Eén maar

Al twee jaar geleden kocht ik een kleine cactus, zo’n leuke lidcactus die bloeit met Pasen. Ik had graag een witte of roze gehad, maar helaas, er was alleen een rode. En een tijdje stond hij in de kamer, prachtig bloeiend.

Het zou niet moeilijk zijn hem weer aan het bloeien te krijgen. Dus ik verzorgde hem met veel liefde, wat hij beloonde met veel nieuwe scheuten. In de winter zette ik hem in mijn werkkamer, want daar is het koel.

Maar al wat er gebeurde, geen bloem verscheen. Wel werd hij steeds groter en groter. Ik snoeide hem en zette hem weer terug. Je moet hem verwaarlozen, vertelde iemand. En ja, dat deed ik. Begin maart herinnerde ik me die plant weer. Zielig stond ie te verkommeren, nauwelijks nog met enig leven.

Water deed wonderen en zie, er kwam een rood speldenknopje aan. Dagelijks inspecteerde ik hem. Maar helaas, het bleef bij dat ene knopje. Dat is inmiddels een bloem, maar ja wat is nou één bloem.

Update: kijk ik gisteren en zie ik ineens niet één maar nog twee bloemknopjes. Zou zo’n plant nou echt luisteren en gehoorzamen.

Dus hij krijgt nog een keer een kans. Tot en met september zal ik hem vertroetelen, dan verban ik hem weer naar de koude kamer. En als hij volgend jaar niet meer bloemen geeft, dan is zijn lot de kliko. Onverbiddelijk!!

Handig

Bron: Facebook

Op Facebook zag ik een filmpje dat was opgenomen in een huis uit 1928. Sommige dingen waren intussen niet meer zo heel bij de tijd, want er komt geen melkman meer aan de deur.

En wat moet je met een telefoonmeubel met ruimte voor telefoonboeken? Volkomen achterhaald toch? Al is een meubel met een zitje, zodat je ongestoord kunt bellen, best een uitkomst.

Ook al bellen velen tegenwoordig al lopend in de stad 😉

Maar er waren ook handigheidjes die in 2024 niet zouden misstaan. Zo’n strijkplank, met mouwenplankje, past naadloos in ons huis en dat handige klepje daar vlakbij…..

Affijn, je kunt zelf kijken of jullie het ook zo handig vinden.

Klik op de link in het onderschrift om het filmpje te bekijken.

Recept van de maand

Blogster Elisabeth lanceerde het idee voor een maandelijkse receptenronde. Dit is mijn bijdrage voor deze maand.

Wortel en pastinaak (samen ongeveer 200 gram) in blokjes gesneden
een kopje doperwten (diepvries)
1 of 2 tomaten, ook in blokjes
een ui, gesnipperd
knoflook, gesnipperd of geperst
100 – 150 gram gehakt
1 theelepel oregano
1/2 theelepel zoete paprika
peper en zout naar smaak
ca. 450 gram aardappelen, gekookt en grof gestampt
1 eetlepel Parmezaanse kaas, geraspt
boter of olie om in te vetten en in te bakken

Vet een ovenschotel in
Doe wat olie/boter in een hapjespan en bak het gehakt rul
Voeg de ui en knoflook toe, laat even zachtjes bakken tot de ui glazig is
Voeg de pastinaak en wortel toe en laat even stoven, voeg dan de tomaat en de kruiden toe en schep alles goed door elkaar. Als het te droog is, kan er wat water bij.
Doe het vuur uit en voeg meteen de erwten toe.

Breng de gestampte aardappelen op smaak met zout, peper en de kaas.
Schep het groenten/gehaktmengsel in de ovenschaal, doe de aardappelstamp er over. Maak niet te glad, het moet een beetje rullig zijn.
Zet de schaal hoog in de oven, zodat de bovenkant in ca. 30 minuten wat verkleurt en knapperig wordt.

EET SMAKELIJK!!

Scheiden

Bron: Google foto’s

Een aantal jaren stonden hier in de buurt overal grote containers waarin je je plastic afval kon gooien. Regelmatig zag je mensen op de fiets met grote volle zakken plastic op weg naar die bakken.

En ineens kregen we te horen dat het niet meer hoefde. Tenminste in Rotterdam. Want als we in omliggende plaatsen komen, zien we nog regelmatig grote zakken aan lantaarns hangen, met daarin plastic afval.

Toch zal ook dat binnenkort tot het verleden horen. Plastic kan weer gewoon bij het afval. Alleen plastic statiegeldflesjes kunnen dan nog worden ingeleverd. Want de toevoer van goedkoop weggooi spul maakt het allemaal niet meer lonend. Recycling van plastic is te duur.

Maar we deden het toch voor de planeet…?

Waarom nou…

Bron: Google foto’s

Nu we zo gebrand zijn op goed, gezond en zo zuiver mogelijk eten, viel dit bericht me op.

Aardbeien uit Marokko, die in Spanje een andere verpakking/sticker krijgen en dan uit Spanje lijken te komen.

Dat is in de eerste plaats natuurlijk misleiding, maar ook puur bedrog. En wat te denken over al die extra handelingen, de kosten en de milieuvervuiling die dat met zich mee brengt?

