Overbodig

Vorige week ging ik mijn medicijnen ophalen. Jammer genoeg is het altijd een flinke zak voor de komende drie maanden. Maar deze keer was het wel een heel groot pak.

Ik kreeg namelijk niet alles in grootverpakking mee, maar telkens voor 30 dagen in aparte doosjes. Met in elk doosje ook nog eens de uitgebreide bijsluiter met de mogelijke bijwerkingen. Tel er bij op dat van sommige tabletten er alleen maar een halve dosering is en ik dus twee tabletten in plaats van één moet slikken. Dat worden dan dus 60 tabletten voor één maand.

Bron: Google foto’s

Alles bij elkaar een hele zooi. En daar erger ik me dan aan. Want al dat papier kan meteen in de kliko. Na een aantal jaren weet ik wel welke bijwerkingen er zijn. Eén vel per medicijn zou dus al ruim voldoende zijn.

En zo rommelen we allemaal maar een beetje aan. De ene instantie verbiedt de plastic rietjes, de ballonnen en de plastic zakjes, terwijl de andere instantie lustig rond strooit met papier en verpakkingen.

Niet dat het helpt als ik hier klaag. En protesteren bij de apotheek helpt ook niet. Maar ik moest het gewoon even kwijt. Grrr….!!

Verrassing

De ene dag verheug ik me nog op een flinke bos basilicum en denk ik er over welke potten ik zal gaan gebruiken.

De volgende dag zie ik dit in mijn zaaibakje. Een paddenstoel midden tussen de kleine plantjes.

Een foto was ie wel waard, maar de onwetendheid of dit nou wel of niet een giftig exemplaar is deed me besluiten de hele bak, inclusief de net opkomende peterselie, in de groene kliko te kieperen. Je weet toch maar nooit.

Knabbelen we straks aan een fris groen basilicumblaadje en liggen we daarna zo maar levenloos op de bank.

Nee, het is jammer, maar ik koop wel weer een mooie bio-plant bij de Appie.

“Better safe than sorry”.

Puur natuur

Maanden geleden kochten wij een pot honing van de eigen Trompenburg-imker. Op het schapenveld in het arboretum staan zo’n vijf bijenkasten en met de verkoop van de honing wordt ook het arboretum gesteund. Supermarkt honing is er natuurlijk ook, maar supermarkten krijgen al genoeg geld binnen.

Maar die honing uit het arboretum, uit de buurt, ambachtelijk en puur natuur. Heerlijke honing, die al snel kristalliseerde, maar toch nog goed smeerbaar was. We schraapten de pot tot het laatste korreltje leeg. En gingen maar weer eens kijken of we nog zo’n heerlijke pot konden kopen.

Helaas, alle voorraad was op. Geen potje honing meer te koop. Dus moeten we wachten op nieuwe productie. We spoorden de bijen aan, maar ja.. dat duurt nog wel even.

Moesten we dan zonder honing aan het ontbijt verder? Gutteguttegut… het leven is soms echt problematisch 😉 Tot ik me bedacht dat er vlakbij een bijenstand van het Ambrosiusgilde is. En ja, we hadden geluk, er waren nog een paar potten te koop. Al was ook hier de bodem van de voorraad bijna in zicht.

Maar voorlopig kunnen we weer verder en weten we nu twee leveranciers van honing te vinden. En de supermarkt? Daar laten we voorlopig de potten in het schap staan. Want we proeven het verschil. De bijen uit de buurt leveren echt de lekkerste honing.

Niet te geloven

Bron: Google foto’s

We kijken nog wel eens naar een DVD van Fawlty towers. In een van die afleveringen gaat een gast ’s nachts dood.

Maar dat ontgaat de hotelbaas als hij het ontbijt komt brengen. Het kamermeisje ontdekt het omdat zij nog wat melk gaat brengen. En dan ontstaan er natuurlijk allerlei dolkomische verwikkelingen en wordt er driftig gesleept met de dode man, raken andere hotelgasten totaal in de war.

Het is geen subtiele humor. Maar de hilarische situaties waarin hotelbaas Fawlty, ober Manuel en alle anderen verzeild raken, zorgen voor onbedaarlijke lachbuien.

Je denkt dat zoiets alleen maar in tv-serie kan voorkomen. Te veel “over the top”, te veel fantasie. Zoiets gebeurt niet in het dagelijks leven.

Maar dan lees je ’s morgens dit artikel, waarin staat dat een man 4 dagen lang onopgemerkt dood op een spoed-ic lag. Het is toch niet te geloven.

