Recept

Ik reageerde op een Facebook-bericht van MilieuCentraal. Ze vroegen welke peulvruchten er bij ons favoriet waren. Nou eten wij al heel lang weinig vlees en vaak dagen achter elkaar vegetarisch. Dan kun je niet om peulvruchten heen en dat is ook helemaal geen probleem. Ik maak ze vaak klaar. En dit is dan een heel lekker en makkelijk gerecht met capucijners.
Eten onder een tientje, kookboek van LibelleSpaanse capucijners
voor 4 personen:
2 blikken/potten kapucijners*)
2 eetl. olie
2 eetl. boter of margarine
2 sneetjes oudbakken brood
2 uien
1 blik tomaten op sap of ca. 400 gr. verse tomaten, in stukjes gesneden
1 of 2 teentjes knoflook
2 hardgekookte eieren
zout en peper naar smaak
eventueel wat cayennepeper
Open de blikken capucijners en giet het vocht er zoveel mogelijk af.
Besmeer de boterhammen dun met boter en bak ze aan beide zijden bruin.
Het brood daarna bestrijken met een doorgesneden teentje knoflook en in kleine blokjes snijden.
Doe de olie in de zelfde pan en bak de in ringen gesneden uien lichtbruin, daarna de (blik)tomaten toevoegen en even laten pruttelen totdat het meeste vocht verdwenen is.
De uitgelekte kapucijners toevoegen en goed mee warmen.
Kruiden met peper, zout en eventueel wat cayennepeper.
Ondertussen de eieren pellen, fijn snijden en vermengen met de blokjes brood en pers er het 2e teentje knoflook boven. Meng dit dan door de kapucijners en dien meteen op.

*) Niet iedereen is dol op kapucijners. Probeer dan de veldertjes van Hak, die zijn iets zachter van structuur.

EET SMAKELIJK!

Dit recept is al een aantal decennia oud. Het dateert uit het “Eten onder een tientje” kookboek van Libelle. Dat kreeg ik in een tijd dat we moesten letten op de centjes en waarin 365 vierpersoons menu’s stonden voor minder dan 10 gulden per dag. Niet alles vonden we een blijvertje, maar dit recept was echt favoriet!

 

 

Bewaren

Bewaren

Verpakking

schoonmaakmiddelSoms begrijp ik niet waarom fabrikanten toch telkens hun verpakkingen veranderen. Jarenlang kocht ik bij de Wibra een spuitfles Dasty, op zich een prima schoonmaakmiddel. Die fles lag goed in de hand en werkte prima. Nu koop ik het zelfde product in een grotere ronde fles, zonder spuitkop. Nou ja, geen probleem, want ik vul de oude fles. Alleen, die grotere fles is zo gemaakt, dat hij niet makkelijk op te pakken is. Hij glijdt uit je handen, zeker als die een beetje nat zijn. Je hebt er gewoonweg geen grip op. En dan vraag ik me af waarom moet zoiets nou toch veranderd worden? “Never change a winning team” zegt de Engelsman en ik ben het met hem eens.

De winter van ’63

Vorige week reageerde Wieneke op een blog en vroeg of ik me de winter van ’63 nog herinnerde. Nou en of, die winter met dikke pakken sneeuw in de straten, gladde stoepen, glibberende mensen en natuurlijk de Elfstedentocht.
Toen zat ik nog op de MULO en moest dagelijks met de tram naar school. Van Spangen naar de Schonebergerweg. En in dat jaar had ik ook nog een aantal weken kookles, in de Huishoudschool op de Graaf Florisstraat. Daar moest ik dan van school naar toe lopen. Tja, ik vind het nu een afstand van niks, maar toen een lange weg. Ik droeg waarschijnlijk een lange broek onder mijn rok. Want alleen een lange broek was niks voor meisjes, vond mijn moeder. In mijn tas zat een pannetje voor mijn kookkunsten. Wat maakte ik? Pepermuntkussentjes…. En dat vond mijn moeder wel lekker, maar helemaal niet praktisch 😉 Maar ik kookte ook soep, aardappelen, rijst en groenten en vanillevla. Nou ja, de basis voor goed huishouden werd in ieder geval gelegd.
De dag vóór de Elfstedentocht trouwde mijn nichtje. In een witte kanten jurk. Veel te koud voor die barre temperaturen, dus werd op de laatste nipper een bontcape voor haar gehuurd. Desondanks zag je haar bibberen op de foto’s.
En op de radio, want TV hadden wij nog niet, hoorde ik het verslag over de tocht der tochten. Over bevroren oren, neuzen, afzien en doorzetten. Dat het zo’n verschrikkelijke tocht was, realiseerde ik me niet. Dat besef kwam veel later.
Leo lag toen in dienst, in Steenwijkerwold. Hij droeg kranten onder zijn kleren, tegen de felle wind. Hij herinnert zich nog de hoge sneeuwduinen, daar in het noorden.
Tja, kom daar nu eens om. Dat kennen we toch niet meer, zulke arctische weersomstandigheden. Dat zijn nu toch echt verhalen uit de oude doos…?

