De politiek mag dan de grenzen geschrapt hebben, er blijft nog wel degelijk verschil tussen de verschillende landen. Niet alleen verschillen de huizen en straten, maar ook in winkels is er een verschil te merken. Vorige week waren we even bij onze oosterburen en daar mogen wij graag boodschappen doen. En toen viel me op dat er producten in de schappen liggen, die wij hier helemaal niet kunnen kopen. Want stel ik zou “Knödel” willen maken, waar vind ik hier “Knödeldeeg”? In een Duitse winkel zonder meer in verschillende variaties te koop.
En in een drogisterij staan alcoholische dranken zoals gin en rum gewoon tegenover de flesjes en potjes met schoonheidsproducten.
Bij het Kruidvat kun je geen “Pleegzuster bloedwijn” kopen, laat staan andere sterke drank.
Ik vind het wel grappig en het maakt het boodschappen doen elders zo veel leuker!
Category Archives: huishouden
Tik
Het fornuis in onze keuken heeft een piëzo-ontsteking. Handig hoor, maar het moet wel werken en soms is dat gewoonweg niet het geval. Met een omweg krijg ik de pitten wel aan, maar vorige week raakte die hele ontsteking van slag af. Waardoor weten we niet, misschien was er water overheen gekomen. In ieder geval bleven alle pitten tikken. Een vervelend geluid, waar je op de lange duur horendol van wordt. We probeerden alles goed te drogen met een föhn, maar ook dat hielp niet. Wat konden we verder nog doen? Zoiets gebeurt natuurlijk altijd op een tijd dat er geen vakman te bereiken is. Leo kwam met het lumineuze idee om de stroom af te sluiten. Het fornuis heeft twee aparte zekeringen, dus dat was niet zo’n probleem. Maar dan doet de rest van het fornuis het ook niet. Geen klok, geen oven. Maar goed, op dat moment was het niet zo erg. Zondagmorgen probeerden we of de stroom er weer op zou kunnen en…. het getik was verdwenen. En nog steeds weten we niet waar het nou aan gelegen heeft.
Deel dit op:
Recept
Ik had jullie nog het recept van mijn stevige vegetarische gele linzensoep beloofd en hier is het.
Voor 4 personen:
1 ui, gehakt
2-3 tenen knoflook, gehakt
1 prei, in ringen
1 rode peper, gehakt
1 bos selderij, gehakt
1 kleine (winter)wortel, in blokjes
2 (punt)paprika’s, in reepjes
3 stengels bleekselderij, in boogjes
2-3 tomaten, in stukjes gesneden
250 gram gele linzen (toor dahl)
1-2 (groente)bouillonblokjes
Meng voor de kruiden:
1 theelepel gemalen komijn
½ theelepel gemalen koriander
½ theelepel kurkuma (optioneel)
1 theelepel (gerookt) zoet paprikapoeder
1 theelepel (gerookt) heet paprikapoeder
1 theelepel italiaanse kruiden
peper en zout naar smaak
olie om in te bakken
Verhit de olie in een flinke soeppan en fruit daarin eerst de uien.
Voeg daarna knoflook toe en prei. Laat even smoren tot de prei zacht begint te worden.
Voeg de kruiderij toe, bak even mee.
Voeg de wortel, bleekselderij, tomaten en rode peper toe en bak ook dit even mee.
Voeg de linzen toe en zoveel water dat alles ruim onder staat. Doe de bouillonblokjes in de pan, breng aan de kook en laat alles zachtjes pruttelen gedurende 35 – 40 minuten. Vergeet niet zo af ten toe te roeren.
Voeg op het laatst de gehakte selderij toe en breng alles op smaak met peper en zout. Als de soep te dik is, nog wat water toevoegen.
Wij houden van een pittige soep. Vind je de hoeveelheid kruiden te veel, minder dan naar eigen smaak.
EET SMAKELIJK!
Deel dit op:
Hoge nood
Al winkelend had ik ineens hoge nood. Kan gebeuren, maar gelukkig was er een klantentoilet. Voor mij spreekt het vanzelf dat je daar geen rommel maakt en alles netjes achterlaat.
Maar omdat anderen daar misschien niet zo naar handelen, hangt er vaak een briefje. Ook hier dus, niks bijzonders. Maar die opmerking over de dames van de schoonmaakdienst vond ik wel erg aandoenlijk. Want ja zeg, je zult toch maar …. bah, daar moet ik niet aan denken.
