Category Archives: Gezondheid

IJdelheid

Posted on by

Heel ijdel ben ik niet meer. Vroeger gebruikte ik vrijwel elke dag make-up. Maar allergieën hebben dat bijna onmogelijk gemaakt. Mijn ogen gaan tranen van mascara, mijn lippen worden schilferig van lippenstift. Ik ben gezegend met een frisse huid en heb gelukkig nog niet veel rimpels. Dus ga ik “geheel natuurlijk” door het leven en dat kan er mee door voor deze 73-jarige.

Over mijn figuur valt veel te zeggen, maar niet dat het slank is. Ik behoor tot de stevige tantes van deze wereld. Hoewel ik geen enkel bezwaar zou hebben wanneer ik door een wonder 10 tot 20 kilo zou afvallen, doe ik er geen moeite voor. Ik eet matig, snoep vrijwel niet, maar de kilo’s smelten er maar niet af.

Mijn kleding is over het algemeen redelijk functioneel. Er hangen heel wat broeken in mijn kast, maar ook wat jurkjes. Maar die kleding moet wel makkelijk zitten. En als ik ga wandelen, trek ik natuurlijk stevige wandelschoenen aan. Die lopen dan ook het lekkerst.

Bron: Google foto’s

Maar ja, bij een jurkje of een “nette” broek wil ik voor de verandering toch wel wat charmantere en minder stevige schoenen aantrekken. Zo ook afgelopen dinsdag. We gingen naar de film en daarna een hapje eten. Dus kwamen de zomerse sandaaltjes uit de kast.

Het ging prima, totdat ik het restaurant uit liep. Eén ongelijke steen en pats, ik zwikte en daar lag ik languit. Achter mij hoorde ik een verschrikte gil van Leo.

Het had veel erger kunnen zijn. Een geschaafde knie, een gekneusde hand en een beschadigde armband. Dat was de schade, kon ik na enige tellen vaststellen. Niks gebroken of ontzet.

Toen ik er eens op ging letten, zag ik dat vrijwel alle vrouwen en meisjes tegenwoordig op stevige sneakers lopen. Ook voor mij dus hoogtijd om ijdelheid voortaan op te offeren aan stevigheid en loopgemak.

In de roos

Posted on by

Op bezoek bij Els van de Zangclub Plus, die net een nieuwe heup heeft gekregen.

En omdat je natuurlijk niet met lege handen op bezoek komt, hadden de Zangclubleden gedokt. Maar wat neem je mee?

Ze verblijft tijdelijk ergens anders, want thuis is er geen mogelijkheid om te revalideren. Een groot boeket bloemen is dan sowieso niet geschikt. Trouwens, Lies zou al zorgen voor een beschaafd en bescheiden bloemetje.

Iets lekkers dan? Nou, of dat zo’n goed idee is? Dames van onze leeftijd willen vaak niet al te veel, niet al te zoet. Dus nee, ik moest wel iets anders verzinnen.

In de boekhandel viel mijn oog op dit tijdschrift. Een uitgave van de BBC met alle nieuwtjes, weetjes en wetenswaardigheden over Koningin Elisabeth, die haar 70-jarig regeringsjubileum vierde.

Dagelijks oefeningen om weer helemaal mobiel en zelfstandig te kunnen lopen, dus zal Els best wel eens een beetje moe zijn. Kan ze lekker uitrusten en bij lezen.

En laat Els nou zo genoten hebben van alle uitzendingen rondom dat jubileum. Het was dus een schot in de roos.

Zeepje

Posted on by

Vroeger kreeg je in elk hotel één of meer mini stukjes zeep. Vaak stond er dan ook een aantal flesjes in de badkamer, met shampoo, doucheschuim en bodylotion.

En ik was dan altijd er als de kippen bij om dat in te nemen. Nog steeds staat bij ons thuis in de wc een grote pot met daarin allerlei zeepjes en miniflesjes.

Eigenlijk best gek om dat alleen maar te verzamelen en er verder niks mee te doen. Daarom ben ik inmiddels begonnen met het regelmatig neerleggen van zo’n stukje zeep. En ook al heeft het jaren in die pot gezeten, zeep vergaat niet. Onze handen worden nog steeds schoon.

Maar laatst in een hotel lag er weer zo’n zeepje. Dat moest ik wel gebruiken omdat ik zelf geen zeep meegenomen had. En het had nog wel zo’n aparte verpakking.

