Waarom lijkt de tijd zo vlug te gaan? Ligt dat aan de leeftijd, onze manier van leven, de drukte, de stress…? Als kind leek alles veel langer te duren. Zomervakanties waar geen eind aan kwam, trage middagen met kwebbelende tantes, die maar niet weg wilden, lange slome zondagen met regen en verveling. En nu…? Nu is het weer avond voor we er erg in hebben. En dat wat ik vorige maand gedaan scheen te hebben, blijkt in werkelijkheid al weer vele maanden geleden te zijn.
Om een beetje te kunnen overzien wat er allemaal in onze diepvries staat, maak ik regelmatig een lijst op de computer. Lang blijft die niet onbeschreven, want we strepen af wat we er uit nemen en schrijven nieuwe schotels en gerechten er weer op. Dat doe ik dan gewoon met een pen en is ie volgeschreven na verloop van tijd, dan maak ik een nieuwe.
Tot mijn schrik zag ik dat die lijst op 31 mei 2017 op de computer was gemaakt. Ik dacht het in oktober te hebben gedaan. Nauwelijks voorstelbaar, maar helaas niks tegen in te brengen. Ja, ja, de tijd gaat inderdaad heel snel….
Category Archives: huishouden
Kassa
Sinds kort is onze Appie-super voorzien van scanners. Je kunt dus met een apparaatje in je hand zelf je kassabon opmaken en aan het eind afrekenen. Natuurlijk niet meer met gewoon geld, maar met een pinkaart. Dat laatste doe ik al jaren en ook dat zelf scannen heb ik al vaker gedaan. Maar toch, het staat me een beetje tegen.
Allereerst zet het mijn manier van boodschappen doen op zijn kop. Dat zal de leeftijd zijn, maar nu moet je wel heel veel handelingen tegelijk doen. Je boodschappenbriefje raadplegen, het artikel zoeken, scannen, meteen in je tas of krat zetten en die afrekening op het eind is ook nogal omslachtig. Tot slot moet je met de streepjescode van je kassabon het hekje openen om de winkel te kunnen verlaten.
Zo, en dat zou ons allemaal tijd besparen en ons leven lichter maken. Kom nou toch, meneer Heijn… Het voordeel zit toch aan uw kant. U bespaart op die manier toch vooral op de personeelskosten. Nog even en de kassières kunnen ook weg. Alles geautomatiseerd, weggesaneerd. Ik vind dat niet zo heel erg sociaal en daar kreeg ik zowaar steun voor uit onverwachte hoek. Ook jongste zoon, toch een IT-er in hart en nieren, vindt dit een gevaarlijke ontwikkeling. Want straks is er helemaal geen werk meer voor mensen die minder hoogopgeleid zijn. Jongeren komen voor dergelijke baantjes dan helemaal niet meer aan de bak. En vooral, onze samenleving wordt steeds onpersoonlijker.
Ik ben dus een dwarse klant en ga nog lekker met mijn karretje in de rij voor de kassa staan. En hou nog eens een praatje met de kassière, al is het maar om een protest te laten zien!
Deel dit op:
Eitje
Vele jaren geleden wilde een gast in een hotel een “Zwei-und-ein-halb Minuten Ei”. Dat lukte niet en dus reageerde hij nogal luidruchtig en boos.
Hadden ze nu maar in dat hotel dit leuke eitje gehad. Dan was een zachtgekookt ei een… eitje geweest. Want je doet dit bij je eieren in de pan, voegt koud water toe en zet ze op. Na een tijdje hoor je “In Holland staat een huis”. Wie z’n ei super zacht gekookt wil, haalt het er dan uit. Nog even wachten en er klinkt zachtjes “Twee emmertjes water halen”, dan is het wit stevig maar de dooier nog zacht en precies zo als ik mijn eitje graag eet. Wacht je tot het “Wilhelmus” klinkt, dan zijn de eieren netjes hardgekookt, maar nog niet groen. Hier kan een kookwekker niet tegenop!
Deel dit op:
Ontspullen
Ontspullen, iedereen kent het woord wel, maar ik geloof niet dat het in de Dikke Van Dale staat. Nou ja, we weten in ieder geval wat het betekent. Doodgewoon alle ouwe meuk weggooien. En dat doen we dan bij voorkeur aan het begin van het jaar, want het was er weer druk vorige week, bij het Milieupark in Rotterdam. Lange rij auto’s met ladingen troep, dozen rommel en zakken afval. En er waren er al een heleboel geweest ook, zo te zien aan deze rij met volle containers. Het ruimt wel op. Jammer is alleen dat we binnen een jaar weer met nieuwe rotzooi zitten… 😉 😉 😉
Deel dit op:
Nieuwe inzichten
Toen onze jongste zoon klein was, had hij last van astma. Soms zo erg, dat ie dagenlang in het ziekenhuis lag. 
