Category Archives: huishouden

Rookgordijn

Posted on by

Soms lijkt het wel of instanties een soort van rookgordijn willen optrekken. Jaren lang kwam gas en licht van het Gemeentelijk Energie Bedrijf, kortweg GEB. Het GEB werd Eneco.  Tot een aantal jaren geleden inde dat bedrijf ook de waterschapsbelasting en de kosten voor het waterverbruik. Dat moest allemaal anders. Het water wordt sindsdien geleverd door Evides en de waterschapsbelasting moesten we betalen via het Hoogheemraadschap Schieland, dat later samenging met het Hoogheemraadschap Krimpenerwaard en de naam veranderde in Hoogheemraadschap Schieland en Krimpenerwaard.

De inning van de waterschapsbelasting wordt nu echter gedaan door de Regionale Belasting Groep. De aanslagen die wij jaarlijks ontvangen bestaan uit minimaal 2 druk bedrukte A4-tjes, vergezeld van het (on)nodige andere kleurige drukwerk. Maar toen ik laatst wat van die post opborg, moest ik echt even zoeken naar het jaar van de aanslag. Die staat niet duidelijk ergens rechtsboven, maar enigszins verscholen middenin. Zou dat zijn om je alert te houden?

En hoe is het verder met Eneco? Die levert ons nog steeds gas en elektriciteit en stuurt ons dan een jaarnota van ook weer ettelijke A4-tjes. Want de specificaties worden als maar langer. De meterstanden geven we trouwens per e-mail door aan de netbeheerder, en die heet Stedin, en plaatst ook de meters.

Kun je het nog volgen? Nou ik eigenlijk niet. Onze administratie is inmiddels net zo gecompliceerd en uitgebreid als die van een klein bedrijf vroeger. Wie wat is en hoe beheert, factureert, berekent en plaatst, is me al lang niet meer zo duidelijk. En stiekem geloof ik dat al die rookgordijnen met opzet worden opgetrokken, zodat de burger niet meer weet van hoe of wat. En denkt “Acht, laat maar!”

Aangekoekt

Posted on by

Koken en TV kijken zijn geen gelukkige combinatie. Dat moet je natuurlijk nooit samen doen, zeker niet als je naar een spannende detective kijkt. Maar afgelopen vrijdag had ik rabarber gekocht en ik dacht dat ik dat wel “even”op kon zetten als ik naar een aflevering van Vera (op België één) zou kijken. Geen wekkertje gezet, want dat maakt zo’n snerpend geluid.

Nou ja, om een lang verhaal kort te maken: pas toen het in huis geweldig begon te ruiken, kwam ik tot de ontdekking dat mijn heerlijke rabarber nu meer op een klein beetje houtskool leek. Ik vreesde dat ook mijn mooie pan er aan zou zijn gegaan. Maar toevallig had die morgen een pak baking soda gekocht. Ik liet alles eerst goed afkoelen, deed een beetje water en wat azijn en een paar flinke lepels baking soda in het pannetje. De volgende ochtend kon ik alles er met gemak uit halen en staat mijn pannetje weer netjes in de kast.

Baking soda is trouwens voor heel veel dingen te gebruiken. Het is milieuvriendelijk, niet giftig en niet agressief. Kijk maar eens hier, waar je oneindig veel tips kunt vinden.

Goeroe

Posted on by

Ik maak er geen geheim van dat het huishouden me als werk niet zo ligt. Ik doe het, want het moet. Maar leuk, neeeee!! Toch lees ik altijd de nieuwsbrief van Getorganizednow van huishoudgoeroe Maria Gracia. Wie weet steek ik er nog eens iets van op, nietwaar?
Vorige week beantwoordde ze de vraag “hoe stofzuig ik goed?” Volgens Maria maak je lange banen over de breedte van de kamer en dan nog een keer, maar in de lengte. Zo weet je zeker dat alles in de kamer gedaan is. Nou, dat had ik ook kunnen bedenken. Alleen, dat werkt natuurlijk in de praktijk niet zo. Al stofzuigend stoot ik telkens op allerlei obstakels, zoals tafels, stoelen, bank, plantenbak, boekenkast. Niks lange banen. Wel horten en stoten en draden, waar de stofzuigerstang in verstrikt raakt. Kortom, een karwei waar ik de lol niet van inzie.

