Ze verzinnen toch maar telkens weer wat nieuws, die reclamejongens. Zelfs als het originele product nou niet bepaald een “sexy” image heeft. Want wat is tenslotte wc-reiniger? Niks om over naar huis te schrijven, toch? Nuttig, dat zeker, maar niet iets waar je gezellig voor op pad gaat. Je neemt het terloops mee. Zuinige typjes als ik grijpen gewoon het huismerk van de discounter, bij voorkeur een eco-produkt als dat er is.
Maar wat zag ik daar nou toch bij Aldi in de schappen staan? Een wc-reiniger van een bekend merk, in limited edition zelfs. Die moest ik eens goed bekijken. Niks nieuws, misschien een speciaal geurtje. Nou ja, dat is vanzelfsprekend. In het kleinste kamertje wil je toch een lekker fris luchtje. Nee, ik kocht het niet. Mijn gebruikelijke merk voldoet prima. En al die kunstmatige frisse toevoegingen kunnen me gestolen worden!
Category Archives: huishouden
Spruitjes
Er is niet veel wat ik niet lust. Maar van spruitjes heb ik nooit gehouden. Ik moest ze eten, tegen heug en meug. Maar toen ik zelf bepaalde wat we eten, kwamen spruitjes nog zelden op tafel. Zeer tot verdriet van Leo, die er dol op is. Jaren lang kookte ik met kerst spruitjes en gokte ik of ze gaar waren. Zelfs één spruitje proeven was me teveel. Maar ach, een mens wordt ouder en wijzer(???). We kregen een keer spruitjes geserveerd in een restaurant en dat viel niet tegen. Dus besloot ik om die kleine kooltjes toch maar eens wat vaker op het menu te zetten. En zo kreeg Leo gisteren al voor de 4e (!) keer dit jaar spruitjes te eten. Net als vorige week maakte ik de spruitjes-gratin met pinda’s en kokos, naar een recept van Karin Luiten. En echt, ik vond het zelfs lekker! Dit is het recept:
Recept Spruitjesgratin met pindakaas
Foto: Koken met Karin
Nodig voor 4 personen:
800 g spruitjes
100 g pindakaas (met stukjes pinda)
2 volle eetl ongezouten pinda’s
2 eetl gedroogde kokosrasp
2 knoflooktenen
250 ml slagroom
1 limoen
plantaardige olie
wat chilivlokken (uit zo’n molentje)
zout & peper uit de molen
—–
Verwarm de oven voor op 200 °C. Doe pindakaas, slagroom en 1 eetlepel olie in een kom. Pers de knoflooktenen erboven uit. Rasp de schil van de limoen erboven fijn en pers de ene helft dan uit, doe ook erbij (de andere helft wordt niet gebruikt). Maal een paar keer flink met de chilivlokkenmolen en voeg zout en peper toe. Mix kort met de (staaf)mixer tot een gladde, dikkige saus. Maak de spruitjes schoon voor zover dat nodig is, verwijder hooguit vieze kontjes en/of blaadjes. Snij ze in kwarten en schep door de saus. Vet een ovenschaal in met wat olie en doe de spruitjes erin. Strooi de pinda’s en kokosrasp erover. Dek de vorm af met aluminiumfolie. Dit kan allemaal al van tevoren. Zet 45 minuten in de oven, verwijder halverwege het folie voor een geroosterd kleurtje.
TIP:
Lekker met rijst en sappige kipsateetjes: snij 400 g kippendijfilet in kleine stukjes, marineer terwijl de spruitjes in de oven staan in 4 eetl Japanse sojasaus, 2 eetl sesamolie en 2 theel komijnpoeder. Rijg aan 8 stokjes. Bak 6 minuten onder regelmatig omdraaien in de grillpan.
©: Koken met Karin
(ik heb het recept gekopieerd van Koken met Karin, de website van Karin Luiten. Neem daar ook eens en kijkje, want haar recepten zijn zeker het proberen waard!)
Deel dit op:
Kinderstoel
Moe van het zoeken streek ik even neer aan de leestafel bij de koffiehoek in Boekhandel Donner. Met een kopje thee bladerde ik alvast mijn nieuwe boekje door. Je zit daar heel gezellig, met het geroezemoes van alle klanten om je heen en toch lekker rustig, een beetje verscholen in een hoekje. Toen ik mijn stoel wilde bijschuiven, viel mijn oog hier op. Wat een leuk en lekker nostalgisch exemplaar. Niks modern, maar een ouderwetse kinderstoel. Die duidelijk nog vaak dienst doet.
