Category Archives: huishouden

Boek

Posted on by

Bij de e-bieb leende ik “Beminde zusters” van Tineke Hendriks. De beschrijving: “Tegen de achtergrond van de ontzuiling in de tweede helft van de 20e eeuw worstelt een katholieke vrouw met haar rol als moeder en stiefmoeder” maakte me nieuwsgierig.

Ik wist wel dat gereformeerden zich verre hielden van andere gelovigen, maar dat zoiets ook bij katholieken gebeurde, verbaasde me.

Het grote gezin leeft in Hillegom nogal geïsoleerd. Het leven van bestaat voornamelijk uit vroeg opstaan, zeer hard werken, knielen en bidden. Nauwelijks tijd of gelegenheid om iets anders te doen is er niet. Het huishouden wordt met strakke hand gerund. En hoe dom werden de meisjes gehouden. Kuisheid was heel belangrijk, onderwijs van minder belang.

Neel is al ver over de dertig en wil graag het huis uit. Maar hoe? Ze grijpt de eerste de beste gelegenheid aan en stort zich in een nieuw leven. Echt gemakkelijk is het niet. En hoe ouder ze wordt, hoe meer moeite ze krijgt met de veranderingen die ontstaan.

Tineke Hendriks schrijft licht en neemt grote stappen in de tijd. Niet alles wordt even uitvoerig belicht. Toch las ik het boek met plezier, al heb ik me meermalen verwonderd dat zoiets in Nederland, zelfs in de 20e eeuw, nog bestond.

Tikkie overdreven…?

Posted on by

Zo nu en dan denk ik dat we in deze tijd een beetje extreem bezig zijn. Moet nou echt alles tot het uiterste worden doorgedreven?

Want wat zit er nou in tandpasta? Daar zit toch niks dierlijks in? Of vergis ik me?

Ik verbaasde me over het aanbod van deze tandpasta waarop duidelijk vermeld stond dat het ook door veganisten gebruikt kon worden. Nou, dat zal dan wel. Maar zo wordt er natuurlijk steeds meer op de markt gebracht. Weer een andere verpakking, weer meerdere soorten. We zien inmiddels door de bomen het bos niet meer.

Ik houd het nog maar bij mijn eigen vertrouwde merk… Dat is ook minder prijzig…

Vergeten…

Posted on by

Afgelopen weekend vierden we de verjaardagen van het hele gezin in een leuk vakantiehuis op de Veluwe.

Wij gingen met de auto en dus zorgden we voor de nodige boodschappen om zo’n weekend gezellig door te komen. We hadden aan van alles gedacht, veel te veel mee genomen, behalve… zout.

Want toen jongste vrijdagavond pannenkoekenbeslag wilde maken, was dat nou juist niet voorhanden. Meel, melk, eieren ja die waren er. Maar zout….? Maar geen probleem, vond oudste. Dat haal ik toch even bij het naburig restaurant.

Even dachten we dat hij een geintje maakte. Maar nee, hij stapte de deur uit en kwam even later met een klein bakje zout terug. Himalyazout nog wel. Het werden heerlijke pannenkoeken.

En ik heb maar een lijstje gemaakt voor komend jaar. Want zout vergeten, dat zal me toch niet meer gebeuren.

Exotisch

Posted on by

Toen ik deze foto in mijn archief zag, wist ik niet meer zo goed waarom ik hem maakte. Maar opeens schoot me te binnen wat ik er op het eerste gezicht bij gedacht heb. Want al dat exotische fruit… kenden we dat vroeger al wel?

Nee, natuurlijk niet. Ananas, perziken, mango’s, die waren zo’n jaar of vijftig geleden niet vers te koop. Die had je toen alleen in blik. En dat was me toch bijzonder. Dat kwam niet doordeweeks op tafel bij ons. Dat bleef voorbehouden aan bijzondere gelegenheden, zoals kerst. En gek genoeg, als er dan zo’n bijzonder toetje op tafel kwam, vonden we het doorgaans niet eens lekker. Wij hielden meer van de oer Hollandse rijstebrij, lammetjespap met bessensap. Zo nu en dan maakte mijn zus pudding uit een pakje, flan van Dr. Oetker. Daar kwam geen vel op. En er waren wel twee (!) smaken, vanille en chocola. Later kwam er ook nog caramel bij. Zoete herinnering.