Je zult er nu nog opgenomen moeten worden. Dan twijfel je toch aan de oplettendheid van het personeel…

Maar goed, het was in Engeland, dus zo snel komen we daar niet in het ziekenhuis terecht.

Recept

Hoewel ik heel graag kook, laat ik sommige groentes vaak in de schappen liggen. Aubergine is zoiets. Ze glanzen me vaak tegemoet, lijken perfect te kunnen optreden in heerlijk schotels. Maar toch, vaak kopen doe ik ze niet.

Maar een bericht dat het wel heel lekkere en ook gezonde groente is, liet me besluiten om er ook weer eens eentje in mijn wagentje te leggen. Thuis verdween hij in de groentela en pas na enkele dagen realiseerde ik me dat er nu toch wel iets mee gedaan moest worden.

Start het filmpje met deze link

Tablet erbij, internet op en zo kwam ik terecht bij dit filmpje. Een maaltijd, bereid door Rudolph van Veen, al lange tijd mijn favoriete kok. Dat moest wel lekker zijn.

En dat was het niet alleen, het was ook nog eens super eenvoudig. Een met bakpapier beklede bakplaat beleggen met schijfjes aubergine, rode ui in smalle reepjes erop en bestrooien met een flinke lepel ras-el-hanout en een ferme scheut olijfolie. Een kwartiertje (of iets meer) in de oven, Italiaans spek erover en nog even terug in de oven. Dat spek had ik niet in huis, maar een restje mozarella smaakte ook en zo bleef het ook nog een een vegetarische maaltijd.

Erbij tomaten couscous. Ook al zo simpel, want eigenlijk gewelde couscous ombakken met wat knoflook en tomaten.

Ik kan het aanraden. Aubergine komt beslist vaker op het menu!

Aankondiging

Een geboorte gaat meestal niet ongemerkt voorbij. De naaste buren, de straat en iedereen die langsloopt moet weten dat er weer een nieuwe spruit geboren is.

Soms zetten de ouders een ooievaar in de tuin of laten er een door het raam vliegen. Maar ja, dat kan natuurlijk niet altijd.

Hier zag ik weer eens een andere manier van aankondigen. Het was in een heel andere buurt dan waar we wonen en de ouders ken ik dan ook totaal niet. Maar ik vond het wel een grappige manier iedereen te laten weten dat je gezin is uitgebreid.

Ik denk dat een graficus aan de gang is geweest, want het zag er heel verzorgd uit.

Misschien is Lorena inmiddels al een stevige peuter. Maar in ieder geval wens ik haar en haar ouders veel geluk en gezondheid.

Trainen

Het was lekker wandelweer en dus kwamen de Ganzen weer eens bijna allemaal bij elkaar. We liepen richting Rotte en staken de Rottebanbrug over. Daar wandelden we richting het Hoge Bergsebos. Maar op dit moment wordt er in die buurt hard gewerkt aan een nieuwe weg, met een tunnel onder de Rotte door. Daardoor bleek het pad wat we normaal namen nu versperd te zijn.

Ach, flexibel als we op onze ouwe dag nog zijn 😉 namen we dus een ander pad. En dat hebben we geweten, want na alle regen stonden daar overal plassen en niet zulke kleintjes ook. Terugkeren of doorlopen. We kozen het laatste en daardoor moesten we nogal eens door flinke stukken glibberige en zacht sompige modder banjeren. Natte wandelschoenen, vieze sokken, broeken die meteen in de wasmachine zouden moeten. Het werd een heel avontuur, maar met elkaar bleef het toch gezellig en kletsten we heerlijk bij.

Eenmaal weer bij de Rotte gekomen, moesten we nog een heel stuk voordat we weer bij de brug waren en op huis aan konden gaan. Onderweg kwamen we langs een parkeerplaats, waarop een enorme macht aan politie stond. Nieuwsgierig keken we en ontdekten dat er driftig getraind werd.

Bomen beklimmen, iets met lange houden palen en hoe komen we over de sloot. Nou, dat laatste ging vaak goed. Maar diverse agenten haalden toch een nat pak.

En wij liepen sinds lange tijd weer eens een flink stuk. Hadden ook de Ganzen hun training gehad 😉

Muur

Er komen steeds meer muurschilderingen in Rotterdam. Deze zag ik toen we de parkeergarage in het centrum van Rotterdam inliepen.

