets…. Maar wat hangt daar nou toch aan? Even goed kijken, nee maar….! Wie heeft dat dat nou toch laten hangen, is dat zo maar vergeten… Want dat je een tas vergeet, je paraplu, maar een BH…!? Oh… wat jammer toch dat mijn schrijftalent niet zo groot is dat ik daar een heel verhaal met sappige details over kan verzinnen.
Wat moet je daar nou van denken? Iets zinnenprikkelends, iets zeer pikants…? Of is de werkelijkheid gewoon en alledaags? Is het een stuk wasgoed dat met een flinke storm is weg gewaaid van de waslijn? Wie zal het zeggen?
Feit is dat wij het nooit precies zullen weten. De naakte waarheid blijft het geheim van Den Haag! 😉
Ik ben niet religieus, maar toch heb ik een zwak voor Boeddha. Er zijn verschillende Boeddha-beelden, in soorten en maten, soms heel sereen, soms wat streng.
Maar de leukste vind ik de “lachende Boeddha”, zo’n dikbuikige man met een lach van oor tot oor.
En deze vind ik helemaal het einde. Ik weet eigenlijk niet of je Boeddha een muts op mag zetten of hem tot tassenverkoper mag degraderen. Maar toen ik hem zag, kon mijn dag niet stuk. Hij brengt alle sores weer een beetje tot redelijke proporties. Of ik nou wil of niet, hij maakt me aan het lachen.
In het bedrijf achter deze deur moet je zoet zijn. Dat is niet zo moeilijk, want er worden taarten verkocht en koffie geserveerd. Maar heb je kinderen bij je, dan moet er wel goed op letten… een gewaarschuwd mens geldt voor twee!
Deuren heb je natuurlijk in verschillende soorten en maten. Grote, kleine, mooie, minder mooi, vieze en schone, om maar eens wat op te nomen.
In welke categorie deze deur valt laat ik aan de beschouwer over. En de mensen die er achter wonen, ach, dat kunnen toch gewoon heel aardige en lieve mensen zijn. Ze zullen zelf ook wel gedacht hebben dat ze niet meteen in de categorie “keurig en netjes” zouden vallen. Ze zijn een beetje…. ehh, tegendraads, dat vermoed ik wel. Dus dan maar meteen hun eigenwijze levenshouding meedelen aan iedereen die langs komt. En dat vind ik eigenlijk wel leuk!
Afgelopen zaterdag reden we met deze tram een rondrit door Rotterdam. Zo’n rit is al een feestje op zich, maar onderweg werden we ook nog bijgepraat over de vele bijnamen die in Rotterdam aan allerlei monumenten en gebouwen wordt gegeven.
Woody Woodpecker
Sommige van die namen kenden we wel, maar dat dit beeld “Woody Woodpecker” wordt genoemd, dat wisten we niet.
We kwamen verder nog langs
Jan Gat
“Jan Gat”,
“Het Ding”, de “Pluk-maar-kaal-straat” (waar vroeger het Belasting-gebouw in zat),
“De Peperbus” (omdat Bram Peper daar gewoond heeft), “De vreetkeet” (De markthal) en “De schroothoop” (kunstwerk van Willem de Kooning bij het Unileverkantoor).
Alles bij elkaar gepraat met een flinke dosis Rotterdamse humor. Niet altijd even fijngevoelig, maar wij vonden het hardstikke leuk!