Nu staat in de super een overdosis aan toetjes in alle soorten, maten en smaken te koop. En voor de broodnodige variatie kun je ook nog ongelofelijk veel soorten fruit kopen. Maar gek, ik koop het nooit. Toetjes waren jaren in de ban vanwege de slanke lijn. Nu eten we soms weer wel wat toe. Dan mix ik bessen, banaan en yoghurt tot een smoothie. Of roer ik geraspte appel, rozijnen en kaneel door wat kwark. Tijden veranderen…

100 jaar

Posted on by

Dit jaar bestaat het merk Brabantia 100 jaar. Ik vermoed dat er in Nederland geen huis te vinden waar niet een artikel van Brabantia staat. Brabantia bussen in de keukenkast, brood uit een Brabantia broodtrommel, afval in de Brabantia prullenbak. Hele generaties zijn met het merk vertrouwd en herkennen het meteen.

Crèmekleurig, donkergroen of oranje met een gestileerde bloem. Alles heel herkenbaar en al weer een tijd uit de mode.

Maar omdat alles wat ouderwets is met de regelmaat van de klok toch weer modern wordt, brengt het merk voor zijn 100e verjaardag een hele nieuwe lijn op de markt. In de vertrouwde oranje kleur en met weer die gestileerde bloem er op. Vintage in een nieuw jasje 😉

Nostalgie…

Posted on by

Vroeger woonde ik in de buurt van de Van Nelle-fabriek. En wij dronken thuis Van Nelle thee. Of de koffie ook van Van Nelle was, weet ik niet meer. Maar ik neem aan van wel, want mijn moeder spaarde nauwgezet de bonnetjes.

Soms mocht ik dan mee die bonnen inwisselen. Voor de Piggelmee boekjes, maar ook voor lepeltjes, kopjes en later zelfs een koffieapparaat.

Ik vond het Van Nelle gebouw heel imposant. Het rook er lekker en ik herinner de lange gangen. Maar vooral herinner ik me de waarschuwing van mijn moeder, als ik met een minder mooi rapport thuis kwam. “Pas op, je gaat nog naar de koffiebonenzolder”.
Dat betekende dat je dagelijks alle koffiebonen langs je heen zag gaan en dan de slechte bonen er uit moest halen. Het leek me geen fijn werk, dus dan deed ik beter mijn best.

Bonnetjes

Posted on by

Laatst wilde ik bij de kassa van de super mijn boodschappen afrekenen. Alles op de band werd gescand. Sommige dingen moesten handmatig ingevoerd worden. En daar ging het fout. De jongen achter de kassa verschoot van kleur toen hij het totaalbedrag zag. “Dat kan niet kloppen”, stamelde hij. Een bedrag van meer dan 500 euro stond op de teller. En nee, zoveel had ik nou ook weer niet gekocht.

Bron: Google foto’s

Wat bleek? Mijn zak noten was maar liefst 58 keer opgevoerd. Het bleek om de code van iets anders te gaan en natuurlijk werd alles keurig en snel gecorrigeerd.

Nou was het deze keer wel heel erg duidelijk. Maar het kan ook dat zo’n fout je niet meteen opvalt. Ik wil dan ook altijd de kassabon en controleer die, zij het nogal vluchtig.

Maar ook bij latere klachten komt zo’n bon je van pas. Ik begrijp dan ook niet dat mensen steeds vaker de bon niet meenemen. Ook bij een volle kar. Dan is het toch onmogelijk om foutjes te herkennen. Of ben ik nu een beetje krenterig of te ouderwets?

