Filodeeg, het deeg dat in de Mediterrane keuken gebruikt wordt om bijvoorbeeld baklava mee te bakken, wordt zo gemaakt.
Zo flinterdun krijg ik mijn deeg niet uitgerold en zo handig ben ik er ook niet mee! Misschien een keertje stage lopen in Turkije 😉
Ja, had ik gisteren een blog over overmatig suikergebruik, kom ik nu met een recept voor appeltaart. Maar…. deze appeltaart die ik bakte voor de voorronde van Heel Holland Bakt, bevat weliswaar suiker, maar beslist minder dan in de gebruikelijke appeltaart:
| kruidenmengsel 2 theelepels gemberpoeder 1 theelepel kaneel 1/4 theelepel kruidnagel-poeder (of minder, naar eigen smaak)korstdeeg 225 gram bloem + 2 theelepels van de kruidenmix 40 gram poedersuiker 125 gram ijskoude boter 1 eierdooier ca. 30 ml. ijskoud water snufje zout |
 |
vulling
4 flinke Elstar appelen, waarvan 1 bij voorkeur met rode schil
6 gemberbolletjes
6 eetlepels gembersiroop
1 eetlepel maizena
restant van de kruidenmix
Oven voorverwarmen op 220 °C.
Bloem, suiker, zout, kruidenmix en boter snel met 2 messen tot fijne kruimels snijden. Eidooier en water toevoegen en tot bal kneden.In plasticfolie verpakken en ca. 1 uur in koelkast laten rusten. Deeg daarna uitrollen tot dunne lap en lage ingevette taartvorm ermee bekleden.
Deeg ca. 20 minuten blind bakken, af laten koelen. Oven terug draaien naar 180 °C.
3 appels schillen, klokhuizen verwijderen en in kleine blokjes snijden. Mengen met gembersiroop, fijngehakte gemberbolletjes en maizena.
In taartvorm scheppen, stevig aandrukken.
De rode appel goed afwassen, in vieren snijden en klokhuis verwijderen. Parten in dunne schijfjes snijden. Schijfjes langs de rand in taart drukken.
Taart in ca. 35 minuten afbakken.
Eventueel nog met wat verdunde abrikozenjam afglanzen.
 |
Droge kost om te lezen, statistieken. Hoeveel containers in de Rotterdamse haven gelost en geleden zijn, hoeveel auto’s met welke snelheid over de rijkswegen rijden. Hoeveel….. nou zo gek kun je het niet bedenken, of er is wel een statistiek van te maken. |
Al stofzuigend bedacht ik me laatst “hoe vaak heb ik dit al niet gedaan?”. Uit mijn hoofd en al stofzuigend kwam ik er niet uit, dus nam ik bij de koffie de rekenjapanner ter hand en ging aan het staffelen. Ruim 40 jaar samen, zo’n 15 jaar intensief met schoonmaken en huishouden bezig geweest en 25 jaar iets minder fanatiek met stoffer en zuiger in de weer. Het resulteerde in ongeveer 5400 keer stofzuigen. Reken 10 x zuigen voordat de stofzak geleegd moet worden, dan kom je op 540 stofzuigzakken. En dat zijn heel wat kliko’s vol.
Wat leverde al dat gereken me op? Nou, eerlijk gezegd niks opwekkends. Want soms lijkt het alsof ik helemaal nooit stofzuig. Dan dwarrelen de stofvlokken die ik vorige week weghaalde weer opnieuw over de vloer. Wat een ellende, alsof je het allemaal voor Jan Joker doet.
