Handigheidjes

BussyBessy vroeg om handige tips. Handigheidjes die we regelmatig gebruiken om ons werk in huis en tuin of gewoon, ons dagelijks leven, gemakkelijker te maken. Tips, die wil ik altijd wel. Ik verzamel ze vooral via Instagram, maar ook via Pinterest.

Ook vandaag heb ik twee tips die ik ontdekte op Instagram.

De eerste is er een voor mensen die vaak een koffer in moeten pakken. Kijk hier hoe Mr. Steven Moore laat zien hoe je je jasje moet opvouwen zodat het straks weer netjes uit de koffer komt.

Soms glijden broeken ineens van het hangertje. Maar als je ze, net als deze Chinese, op deze manier ophangt, dan blijven ze netjes hangen.

Water

Hier in Nederland draaien we de kraan open en er komt prima drinkbaar water uit. Een luxe die we maar zelden naar waarde schatten.

Dat was in Rotterdam niet altijd zo, want in januari 1963 kwam er bij ons verschrikkelijk bocht uit de kraan. Zout en vies. Daar kon mijn moeder niet mee koken, thee en koffie zetten werd onmogelijk. Het was een ramp op plaatselijk niveau. Heel Rotterdam moest op een andere manier aan water komen.

Bron: Google foto’s

Mijn vader werkte destijds bij de Heineken Brouwerij en daar werd water uit een eigen bron getapt (en tot bier gebrouwen). Genereus zette de brouwerij de waterkranen open om de Rotterdamse bevolking van water te voorzien.

Maar ook het waterleidingbedrijf zette tankwagens in en verdeelde op regelmatige tijden overal in de stad zuiver en schoon water. Vrienden en familie in streken met goed drinkwater kwamen langs om jerrycans vol af te leveren. Dat water werd als goud, we deden er erg zuinig mee.

Nog lang had het Rotterdamse water een vreemde bijsmaak, maar gelukkig komt er bij ons nu heerlijk helder water uit de kraan!

Hopeloos

Bron: Google afbeeldingen

Hopeloos ouderwets!! Dat vinden onze kinderen omdat we rekeningen, tickets en voor ons belangrijke dingen nog uitprinten. Die staan toch in je inbox, op je mobiel, laptop…

Maar wat is er op tegen een tastbaar papier te hebben, dat netjes kan worden opgeborgen en stante pede terug te vinden is? In een map of ordner, alfabetisch of op soort? Of na gebruik in de papierbak verdwijnt?

Wat is er mis met een rekening per post? Nu krijgen we soms een rekening, die gedownload moet worden. Wil je hem bekijken moet ie omgezet worden naar het juiste formaat, .pdf of iets anders.

Of nog erger, de prijsopgave van de Tandartskliniek komt met een code. Die moet je opvragen in je mailbox, terug naar de post zelf, intoetsen en dan… hèhè… daar istie. Ik zie niet in dat zoiets makkelijker is dan een blaadje waarop je meteen kan zien hoeveel het bedrag uiteindelijk is.

Dus kochten we laatst weer een nieuwe printer. De oude was niet echt kapot, maar het inktkussen was vol. En dat verwijderen en een nieuw plaatsen, dat kostte een vermogen. Beter dus een nieuwe printer. En dat vind ik nou hopeloos verspillend…!

Basta

Misschien kunnen Nederlanders of Amerikanen het zich niet voorstellen, maar Italianen kunnen woedend worden wanneer er gerommeld wordt met hun gerechten. In Italië kook je gewoon. Met goede, liefst verse, ingrediënten. En ja, dat is altijd gewoon heerlijk!!

Bron: Google foto’s / DPG pers

Het hoeft helemaal niet ingewikkeld te zijn, want neem nou pasta carbonara: alleen pasta, pancetta of spekjes, ei en Parmezaanse kaas. Niks meer of minder. Dat is helemaal niet moeilijk om klaar te maken. Een handige Nonna draait er haar hand niet voor om.