Ik keek nog eens naar het andere meubilair en wist het meteen. De inkoper bij Donner kijkt natuurlijk ook vaak naar Drew Pritchard. Niks nieuwe en zielloze kunststof meubelen uit een digitale catalogus, maar gewoon lekker kringloopwinkels afstruinen en voor een prikkie op de kop tikken. Weggooien is zonde. Super hip toch, die vintage? En ook nog beter voor het milieu, dus lekker groen bezig…! 😉
Deel dit op:
Blauwe thee
Bij een Thais eethuisje kreeg ik thee aangeboden. Bijzondere thee, want ze was hemels blauw. En toen ik op aanraden van de mevrouw er wat citroen in druppelde, werd het prachtig paars. Een beetje angstig dronk een beetje. Visioenen van vergiftigde vrouwen trokken aan mijn geestesoog voorbij. Maar ook Leo nam de proef op de som en vond het best wel eh… bijzonder 😉 Nee, het smaakte niet vies, maar zacht, niet zuur of bitter. En zoals jullie begrijpen lig ik niet met gestrekte oortjes. De Thaise dame raadde me aan regelmatig een kopje te drinken voor een lang, gezond leven en een altijd jonge huid. Nou ja, …. voor wat dat waard is.
Maar Butterfly tea heeft een heleboel goede en gezonde eigenschappen en bestaat uit gedroogde bloemen van de Butterfly Pea plant . En thee met zo’n magisch tintje geeft na de maaltijd dan ook meteen gespreksstof 😉
Deel dit op:
Druk…..
Gisteren gingen Leo en ik weer een keertje naar de IKEA. Ik had dringend behoefte aan een schaaltje en ook moesten de matrasbeschermers vernieuwd worden.
En ja, dan loop je die hele winkel door en zie de meest leuke en handige gadgets voor een habbekrats. Maar nee, ik liet me alleen verleiden om nieuwe dekbedhoezen te kopen. Ja, daar moeten dan ook hoeslakens en extra slopen bij. Dus al met al was het toch een aardige tas vol 🙁 Maar dat was niets vergeleken bij de enorme ladingen opbergdozen die sommigen op hun karretje hadden geladen. Ik vroeg me af wat ze allemaal op te bergen hadden. Maar dat durf je natuurlijk niet te vragen….
We hadden het naar ons gevoel goed gepland. Niet in de vakantie, niet tijdens de uitverkoop, niet op woensdagmiddag. Zo lopend door de winkel viel ons de drukte nogal mee, maar bij de kassa kwamen we in een andere wereld. Was dit IKEA of waren we getransponeerd naar Schiphol of de Efteling, op een topdag? Zigzaggend werd de rij geleid, waarna telkens op een scherm het nummer van een vrije kassa verscheen.
Oh, in wat een consumptie-maatschappij leven we toch. Gelukkig let IKEA op het milieu: op het toilet is alleen koud water voorhanden. Tja, alle beetjes helpen nietwaar? Wel weer jammer: bij het restaurant liggen stapels pakjes met drinken, compleet met plastic rietjes.
Deel dit op:
Hamsteren
Voor wie nog niet genoeg heeft aan de grote boodschappentassen van de blauwe grootsuper, er is nu een XXXL-tas te koop.
Handig hoor, ook na de kerstinkopen nog regelmatig te gebruiken, want zo’n tas is echt multi-inzetbaar. Als verhuis-tas, om het oud papier in te verzamelen, om te dienen als reiswiegje voor je (klein)kind, als opruim-tas, om planten in de zetten, de was in te versjouwen, enzovoort, enzovoort. En natuurlijk om in het nieuwe jaar weer regelmatig te hamsteren 😉 😉 😉
Deel dit op:
(Bijna) onbetaalbaar
Zo nu en dan stuit ik op dingen waar mijn verstand bij stil staat. Dat er blijkbaar mensen zijn onwaarschijnlijk dure zaken kopen. En niet op een beurs voor miljonairs, maar gewoon bij de grootgrutter in het schap.
Vorige week zocht ik iets en viel mijn oog op een potje frambozen. Het was maar een klein plastic potje met wat grijzig-roze vruchtjes. Ik vond het er niet echt smakelijk uitzien en het stond op het schap “verrijkers”, een term die me sowieso al belachelijk voorkomt. Het bleek te gaan om frambozen, die gedroogd waren. Niet gewoon, maar gevriesdroogd. Het potje met een inhoud van 35 gram kostte Eur. 3,99.
Zo zeg, duur hoor! Ik wilde meteen de kiloprijs uitrekenen, maar die stond er zelfs bij: Eur 114,00.