Zo zag Rotterdam er in de sneeuw van 1963 uit
Foto: Jan Sluijter

Bewaren

Terugblik

Dit is mijn (voorlopig) laatste terugblik op wat mij vorig jaar rond deze tijd is overkomen.

Als je in het ziekenhuis ligt, draait alles om je leven daar. Wat er thuis afspeelt, is ver buiten je zicht. Maar er gebeurt natuurlijk wel van alles. Niet alleen jouw leven, maar ook dat van je man en kinderen staat op z’n kop. Ook zij zitten in die achtbaan en moeten wel mee.
En de gewoonste dingen worden ineens veel belangrijker. Thuis draai ik echt niet elke dag een wasje, maar nu wilde ik toch echt elke dag een schoon nachthemd en schoon goed. Dus moest er gewassen worden en kreeg Leo in een spoedcursus van jongste zoon uitgelegd hoe die wasmachine en droger bediend moesten worden.
Ik begreep heus wel dat Leo z’n hoofd niet naar praktische zaken stond. Maar zorgde hij ook een beetje voor zichzelf, zou hij wel genoeg eten? Gelukkig waren daar oudste zoon en schoondochter die meteen al op de stoep stonden met een grote schaal stamppot. Ook later zorgden zij er voor dat papa alleen maar een schaal eten in de magnetron hoefde schuiven. Dat was een hele geruststelling voor mij. Later kwam ook onze jongste thuis een paar keer voor ons koken, zodat niet alles op Leo aankwam.
En dan belden er veel mensen die wilden weten hoe het met me ging. Daar bracht een What’s app groep uitkomst, zodat Leo niet telkens opnieuw alles vertellen hoefde.

En nu is alles allang weer gewoon bij het oude. Ik doe het huishouden weer, wandel veel en we gaan er ook weer regelmatig samen op uit. Uiteindelijk is alles dus op zijn pootjes terecht gekomen.

Glutenvrij…?

Het is heel vervelend als je coeliakie hebt en dus geen gluten kunt verdragen. Dan moet je bij alles wat je koopt, klaar maakt en eet opletten of er niet het kleinste piezeltje gluten in zit. Gelukkig is daar nu veel meer aandacht voor en kun je gemakkelijker (maar wel duurder?) glutenvrije spullen kopen. Maar glutenvrij is toch ook

😉 glutenvrij…

wel een beetje een hype, heb ik wel eens het idee. Te pas en te onpas hoor je mensen beweren dat ze geen gewoon brood of wat dan ook kunnen eten. Maar goed, dat is hun keuze, dus wat zal het mij bommen?

Gisteren zag ik bij de grootgrutter echter wel iets heel bijzonders. Hondenvoer (!) zonder granen. Glutenvrij dus… Googlen leerde me dat er een heel assortiment aan luxe diervoer is. Ach gut, dus ook honden en katten moeten meedoen met de hype. Het zal allemaal best goed spul zijn, maar overdreven vind ik het wel enigszins. Zeker als je weet dat elders op de wereld mensen nog zoveel honger lijden.

Bewaren

Bewaren

Armoe

Image

geld

Bron: Google

Steeds vaker hoor je over armoe in Nederland. Ongetwijfeld zijn er mensen die niet in de welvaart van nu meedelen. Die hun baan verloren, ziek zijn geworden, gescheiden zijn en daardoor voor veel te hoge kosten in vergelijking tot hun inkomen zitten. Het lijkt me verschrikkelijk, zeker als je niet in staat bent om je vaste lasten naar beneden te brengen. Want de bank wil dat de hypotheek wordt betaald; de woningbouwvereniging wil elke maand het huurbedrag overgemaakt. En zo zijn er meer instanties, die geen pardon kennen.
Toch denk ik weleens dat mensen armoede verwarren met onvrede. Dat weinig geld hebben gelijk staat met ongelukkig zijn.
Wij hadden het vroeger thuis ook niet rijk, al werd het woord arm niet in de mond genomen. “Kijk naar je minderen, dan ben je tevreden”, zei mijn moeder. Bij mij thuis werd niet geklaagd, maar de tering naar de nering gezet. En mijn moeder had zo haar trucjes. Zo rond 1962 moest ik op handwerkles een petticoat maken. Ik wist natuurlijk precies wat ik wilde. Meters tule en kunstzijde. Het liefst in neonkleuren. We zouden het zaterdags gaan kopen. Steeds stelde moeder het met een smoesje uit en toen puntje bij paaltje kwam, was de winkel gesloten en moest ik mijn petticoat maken van een stuk oud laken. Daar zou ik net zo goed mee kunnen leren naaien, vond moeder. Er was helemaal geen geld voor meters stof.  En zo belangrijk was die petticoat tenslotte ook weer niet. Het leerde me relativeren, dat wensen niet altijd en zeker niet meteen in vervulling kunnen gaan.
Je bent arm als je echt geen geld hebt om eten te kopen, niet als je geen geld hebt om naar de snackbar te gaan. En je broek mag dan niet van de laatste mode zijn, je hebt een broek en dus hoef je niet in je blote bast te lopen.
Als je tevreden bent, ben je rijk zonder een cent te bezitten.

