Spoetnik

Toen ik een jaar of negen was, ging ik met mijn ouders op bezoek bij een oom en tante. Ze hadden twee kinderen van mijn leeftijd. De volwassenen dronken natuurlijk koffie en kregen er een koekje bij.

Bron: Google foto’s / www. mamaduizendpoot.com

Mijn neefje en nichtje kregen dat niet, maar ze kregen ook geen limonade. Ze brouwden zelf iets in de keuken wat een “spoetnik” genoemd werd. En ook ik werd verrast met zo’n drankje.

Het was een mengsel van suiker, koffiemelk en priklimonade of cola, dat in een glas werd gemaakt. Er ontstond een bruisend mengsel, dat dan bruisend omhoog kwam.

Waar smaakte dat naar? Mierzoet, vettig, wollig en prikkelend. Ik vond het geen succes en heb het dus ook maar één of twee keer gedronken.

Geen ervaring om nog lang over na te denken, zij het dat ik het drankje weer tegenkwam op de kalender in onze keuken. Even googlen leerde me dat het ook nu nog wordt gemaakt. Niet door mij, want ik vind vooral die koffiemelk een afschuwelijk bestanddeel.

De eerste

Ik kon ze niet laten liggen in de super. Ze geurden ons tegemoet.

En ja, dan vragen ze erom om in mijn mandje te belanden.

Voor het eerst dit jaar een toetje met Nederlandse aardbeien, puur met alleen een beetje poedersuiker. Daar kan geen sterrendessert tegen op.

Misschien dat ze uit eigen tuin eerder en nog lekkerder zouden zijn geweest, maar helaas dat zit er ook dit jaar niet in.

En nu maar hopen dat de Hollandse zon nog maanden z’n best blijft doen zodat we heel veel aardbeien kunnen eten deze zomer. En dat de super ze op de schappen weet te krijgen.

Zou toch zonde zijn om dit lekkere fruit te laten verpieteren.

Bezorgen

Een tijd geleden waren Leo en ik al vroeg in de stad en viel ons oog op een groot aantal oranje fietsen. Dat was nog niet voor Koningsdag, maar wel dan waar voor?

Bij nader inzien bleken het fietsen van Thuisbezorgd te zijn. En zo te zien was het al flink druk met bestellingen want ook al in oranje geklede jongens en meisjes stonden startklaar om te vertrekken.

Een paar weken later -we moesten al weer vroeg in de stad zijn- lukte het me om eens even beter te kijken wat er daar nou gevestigd was.

Nou ja, meer dan een bergplaats voor die fietsen leek het niet. Maar wat stonden er veel.

Zelf maken we zelden gebruik van deze of andersoortige bezorgdiensten. Maar er is dus een levendige markt voor dit gebeuren. Al om half elf zagen wij bezorgers fietsen, niet alleen van deze dienst maar ook van andere.

Is dat dan voor de lunch op je werkplek? Of worden boterhammen ook al niet meer thuis klaargemaakt?

Bellen

Een foto uit mijn foto-archief. Gemaakt tijdens een bezoek aan Leuven.

Zo’n bel is in studentensteden geen uitzondering. Het is al fijn dat er een bel is. Je moet alleen wel even goed de instructies doornemen. Voor je het weet roep je de verkeerde op.

In Leuven waren we inmiddels al weer ruim 10 jaar geleden. Die bewoners van toen zijn hopelijk al lang afgestudeerd. Ze zijn bezig met een carrière en een gezin, verwacht ik zo. Die hebben natuurlijk allemaal al lang een “nette” bel.

Maar wie weet gebruiken ze nu ook wel zo’n soort instructie voor de bezorgers van alle online bestellingen.

Drie keer lang voor de bezorger van Thuisbezorgd, één keer kort voor anderen.

Als het toen werkte, waarom dan nu ook niet….?

Tupperware

Binnenkort is het afgelopen met Tupperware. Het bedrijf heeft faillissement aangevraagd.

Het concept past waarschijnlijk niet meer in deze tijd. Maar toch… het was altijd gezellig zo’n party. Al kocht niet iedereen wat.

Op een bepaald moment had men meer dan genoeg van dit soort schaaltjes, dozen of emmers. Toch was het een ijzersterk merk. Na jaren kon je een vervormd deksel teruggeven en kreeg je een nieuw ervoor. Levenslange garantie dus! En heel wat vrouwen grijpen nog steevast naar de bekende doosjes in zachte kleuren. Later kwamen er steeds meer dingen bij.

Ook in mijn kastje staan nog dozen, zelf gekocht of geërfd van mijn zus en ook van schoonmoeder. Eerlijk is eerlijk, de kwaliteit in onovertrefbaar, want na al die jaren gebruik ik ze nog steeds. Daar kunnen andere merken niet aan tippen.

Maar plastic moet in de ban, nu is de trend om vooral natuurlijk materiaal, zoals glas, te gebruiken.

Ach ja, aan alles komt een eind. Het is nu gewoon een stukje geschiedenis.

Overdaad

Dat de boodschappen op dit moment zo duur zijn, is vaak het gesprek van de dag. Wie een beetje op de kleintjes moet letten, moet heel wat rekenen en vergelijken.