Dat wij, als ouders, opgemerkt hadden dat die astma uitgelokt kon worden door bepaalde bestanddelen in de voeding, zoals kunstmatige kleurstoffen en conserverings-middelen, werd door sommige artsen opzij geschoven. Nee, daar zou het heus niet aan liggen. Volgens de experts werd astma vooral veroorzaakt door pollen, stof, huisstofmijt. De allereerste zorg was dan ook dat alles in huis zo brandschoon mogelijk moest zijn. Als we alle voorschriften nauw-gezet op hadden gevolgd, zou ons gehele huis gesaneerd zijn. Stond alles op wieltjes, zodat ik dagelijks (!) ook achter de boekenkast en bedden had kunnen kon stofzuigen. Zover hebben we het niet laten komen. Gelukkig waren de kinderslaapkamers al wel voorzien van linoleum. Ik dweilde ze dagelijks en nam alles wat er stond af met een vochtige doek. Ondanks mijn hekel aan huishoudelijke werk, deed ik dat nauwgezet. En was hij dan toch benauwd, dan voelde ik me schuldig, was bang dat ik nog beter schoon moest maken. Al kon ik in de loop der tijd wel wat meer afstand nemen.
Maar toen kwam de dag dat hij ging studeren en op kamers wonen. Die kamer was beslist niet zo schoon als thuis. Ik gaf hem de nodige instructies mee. “En denk erom, zeker elke week stofzuigen hoor! Alles goed schoonmaken, zoveel mogelijk stofvrij houden!”
Ik vertelde het wel, maar geloofde niet dat ie het ook zou doen. Ik moest het loslaten.
Na een tijdje zei hij dat hij eigenlijk nooit meer last had. En hij wist ook waarom: omdat hij nou wat rommeliger leefde, niet meer alles zo brandschoon was. Hij had gewoon weerstand opgebouwd. Daar sta je dan als moeder, met je goeie bedoelingen en je goeie gedrag. Had ik daar nou zo mijn best voor gedaan…
En toch…. hij had misschien wel gelijk! Want inmiddels is uit onderzoek gebleken dat kinderen in onze superschone huizen zo weinig met allergene stoffen in aanraking komen, dat ze daardoor astma ontwikkelen. Nu denkt men er over om melkpoeder te fabriceren waaraan bepaalde bacteriën en schimmels zijn toegevoegd, zodat het immuunsysteem ze leert herkennen….. Of hechten we teveel waarde aan hygiëne en moeten we gewoon niet al te veel stoffen, zuigen, aan de gang gaan met al die super-schoonmaakmiddelen? En zo nu en dan het huis eens lekker laten doorwaaien? En ook eens nagaan of al die vreemde stoffen in ons eten geen bijwerkingen hebben? Dan zou het zomaar kunnen dat de natuur zelf voor een oplossing zorgt.
Deel dit op:
Theevogeltje
Dit grappige dingetje kreeg ik van zoon en schoondochter als kerstcadeautje. Zo op het eerste gezicht wist ik niet wat het was. Te klein om als vogelhuis te dienen, of als voederbakje. Maar na enkele ogenblikken snapte ik het. Het is een thee-ei. Je klikt het vogeltje open, doet er thee in en dan hang je het geheel in je theeglas. Het deksel sluit je glas af en na gebruik kan het vogeltje nog even uitlekken op zijn schoteltje. Handig toch?
Ik heb het al een paar keer gebruikt, want niet altijd heeft Leo trek in thee en is een grote pot te veel voor me. En is niet alleen handig, het staat ook leuk op tafel!
Deel dit op:
Bakken
De periode rond kerst is echt zo’n tijd om te bakken. En dat deed ik dan ook vorige week. Manlief was gezellig stappen met een vriend en ik dook de keuken in om kerststollen te bakken. Binnen de kortste keren geurde het huis heerlijk. Uit bloem gist, rozijnen en krenten en natuurlijk amandelpers maakte ik 3 kerststollen. Voor onszelf en de kinderen, een tulband voor schoonzus en zwager en als klap op de vuurpijl een doos met “rugelach”. Daar geef ik het recept binnenkort van door, want ze zijn echt heel erg lekker.
