Category Archives: Gezondheid

Boek

Posted on by

De boeken van Hendrik Groen zijn altijd doorspekt met een beetje wrange humor. Ik moet er vaak om lachen, maar soms ook een beetje met een “boer-met-kiespijn-gevoel”.

Na de recensie van Marthy bestelde ik het boek voor Leo. En ook hij was er enthousiast over, dus besloot ik het ook maar te lezen. Dan weet ik uiteindelijk waarover ik spreek en schrijf.

En ja hoor, ook ik zag de werkelijk absurde situaties rond de plannen van de hoofdpersoon in. De wrange grappen, de laconieke uitspraken en de werkelijk onwezenlijke plot.

Niet iedereen zal het boek kunnen waarderen. Maar ik denk zo wie de boeken van Roald Dahl met plezier las, zal hier ook veel plezier aan beleven.

En aan het eind… weet je dat alles toch nooit helemaal perfect gepland is…! Het leven heeft telkens weer andere verrassingen in petto.

En oh ja, geen boek voor teerhartige en waarheidsgetrouwe zielen.

Geen nood

Posted on by

Even een waarschuwing! Dit is een blog voor uitsluitend vrouwen 😉

Want mannen kennen het probleem (bijna) niet. Die plassen gemakkelijk achter een schuurtje of met hun rug naar de snelweg. Maar vrouwen lopen wiebelend en met samengeknepen billen. Want waar oh waar is een toilet?

In Nederland zijn openbare toiletten zelden of nooit te vinden of ze worden heel slecht aangegeven. En als je er dan een vindt…. bah! Ja, je kunt natuurlijk de bosjes inschieten of tussen de autodeuren knielen. Maar erg comfortabel is dat beslist niet.

Maar nu is er Uixi. Een klein, schoon en handig plasgootje. Ik bestelde er een en probeerde het thuis uit.

De eerste keer is het misschien nog wat onwennig, maar na een paar keer oefenen werkt het prima en schoon. Geen blote billen, geen vieze handen, geen nare natte plekken. Alles loopt naar behoren.

Na gebruik even uitschudden. Geen druppel blijft achter, dus het gootje kan weer terug in het bijgeleverde zakje. Klaar is….. eh de vrouw.

Ik vind het een wereld uitvinding en gaf het een permanente plaats in mijn rugzak.

Franse maaltijd

Posted on by

In onze voorraad stond nog een blik Confit de canard. Zo’n groot rond blik met in eigen vet gegaarde eendenbouten. Daar moesten we echt een keer iets mee doen.

En dat werd een Franse maaltijd. Het blik werd geopend en voorzichtig in een pan heet water gezet, zodat het vet kon smelten. Dan gaan de eendenbouten makkelijker eruit.

Intussen werden de aardappels in schijfjes gesneden en halfgaar gekookt. Even afkoelen en dan konden ze in het eendenvet goudbruin en krokant gebakken worden.

Erbij maakte ik een frisse venkelsalade, als tegenhanger voor al dat vet.

Het was heerlijk! Maar wat zit er dan nog een boel vet in zo’n blik. Je kunt het natuurlijk laten stollen en in de kliko gooien. Maar dat vind ik dan toch wel weer heel erg zonde.

Dus vulde ik de ijsblokjesvorm en wat andere kleine diepvriesdoosjes. Na een nachtje in de diepvries hield ik mooi kleine blokjes vet over om over een paar weken weer eens zulke verrukkelijk aardappeltjes te bakken.

Patatje met

Posted on by
Bron: Google foto’s

Nou geloof ik dat we al veel te veel eet- en snackgelegenheden hebben. Maar om dat te gaan verbieden….? Want laatst las ik berichten dat snackbars uit het straatbeeld zouden moeten verdwijnen.

Zo nu en dan een lekker frietje of een broodje kroket, dat is toch niet zo erg? Als je week in week uit gezond en vers gekookt hebt, is zo’n vette hap best wel eens lekker. En dat zal onze gezondheid echt niet schaden.

Het lijkt mij beter dat we al van jongs af aan leren wat goed en lekker is. Dat kinderen op school al leren wat je beter wel of juist niet moet eten. En dan het liefst met wat praktijkonderwijs, zodat ze een beetje leren koken. Geen sierlijke liflafjes, maar gewone kost van alledaagse producten. Maar lekker op smaak gebracht met kruiden.

Red Dress Day

Posted on by

Het is onbegonnen werk om alle “speciale” dagen te vermelden.

Maar vandaag, 29 september -ook nog eens mijn verjaardag- wordt extra aandacht gevestigd op hart- en vaatziekten bij vrouwen. Daarom wordt aan ons gevraagd om een rode jurk, trui of wat dan ook te dragen.

Bij mij werd het een knalrode broek. Maar ik vond het ook een prima gelegenheid om dit lied te laten horen en zien. Helemaal up-to-date, toch?

Chris de Brugh met “Lady in red”

Vandaag

Posted on by
Foto gemaakt in Onderduikmuseum te Aalten
Een vereenvoudigde versie van de Universele Rechten van de Mens (klik voor PDF-doc.)

