Zoeken

Soms kun je zo oneindig zoeken naar iets dat er gisteren nog gewoon was en ineens, op onverklaarbare wijze, is verdwenen.

Zo zocht ik vorige week naar de briefopener. Die ligt altijd op een speciale plek in een kastje. Hij is gesneden uit zwart ebbenhout en al tamelijk oud. Iemand bracht hem voor me uit Afrika mee en ik was meteen weg van het mooie gezichtje en het glanzende hout.
Nou zijn we al een een tijdje aan het opruimen en dan kan er wel eens wat worden weggegooid, wat eigenlijk moet blijven. Maar dit leek ons toch niet iets dan je gedachteloos weg kiepert. We zochten op alle mogelijke plaatsen, maar zonder resultaat. “Dan zal ie toch wel met de vuilnisman zij meegegaan”, dacht ik tenslotte gelaten.

Maar toen ik een netjes open geritste envelop zag, besefte ik dat die ná de vuilnisophaal was gekomen. Hij moest dus nog ergens zijn! Vuilnisbak, boekenkast, papierbak, keukenla… nergens te vinden. En waar vond ik hem? Tussen de glazen in wat bij ons “de bar” heet. Blijkbaar achteloos en zonder het te beseffen weggelegd.

Pfft…. een pak van mijn hart.

Binnenkijken

Woonbladen, die vind ik zo heerlijk om mee weg te dromen. Hoe je een heel huis telkens weer anders kunt inrichten. Niet dat nou vaak gebeurt. Integendeel, wij zijn nogal behoudend en veranderen zelden iets in ons huis. Omdat we alle rommel en het gesjouw er om heen maar vervelend vinden en omdat we tevreden zijn met hoe het nu staat.Maar daar hebben ze bij al die woonbladen geen last van. Die moeten elke maand weer alles op de schop gooien en van kleur en stijl verwisselen. Is het de ene maand zacht roze en super romantisch, dan kun je er vergif op innemen dat de volgende uitgave  vol met stoere stoelen in donkere kleuren staat.  

En daar zit ik dan, op mijn vertrouwde bank naast de al even vertrouwde tafel en denk zou ik dat willen, alles ineens donkerbruin? Zo’n grote ruw houten plank, die gigantisch veel plaats inneemt?  Ach welnee, ik houd het gewoon bij het zelfde.

Opruimen

Niet elk kookboek dat ik heb/had, gebruik ik ook echt. Ik vind het vaak ook vooral echte leesboeken en geniet van de schitterende foto’s. Maar sommige boeken zijn wel vaker gebruikt. Dat zag ik ook aan alle stukjes papier die er her en der instaken en aan de recepten die er zo nu en dan uitvielen.

En dit briefje zat bij het recept van de Arabische lamsragout. Het stamt uit de tijd dat ik op woensdag naar de markt ging en insloeg voor de hele week. Als ik thuis kwam, maakte ik een weekmenu en hing dat in de keuken op het prikbord.  Zo kon ik op mijn gemak een beetje gevarieerde maaltijd bedenken en alvast plannen. De jongens gaven daar natuurlijk hun commentaar op. Niet alles vonden ze even lekker, maar er was altijd wel één dag dat het “spekkie naar hun bekkie” was.

 

 

Opruimen

Een nieuw jaar, nieuwe plannen. Er moet hier in huis het een en ander gebeuren. En dat gaat niet zo maar vanzelf. Je denkt “er moet nieuwe vloerbedekking komen” en dan begint de reeks van dingen die daarvóór allemaal gedaan moeten worden. Zoals de boekenkast opruimen. En daar ben ik nu mee bezig, te beginnen bij mijn kookboeken. Hoewel het me aan het hart gaat, heb ik toch al een behoorlijke schifting gemaakt.  

Maar wat moet er gebeuren met de overtollige boeken? Wie zou ze willen hebben? Geen idee, maar ik wil er niet mee lopen leuren. Even dachten we ze op een rommelmarkt te verkopen, maar het risico dat je er maar een paar verkoopt is vrij groot. En dan blijf ik nog met een heleboel boeken zitten. Dus heb ik ze aangeboden aan wat 2ehands (kook)boekenwinkels. En krijg ik daar geen respons van, dan gaan ze naar de kringloop. Maar ik heb in ieder geval wel een foto van alle boeken gemaakt. Daar kan ik dan nog eens naar kijken…

Zo en dan opnieuw aan de slag met de “gewone” boeken. En dat zijn er ook nogal wat!

PS: 3 keer raden wat ik gewonnen heb bij de Postcodeloterij: ja,ja een KOOKBOEK 🙁

Kliekjes

Eigenlijk heb ik niet vaak kliekjes. Ik probeer zo veel mogelijk “op maat” te koken, zodat alles schoon op gaat. Brood komt sneegewijs uit de diepvriezer en als er al eens wat restjes zijn dan brengt ook die diepvries uitkomst. Kortom, eten weggooien doe ik vrij weinig. Ik vind het ook heel vervelend, want goed eten in de vuilnisbak gooien staat me tegen.