Maar net toen ik er de brui aan wilde geven, kwam echtgenoot thuis. Hij keek rond en zei “Zo, heb je gezogen? Het ziet er weer netjes uit zeg!” Na al die jaren samen, weet hij precies welke gevoelige snaar hij moet raken 😉
| Weken achter elkaar ben ik er met afgewend hoofd aan voorbij gelopen. Ze lonkten, riepen zachtjes “koop me”, geurden me tegemoet. Maar ik was sterk. Echtgenoot niet, maar dat ontdekte ik pas toen ze al in huis waren 🙁 Maar nu ga ik toch voor de bijl, heb ik ze op een schaal in de kamer gelegd. Onder het mom van “Want het staat zo leuk”, maar ze gaan natuurlijk toch op. |  |
Nou ja, gelukkig duurt het nu weer tot oktober, dan komt de kerstverleiding pas 😉
De geur van vers gezette koffie, als ik ’s morgens de trap af kom. Dat is voor mij puur geluk. Hier dus geen Nespresso, Senseo of ander apparaat, maar een ouderwets koffiezetapparaat.
| Toch vind ik Nespresso best lekker, maar ook heel duur. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat al die fraaie winkels, al die reclame vooral door de consument betaald worden. Laatst las ik de argumenten van de hotemetoot van Nespresso in Nederland. De koffie was van superieure kwaliteit, er was een heleboel blabla over de plek waar en de manier hoe de koffie verbouwd werd. De boeren kregen er de beste prijs voor…. |  |
Ja, ja, zal best, maar in Parijs, op de duurste locatie, de Champs Elysées, zat een winkel waar bijkans de hele Bijenkorf in kon. En uiteindelijk moet al die luxe toch verdiend worden met die cupjes.
Maar goed, iedereen zijn eigen luxe. Ik neem nog een lekker bakkie, geserveerd door mijn eigen man. Daar kan geen George Clooney tegenop, ozo!!
| Schreef ik vorige week nog over mijn tegenzin in het huishouden, betrap ik mezelf er een paar dagen geleden op dat ik zingend de keuken stond schoon te maken. Nou ja, niet alles uitgebreid gesopt en gedaan. Maar ik had gebakken en dat geeft nogal wat rommel. Brood en taarten bakken vind ik heerlijk, vooral het stadium van deeg maken. |
 |
 |
Hoe uit zo’n hoop meel, kwark, gist, boter en eieren dan een mooi deeg ontstaat, dat klein begint maar rijst tot bijna het dubbele.
En dan de geur als het in de oven staat. |
 |
Huishoudelijk werk….. ik loop er niet warm voor. In de ruim 40 jaar dat ik ons huishouden run, kan ik me telkens weer verbazen waar al het stof, vuil en viezigheid vandaan komen. We zijn schoon op onszelf, ruimen regelmatig op…. Toch ligt er telkens weer een lading (zichtbare) stof op de trap, moet de badkamer een beurt of kan ik toch echt niet om een rondje stofzuigen heen. |
Vroeger had ik dan ook nog de indruk dat ik het deed voor de kat z’n viool. Nu helpt Leo veel meer mee en die ziet nu ook wel in dat er nodig weer eens iets moet gebeuren. En ook laat merken dat het er na ons geploeter weer spic en span uitziet.
Is het dan leedvermaak dat ik me verheug om te lezen over andere vrouwen, die duidelijk ook moeite hebben om het huishouden op rolletjes te laten lopen?
Ik lees met plezier de stukjes van Sylvia, Wieke en Aaf die zonder blikken of blozen schrijven over vaat op het aanrecht, onopgemaakte bedden, stapels ongestreken was of zoekgeraakte spullen. En die geen problemen maken als er eens een stofvlok dwarrelt, maar rustig verder lezen of er op uit trekken. Geen voorbeeldige huisvrouwen voor de preciezen onder ons, maar een sloddervos als ik spiegelt zich met plezier aan zo’n gezellig type 😉
Het leukste van reizen vind ik dat je soms zulke gewone dingen ziet, die toch heel opmerkelijk zijn. Zo ontdekte ik dat in Londen ongelofelijk veel wasserijen zijn. Meestal kleine bedrijfjes, waar je niet alleen je kleding kunt laten stomen, maar ook je overhemden kunt laten wassen en strijken en kleine reparaties kunt laten doen.
Verdwijnen hier de stomerijen uit het straatbeeld, in Londen dus niet. Je ziet er dan ook nog hordes keurige mannen in donkere pakken, netjes gestropdast. En omdat de meeste Engelse 
vrouwen tegenwoordig ook een baan hebben, wordt de was de deur uit gedaan.