Ik heb geen idee wie hem gemaakt heeft, maar het is een heel kleurig geheel. En dat hielp om die sombere dag wat op te vrolijken.

We kwamen terug van een bezoek aan het Oogziekenhuis en het goot van de regen. Gelukkig was de uitslag voor Leo heel gunstig en dat hielp om nare gedachten weg te vagen.

En dit meisje liet dus ook nog eens de zonnige kant van het leven zien.

Ik weet dat er ergens wel een mogelijkheid zal zijn om na te gaan wie de artiest was. Maar ach, maar zo werkt het toch ook om ons humeur op te krikken.

Nog even langs de bakker, want zo’n uitslag moet wel gevierd worden. En ineens kon de dag niet meer stuk!

Lekker

Voor de kerst maak ik altijd graag een homemade cadeautje. Dit jaar keek ik op de site van Pick up limes en ging ik voor deze notenpasta. Puur, zonder suiker en vol smaak.

Heerlijk op een (witte) boterham, toast of een cracker. En met een paar plakjes appel lijkt het wel een taartje.

Er is een YouTube filmpje van met meerdere recepten, maar op 8.25 minuten begint dit recept.

Dit heb je nodig:
150 gram pecannoten
195 gram cashewnoten
1 eetlepel gemalen kaneel
½ theelepel vanille extract
¼ theelepel zout

Verwarm de oven voor op 180 graden Celcius.
Leg de pecannoten en de cashewnoten op een bakplaat, maar zorg dat de beide soorten gescheiden zijn. Rooster de noten ongeveer 7 minuten en haal het blik uit de oven. De pecannoten zijn dan voldoende geroosterd en kunnen op een bord afkoelen. De cashewnoten even husselen en nog 5 tot 7 minuten verder roosteren.

Laat daarna beide soorten goed afkoelen.
Doe de noten met kaneel, zout en vanilleextract in de keukenmachine en maal ze fijn. Schraap zo nu en dan de zijkanten naar beneden en maal verder totdat het mooie gladde en smeerbare substantie wordt. Dat kan wel 5 tot 7 minuten duren.

Hevel de pasta over in een schone pot en sluit af. Een mooi etiket en/of label maakt het cadeautje helemaal af.

Erwtensoep

Het is weer echt weer voor een stevig pannetje soep. Dus besloot ik een stevige pan erwtensoep te maken. Vegetarische erwtensoep wel te verstaan.

Het recept is niet van mezelf, maar komt van deze site: Eetman. Vorig jaar maakte ik deze soep ook al een paar keer en dit jaar ga ik in de herhaling. Voor ons tweeën is zo’n pan natuurlijk veel te groot. Maar dan stop ik gewoon wat dozen in de diepvries, voor nog meer kille dagen ;-). Helemaal het recept volgen doe ik niet, hier en daar pas ik het naar eigen smaak aan.

Dit is het recept:

  • 500 gram spliterwten
  • groentebouillonblokjes (voor ca. 2 liter bouillon)
  • 2 stuks prei (+ 2 uien eventueel)
  • 2 winterwortelen
  • 0,5 knolselderij
  • 30 gram peterselie (ongeveer een plantje)
  • 5 stengels bleekselderij
  • 40 gram bladselderij
  • 4 eetlepels roerbak olie (bijvoorbeeld arachideolie)
  • peper en zout naar smaak
  • 1-2 laurierbladen
  • kruiden (zoals tijm of pittige paprika) naar eigen smaak

Doe de spliterwten met twee liter water in een grote pan en breng het aan de kook. Laat ze daarna op een zacht vuur koken. Doe de deksel op de pan, maar roer de pan wel af en toe even. Kijk na ongeveer drie kwartier of de erwten al zacht zijn.

Snij alle groenten in niet te kleine blokjes of reepjes.
Verhit wat olie in een grote soeppan en bak eerst de knolselderij even aan, daarna steeds een andere groente toevoegen, dus wortel, bleekselderij, prei. Als alle groenten geslonken zijn kunnen de voorgekookte erwten erbij.

Door het bakken van de groenten is heel veel smaak vrijgekomen, dus is er niet al te veel zout meer nodig. Voeg dus voorzichtig bouillonblokjes toe en breng op smaak met peper en zout.

Laat alles nog even doorkoken en voeg dan de bladselderij en peterselie toe.

De soep is nu klaar om op te scheppen. Wie niet buiten rookworst kan, mag die natuurlijk toevoegen. En een vegaworst is ook nog mogelijk. Net wat je zelf graag lust!

EET SMAKELIJK