Wie strooit zoiets nou toch over zijn bakje havermout? Dat je er een smaakje aan wil geven, allá. Maar neem dan gewone diepgevroren frambozen of een lepeltje jam…
Het zal wel verkocht worden, anders zou het niet in het assortiment zijn. Maar ik laat het rustig staan waar het staat!
Deel dit op:
Relletje…
Afgelopen week ontstond er zomaar opeens op de Sociale (!) Media een relletje. Over de decemberuitgave van Allerhande. Ik had hem net van de grootsuper meegenomen. Tjonge jonge, 250 pagina’s in kleur met een keur van allerhande gerechten voor het heerlijk avondje, de kerstdagen en oud en nieuw. Nadat ik hem doorgebladerd had, kreeg ik stante pede last van brandend maagzuur, zoveel fraaie gerechten ik had gezien.
Maar blijkbaar was dat toch niet voldoende, want op Facebook had een mevrouw geklaagd dat er niks gezelligs in stond. Ja, een vegetarische kerstmaaltijd. Nou ja, dat ging ze niet eten! Aardappel-doperwtjespuree, geglaceerde worteltjes of een soep van bietjes. GEWOON eten, niks voor de kerst. Geen braadstuk, geen grote lappen vlees, geen ……. Mijn mond viel open. Want naast de prachtige vega-variaties waren er wel degelijk nog genoeg aan heerlijke en feestelijke gerechten te vinden. Maar wat wou die dame dan? Gerookte pauwentongetjes op een bedje van rauw schapengras? Zes hele speenvarkens aan het spit, met een keur van uit Oezbekistan geïmporteerde wilde kruiden…., vergezeld van geblancheerde kriel-aardappeltjes uit Patagonië?
Wie de geschiedenis bekijkt, weet dat hele culturen ten onder gegaan zijn aan decadentie. Ik vrees dat we ook al een heel eind op weg zijn…
Deel dit op:
Zoeken…
Elk jaar staan ze er, de vrijwilligers van de Voedselbank Rotterdam. Bij de ingang van de grootgruttersupermarkt. Maar misschien ook wel bij die andere supermarkt op het winkelcentrum. Je wordt als klant gevraagd om een paar boodschappen te doneren. En dan natuurlijk geen pondje druiven, maar houdbare waar. Een beetje feestelijk, want het zal verdeeld worden in de pakketten van de decembermaand.
Dus liep ik rond met in gedachten twee families met kinderen. Wat zouden die nou graag eten? Dit jaar koos ik voor spaghetti, tomaten in blik, jam, hagelslag, blikjes tonijn, gedroogde worst, pakjes vruchtensap. Met wat verse groeten is daar wel wat gezelligs van te koken.
En toen wilde ik er ook nog wat chocola bijdoen. Ik ging op zoek naar reepjes chocola. Niet zo’n groot stuk, maar reepjes die te verdelen zijn. Maar gek, die kon ik niet vinden. Blijkbaar te eenvoudig, gewoon melk, puur of notenreepjes. Wel tig verpakkingen chocola met de meest buitenissige vullingen. Uiteindelijk werd het kinderchocola. Wat vreemd toch, dat je soms zo moet zoeken naar iets wat toch heel gewoon is.
Deel dit op:
DUURzaam
Twee groene kaarten van de Postcodeloterij, voor elk lot één, lagen vorige week op de deurmat. Ik mocht dus voor 25 euro duurzaam gaan winkelen bij de grootgrutter. Je weet wel, die vroeger zo op de kleintjes lette.
En omdat ik liever niet de kant-en-klare “duurzame” producten van de voedingsindustrie koop, besloot ik gisteren biologische spinazie in mijn karretje te leggen. Maarrrr… die zak met 200 gram bioblaadjes kostte ruim 2x zoveel als een zak NIET biogroene spinazie. Nog voordeliger was een zak NIET biogroen van 400 gram. Die kostte zelfs minder dan 2x 200 gram samen. Ja ja, meneer AH, dat lijkt er toch wel een beetje op dat de prijzen eerst flink verhoogd worden en er dan “genereus” met korting wordt gewapperd. Daar trappen wij niet in! Zo wordt biologisch alleen maar DUUR en niet duurZAAM! Ik begrijp best wel dat biologisch wat duurder kan uitkomen, maar deze verschillen waren me toch te gortig. Of was het helemaal niet de bedoeling dat we en masse biologische groenten gingen kopen? Moesten we toch maar vooral kiezen voor die producten van de international? Tja, dat is dan jammer. Ik doe daar niet aan mee!