En wat doet Heinz, je weet wel van de soep in blik? Die levert binnenkort pasta carbonara, ook al in blik. Met wel 25 ingrediënten. Voorlopig alleen nog maar in Groot Brittannië. Maar nu al zijn de Italianen totaal van de kook. Hoe durven ze zoiets op de markt te brengen….!

Nog even en er breekt een ware revolutie uit, want dat pikken de Italianen niet. Alleen echte pasta, en daarmee geen gerommel. Basta!!

Markt

In het MAX-magazine vond ik dit artikel over standwerkers. En hup, daar vloog mijn herinnering naar die keer dat ik met mijn moeder naar de markt ging.

We gingen bijna elke week. Beetje slenteren, proeven, hier en daar wat kopen en met die of gene een praatje maken.

Vaak kochten we bij Japie sinaasappelen, verderop groente en weer bij een andere kraam aardappelen. Er viel heel wat te sjouwen, maar gelukkig was er de tram.

Toendertijd stonden er ook nog regelmatig standwerkers. Meestal keek mijn moeder, maar kopen deed ze niets.

Tot die ene keer. Er werden aardappelschilmesjes verkocht. Dunschillers wel te verstaan. Daar had mijn moeder oren naar. Dus wilde ze wel eens zo’n mesje proberen.

Eerst keek ze goed hoe de standwerker het voordeed. En daarna schilde ze in een ommezien de haar aangeboden aardappel. Nooit meer gebruikte ze daarna een gewoon aardappelschilmesje. Ik ook niet. Want nog steeds schil ik aardappelen en fruit met zo’n zelfde soort mesje. Met een ander lukt het me gewoon niet.

Woning(nood)

Op internet vond ik een advertentie voor een flat. Een zelfde soort flat waarin wij van 1974 tot en met 1979 hebben gewoond. Waar we twee kinderen kregen. Destijds werd die flat nieuw opgeleverd. Nu is de woning dus 50 jaar oud.

De foto’s laten zien dat er niets is verbouwd, maar … alles werd wel keurig onderhouden. De prijs voor dit dit lichte 4-kamerappartement beloopt zo’n 270.000.00 euro. In deze tijd een tamelijk redelijke prijs.

En dan schrik ik van de reacties. Zoveel geld voor dat krot? Nou, je mag nog wel een tonnetje meebrengen om het aan de eisen van deze tijd aan te passen, waren enkele reacties.

Ik denk terug aan toen. We waren dolgelukkig met ons huis. Ruime keuken, douche, aparte wc. Ruime kamers, groot balkon. Wat mankeert er aan die flat?

Ja, de tegels in de douche ogen wat gedateerd. En alleen een fornuis en afzuigkap maakt dat er een maaltijd gekookt kan worden. Maar met een paar Handige Henkies en wat kastjes van IKEA is die keuken zo omgetoverd tot kookpaleis. Nog een fris behangetje, een likje verf hier en daar en dan wordt het in een paar weken een prima woning. Dat hoeft toch geen tienduizenden euro’s te kosten?

Handigheidjes

BussyBessy vroeg om handige tips. Handigheidjes die we regelmatig gebruiken om ons werk in huis en tuin of gewoon, ons dagelijks leven, gemakkelijker te maken.

Tips, die wil ik altijd wel. Dus hier is de mijne, die met koken en bakken te maken hebben.

  • Als je stroperige vloeistof moet afwegen en daarna toevoegen aan je schotel of baksel, vet dan eerst de lepel of kommetje licht in met wat olie. Dan loopt de vloeistof er gemakkelijker uit.
  • Strooi wat zout in de boter of  olie, voordat je het vuur hoog zet. Dan spettert het minder.
  • Leg een stukje plastic folie over het restant ijs en doe dan het deksel erop. Dan komen er minder ijskristallen op.

Heb ik dat allemaal zelf bedacht? Nee hoor, meestal lees ik ergens iets en dan probeer ik het te onthouden of -als het een tip van bijv. Instagram is- sla ik het op.

