Vorige week kwam ik al zappend langs het programma “Een dubbeltje op z’n kant”, waarin mensen met torenhoge schulden geholpen worden hun financiën weer in orde te brengen. Ik heb er met stijgende verbazing naar gekeken.
Want dat je in een rottige situatie kunt belanden, kan ik me wel voorstellen. Maar als je weet dat er bijna onoplosbare schulden bestaan en als je dan toch vrolijk allerlei dingen blijft kopen, daar kan ik me daar geen voorstelling van maken.
Misschien ben ik wel heel ouderwets. Want als je geen geld hebt, dan kun je ook niet kopen. Dat je boodschappen doet en eten en drinken haalt, is natuurlijk vanzelfsprekend. Maar geld, veel geld, uitgeven aan luchtjes, sieraden, weer nieuwe kleertjes voor de kinderen, allerlei opschik voor in huis. Ik kon het maar niet begrijpen.
Wat me ook zo bevreemdde, was dat de man in kwestie totaal geen idee had wat er onder zijn ogen afspeelde. Hij keek blijkbaar nooit naar de afschriften, dat was niet zijn taak. Dat mevrouw er een rommeltje van maakte, nou ja….
Gelukkig had Annemarie van Gaal de zaak wel goed door en is er uiteindelijk een goed plan gekomen en worden inmiddels de schulden wel afgelost. Dat is natuurlijk ook de insteek van het programma.
Category Archives: huishouden
Koken
Zelf koken lukt me nog niet, omdat ik nog niet veel kan tillen. En aardappelen afgieten of rijst gaat dus niet. Dus Leo kookt en dat doet ie voortreffelijk en hij probeert nieuwe recepten uit.
 |
Maar zo nu en dan komen de kinderen en die koken of brengen een kant en klaar gerecht mee. En dat smaakt dan niet alleen heerlijk, maar is als balsem voor mijn ziel. Ik vind het zo leuk dat ze op die manier hun zorg en liefde laten blijken. Kijk dit kookte jongste, die al ruim een jaar vegetarisch is, bij ons thuis. Een heerlijke curry van pompoen, paprika en sperziebonen. Met gember, kruiden en specerijen. Meer dan genoeg voor twee keer en lekker pittig en exotisch en heerlijk met rijst. |
| Onze oudste had al een keer voor Leo gekookt, toen ik in het ziekenhuis lag. Vorige week kwam hij naar ons toe, samen met zijn vriendin, en toverde deze schotel uit zijn tas. Een “aardappel anders-gerecht”, gevonden bij Brenda en voor ons gekookt. Zo lief en lekker! Kijk, ziek zijn heeft niet alleen nadelen. Zoals Cruyff ook zegt: elk nadeel heb zijn voordeel 😉 😉 😉 |
 |
Deel dit op:
Kaas
Op de weekmarkt hier in Ommoord staat al sinds jaar en dag een kraam van de Bodegraafse Kaasboer, waar ik regelmatig een stukje kaas koop. Zoals de puur Hollandse boerenkaas van “Tante Jaantje”. “Met de echte stalsmaak” staat er bij. Vaak neem ik ook geitenkaas. Vooral de extra belegen is bij ons favoriet.
We mogen altijd proeven en dat doen we dan ook graag. Vandaag wilde ik ook nog wat blauwe kaas hebben en ontdekte ik dat er ook een Nederlandse variant is. Die gaat morgen voor een deel door de witlofsalade. En we proefden ook nog Doruvael, zacht van smaak, maar toch pittig. Altijd gedacht dat het een Franse kaas was. Maar nee, de naam is ontleend aan “Door ruilverkaveling van elders” en ze wordt gemaakt in Montfoort, op nog geen half uur rijden van hier.
Deel dit op:
Haan
| Vele jaren stond hij in de hal. Nogal zwak op zijn pootjes en eigenlijk altijd een beetje in de weg. Maar ik had hem met zoveel plezier gemaakt van stukken karton en kranten. En we vonden hem wel erg grappig.