Toch dweilde ik laatst met plezier (dweilen vind ik qua systeem zo’n beetje hetzelfde als stofzuigen). Na zijn verhuizing moest het oude huis van jongste nog even schoongemaakt worden. Alles was leeg, ik was er in mijn eentje. En toen was die kamer zo gepiept. Geen enkel meubelstuk dat in de weg stond, geen draad die over de grond slierde. Het ging van zoef, zoef, zoef en het parket werd zienderogen schoon. Dat was nog eens leuk, ik werd er helemaal vrolijk van 😉 😉 😉

Handig?

Posted on by
Of het nou echt handig is, dat weet ik niet. Misschien is het wel als gisteren “volkomen overbodig”. Maar dat je de vloer kunt stoffen door er over te dansen, dat trok me toch wel aan. Stel je voor, een gepassioneerde tango of een lekker wilde chachacha! Moet natuurlijk wel voorzichtig gebeuren, want voor je het weet lig je op je snoet.Maar het idee alleen al vind ik hilarisch! 😉 😉  

 

Onzinnig

Posted on by
Er is weer eens wat nieuws op de markt. Een apparaatje waar je een ei, wat andere dingen zoals ham of kaas, in moet prutsen (de opening leek mij tenminste veel te klein) om dan na enkele minuten een soort omelet op een stokje te krijgen?
Je kunt toch gewoon een eitje tikken op de rand van een pan en dan erbij doen wat je wilt? Zo doen we dat al eeuwen en dat is gewoon lekker. Nee hoor, de fabrikant heeft weer een dingetje bedacht, met een snoer en zo onhandig dat je na de eerste pogingen al denkt

“ach nee…., la maar zitten…”. En dan belandt het ding bij de recycling of op de rommelmarkt. Ik hou het gewoon bij mijn pan en het beproefde recept!

Weerstand

Posted on by

Ik ben opgevoed met reinheid hoog in het huishoudvaandel. Bij mijn moeder thuis moest alles blinkend schoon. Zelf boende ik ietsje minder rigoureus. Maar wel kreeg alles regelmatig een schoonmaakbeurt.

Het was dan ook even wennen toen oudste ging studeren. Helemaal in Groningen, dus hij moest op kamers. Gelukkig vonden we snel een kamer in een studentenflat. Toen we er een kijkje gingen nemen, werden we begroet door een man, die riep: “Niet schrikken, ze hadden gisteren een feessie!” Al in de hal sloeg ons de lucht van te lang openstaande vuilnisbakken toe.

In de gemeenschappelijke keuken moest ik even slikken. Een lang aanrecht waar overal vuile pannen, borden en glazen stonden. Vier grote kookplaten, die aangekoekt en vettig waren. Twee koelkasten, in de één diverse bakjes met schimmige inhoud. Iets roods, dat lang geleden waarschijnlijk Foe yong hai was geweest, wat ondefinieerbaar groen met een wollig laagje. In de andere koelkast een behoorlijke voorraad bier, met krat en al. Moest ons kind hier wonen en leven? Jazeker, en hij heeft het er ruim vier jaar uitgehouden. Over de hygiënische staat daar heb ik maar niet lang getobd, dat moest ik loslaten. Maar weet je wat nou zo gek was? Hij was nooit ziek. Blijkbaar zorgden al die bacteriën daar in huis voor een weerstand van je welste.

Ik vertel dit verhaal, omdat ik laatst las (klik) dat kinderen minder ziek waren in gezinnen waar de afwas met de hand werd gedaan in plaats van met een vaatwasser. Minder schoon misschien, maar dat zorgt wel voor meer weerstand!

Moestuintje

Posted on by

Bij hoeveel mensen zou er nu een schaaltje in de vensterbank staan met kleine potjes, waaruit nietige sprietjes groeien? Bij heel veel, denk ik zo. In ieder geval bij Bettie, die gisteren al een blogje wijdde aan de reclame van Albert Heijn. Ze was me dus net voor.
Ik ga nog niet zo ver dat ik uitkien wie er veel boodschappen heeft, maar beslist geen moestuintje wil beginnen. Maar ik reken wel uit dat ik tenminste 1x zo’n klein potje per keer krijg.

Ik vind het bijzonder dat Appie altijd weer zulke leuke reclamecampagnes bedenkt. Oh ja, er zijn azijnpissers die er niks aan vinden. Nou, die gaan dan maar ergens anders boodschappen doen. Bij Michiel van de Jumbo of zo.Hier staan in ieder geval de potjes naast elkaar. En ik geef ze elke dag trouw water, in de hoop dat mijn eigen groente er uit zal groeien.

