Hijgerig

We hebben dan nu toch onze Corona-virus besmettingen. En wat kunnen we er hijgerig over doen.

Met name het NPO-nieuws op de tv maakt er naar mijn mening een beetje een potje van. Met experts, verslaggevers voor het ziekenhuis, met ellenlange verhandelingen.

Het is beslist een ernstige zaak. Niemand zal daar aan twijfelen. Maar het lijkt mij onvermijdelijk dat we er allemaal in meer of mindere mate mee te maken krijgen. En wat kun je er tegen doen? Niet veel! Zorgen dat je gezond eet, geen grote mensenmassa’s opzoeken, wat vaker je handen wassen en verder hopen dat het je deur voorbijgaat.

Gelukkig zijn er ook nog mensen die er een beetje humor in zien, zoals deze man die ik op Facebook voorbij zag komen. Beter dan de op geld beluste graaiers die waarde-loze mondkapjes tegen woekerprijzen verkopen.

Waar ben je…?

Tijdens de fototour in Delft kwamen we deze zaak tegen. Nou ja, er zijn erg veel horeca gelegenheden in Delft, dus dat is ook niet zo verwonderlijk. Maar toen ik de naam en de bijbehorende borden zag, ontspon in mijn hoofd meteen dit telefoon-gesprek 😉 😉 😉 :

Hallo? Waar ben je? Ik zit even bij Moeke…
Bij Moeke? Ja!
Waarom? Nou, Moeke heeft gin. Oh…?
En Moeke brouwt haar eigen bier…. Ja,ja, en is dat dan wat?
Ja zeker! IPA, Blond en ook nog Weizen.
Trouwens, Moeke ruimt haar kelder op. Het duurt dus nog wel even voor ik weer thuis kom.
Oh ja, zucht….. ik zie het wel…. !!!

De plaatjes spreken gewoon voor zichzelf, nietwaar?

Een heel jaar lang

Vrijwel het eerste dat je ziet als je bij ons binnen komt, is een kalender aan de kastdeur. Meestal een flink formaat en altijd leuk geïllustreerd.

Ergens in september vinden we er meestal wel een, al zijn we ook wel eens een of twee weken kalenderloos geweest.

Vorig jaar zag ik tijdens de vakantie een leuke, met allemaal vrolijke bierplaatjes en spreuken. Helemaal spekkie naar Leo’s bekkie 😉

En na een aantal jaren met mooie natuuropnames is dat best een welkome afwisseling. Voor januari krijgen we het advies “kalm te blijven”. En natuurlijk hoort daar geen thee, maar een flinke pint bier bij!

Simpele zielen

Tussen de kaartjes van de Flow-kalender vond ik deze. Een klein gedichtje van Toon Hermans. Hij stierf in 2000, al bijna 20 jaar geleden dus. Maar misschien voorzag hij wel de haastige wereld waarin we nu leven. Met dagelijks FB-berichten, nepnieuws, idiote plannen en regels. En hij had daar natuurlijk zijn eigen gedachten over.

Voor hem geen opsmuk, geen tierlantijntjes. Doe maar gewoon, dan doe je… juist!

Verstrooid…

Ik weet niet meer in welk stadje het was, maar we hadden de auto neergezet en moesten een parkeerkaartje halen. Het was nog droog, maar het zou beslist niet lang meer duren voordat de bui los zou barsten. Dus nam ik mijn paraplu mee.

Hoe werkt nou zo’n Engelse parkeerautomaat? Ik keek eens, las de instructie en wilde mijn portemonnee pakken. Dan kom je handen tekort. Dus gaf ik Leo mijn paraplu, stopte wat munten in de gleuf en haalde het kaartje tevoorschijn. Even in de auto leggen…. en daar gingen we op pad.

In de winkelstraat vielen de eerste druppels. Mag ik mijn paraplu? Leo keek me verbaasd aan. Hij had hem niet! Maar ik had hem toch…. Nee, echt niet! Omdat het inmiddels goot, besloot ik een nieuwe paraplu te kopen. Met een vrolijk gekleurd exemplaar stapte ik de winkel uit.

Leo had inmiddels een gezellige pub gevonden, waar we best even konden schuilen. Hij wilde gaan zitten…. maar zat er nou toch in zijn achterzak?

Juist, mijn paraplu…! Ach, soms is een mens een beetje verstrooid 😉

Pretty in pink

Soms is het wel eens leuk om het leven door een roze bril te bezien. Niet elke dag, een beetje realiteitszin is nooit weg. Maar soms een dag er tussen met alleen maar roze wolken, roze bloemen, roze auto’s, nou ja, gewoon alles “pretty in pink”. Dus struinde ik Pinterest af en vond deze roze plaatjes.

Jarig

Het is helemaal niet erg om ouder te worden. Dat worden we allemaal, elke dag. Alleen hoef je dat natuurlijk niet van de daken te schreeuwen. Maar ja, één dag in het jaar sta je er bij stil. Dan komt er weer een jaartje bij. Zoals vandaag, want vandaag word ik …. 71 jaar.
En dat is een reden om blij over te zijn, want alles werkt nog prima, ik ben nog steeds redelijk vief. Al lees inmiddels wel met een brilletje 😉

Of je het aan me kunt zien? Welnee, om met een oud-collega te spreken “Goh, al zo oud….? Ik had je WEKEN jonger geschat!”

Laten we maar gewoon verder gaan, maar graag wel met humor!