Toch heeft hij de opruimwoede niet overleefd en is hij in de kliko gestopt. Hij paste gewoon niet meer tussen de andere dingen. En ineens vond ik hem ook wel een stofnest worden. Nou hebben we alleen nog de foto en dit blog. Arme haan 🙁 |
 |
Deel dit op:
Kaftan
| Zo’n lekkere hippie-jurk heb ik graag gedragen. Niet om in weg te gaan, maar vooral thuis. De kinderen noemden het een “papjurk”, omdat ik hem aanschoot meteen als ik uit bed kwam en de pap maakte voor hun ontbijt. Ach ja, dat is al weer heel wat jaartjes geleden. Ze gaan qua leeftijd nu naar wat middelbare heren, al zal ik dat niet zo gauw hardop zeggen 😉 😉 😉
Ik kan me die jurk zo voor de geest halen, zelfgemaakt van katoen met een paisley/patchwork patroontje. Lekker ruim en los, koel en makkelijk. Ik heb hem gedragen tot er echt de gaten in vielen. Nu hangt er nog een zijden gevalletje in de slaapkamer, maar dat draag ik zelden. Net als ik nog maar zelden pap kook…. 🙁 |
 |
Deel dit op:
Geen commentaar
Deel dit op:
Afval
| Als je niet oppast, kom je bijna om in het afval. Om alles zit tegenwoordig wel plastic. Sinds enige tijd proberen we dat consequent te scheiden. Dat levert elke week zakken vol plastic troep op. Je kunt natuurlijk al die verpakking weigeren. Maar dat vergt wel enige aanpassing in je leven.
|
 |
Maar het kan! Een tijdje geleden waren we bij een lezing van Emily-Jane Lowe-Townley, die een afvalloos leven met man en 3 kinderen in praktijk brengt. Ik geloof niet dat ik echt helemaal afvalloos zal worden. Daar moet je je toch wel helemaal op instellen. En om zelf tandpasta, wasmiddel en schoonmaakmiddelen maken…. nee, daar zie ik geen been in.
Maar boodschappen doen we eigenlijk altijd al met een stevige tas, die al jaren in gebruik is. En in mijn handtas zit standaard een opvouwbaar tasje, dat scheelt toch weer zo’n plastic gevalletje. Ach, alle beetjes helpen nietwaar?
Deel dit op:
Opruimen
Als je aan het opruimen bent, vind je natuurlijk niet alleen maar rommel rijp voor de vuilnisbak. Je ontdekt nog tal van spullen die jij weliswaar niet meer gebruikt, maar die voor een ander best nuttig of misschien nog heel waardevol zijn. Wat doe je dan? Onze ervaringen met sites als Marktplaats zijn niet zo bijster gunstig. Wat we er op zetten, bleef staan zonder behoorlijk bod. Dat was ook wel te verwachten, want er stonden van diezelfde dingen al zo veel advertenties. Dus ging soms iets maar weer terug op zolder, achter het schot. Weer voor onbepaalde tijd uit het zicht.
Totdat we de WEGGEEFHOEK 010 ontdekten. Een besloten Facebook-groep, waarbij we ons aanmeldden. En wat we daar op zetten, vliegt bijkans onze deur uit. Van lege bananendozen tot hobbyspullen. Op een bepaald moment moest ik echt een soort administratie bijhouden van wie wat wilde ophalen. Maar blije gezichten alom, bedankjes en wij ook blij. Opgeruimd, hè, hè!
Deel dit op:
Karretje
| Daar staat ie dan, ver van huis, want het winkelcentrum waar Appie de grootgrutter zit, ligt aan de andere kant van de wijk. Dat is nog best een stuk lopen en dat lijkt me helemaal niet gemakkelijk met zo’n kar vol boodschappen.Maar goed, je hebt geen auto, geen fiets, geen boodschappentas op wieltjes, dus je besluit om die kar dan maar mee te nemen. Maar laat je die dan zomaar in het plantsoen staan? Ik zou denken, zet hem bij je huis en loop er de volgende keer weer mee terug. Of is dat een rare gedachte? |  |
Deel dit op:
Nieuw woord
 |
Toen ik dit woord las, moest ik twee keer kijken. Ik had net over Zwarte Piet die Gouwe Piet wordt gelezen en verslikte me bijna in het woord.Nou las ik “slaven-rijkers”. Nog eens even goed lezen. Oh, er staat “sla-verrijkers”. Wat zou dat dan wel zijn?
Allerlei lekkere dingen die je door de sla doet, zodat het meer lijkt dan het in werkelijkheid is. Naast de vertrouwde ui of knoflook (of allebei) nu dus ook sojaboontjes, gedroogde tomaatjes of croutons en zo. Ach, gewoon Hollandse culi-kul. |