De radijsjes piepen al aardig omhoog. Het zijn 7 (!) sprietjes, dus dat wordt straks smullen 😉

Ergernis

Posted on by

Afgelopen zondag lag ik in de clinch met een paar halogeenlampjes. Die zitten boven in de boekenkast en het is een crime om ze te vervangen.
Het zijn maar kleine lampjes, ter grootte van een pinda en ze zitten per twee in een blisterverpakking. Die openen is alleen een hele happening. Ik weet dat en let dan ook goed op dat zo’n lampje er niet uitfloept. Maar dan mag je zo’n lampje niet met je blote handen aanraken, dus doe je dat met een tissue. Daarin verdrinkt zo’n pinda natuurlijk. De twee dunne draadpootjes moeten in de piepkleine gaatjes van het armatuur. Maar die kun je niet zien, omdat dat tissuepapier in de weg zit. En natuurlijk sta ik ook nog een een beetje uit balans boven mijn hoofd te prutsen. Grrmph, wat een gedoe! Maar goed het lukte.

Helaas duurde de vreugde nog geen vijf uur. Toen was het lampje al weer geknapt. Het wordt tijd voor iets nieuws, een ledlamp misschien?

Kruidenmix

Posted on by

Vorige week maakte ik “Kip Madras”. De kruidenmix daarvoor maakte ik zelf. Je kan ze kant en klaar kopen, maar meestal zit daar vooral veel zout in en dat wil ik juist niet.

Dit is het recept, dat ik al snel hier op internet vond:

Madras currymix

  • 4 el korianderpoeder
  • 2 el komijnpoeder
  • ½ el kurkuma
  • 2 tl gemalen zwarte peper
  • 2 tl mosterdzaad
  • 1 tl chilipoeder
  • 5 tenen knoflook, uit de knijper
  • 2 el verse gember, geraspt
  • 2,5 el zonnebloemolie
  • 2 el citroensap
  

Neem een schaaltje en meng alle droge kruiden goed door elkaar.
Voeg de knoflook en de gember toe.
Roer de olie en het citroensap erdoor tot een pasta ontstaat.
Doe het mengsel in een (glazen) potje en voeg eventueel nog een klein laagje olie toe.
De currypasta is wel een paar weken houdbaar in de koelkast.

De meeste ingrediënten had ik wel in huis, maar wat er niet was , kocht ik in de toko.

En zo stond er binnen no time dit potje in de koelkast, genoeg voor wel vier keer Kip Madras.

Maar ik maakte er ook iets anders mee. Dat recept komt later.

Preitaart

Posted on by

Afgelopen zaterdag stond hij op mijn Facebook-pagina. Vandaag heb ik het recept uitgewerkt en dat geef ik hierbij. Wie hem voor 4 personen wil maken, neemt een natuurlijk een grotere vorm en stelt de hoeveelheden bij. Maar hij smaakt hoe dan ook lekker!

Voor 2 personen:4 plakjes bladerdeeg (diepvries)
ca. 400 gram prei, in dunne ringen
75 gram spekblokjes
100 gram belegen, pittige geitenkaas (dat mag ook een andere soort pittige kaas zijn, of een combi)
3 eieren
scheut room
peper, zout, tijm naar smaak
olijfolie
2 eetlepels oude geraspte kaas
springvorm van 18 cm. Diameter, ingevet.

Bak de spekjes zachtjes uit en haal uit de pan. Voeg aan het vet in de pan wat olijfolie toe en bak hierin de preiringen met wat tijm in ongeveer 5 tot 8 minuten beetgaar. Laat afkoelen.

Verwarm de oven voor tot 200° C.

Rol het bladerdeeg uit tot een ronde lap (ik leg daarvoor de plakjes telkens kruislings verspringend over elkaar en rol dan uit). De lap moet groot genoeg zijn om bodem en rand te bekleden. Bekleed de vorm met het bladerdeeg.
Klop de eieren los met room, peper en zout.
Snij de kaas in kleine blokjes. Meng eieren, kaas en prei door elkaar. Giet dit in de vorm en vouw de rand enigszins naar binnen over de vulling. Strijk wat eimengsel (er is altijd nog een beetje in de schaal achtergebleven) over de deegrand, bestrooi met geraspte kaas.

Bak de taart in het midden van de oven gedurende 20 minuten, verlaag de temperatuur dan tot 180° en bak nog 25 minuten tot de vulling goed gaar en stevig is. Laat nog even afkoelen en serveer.