Ik laat nog maar even buiten beschouwing dat de Marokkaanse aardbeien met Hepatitis besmet leken. Maar als je denkt dat het Spaanse aardbeien zijn……! Je wordt als consument totaal om de tuin geleid. En waar kun je dan nog van op aan?

Het is natuurlijk het beste om alleen maar seizoensgroenten en fruit te kopen en te eten. Maar als dit in de winkel ligt, wordt het toch door de consument gekocht.

Hoe je het ook wendt of keert, er klopt helemaal niets van!

Onbekend

Op Facebook kom ik ze regelmatig tegen: berichtjes waarin gevraagd wordt wat voor voorwerp er op de foto staat.

Soms is het een mattenklopper, soms een suikerautomaat of een kolenkit.

Ja, mijn generatie zal dat wel herkennen. Onze kinderen misschien ook wel, want zoiets zagen ze bij opa en oma. Maar ik was hogelijk verbaasd om te horen dat een jonge vrouw niet wist wat een kokosmat was.

Het woord zat in de paardensprong van 2 voor 12. En ik vroeg me af of een kokosmat nou zo ouderwets was….? Of dat de link “kokos” en “materiaal voor o.a. deurmatten” niet één-twee-drie in haar opkwam.

Boek

Stephanie Schuster: Wondervrouwen (Alleen het beste)

Wondervrouwen (Alleen het beste) van Stephanie Schuster is het vervolg op het boek dat ik vorig jaar hier besprak.

In de 10 jaren die sindsdien verstreken zijn, is er natuurlijk veel gebeurd.

Helga is op eigen kracht gynaecologe geworden, Luise’s winkel loopt als een trein en moet zelfs uitgebreid worden.

Helga’s zoon David en Josie, Luise’s dochter, zijn dikke vrienden. En wat is er aan de hand met Annabel’s dochter? Er is stof voldoenden voor de buurtbewoners om te roddelen.

En daarom komen nog steeds de klanten naar Luise’s winkel om de laatste nieuwtjes uit te wisselen.

Ook dit boek heb ik weer met veel plezier gelezen. Goed geschreven, vlot en een leuk tijdsbeeld.

Week zonder vlees

Vorige week was het in Nederland de “Week zonder Vlees”. Dat is wel vaker geweest, maar ditmaal las ik dat het in heel Europa uitgerold zou worden.

Op vakantie in Twente gingen we ook een dagje boodschappen doen in Duitsland.

Maar daar was heel weinig van vleesloos te merken. Nog van alles volop in de schappen en qua reclame ook weinig aandacht voor echt vleesloos eten. Al is er natuurlijk wel aandacht voor “vegan”.

En hoewel het barbeque seizoen nog niet is aangebroken, zagen we al wel dit bij de ingang van een grote supermarket.

Binnenkort is het daar dus heel eenvoudig om 24 uur per dag en 7 dagen in de week je vleeshonger te stillen.

Zelf houden we niet zo van vlees grillen, maar voor de liefhebber zal het een uitkomst zijn.

Recept van de maand

Blogster Elisabeth lanceerde het idee voor een maandelijkse receptenronde. Dit is mijn bijdrage voor deze maand.

Met Kerst bakte ik verschillende soorten koekjes, o.a. cocosmacronen, chocoladeslingers, Linzer koekjes met jam en ook wafelkoekjes.

Wafelkoekjes bakken was nieuw voor me. Je hoeft de oven niet aan te zetten, want je bakt met een wafelijzer. Met mijn ronde wafelijzer kon ik 5 koekjes per keer bakken.

De wafelkoekjes staat links achteraan.

Dit is het recept:
265 gram bloem,
halve theelepel bakpoeder,
snufje zout,
1 eetlepel vanillesuiker of vanille extract ,
175 gram zachte boter,
2 eieren,
1 eetlepel kaneelpoeder (optioneel)

Meng de droge ingrediënten en kneed er met boter en ei een soepel deeg van. Maak een mooie rol en snijdt hiervan stukjes van 15 tot 20 gram en rol tot een bolletje.

Verwarm het wafelijzer tot middel heet en leg er bolletjes apart van elkaar op. Hoeveel ligt aan het formaat en de vorm van het ijzer. Sluit het ijzer en bak de koekjes ongeveer 3 tot 5 minuten. Als ze gaar zijn, laten ze gemakkelijk los van het ijzer.

Bestuif de afgekoelde koekjes met poedersuiker of doop ze gedeeltelijk in gesmolten chocola.

Ik bedacht me dat dit deeg in de diepvries bewaard kan worden. Handig, want dan zijn er altijd snel een paar koekjes te bakken.

Succes!

Binnenkijken

Bron: Rijnmond TV

Ik hou van rondneuzen in huizen van een ander. Natuurlijk doe ik dat niet in het echt, maar zoek ik op internet naar filmpjes hierover. En er zijn zat mensen die hun huis en inrichting graag met een ander delen.

Dit is een huis in mijn eigen stad Rotterdam, niet eens zover van mijn eigen thuis. De bewoonster, architecte Francien Houben gaf TV Rijnmond graag de gelegenheid om plaatjes te schieten.

Wat mij vooral opviel was de Japanse stijl van dit huis. Maar ook de foto’s van het interieur zijn zeer de moeite waard.

Als ik weer eens in de buurt ben, zal ik het zeker eens van dichtbij gaan bekijken.