Geurtjes

Posted on by

De geur van rozen, pas gemaaid gras, in de wind gedroogde was en nog wel wat meer geurtjes kunnen mij bekoren. Maar al het chemisch gemaakte spul hoef ik niet. Deze vuilniszakken zal ik dan ook niet in mijn mandje leggen. Ik leeg de zakken zo snel mogelijk en die gaan dan naar de kliko buiten. Niks zo vies als een stinkende afvalbak.

Ik vraag me af wie nou op zo’n idee komt? En of het nut heeft, want je laat toch niet voor de lol de vuilniszak open staan.

Recept

Posted on by

Misschien willen jullie de lekkere pruimen plaattaart ook wel eens maken. Nu zijn tenslotte de pruimen nog volop te koop of moet je ze nog van je eigen bomen plukken. Hier volgt dus het recept:

Zo schoof ie de oven in. Daarna vergat ik nog meer foto’s te maken 🙁
  • 50 gr zachte boter
  • 150 gr suiker
  • 1 zakje vanillesuiker
  • 2 grote eieren
  • 250 gr bloem
  • 1/2 zakje bakpoeder
  • scheutje melk
  • 750 gram stevige pruimen
  • 25 gram suiker
  • 2 theelepels kaneel
  • evt. wat amandelschaafsel

Oven voorverwarmen op 170 graden Celsius
Pruimen wassen, goed afdrogen en in tweeën snijden en pit eruit halen.
Bakplaat of bakvorm met bakpapier bekleden.

Meng boter, suiker en vanillesuiker door elkaar
Klop de eieren er door en voeg het meel met de bakpoeder toe. Roer tot een stevig beslag. Voeg eventueel wat melk toe als het te stevig is, want het moet goed smeerbaar zijn.
Strijk het beslag uit over de bakplaat.

Verdeel de pruimenhelften er over en druk die een beetje aan, zodat ze goed in het deeg liggen.

Bestrooi de pruimen met kaneel en suiker (wat minder als het heel zoete pruimen zijn, wat meer bij iets zuurder pruimen) en als je het in huis hebt wat amandelschaafsel.

Bak de plaattaart in het midden van de voorverwarmde oven circa 30 tot 40 minuten.
Het ligt aan je oven hoe lang de baktijd exact is, hou dat in de gaten. Wanneer een satéprikker in het midden van de taart gestoken er droog uit komt, is de taart gaar.

EET SMAKELIJK!!

Als je nou denkt, dat ik zo’n recept eventjes uit mijn mouw schud… Nee hoor, ik zocht en vond op Smulweb.nl dit heerlijke recept van Petra Wiggers, dat ik zeker nog eens vaker ga maken.

Boek

Posted on by

Eline stamt uit een gegoed Leids gezin en is getrouwd met Wieger, een archeoloog. Ze is niet religieus, wel ongedurig en heeft behoefte aan vrijheid. Als haar man naar een klein dorp in Drenthe gaat om er een veenlijk te onderzoeken, mist Eline hem enorm. Impulsief besluit ze naar hem toe te gaan en ze neemt haar kinderen mee.

Hoewel ze vriendelijk wordt ontvangen in het dorp, leidt haar aanwezigheid tot opschudding. Eline is niet gewend van haar hart een moordkuil te maken en haar vrije manier van doen en denken valt niet bij iedereen in goede aarde. Ze wordt dan ook min of meer terug gestuurd naar Leiden.

Nederland is in 1918 dan wel nog steeds neutraal in de grote oorlog, iedereen krijgt toch te maken met de nare gevolgen. Familieleden komen om, er is weinig meer te krijgen, het is armoe troef. Dan aan het eind van die oorlog staat een nieuwe en nog onbekende vijand op: de Spaanse griep maakt heel veel slachtoffers. Eline besluit terug te keren naar het Drentse dorp en helpt bij de verzorging van de grieppatiënten. Haar blik op de wereld wordt wijder en haar leven wordt langzaamaan anders.

Het boek is goed geschreven en die periode (1918 tot ca. 1922) interesseert me in hoge mate. Ik las het boek in één adem uit. Ik ga zeker nog meer boeken van deze schrijfster lezen.