Mijn moeder schermde vroeger altijd met “die arme kindertjes in Afrika”, maar meer indruk maakte het verhaal van het vrouwtje van Stavoren. Ik voel me altijd een beetje betrapt als er eten in de vuilnisbak gaat, hoe weinig dat dan ook is.  Kliek&Co mag dan ook op mijn steun rekenen.
En dat daar nog het een en ander te winnen is, bleek wel uit het gesprek dat ik laatst in de bus hoorde. Twee dames, waarvan de een blijkbaar verrast was met een biologisch voedselpakket. “Nou ja, dat was niet veel hoor”, vertelde ze. “Wat fruit en een paar bietjes, maar van de rare gele en witte. Die heb ik meteen in de kliko gepleurd! Want daar kan ik niks mee”. Wat zonde, want daar was vast iets lekkers mee te bereiden geweest!

 

Lijstjes

Het eind van het jaar is de periode van de lijstjes. Met de leukste of slechtste liedjes, grootste of kleinste succes, warmste of weet ik veel wat voor dagen van het jaar. Maar ook de tijd van de vele boodschappenbriefjes, met de opsomming van wat je vooral niet mag vergeten.

Sowieso maak ik al veel lijstjes, die ik ook vaak vergeet mee te nemen en dus op tafel blijven slingeren. Maar nu liggen hier lijstjes voor de supermarkt, de slager, wat we mee zullen nemen naar de familiedag, wat we allemaal al gekocht hebben of nog moeten kopen. Nu nog een lijst maken van alle lijstjes en waar ik ze gelaten heb…… 😉 😉 😉

Vaatdoek

Onze minister Schippers heeft een nieuwe campagne gestart om hygiënischer te werken in de keuken. Naar mijn mening kan het geld voor deze campagne beter voor andere doeleinden gebruikt worden. Betere zorg bijvoorbeeld.Want moeten we nou echt geleerd worden dat het vaatdoekje in de keuken regelmatig gewassen moet worden? Dat lijkt me nogal vanzelfsprekend. Voor zo’n Eur 2,50 heb je bij de Wibra of Zeeman een stapeltje doekjes.

Dat kan je de kop dus niet kosten. En als je die elke dag, desnoods tweemaal per dag verschoont, dan zal het met al die vieze bacteriën wel los lopen. Die vaatdoekjes moeten natuurlijk wel gewassen worden, liefst op 60 graden.

Moeten we daarvoor nou zo veel stampij maken?

Bedden opmaken

Telkens als ik de bedden opmaak, moet ik denken aan Engelse serie “Angels”. Het ging over verpleegsters in opleiding in een grote Engelse stad. Natuurlijk liepen ze in uniform, ze waren jong dus er was heel wat te giebelen en te lachen.

En niet te vergeten, al die knappe dokters om verliefd op te worden.

Maar hun opleiding was een ernstige aangelegenheid. Compleet met een strenge leidinggevende. Oh, wat waren er veel voorschriften en regels om te onthouden en om je aan te houden.De meeste ben ik natuurlijk al lang vergeten, maar één van die regels is me altijd bij gebleven en breng ik nog dagelijks in praktijk. Namelijk dat je bij het bedden opmaken, de opening van het kussensloop van de deur af moet leggen. Dan kun je er niet inkijken en ziet het er altijd netjes uit.

Tja…, hoe belangrijk kan iets wezen? En toch, elke dag weer, doe ik dat zo. Dankzij die strenge lerares en die leerling verpleegsters.

 

 

 

Zondag-wasdag

Al weer een tijdje geleden maakte ik deze foto tijdens een wandeling door Rotterdam. Die was hing daar zo mooi en kleurig. De wasvrouw had maling aan ingesleten regels als “maandag-wasdag” want het was echt op een zondag dat ik er langs liep. En wat maakt dat ook uit. Misschien had ze voor de maandag andere plannen, of kwam het beter uit nu ze toch voor de kant lag. Wie zal het zeggen….

Raadsels

Nog zo’n huishoudelijk raadsel. Ik stop twee dekbedhoezen in de wasmachine, samen met de bijbehorende slopen. Natuurlijk elk afzonderlijk. En toch, als de was is afgelopen, rolt er één grote knoedel uit de machine. De slopen en de andere hoes is op wonderbaarlijke wijze in de ene dekbedhoes gekropen. Zelfs al de opening maar vrij klein is, gebeurt me dat. Het zou voorkomen kunnen worden, als je de hoezen en slopen netjes opgevouwen in de trommel zou stoppen. Dat doe ik dus sinds een tijd. Eerst meende ik dat het hielp, maar na een tijdje was het weer die vervelende opgehoopte zooi.  Waarom nou toch?
Ik weet wel, het is een probleem van uiterst kleine orde. Maar dat ik niet weet waardoor het komt, dat blijft me irriteren!!