Toko

Zo nu en dan rijden we naar de grote Chinese toko in Rotterdam. Er zijn er meer, maar dit was, voor zover ik weet, de eerste. Vroeger was het er rommeliger, kon je er ook levende vis kopen en geurde de winkel naar een Chinese markt. Je kunt er verse oosterse groenten kopen, gedroogde visjes, onbekende kruiden en specerijen. De laatste jaren is het meer gestroomlijnd en werd ook het assortiment heel erg uitgebreid. Er komen niet alleen particulieren, maar ook veel horecamensen, die enorme balen rijst en grote zakken kruiden in hun kar laden. Het assortiment bami is onvoorstelbaar en er staan ontelbaar veel soorten sausen en onbekende groentes en vruchten in blik. Er is een enorme diepvriesafdeling, waar weer heel andere snacks liggen dan de bitterballen en frikandellen van de grootgrutter.
Wij kopen er niet zoveel, maar wij kijken en genieten van de vele kleurige potjes, flesjes en zakjes. Ik vind het gewoon een uitje, want sojasaus is ook bij de Appie verkrijgbaar, maar dat is toch net iets anders. Even me wanen in China en verbaasd rondneuzen.

Ergernis

We scheiden het afval. Dat op zich is natuurlijk geen ergernis, alhoewel ik me soms enorm boos kan maken over verpakkingen met plastic én papier. Want dat is bijna niet van elkaar te krijgen. En al dat plastic is dan ook nog vaak gewoonweg overbodig.
Maar gft-afval kan niet in een gewone plastic zak. Daar hebben we bio-afbreekbare zakken voor. Het voelt als plastic maar is “minder schadelijk voor het mileu”. Nou dat zullen we dan maar geloven.
Maar de ergernis begint, als je zo’n zak wilt gebruiken. Wat een geklooi! Want met geen mogelijkheid krijg je die zak uitgevouwen, zodat hij over de afvalbak kan worden getrokken. Ik weet niet waar het aan ligt. Vroeger ging het gemakkelijker, maar nu is het echt een rotklus.

 

Airfryer

bron: Lidl Duitsland

Wij zijn niet zulke frituurliefhebbers. Veel te veel rompslomp, vette troep en onze gezondheid, toch…?
Een airfryer had ik dan ook niet nodig, dacht ik. Totdat schoonzus vertelde dat zij er niet alleen friet in maakte, maar ook broodjes bakte en nog wel meer gerechten er in maakte. Kon dat dan? Jazeker! Dus bij de eerstvolgende Lidl-aanbieding kochten wij zo’n apparaat. Meteen mooie aanleiding om ons te ontdoen van wat overtollig spul, zoals de friteuse, die al lang stond te verstoffen.
Inmiddels heb ik al diverse malen broodjes gebakken en dat gaat reuze snel en goed. En natuurlijk heb ik al wat geëxperimenteerd met wat er allemaal meer mee kan. Zoals kleine appelbollen maken. Of even snel een klein snackje. Grote hoeveelheden willen wij toch niet, dus is het nu niet meer nodig om de grote oven er voor aan te zetten.
Ik heb een er een Pinterest-bord voor gemaakt, waar ik al heel wat recepten op verzameld heb. Binnenkort zet ik hier een zelfbedacht en gemaakt recept.

Keuzestress

Image

eindeloos schap met verschillende soorten rijst

Tijdens onze vakantie zag ik een uitzending over supermarkt Tesco op de BBC.
Het ging over het enorme aanbod van producten in de supermarkt. Ze hadden uitgevogeld dat er bij Tesco (in Groot Brittannië zoiets als bij ons de AH) meer dan 90.000 verschillende producten in de schappen stond. Dat zal wel niet allemaal voedsel zijn, ook dingen als lepels en schaaltjes worden daarbij mee geteld. Maar toch… Concurrenten Lidl en Aldi hebben er beduidend minder. De juiste cijfers weet ik niet meer te herinneren, maar ik geloof dat er daar slechts 1500 tot 2000 verschillende artikelen te vinden zijn.
Wij winkelden in sommige enorme Tesco-zaken en ik werd bijna dol van het aanbod. Of je nou jam zocht of bier, boter of yoghurt, alles was er in veelvoud.
Inmiddels heeft vooral Tesco het roer omgegooid en zijn artikelaanbod verkleind. Less is more, dat is wat de klant wil. Zenuwachtig is iedereen toch al, daar hoeven we niet voor naar de supermarkt.

Bewaren

Bewaren

Huishouden

Nee, ik vind het helemaal niet leuk, het huishouden doen. Het moet, want anders vervuilen we. Maar ik heb er echt een hekel aan. Het is zo nutteloos, in de zin van  “je ziet er niks van”. Want wat ik vandaag heb gestoft en gezogen, is morgen alweer bedekt met een nieuwe laag stof. De ramen lappen heeft geen zin, omdat het toch weer gaat regenen. En ook aan opruimen lijkt geen eind te komen.
Gelukkig heb ik een man die niet let op elk pluisje, blijmoedig zo nu en dan de stofzuiger hanteert en het verder niet zo heel veel uitmaakt of alles nu wel of niet brandschoon is. Natuurlijk let ik er wel op dat toilet en badkamer schoon zijn, dat we altijd frisse en schone was hebben. Want hekel of niet, plichtsbesef drijft me tot schoonmaken.
Soms denk ik wel eens, na weer zo’n boek vol Engelse landhuizen met rijen bedienden, leefde ik toch maar in die tijd. Maar als kind van een normaal arbeidersgezin zou ik natuurlijk nooit de status van landlady hebben bereikt. Voor mij was er hoogstens een baantje als zoveelste dienstmeid weggelegd.

