Oeps…

horloge  Kinderen van tegenwoordig hoef je alle techniek niet meer uit te leggen. Ons neefje Ivan, nog geen 3, wist meteen en feilloos wat je moet doen om nog meer foto’s op mijn fototoestel te bekijken. Zijn moeder keek er niet van op. Dat het ook wel eens voor verrassingen kan zorgen, vertelde zijn oma.
Want Ivan had op een onbewaakt ogenblik de nieuwe tablett van zijn papa gepakt. Daarop stond nog een app open en klik, daar had Ivan al een mooi horloge aangeklikt. Nog een klik, en nog een. Leuk hoor al je plaatjes, nog maar eens klikken.
Minder leuk vond papa het telefoontje van het veilingbedrijf. Of het klopte dat hij op dat horloge had geboden en waarom zo vaak? Er was geen tegenbod en waarom dan doorgaan tot ruim 400 euro………? Oeps!!!!!
Gelukkig kon de “koop” teruggedraaid worden. Ivan heeft van zijn mama en papa een flink standje gehad en ze zullen voorlopig de digitale spullen wel buiten bereik van hun handige lieverdje houden.

Badmeubel

In Turijn kwamen we langs een chique badmeubelwinkel. Zo een met droombadkamers, waar nooit vuile was ligt en de kleur van de zeep matcht met die van tegels en handdoeken.
Ik vond dit badmeubel wel leuk, zeker met de bijpassende wastafel. Maar Leo’s commentaar maakte korte metten met mijn bewondering. “Het lijkt net zo’n ouwe zinken teil met daarnaast een oliedrum.” Ik keek nog eens goed en ja, daar had het inderdaad iets van weg.

badmeubel

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Ranzig

Dat het in studentenkamers soms een geweldige rotzooi is, weet ik uit ervaring. Als wij op (aangekondigd) bezoek kwamen, was de ergste rotzooi weggemoffeld. Maar dan nog kon zo’n kamer niet voldoen aan het predikaat “schoon”. En wat te denken van een studentenflat, waar 24 studenten op één etage woonden en de keuken deelden. Daar wil je niet gezien worden en als moeder spoken er de akeligste ziektes door je hoofd. Maar ja, onze kinderen zijn, ondanks al die ronddansende bacteriën en bacillen, toch opgegroeid tot nette mannen.

Zal de  nu lopende verkiezing tot “ransbal” uiteindelijk leiden tot een wat hygiënischer houding van de studenten. Ik ben benieuwd…

ransbal

Bewaren

Recept

Soms lees je ergens een recept en denk je “Ja, dat ga ik maken”. Dat gebeurde mij enkele maanden geleden, maar het resultaat viel ons een beetje tegen. Ik maakte toen bloemkool met witte bonen puree. De smaak was goed, maar het gaf Leo een beetje te veel de indruk van een potje Olvarit. Toch laat zoiets me dan niet met rust en toen ik afgelopen week een flink stuk (zo’n 200 gram) bloemkool over had, bedacht ik dat ik toch nog eens…. Dan zoek ik nog wat op Google en geef er vervolgens een eigen twist aan. En nu vond Leo het wel lekker en helemaal geen baby-eten. En dus kreeg het restje een eervolle vermelding. Dit is ongeveer wat ik er mee deed:

Restje bloemkool (ca. 200-250 gram) in niet al te grote roosjes
klein blikje witte bonen
1-2 teentjes knoflook, klein gesneden
scheutje (olijf) olie
flinke eetlepel grove mosterd
 bloemkoolpuree

Kook de bloemkool beetgaar, giet af en doe alle ingrediënten in een mengkom en mix met de staafmixer of keukenmachine tot een puree. Hoe fijn of hoe grof bepaal je zelf.

Dit is een bijgerecht en ik gaf er gebakken aardappeltjes, salade en worstjes bij.

EET SMAKELIJK!!

Bewaren

Badhuis

badhuis Laatst gingen wandelen we in Spangen, de buurt van Rotterdam waar ik opgegroeid ben. Een buurt die ik als kind behoorlijk groot vond, maar nu bepaald gekrompen leek.
We bekeken het Justus van Effen-complex en kwamen langs het badhuis. Een instituut waar we nu niet meer zo veel van horen. Tegenwoordig heeft elk huis tenminste een douche.

Maar vroeger waste je jezelf -wekelijks- in een teil. Ik herinner me nog goed, op zaterdagavond werd de zinken teil in de keuken gezet en gevuld met vele keteltjes heet water. Mijn moeder controleerde de temperatuur en dan mocht ik er in, eerst even spelen. “Maar niet teveel knoeien hoor!” Daarna kwam moeder om me te wassen en af te drogen. Haartjes nat, nog even op… en dan naar bed. En in de winter een kruik mee, net als Gerard Cox, Kooten en de Bie bezongen.
Mijn vader deed dat niet, die ging elke week naar het badhuis. Met onder zijn arm een handdoek met daarin een stuk Sunlight zeep en schoon ondergoed. Geen idee meer hoe lang hij er over deed, maar in mijn herinnering geen uren. Je zult daar ook wel niet voor je plezier gebadderd hebben. Toen mocht geluk dan heel gewoon zijn, geef mij maar mijn dagelijkse douche. Met centrale verwarming en een lekker luchtje.

