We zaten vrijdagmorgen net aan de Bossche Bol toen we gezang hoorden. Vanaf het terras konden we prima de lange roltrap vanaf het station zien en daar stonden een hele rits in witte T-shirts gestoken mensen op. Ik dacht aan een soort “flashmob” met koorliederen, maar nee “we gaan de roltrap af, we gaan de roltrap af” bleek de tekst van het lied te zijn. Eerstejaars studenten op weg naar een evenement. Eigenlijk best leuk op zo’n zonnige dag.
’s Avonds zaten we op dat zelfde terras aan een drankje en toen kwamen ze weer voorbij, nu uit tegengestelde richting en een stuk minder florissant. Niet dronken, maar moe en toe aan een behoorlijke nachtrust voordat de studie zal worden opgepakt. Maar op de roltrap naar boven klonk het weer, minder luid, minder enthousiast, maar toch: “we gaan de roltrap op, we gaan de roltrap op…” . Tekstvaste studenten, dat zeker!
De gelegenheid om een kijkje te nemen in de werkelijke wereld van “Upstairs, downstairs” liet ik me niet ontgaan. En het bleek een goede keuze. Met veel humor en gepaste bescheidenheid vertelt 