Dus tel ik mijn zegeningen en haal dweil en poetslap te voorschijn, zet de radio aan en voor ik het weet lijkt mijn huis weer om door een ringetje te halen.

Water

Vrijdagmorgen, de wekker gaat. Leo is al wakker en zegt “Goeiemorgen, …. we hebben geen water.” Ik moet nog even helder worden, maar dan snap ik wat ie bedoelt. Hoe kan dat nou? Nee, boven komt er geen druppel meer uit de kraan, beneden nog maar een miezerig straaltje.
Ik bel met het waterleidingbedrijf. Na 5 minuten krijg ik iemand van de storingsdienst aan de lijn. “Vervelend”, zegt ze. “Hebben de buren ook geen water?” Als ik antwoord dat ik dat nog niet kan zeggen, omdat bijna iedereen nog slaapt, krijg ik als antwoord “Dan kan ik niets voor u doen.” Ik ontplof bijna. “Ik geef een storing door, noteer wat”, roep ik korzelig. Ze noteert naam, postcode, telefoonnummer en zegt dan dat het zal worden doorgegeven. Na ruim een uur is er nog geen enkele teken van het waterleidingbedrijf. Ik bel opnieuw en nu heb ik een vriendelijke man aan de telefoon. Hij noteert meteen opnieuw alle gegevens. Ik weet inmiddels dat de buren aan beide kanten wel water hebben, dus zit het probleem in onze leiding. Gelukkig komt er binnen korte tijd iemand om het probleem te verhelpen, al is dat nog niet zo simpel. Maar goed, er wordt aan gewerkt.
Leo heeft snel bij de super een aantal flessen water gekocht. Maar wat ben je toch onthand als er geen water uit de kraan komt. We kunnen ons niet wassen of douchen, geen tanden poetsen, de vaatwas of wasmachine gebruiken. En wat dacht je van het toilet? Een klein boodschap is nog wel zuinig weg te spoelen met kostbaar flessenwater, maar een grote boodschap…… bahhhhh!
Ik ga een beetje knutselen en al gauw heb ik vieze handen. Eventjes wassen…. oh nee….!!! We realiseren ons nu pas echt wat een rijkdom zo’n kraan is.

Big brother

Je denkt dat het zo’n vaart niet zal lopen, dat je best nog wel een beetje privacy hebt. Ze kunnen toch niet alles van je weten….?
Nou, in de Chinese toko is het echterdagelijks gebruik. En je hoeft er niks voor te doen, het gebeurt vanzelf. Je krijgt het zelfs op een briefje en kunt later niet zeggen dat je van niks wist.

Want kijk, daar staat het. Big Brother. Hij rekent af, maar houdt je meteen in de gaten… Of je dat nou wilt of niet!
😉 😉 😉

Bewaren

Oud wordt nieuw

Wat grappig toch, dat alles altijd weer terugkomt. Wie nooit de moeite neemt om zijn huis te veranderen, een nieuw behangetje te nemen of de meubels weg te doen en er modernere voor in de plaats te zetten, die wordt vanzelf weer hip en trendy.
Want in de jaren 80 hadden wij in onze flat een kurken wand. Zelf geplakt, wat nog best een vervelende klus was. Toen wij in ons huidige huis kwamen wonen, was zoiets al weer helemaal uit beeld. Nu zou die kurken wand zomaar weer hip en helemaal van deze tijd zijn. Kijk maar, hier staat ie helemaal 2017, maar voor mijn gevoel ook nog helemaal 1981 😉

Bewaren

Bewaren

Oeps…

“Ze verzinnen toch telkens wat nieuws”, zegt Leo, bladerend in een reclamefolder van de grootgrutter. “Nou weer bedtime biscuitjes, wat dat ook moge wezen”. Ik vraag of je die kunt eten als je je tanden al gepoetst hebt, maar daar weet hij geen antwoord op.
Wat later bekijk ik de folder ook, reclame voor speciaal kattenvoermaar die biscuitjes kan ik niet vinden.
“Waar staan die?, vraag ik”. “Bijna aan het eind, op een rechterpagina.” Ik zoek nog eens en ja, dan vind ik ze. Ik schiet in de lach, ze staan wel bij het kattenvoer. Dat vertel ik aan Leo. Maar die vindt het dan helemaal volkomen onzin en dat ben ik dan weer volmondig met hem eens. Voor mensen of voor dieren, biscuitjes om te eten voordat je naar bed gaat. Tssssss…
Die reclamemakers toch…. 😉 😉 😉

Bewaren

Stamppot

Het mag dan wel lente worden, ’s avonds gaat een stamppot er toch wel in. En in de moderne keuken zijn dat al lang niet meer grote pannen met boerenkool of hutspot. Stamppot is tegenwoordig vaak veel lichter en je kunt het met alles maken. Bij de Lidl kocht ik een paar weken geleden dit stampottenboek, met heel verrassende recepten. Dus nu kunnen wij het hele jaar door stamppot eten. Want zo’n gezellig kookboek kon ik voor 5,00 euri echt niet laten liggen.

Bewaren