Deel dit op:
Kerstverhaal
Iedereen heeft ze wel, rampzalige kerstverhalen. Achteraf valt het allemaal wel mee, vallen ze meestal onder het kopje “och ja, weet je nog wel?” Maar op het moment suprême kunnen er harde noten worden gekraakt.
Dit verhaal hoorde ik van J, al jaren één van onze beste vrienden. Hij kookt graag en wil met de kerst zeker extra uitpakken. Jaren geleden besloot hij om als kerstdessert een fraaie bavarois te maken. Hij was die dag alleen thuis, maar alles was al in huis gehaald. Hij pakte een mooie vorm uit de kast en kon beginnen. Het verliep vlekkeloos. Het recept klopte, er was van alles genoeg en na een poosje goot hij vergenoegd een prachtig mengsel in de schaal. Zo, nou nog even in de koelkast zetten. Och hemel, hij struikelde, de schaal glipte uit zijn handen en sloeg met een klap op het aanrecht en tegen de muur. Het was een ravage in de keuken. Er vielen wat woorden, die niet in een kerstliedje voorkomen 😉
Wat nou? J. besloot om de boel maar even de boel te laten, dat kwam straks wel. Eerst repte hij zich naar het winkelcentrum om daar een nieuwe schaal en verse benodigdheden te halen. Het was al bijna sluitingstijd, maar toch slaagde hij erin alles nog bij elkaar te krijgen.
Die bavarois maar eerst maken, want die moest nog een flinke tijd opstijven….. Wat hij zich niet gerealiseerd had, was dat de eerste bavarois inmiddels stijf op de muur en het aanrecht plakte. En dat gaf uiteindelijk nog het meeste werk. Hij moest het er af krabben om weer schoon te krijgen.
Tegenwoordig maakt hij een ander toetje. Hij heeft zijn bekomst van bavarois 😉 😉 😉
Deel dit op:
Sticker
We kochten de fles voor ons zelf. Want zoiets geef je toch niet weg? Sta je meteen te boek als zo’n zunige kniepert.
Maar ik vind het onbegrijpelijk dat zo’n sticker er op geplakt wordt. Met lijm waarmee je Euromast aan het tunnelgebouw kunt plakken. Dus een sticker die er voor altijd en eeuwig op blijft zitten. En dan ook nog eens over het etiket. Dat zou toch wel een tikkie anders kunnen, nietwaar Albert Heijn? Gewoon een speciale aanbieding van maken, zonder prijs. Dan is het een verrassing of je gaat de prijs scannen. Wijn hoeft toch niet weg gegooid te worden en raakt ook niet over de datum.
Blijft een beetje vreemde gang van zaken…
Deel dit op:
Recept
Dit is niet mijn eigen recept, maar een van Rudolph van Veen. Die vind ik nog steeds zo heerlijk ontspannen koken. En dit broodje maakte ik al enkele keren, al bakte ik het dan in de airfryer. En het staat binnen een uur op tafel. Lekker bij een stevige soep!
Dit heb je er voor nodig:
Voor 1 brood:
1 rode ui , in halve of kwart ringen
2 takjes tijm , of theel, gedroogde tijm
110 g zachte geitenkaas
175 g zelfrijzend bakmeel
1 theel zout
0,5 theel versgemalen peper
1 ei
2-3 el melk
1 tl grove mosterd
een springvorm van ca. 18 cm.
Verwarm de airfryer voor op 180 °C.
Snijd de geitenkaas in blokjes. Meng het bakmeel met de ui, de helft van de kaas, de tijm, het zout en de peper.
Roer het ei los met 2 eetlepels melk en de mosterd. Voeg het aan het meelmengsel toe en kneed het tot een samenhangend deeg.
Als het deeg te droog is, iets meer melk toevoegen.
Vorm van het deeg een ronde bal, leg hem in de beboterde springvorm en druk de rest van de geitenkaas in het brood.
Bestrooi het brood met bakmeel en bak het in circa 35-45 minuten goudbruin en gaar. Laat het brood op een rooster afkoelen.
Snij het brood in plakken. Besmeer eventueel met wat boter.
En oh ja, die springvorm past maar net in mijn airfryer. Dat wordt dus moeilijk om hem er heet uit te halen. Ik vouw er daarom vóór het bakken een lange reep alufolie onderdoor, zodat ik hem er makkelijk uit kan tillen.