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Airfryer

airfryer

bron: Google

Overal duiken ze op, de airfryers waarin je zonder al te veel vet kunt frituren. Op zich niks mis mee, want al dat vet is niet echt gezond.
Maar dan lees ik op Facebook een recept voor boerenkoolstamppot uit zo’n apparaat. Dit zou je nodig hebben voor 2 porties: 400 gram aardappelschijfjes, 300 gram boerenkool, 500 gram magere spekblokjes, 3 eetlepels mosterd, 250 ml magere room, 3 eieren en 1 rookworst.
Wij hebben zo’n apparaat niet, maar zouden we het wel hebben, dan maakte ik toch van z’n leven niet dit gerecht.

Want met z’n tweeën 500 gram vlees plus een rookworst en maar net 300 gram groenten verorberen, dat lijkt me niet echt een gezonde maaltijd. En wat is in hemelsnaam MAGERE room? Het vet druipt er aan alle kanten vanaf.

Nee, ook zonder Airfryer maak ik lekker eten klaar. Met veel minder vet, ook minder vlees en zeker met beduidend meer groente!

Bewaren

Gouden jaren

gouden-jaren Hoe ouder je wordt, hoe meer er een soort van “gouden sluier” over het verleden komt te hangen. Ik ben zelf nogal van de nostalgische gedachten, ga eens te meer terug in de tijd. Toen alles beter, leuker, stiller leek…. Maar is dat ook zo? Nee, natuurlijk niet. Maar je vergeet snel de onaangename dingen, de narigheid en het ongemak. Dat is menselijk. Ik las het boek “De gouden jaren”van Annegreet van Berge en herkende een heleboel zaken.

Sommige zijn best wel een beetje hilarisch. Zo spandeerde mijn moeder geen geld aan een nieuwe dweil of soplap, maar nam ze een oud hemdje of onderbroek. Ik heb dat altijd verschrikkelijk gevonden en kocht dus nieuwe poetslappen. Later kwamen de microvezeldoekjes op de markt en was ik een van de eersten om ze te gebruiken.

“Flauwekul” vond mijn moeder en “zonde van het geld”. Maar juist die vrolijk gekleurde doeken brengen wat gezelligheid bij het huishoudelijk werk. Dat inmiddels ook veranderd is. Want wie deelt er nog een stofzuiger met zijn buurvrouw?

Ik denk dat ik nog wel eens meer uit dat boek zal ophalen, dat las als een trein.

Trends

Wij zijn niet zo’n trend gevoelig stel. Bij ons kun je jarenlang dezelfde meubels zien staan. Verbouwen staat hier gelijk met nachtmerrie, dus daar beginnen we niet zo vlug aan.
Maar nu zijn we toch echt modern als ik de krant mag geloven. Want groen is het dit seizoen helemáál. En, ik citeer, laat in uw vloerkleed alle kleuren van uw huis terug komen.
Groen zit hier al jaren op de muur. En zo’n kleed ligt hier al weer een tijdje, zeer tot onze tevredenheid. Dit seizoen zijn we dus helemaal hip. Volgend seizoen natuurlijk al niet meer, maar dat zal ons dan weer een zorg zijn. Vallen we weer in de categorie tevreden sufferds. Maar nu passen we één seizoen in een modern plaatje 😉
wonen

Zuinig…

Soms kom je een website tegen, waar je vaker kijkt en waar je steeds meer in ontdekt. Dat had ik met “www.dora-besparen.nl“, een site over zuinig zijn. Niet omdat er hier weinig geld binnen komt, maar ik dat eigenlijk heel gewoon vind. Waarom zou je meer betalen als het ook minder kan.

Tante Dora, zoals ze zich noemt, heeft een frisse kijk op de dingen, zaagt niet onnodig door over hoe het allemaal anders kan of moet. Nee, ze geeft praktische tips en bovenal heeft ze heel lekkere recepten. Zoals de bonenschotel met appel, kaneel en blauwe kaas.
Ik zou zeggen, neem er eens een kijkje. Kijken kost niets en de raad van Tante Dora is ook al voor niks. Waar vind je dat nou nog?

dora

Bron: www.dora-besparen.nl

 

Bewaren

Bewaren