We wisten het wel, maar toch….

Maar nu is het dan de dag waarop een groot aantal mensen, die een persoonlijke keus hebben gemaakt, voor gesloten deuren komen te staan. Ook Leo en ik behoren daartoe.

Ik zal jullie niet vermoeien met onze argumenten. Wel zou ik het prettig vinden als iedereen even verder leest.

Want ik vraag me nog steeds af WAAROM? Welke misdaad hebben wij begaan?

Hebben wij
* een moord begaan? Nee, we slaan nog geen vlieg dood.
* de belasting ontdoken? Ook niet, we betalen netjes elk jaar onze aanslag!
* hebben we ons dronken in het verkeer begeven? Absoluut niet!
* hebben we soms ergens brand gesticht? Geen denken aan!
* hebben we de koning ten diepste beledigd? Welnee!

Wat hebben we dan wel gedaan?
We hebben NEE gezegd tegen een experimentele vaccinatie (bron: RIVM), die NIET verplicht is! Die keus is de overheid onwelgevallig en maakt ons tot paria’s.

Het is onze keus, ons eigen lichaam.
Een ieder die zich wel heeft laten vaccineren, heeft daar zijn eigen redenen voor.

Hoe dan ook, we gaan er toch, op onze manier, het beste van maken!

Tijdig

Posted on by

Zodra het september is, komen de kruidnootjes in de winkels te liggen. Niet zo maar een paar zakjes, nee volop! In mijn Appie kon ik 6 van dit soort uitstallingen fotograferen.

Ja, ik weet dat ze lekker zijn en ik zal dit jaar zeker wel een of twee zakjes kopen.

Die kruidnootjes kun je nu natuurlijk ook kopen bij de andere supers, bij het Kruidvat, bij de bakker, bij… vul maar in.

Maar voordat het nou 5 december is…. Dan is de voorraad voor de zoveelste maal al weer aangevuld.

Obesitas is een steeds groter probleem. Nu ligt er een plan bij gemeentes om fastfoodzaken te gaan beperken… Nou, dit is een mooi voorbeeld van dweilen met de kraan open.

Ik blijf me verbazen.

Veel leuker?

Posted on by

Roken, wie rookt er nou nog? Bijna onze gehele familie is van de sigaret af. Maar hoe dat bij anderen is? Soms lijkt het wel of vooral jonge mensen weer meer gaan roken.

Wat er om de hoek van dit bordje te vinden is, weet ik (nog) niet. Is daar een speciale rookhoek? Wonen daar de gezelligste mensen? Je zou het bijna denken.

Maar nee, we steken er toch maar geen meer op. We zijn inmiddels al vele jaren afgekickt. En aan nieuwe verleidingen hebben we geen behoefte 😉

Code geel

Posted on by

Je staat er eigenlijk niet altijd bij stil, maar het normale leven kan een strijd worden als je een handicap hebt.

Soms krijg ik een pot of blikje niet open. Of moet ik hulp vragen bij iets hoog weg zetten. Bukken in de tuin wordt allengs wat moeilijker. Ik ervaar het hooguit als een beetje lastig, gehandicapt ben ik zeker niet.

Maar deze ingezonden brief in de krant zette me aan het denken. Kijk eens om je heen en zie hoe -per ongeluk of door onwetendheid- er barricades worden opgeworpen voor mensen met een handicap. En aan de voorbeelden in deze brief zou je nog wel wat dingen kunnen toevoegen.

Ja, ik begrijp dat een handicap dag in dag uit je voor grote problemen stelt. Elke dag code geel…. iets om over na te denken.

Communicatie

Posted on by

Leo kreeg een oproep voor controle in het Oogziekenhuis. Tenminste… dat dacht hij.

Nou staat het Oogziekenhuis al sinds 1948 aan de Schiedamse Vest. En daar reed ik hem dan ook naar toe. Fijn parkeerplekje gevonden en Leo ging naar de afspraak. Ik zou wachten en omdat het lekker weer was, besloot ik een wandelingetje te maken. Tijd zat, want zo snel gaan de afspraken niet, weten we uit ervaring.

Maar het liep anders. Leo was al heel snel weer terug. Ik was nog niet uitgewandeld toen ik zijn telefoontje kreeg. Die afspraak was niet in het Oogziekenhuis, maar op een ander adres. Ja, het stond in de brief, maar echt heel in het oog springend was dat niet gedaan.

Bron: Google foto’s

En dat vind ik dan raar, in een tijd met zoveel communicatie mogelijkheden. Zoveel moeite is het niet om een stukje tekst wat opvallender te maken.

Elke Rotterdammer rijdt zowat blindelings (!) naar het Oogziekenhuis. Het is een instituut en niet alleen in Rotterdam. Ja, natuurlijk hadden we de brief goed moeten lezen. Maar na 73 jaar een ander adres, dat had wel even wat duidelijker en in grotere letters vermeld mogen worden. Ik vind dit een gevalletje van mis-communicatie.