Moet ik later nog wel weten waar, want dat vergeet ik dan soms. Daar zou ik wel een tip voor willen hebben 😉

Blokjes

Dit zijn bouillonblokjes. Van die handige dingen, die het niet alleen in soep goed doen, maar ook smaak geven aan een sausje.

Ik maak ze zelf en vries ze in. Ik gebruik daar een recept van Nancy Birtwhistle voor, maar wel met een eigen twist.

Zo gebruik een flinke lepel miso pasta en verder wat ik in de vriezer heb opgespaard. Want in een grote diepvrieszak stop ik regelmatig wat stukjes groente, zoals bleekselderij, wortel, steeltjes van kruiden of champignons. In een paar weken heb ik dan een flinke zak vol en kan ik bouillonpasta/blokjes maken.

Ik fruit een flinke gehakte ui goed aan in een scheut olie, doe er wat knoflooktenen bij en kruid het met tijm, Italiaanse kruiden, flink wat peper, hete paprika en een theelepel zout. Dan de bevroren groenten erbij.

Alles zachtjes laten pruttelen, zo nu en dan omroeren en als het een beetje zachte massa is geworden, roer ik er de miso door en een eetlepel maizena. Na ongeveer anderhalf uur is het een dikke prut. Die laat ik afkoelen en mix ik daarna zo fijn mogelijk. Alles in ijsblokjesvormen en laten bevriezen. Daarna blokjes lossen en in diepvrieszakjes of bakjes doen.

Het lijkt een heleboel werk, maar ik weet nu wel wat er allemaal in zit en vooral wat er niet in zit. Bouillonblokjes zonder palmvet en veel minder zout. Dat is mij het werk wel waard.

En zo gaat er ook geen voedsel verloren.

Bijzonder huis

In Binnenstebuiten van 16 mei 2024 werd aandacht besteed aan een bijzonder huis.

Bron: Google foto’s / AD

Een huis in Kinderdijk, ontworpen door Gerrit Rietveld. Het bewonersechtpaar heeft het huis in vrijwel ongewijzigde staat gelaten.

Het zijn liefhebbers van vintage meubilair en dat vind je ook terug in hun interieur. Er staat zelfs een (kopie) Rietveldstoel. Leuk om te zien, maar of je er ook lekker in kunt luieren…?

Het huis ligt ook op een heel markant punt, waar Lek en Noord tezamen komen, waar je de Brienenoordbrug kunt zien en de scheepvaart de hele dag en nacht voorbij komt.

Leuk om hier eens een keertje binnen te kunnen kijken.

Niet te vinden

Stap in Duitsland een DM-drogist of Rossmann binnen en wordt overdonderd door de enorme hoeveelheid artikelen die er te koop zijn.

Vele soorten tandpasta bijvoorbeeld. En dan de andere tandverzorging. Borstels, gewoon en elektrisch, tandenstokers, flosdraad en nog meer. Een paar dingen vielen me daarbij op. Plastic tandenstokers in overvloed, kleuren, soorten en maten.

Maar houten tandenstokers, nergens te koop. En dat lijkt me nu toch ietsje milieuvriendelijker. Gelukkig hier nog wel te vinden, bij vrijwel elke drogist.

Ook zocht ik naar iets waarmee je de tandenborstel kan afsluiten. Wij gebruiken een elektrische reistandenborstel met aparte borstels. En als je die dan nat mee terug moet nemen…. bah…..!

Na heel veel zoeken vond ik uiteindelijk wel iets. Nu kunnen onze vochtige tandenborstels dus netje in het plastic kapje en met de borstelhouder in een plastic opberghoesje.

En dat laatste heb ik jaren geleden zelf gemaakt, want ook dat is nergens te koop. Vreemd toch, want een reistandenborstel neem je tenslotte mee op reis en moet ook behoorlijk opgeborgen kunnen worden.