Deel dit op:
Kaas uit Streefkerk
Wat zou mijn vader zich hier over hebben verheugd. Een filmpje van RTV Rijnmond over een bedrijf in zijn geboorteplaats Streefkerk. Een klein dorpje aan de Lek, in de Alblasserwaard. Daar staat een kaasboerderij, waar Amerikanen en andere toeristen met verwondering kijken en proeven van ons nationale product. Ja, er zijn natuurlijk heel veel andere boerderijen die kaas produceren, maar deze zou mijn vader beslist de allerlekkerste gevonden hebben 😉
Deel dit op:
Soep
Al een paar weken geleden maakte ik van dit stilleven een stevige gele linzensoep. Die eten we vandaag, dat is gemakkelijk. Want dit weekend vieren we alle jaarlijkse hoogtijdagen in één keer. We hebben een leuk huis gehuurd, in een mooie omgeving.
Ik vroor de soep in, nam het mee in de koelbox en vanmiddag warm ik het op. Broodje erbij en klaar is Kees. Binnenkort zal ik het recept wel geven.
Nu hebben we andere dingen te doen 😉 😉
Deel dit op:
Opvouwen
We hebben allemaal zo onze eigen manier van kleding en was opvouwen. Maar na het zien van deze dame, vouw ik T-shirts en vesten op zoals zij dat doet. Het worden niet alleen allemaal nette pakketjes, maar ze blijven ook nog eens keurig opgevouwen. Het is even wennen, maar misschien wil jij ook niet anders meer….
Deel dit op:
Boek
Eigenlijk las ik dit boek te laat, want het er op volgende deel had ik al gelezen. Toch bleef ook dit boek boeien van begin tot eind. Patience Murphy is op de vlucht. Waarvoor komt stukje bij beetje in het boek naar voren. Ze woont dan al een paar jaar in een huisje op het platteland van West Virginia. Ze is min of meer een “selfmade” vroedvrouw in een gebied waar nog geen goede ziekenzorg bestaat en heeft het vak van een oudere vroedvrouw zo goed en zo kwaad geleerd.
In het Amerika van 1929, kort na de beurskrach, is armoede heel normaal. Er is geen werk voor de vele tienduizenden arbeiders. Velen gaan op zoek naar werk in andere gebieden en trekken langs de wegen. Patience leeft alleen en eenzaam, maar krijgt gelukkig toch hulp uit onverwachte hoek. Maar ook die hulp veroorzaakt moeilijkheden, die tot voor kort onmogelijk leken te bestaan. Een boek over een moeizaam, zwaar en hard leven vol verdriet, maar ook met lichtpuntjes die de hoop op betere tijden doet opleven.
Deel dit op:
Kopje thee….?
In een museumvitrine zag ik laatst dit kopje staan. Een beetje vreemd geval, vond ik. Een kopje met een kopje er in. Maar dat onderste kopje, daar kon dan weer geen vloeistof in, want dat was opengewerkt. De gids wist wel waarom. Want dit is een “trembleuse”, een kopje dat vroeger vaak werd meegenomen op reizen. Het onderste opengewerkte deel zit vast aan het schoteltje en daar past het kopje in. Dan viel je kopje niet van het schoteltje als de koets over een hobbel reed. Slim toch….?
Dat zou nu voor een heleboel mensen ook best handig zijn. Dus welke fabrikant bedenkt hier een moderne variant van?
Deel dit op:
Let op…
Boodschappen doen is tegenwoordig niet meer zo eenvoudig. Je moet op van alles letten. Is het niet te vet, zit er wel het juiste vet in, is het niet te zout, te zoet..? Bevat het niet te veel calorieën, voldoende vezels… Het is toch wel biologisch…? En de laatste kreet is…..: “Waar komt het vandaan?” Want appels uit Frankrijk, boontjes uit Kenia, meloenen uit Spanje…, dat is ecologisch toch een enorme misser. Je moet er ook op letten dat de producten die u koopt niet met het vliegtuig zijn aangevoerd. Dat verbruikt te veel CO2, dat weten we toch!
Wanneer ik bij de super sta, bekruipt me wel eens het gevoel dat ik heel slecht bezig ben. Want ik wil nou juist die dingen, die er mooi en lekker uitzien, maar ecologisch verwerpelijk zijn.
Ik kan nou wel zeggen dat ik heel gezond eet, geen pakjes of zakjes gebruik maar alles vers koop en zelf kook, maar heb ik dan ook aan mijn ecologische footprint gedacht….?
Och hemeltje, een mens moet ook op van alles letten….
