Category Archives: huishouden

Een heel jaar lang

Posted on by

Vrijwel het eerste dat je ziet als je bij ons binnen komt, is een kalender aan de kastdeur. Meestal een flink formaat en altijd leuk geïllustreerd.

Ergens in september vinden we er meestal wel een, al zijn we ook wel eens een of twee weken kalenderloos geweest.

Vorig jaar zag ik tijdens de vakantie een leuke, met allemaal vrolijke bierplaatjes en spreuken. Helemaal spekkie naar Leo’s bekkie 😉

En na een aantal jaren met mooie natuuropnames is dat best een welkome afwisseling. Voor januari krijgen we het advies “kalm te blijven”. En natuurlijk hoort daar geen thee, maar een flinke pint bier bij!

Echt Hollands

Posted on by

Ik geloof dat in de landen om ons heen niet zo’n grote cultuur van zegels plakken bestaat. Er wordt mij nooit gevraagd of ik ze wil, wanneer ik in het buitenland iets betaal. Grote supermarktketens hebben meestal wel een soort klantenkaart, maar zegels krijgen of kopen…? Nee, dat is er niet bij.

In menig huisgezin staat, net als bij ons, een doos of koekjesblik waar alle zegels in gefrommeld worden. Regelmatig moeten er dan boekjes vol geplakt worden om iets met korting dan wel helemaal gratis te kunnen krijgen. Dus plakte Leo deze week ook driftig de zegels van het benzine-station, zodat hij de auto netjes kon laten wassen voor (bijna) niks. Ook al had hij dan laatst gehoord dat er een beetje gesjoemeld werd met de liters benzine die je er tankt.

Wij hebben het niet kunnen nagaan en blijven dus nog maar zegeltjes aannemen en op een kaart plakken. Wij zijn tenslotte toch echte Hollanders…!

Ontspullen

Posted on by

Hoe gezellig kerst en oud en nieuw ook moge zijn, de meesten van ons vinden het ook wel weer lekker als alles is opgeruimd. Weg boom, weg slingers, gewoon weer alles glad en fris.

En als je dan toch bezig bent, kun je natuurlijk meteen doorgaan met ontspullen. Hup, klerenkast opruimen, weg met die ouwe troep. Het wordt tijd voor nieuwe kleren, frisse kleuren.

Maar wat doet men met de zaken die op de weggooi-stapel komen? In de kliko is niet meer van deze tijd. Het kan en moet dus gerecycled worden. Men vult een plastic vuilniszak en loopt er mee naar de kledingbak. Maar kijk nou eens, dat hadden meer mensen gedaan. Die bak puilt uit. Ach joh, pleurt het er maar naast of bovenop.
Want ook een milieubewust geweten heeft zo zijn grenzen…..!

Overdaad

Posted on by

Dit is niet het eerste blogje waarin ik mijn verbazing (en ergernis) verwoord over de overvloed in ons dagelijks leven. Ik realiseer me terdege dat niet iedereen deelt in die overvloed. En dat maakt het misschien nog wel pijnlijker.

Voor een kleine kerstbijeenkomst had ik toastjes nodig. Zelf kies ik daarvoor altijd een bepaald merk . Maar dit keer wilde ik kleine ronde melbatoastjes hebben. Met stomme verbazing stond ik voor het vak, waarin ik in de gauwigheid meer dan 30 verschillende soorten en merken aantrof. Toastjes gewoon, volkoren, meer granen, met spelt, met sesam, met kruiden, olijfolie, rozemarijn of peterselie. Natuurlijk ook in bio-kwaliteit, glutenvrij en nog vele mogelijkheden meer.

Deze screenprint is nog maar een klein gedeelte, meer paste niet op mijn scherm

Wat is er gebeurd in dit land? Eten we allemaal zo verfijnd, zo exquis? Is onze smaak ineens zo geperfectioneerd? Ik kan het nauwelijks geloven. En het gevolg van al die overdaad is dat er onnoemelijk veel moet worden vernietigd, want niet verkocht en dus over de datum. En daardoor wordt het product natuurlijk weer duurder.
Kostelijk voedsel, dat verspild wordt. En dat vind ik doodzonde!

Boek

Posted on by

Dorothé las ik over het boek van Ileen Montijn, waarna ik het onmiddellijk reserveerde bij de bieb. En toen ik een paar dagen daarna hoorde dat er zoveel kleding weggegooid wordt, moest ik het helemaal lezen.

Hoewel Montijn beslist prettig schrijft, is het geen roman. Er zit geen verhaal in, maar alle facetten van kleding herstellen in oude en nieuwe tijden komen aan de orde. Want door de eeuwen heen werd kleding beslist niet zo nonchalant in de vuilnisbak gegooid. Kleding was duur en hing niet en masse in een winkel. Het werd handgemaakt door naaisters en coupeuses. Niet dat die daarmee rijk werden, maar in elk geval werd er heel wat veranderd. Het is dan ook leuk om te lezen hoe een japon oorspronkelijk gemaakt werd en soms door de jaren heen veranderd, vermaakt, vergroot of verkleind werd. Om tenslotte te eindigen als kleding voor kinderen of “het lagere personeel” 😉

Wie geïnteresseerd is in kleding en mode kan in dit boek heel wat lezens- en wetenswaardig vinden.