Bewaren

Bewaren

Reclame

Het is natuurlijk één grote brok reclame, maar wat vind ik hem telkens weer leuk, de Allerhande van onze grootgrutter. Met bewondering bekijk ik elke maand die nieuwe recepten met de mooie foto’s. Het is allemaal super doordacht, gemaakt om ons te verleiden. Maar wat laat ik me dan ook graag verleiden. En hoe slim ook de opmaak. Alles is op internet terug te vinden en te bewaren, maar veel mensen zullen de bladen aan stukken knippen en in hun eigenste kookplakboek stoppen. En dus is het zo gedrukt dat er op de achterkant van een recept geen ander recept te zien is. Daar is is dus heel goed over nagedacht.
En iedereen komt aan bod. Moeder die steevast kookt, vader die ook met de pollepel wil zwaaien. De kinderen die hun neus op trekken voor een nieuw gerecht, maar en passant worden gefopt met een lekker glaasje waarin stiekem een heleboel groente verstopt zit. Er zijn luxe gerechten, budget- vriendelijke schotels, makkelijk te maken pannetjes voor op de camping en in december natuurlijk het uitgebreide Kerstdiner.
Nee, voor mij is dit echt de top, daar kan geen andere supermarkt tegenop!

Allerhande

Bewaren

Recept

Ik kende het al lang, maar had het nog nooit gemaakt. Maar wel geproefd, want in diverse Duitse hotels staat Bircher-Benner muesli ’s morgens bij het ontbijtbuffet. En toen ik het eenmaal een keer genomen had, vond ik het zooooo lekker. Maar ja, ook veel gedoe voor één klein bordje. Toen proefde Leo het de laatste keer dat wij in Keulen waren en ook hij vond het heerlijk. Dus maak ik het nu regelmatig als ontbijt.
Veel werk is het niet, al moet je dat wel de avond tevoren al doen.
Het vooral een kwestie van even alles afwegen of afmeten, een appel raspen en alles goed mengen.
Hier is mijn recept. Ik gebruik voor dit recept een Amerikaanse cup, omdat ik dat het makkelijkst vind, vandaar 2 soorten maten 😉
 Bircher-museuli
Voor 2 personen:
50 gr havermout
125 ml melk + 25 ml. appelsap
2 flinke eetl. kwark of (Griekse) yoghurt
1 appel + evt. wat extra om te garneren
Klein handje rozijnen
Klein handje noten
1 eetl. lijnzaad (optioneel)
Snuf kaneel
Voor 2 personen:
½ cup havermout
½ cup melk + ¼ cup appelsap
2 flinke eetl. kwark of (Griekse) yoghurt
1 appel + evt. wat extra om te garneren
¼ cup rozijnen
¼ cup noten (1 soort of gemengd)
1 eetl. lijnzaad (optioneel)
½ theel. kaneel

Doe de havermout in een kom. Voeg rozijnen, noten, lijnzaad en kaneel toe en meng goed.
Doe de melk, de yoghurt en het appelsap erbij en meng alles goed.
Rasp een (ongeschilde) appel en roer ook die bij de havermout.
Laat de bircher muesli afgedekt een nachtje weken in de koelkast.
De volgende morgen verdeel je het over 2 kommetjes. Wil je het liever warm eten, dan kan je het op dit punt verwarmen.

LEKKER ONTBIJTEN!!

Fruit

zomerfruit Dit de lekkerste tijd van het jaar! Met veel vers rood fruit. Ik ben dol op aardbeien, frambozen, bessen. En laat ik de kersen niet vergeten…
Nectarines en abrikozen vind ik ook heel erg lekker. Die zijn hier natuurlijk wel in ruime mate te krijgen, maar toch net niet zo lekker als in zuidelijk Europa.
Maar het rode fruit van eigen bodem is verrukkelijk. En dus koop ik er nu volop van. En dat eten we natuurlijk ook op. Heerlijk fris, zacht zoet en…. vrijwel altijd ongezoet. Zelfs de aalbessen, al wil Leo er wel graag wat suiker over.

 

 

Potten en pannen

Mei-blog-01 De economie zou niet zo groeien als iedereen dezelfde instelling had als ik. Ik ben nogal behoudend en zal niet zomaar, voor de lol, iets kopen als ik het niet nodig heb. Zo heb ik al heel lang dezelfde potten en pannen. Die kocht ik overigens niet zelf, maar heb ik geërfd van mijn zus. Mijn pannensetje ging naar de kringloop. Maar de Pyroflam pannen heb ik al vanaf het begin. En ik vind ze nog steeds heel prettig om in te koken. Ze kunnen in de vriezer, de oven, ook in de magnetron én in de vaatwas. En op tafel staand ze gezelliger dan een roestvrijstalen pan. Helaas is wel één van de deksels gesneuveld, dus moet ik daar maar eens naar op zoek.

Ik dacht dat het inmiddels verzamelobjecten zouden zijn, maar niets is minder waar.

Pyrex wordt nog steeds gemaakt en verkocht. En in bijna exact de zelfde vormen als ik destijds kocht. Nu vrijwel geheel wit, maar tijdloos en niet aan mode onderhevig. Een goede investering dus!

Afval scheiden

blog-april-B-03  Hier in onze wijk wordt het afval gescheiden. Dat is niet overal in Rotterdam. Al geloof ik dat er wel vergaande plannen zijn om dat wel (weer) te gaan doen. In principe is er natuurlijk veel voor te zeggen. Groenafval kan gecomposteerd worden, plastic en glas weer opnieuw verwerkt, net als papier. Maar in de praktijk stuit je op diverse problemen. Zo hebben wij nu drie grote kliko’s in de tuin staan. Gelukkig niet meteen voor het raam. Maar bij anderen staan ze wel heel erg in het zicht. En waren ze nou nog maar een beetje beschaafd en natuurlijk van kleur. Maar nee, er staat van alles op de stoep. Die helblauwe bak is voor papier. Dat vloekt toch met elke plant en struik?