Over de hele wereld moeten mensen eten. Dus zul je over de hele wereld winkels vinden waar je eten kopen kunt. En omdat elke cultuur andere gewoontes heeft, zul je ook andere dingen in zulke winkels kunnen kopen.
In de moderne wereld kunnen we steeds meer “vreemde” spullen kopen, want mensen blijven zoeken naar juist datgene wat ze van thuis kennen. Dus in een stad als Rotterdam vind je winkels voor diverse nationaliteiten. Zelf ga ik regelmatig naar een Turkse supermarkt, want daar hebben ze verschillende soorten filodeeg, heerlijke feta en prachtige grote, zoete dadels en abrikozen. En voor een speciaal soort kaas ging ik weleens naar de Italiaanse super in de stad. Op de markt vind ik Portugese, Spaanse en Marokkaanse kramen met kruiden, gedroogde bonen en olijven.
Maar dit winkeltje kende ik nog niet. Blijkbaar is de Russische gemeenschap in de stad groot genoeg voor een eigen supermarktje. Binnenkort ga ik daar eens rondneuzen, want wie weet, wil Marlika na haar behandeling in Moskou alleen nog Russische dingen eten. En dat is dan helemaal geen probleem meer 😉
Zomaar een wat grauwe dag en dan zie je dit. Als het nou net na Oud en Nieuw was, of na Pasen, Pinksteren…. Maar nee, gewoon doordeweeks. Zoiets intrigeert me. Wie zou het er hebben neergezet, en waarom ineens zo veel? Is er een huis leeg gehaald, kregen studenten ineens de geest en moest het huis spic en span gemaakt omdat er ouders kwamen? Tja, dat kan ik me natuurlijk wel afvragen, maar antwoorden zal ik niet krijgen. En waarom zou ik het moeten weten? Nieuwsgierig Aagje spelen…? Foei toch! Waar bemoei ik me eigenlijk mee…?
Dit doet me onmiddellijk denken aan “upstairs/downstairs”. Boven wonen de “grote” lui en beneden, in het souterrain, leven de bedienden.