Waanzinnig…

Posted on by

… dat zullen alle enorme aanbiedingen wel weer zijn. Je kon geen krant of tijdschrift openen, of je kwam wel de kreet BLACK FRIDAY tegen. Ja, zelfs die irritante reclames tussen de FB-berichten of een spelletje schreeuwden je toe.

Ik ben niet zo’n voorstander van stakingen, maar hiervoor zou men moeten staken. Gewoon thuis blijven! Niks winkel in en winkel uit voor de meestal onnodige hebbedingetjes. Beter voor je portemonnee én voor het milieu! Om maar niet te spreken van je humeur 😉 😉

Dat is toch oneerlijk…

Posted on by

Vorige week viel het me ineens op dat wanneer je bijvoorbeeld een pakje kip van 200 gram kocht, je een euro per kilo meer betaalde dan wanneer je een verpakking van 400 gram kocht. Economen zullen me wel een dom oudje noemen, maar ik noem dat gewoon oneerlijk. Want waarom moet je als single altijd de hoofdprijs betalen?

De manager van het supermarktfiliaal vond het wel de normaalste zaak van de wereld. En met hem blijkbaar heel veel andere collega’s, want overal constateerde ik dat zulke praktijken veel vaker voorkomen. Maar wat is het verschil? De verpakking? Dat zullen toch geen euro’s kunnen zijn…

Een paar dagen later snapte ik er helemaal niks meer van. Want wie verklaart dit dan? Twee maal 500 gram gehakt voor nog geen 4 euro, terwijl een hele kilo 50 eurocent duurder is. Zouden die managers zo maar wat doen en er op vertrouwen dat de consument het wel slikt?

Boek

Posted on by

Dit is het vijfde en (helaas..) het laatste deel in de serie over de Cazalet-familie. Weer een dikke pil, anders, maar weer meeslepend geschreven.

We duiken opnieuw in de familie Cazalet, die ruim 10 jaar na de bevrijding de nodige veranderingen heeft gezien.
Geen rijen dienstbodes, maar alleen nog maar het echtpaar dat al jaren kookt en de auto rijdt. Maar voor wie, net als voor iedereen, de jaren gaan tellen.

Alle familieleden zien de wereld veranderen. Sommigen kunnen daar beter mee om gaan dan anderen. De vrouwen staan nu zelf achter het fornuis, hebben een baan. Liefde, gezondheid, afgunst, jaloezie, relaties of juist de onmogelijkheid die op te bouwen, het komt allemaal aan bod.

Voor de liefhebbers een heerlijk boek om te lezen, je te laten meeslepen door alle beslommeringen, grote en kleine moeilijkheden.

Gezellig hoekje…

Posted on by

Zo nu en dan wandelen de Ganzen niet zo ver, maar blijven we in de buurt omdat het weer een beetje tegenzit. Dan is het vaste prik om bij een grote supermarkt koffie te drinken in hun koffiehoek.

Vorige week zagen we daar ineens een leuke speelkeuken staan. Alles van hout, compleet met pannen, pizza, fruit, groente en eieren. Er huppelde een jongetje naar binnen. Hij vond dat zijn jas aan een wasbeurt toe was en stopte hem meteen in de wasmachine.

En omdat zoiets wel even tijd vraagt, maakte hij ook maar even hardgekookte eieren, hamburgers en pizza klaar. Vrijgevig deelde hij uit. Eén van de wandelvriendinnen merkte op dat zij liever geen hamburger wilde. Waarop hij meteen meldde dat het een “vega”burger was. Die kon ze dus gewoon eten. We kregen allemaal wat van hem te smikkelen.

Toen zijn moeder klaar was met bood-schappen doen, kostte het nog moeite om hem mee te krijgen. Hij moest nog opruimen, die jas moest nog drogen, en de afwas… Oh ja, stond alles uit, want er mocht geen brand komen.

Wat zal zijn vriendin later blij zijn met zo’n zorgzame en geëmancipeerde man… 😉

Milieubewust…?

Posted on by

Iedereen valt over elkaar om te laten zien dat hij of zij toch echt heel bewust met het milieu omgaat. Natuurlijk, dat is een prima zaak.

Maar soms lijkt het toch een beetje “meer woorden dan daden”. Want dit vond ik wel een voorbeeld van hoe het beslist niet moet.

Natuurlijk neem je een tas mee naar de supermarkt. Maar dan mogen de appels wel gewoon in een kist liggen. Kun je meteen zoveel afwegen als je nodig hebt, in plaats van met veel te veel opgescheept worden.