Bron: Google foto’s / moniquevandervloed.nl

Laatst vroeg ik Leo om havermout mee te nemen. Hij kent mijn voorkeur voor bio en kwam thuis met een pak “bio havermout”. Hij keek eens op de bon en schrok van de prijs die daarvoor betaald moest worden. Was dat normaal, 2,59?

Nee, ik dacht dat de havermout inmiddels 0,79 eurocent kostte. Deze prijs was wel aan de erg hoge kant. Dat wordt dus de volgende keer “gewone havermout”. En echt, je proeft geen verschil… 😉

Nieuwsgierig geworden wat de havermout bij Appie kost, keek ik op de app. En daar duizelde het me. Want er kwam een lange lijst te voorschijn met allerlei soorten havermout. Niet alleen met enorme prijsverschillen, maar ook nog eens een assortiment om draaierig van te worden.

Je kunt kiezen uit gewone havermout, fijn, grof, volkoren, met proteïne, met kaneel -en uiteraard- al dan niet van biologische oorsprong. Geroosterd, glutenvrij, maar ook in de vorm van repen en zelfs in 1-persoons zakjes. En dat is nog maar “alleen” rauwe havermout. Er is ook nog een keur aan kant en klare havermoutpap.

Het is natuurlijk niet alleen AH maar ook van andere fabrikanten, die weer grotere of kleinere verpakkingen hebben. Om de prijs te vergelijken is een rekenmachine bijna onmisbaar….!

Hele generaties zijn groot gegroeid op zelf gekookte havermoutpap. Voor zover ik me kan herinneren was dat er maar in één merk, H-O Havermout.

De overdaad van nu is werkelijk te overdreven en ja, vind ik… decadent.

Plastic

Dat we ons gebruik van plastic moeten verminderen, daar heb ik helemaal geen moeite mee. Dus dat er geen plastic zakjes bij de supers liggen, prima. Maar het is natuurlijk wel een beetje hypocriete maatregel.

Want wie even rondkijkt bij zo’n winkel, ziet er nog plastic in overvloed. Drie paprika’s in een plastic verpakking, kant en klare soeppakketten in een kartonnen doos met … juist plastic er om heen.

Maar zoek ik zakjes om de appels in te doen, dan vind ik ze niet. Terwijl een papieren zak toch echt wel handig zou zijn. Ja, die kunststof zakjes zijn ook een prima alternatief, maar hoe vaak vergeet je die?

Soms lijkt het of er maatregelen genomen worden voor “het goeie supermarkt imago”. Terwijl er best meer gedaan kan worden.

Kaas op een papiertje in plaats van een plastic schaaltje, maar dan weer wel verpakt in …. ja hoor, plastic.

Kom op, daar kunnen we toch wel een goed alternatief voor vinden?

Maandag met muziek

Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.

Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.

Voor deze tweede Paasdag wilde ik eens teruggrijpen op een liedje van al weer lang geleden. Want ook nu lusten we wel een eitje. Zeker als het geserveerd wordt door Ria Hovink en Edwin Rutten.

Als de clip niet start, dit is de link

Ouderwets

Breien en haken, dat was wat mijn moeder vroeger deed. Naaien, borduren of nog ingewikkelder “smokwerk” daar begon ze niet aan.

Ik had dus wel poppenkleertjes die moeder zelf gebreid had en truien voor mijzelf. Maar gesmokte kleding, dat zat er voor mij niet in.

Zelf leerde ik wel smokken, op school. Er staat me nog iets bij van een geel-geruit nachthemd dat ik zelf genaaid en gesmokt had.

Het lijkt een beetje ouderwets handwerk, maar laatst zag ik op Instagram toch weer dat iemand er aan bezig was. En dit fraaie proeflapje lag in de Wonderkamer van het Museum van de vrouw in Echt.

Misschien komt het -net als alles- wel weer in de mode. Ik vond -en vind het nog steeds- heel fraai handwerk.

Stel je voor, van die lieve “Shirley Temple” meisjes met pastelkleurig boerenbonten ruitjurkjes, versierd met dat smokwerk.

Hoe nostalgisch….

Energie

Eneco verhoogde in september 2022 bij de eindrekening ons termijnbedrag voor gas en elektriciteit. Het ging van
Euro 225,00 naar Euro 445,00 bijna tweemaal zoveel. Maar tegelijkertijd kregen we een behoorlijk bedrag (ruim 800,00 terug). Ik vond de hele berekening een beetje vreemd, maar goed….

Het maandbedrag vond ik echter veel te hoog, dus verlaagde ik het. Al kon dat niet lager dan naar 360,00.

Zoals bijna iedereen werden we een stuk zuiniger met energie. Het werd een winter met dikke truien en dekentjes. Met zuinig koken en kort douchen. En warempel, het werkte. We verstookten aanzienlijk minder dan vroeger.

Maar tot mijn verbazing heeft heeft Eneco inmiddels ons maandbedrag al een keer behoorlijk verlaagd. Het ging zomaar ineens naar Euro 300,00.

En nu krijg ik een bericht dat dat bedrag zelfs nog te hoog is en dat we het maandbedrag zouden kunnen verlagen naar…. Euro 202,00. Nu breekt mijn klomp, want dat is zelfs een stukje minder dan ons oude maandbedrag.

Het heeft natuurlijk alles te maken met het prijsplafond en de ingewikkelde regelingen die daar achter zitten. Maar wie snapt het nou nog?