Bijna had ik de verpakking al opengemaakt. Gelukkig realiseerde ik me net op tijd er een foto van te maken. De geur denk ik er nu maar bij 😉

Overbodig

Posted on by

Vorige week ging ik mijn medicijnen ophalen. Jammer genoeg is het altijd een flinke zak voor de komende drie maanden. Maar deze keer was het wel een heel groot pak.

Ik kreeg namelijk niet alles in grootverpakking mee, maar telkens voor 30 dagen in aparte doosjes. Met in elk doosje ook nog eens de uitgebreide bijsluiter met de mogelijke bijwerkingen. Tel er bij op dat van sommige tabletten er alleen maar een halve dosering is en ik dus twee tabletten in plaats van één moet slikken. Dat worden dan dus 60 tabletten voor één maand.

Bron: Google foto’s

Alles bij elkaar een hele zooi. En daar erger ik me dan aan. Want al dat papier kan meteen in de kliko. Na een aantal jaren weet ik wel welke bijwerkingen er zijn. Eén vel per medicijn zou dus al ruim voldoende zijn.

En zo rommelen we allemaal maar een beetje aan. De ene instantie verbiedt de plastic rietjes, de ballonnen en de plastic zakjes, terwijl de andere instantie lustig rond strooit met papier en verpakkingen.

Niet dat het helpt als ik hier klaag. En protesteren bij de apotheek helpt ook niet. Maar ik moest het gewoon even kwijt. Grrr….!!

Verrassing

Posted on by

De ene dag verheug ik me nog op een flinke bos basilicum en denk ik er over welke potten ik zal gaan gebruiken.

De volgende dag zie ik dit in mijn zaaibakje. Een paddenstoel midden tussen de kleine plantjes.

Een foto was ie wel waard, maar de onwetendheid of dit nou wel of niet een giftig exemplaar is deed me besluiten de hele bak, inclusief de net opkomende peterselie, in de groene kliko te kieperen. Je weet toch maar nooit.

Knabbelen we straks aan een fris groen basilicumblaadje en liggen we daarna zo maar levenloos op de bank.

Nee, het is jammer, maar ik koop wel weer een mooie bio-plant bij de Appie.

“Better safe than sorry”.

Puur natuur

Posted on by

Maanden geleden kochten wij een pot honing van de eigen Trompenburg-imker. Op het schapenveld in het arboretum staan zo’n vijf bijenkasten en met de verkoop van de honing wordt ook het arboretum gesteund. Supermarkt honing is er natuurlijk ook, maar supermarkten krijgen al genoeg geld binnen.

Maar die honing uit het arboretum, uit de buurt, ambachtelijk en puur natuur. Heerlijke honing, die al snel kristalliseerde, maar toch nog goed smeerbaar was. We schraapten de pot tot het laatste korreltje leeg. En gingen maar weer eens kijken of we nog zo’n heerlijke pot konden kopen.

Helaas, alle voorraad was op. Geen potje honing meer te koop. Dus moeten we wachten op nieuwe productie. We spoorden de bijen aan, maar ja.. dat duurt nog wel even.

Moesten we dan zonder honing aan het ontbijt verder? Gutteguttegut… het leven is soms echt problematisch 😉 Tot ik me bedacht dat er vlakbij een bijenstand van het Ambrosiusgilde is. En ja, we hadden geluk, er waren nog een paar potten te koop. Al was ook hier de bodem van de voorraad bijna in zicht.

Maar voorlopig kunnen we weer verder en weten we nu twee leveranciers van honing te vinden. En de supermarkt? Daar laten we voorlopig de potten in het schap staan. Want we proeven het verschil. De bijen uit de buurt leveren echt de lekkerste honing.

Niet te geloven

Posted on by
Bron: Google foto’s

We kijken nog wel eens naar een DVD van Fawlty towers. In een van die afleveringen gaat een gast ’s nachts dood.

Maar dat ontgaat de hotelbaas als hij het ontbijt komt brengen. Het kamermeisje ontdekt het omdat zij nog wat melk gaat brengen. En dan ontstaan er natuurlijk allerlei dolkomische verwikkelingen en wordt er driftig gesleept met de dode man, raken andere hotelgasten totaal in de war.

Het is geen subtiele humor. Maar de hilarische situaties waarin hotelbaas Fawlty, ober Manuel en alle anderen verzeild raken, zorgen voor onbedaarlijke lachbuien.

Je denkt dat zoiets alleen maar in tv-serie kan voorkomen. Te veel “over the top”, te veel fantasie. Zoiets gebeurt niet in het dagelijks leven.

Maar dan lees je ’s morgens dit artikel, waarin staat dat een man 4 dagen lang onopgemerkt dood op een spoed-ic lag. Het is toch niet te geloven.

Je zult er nu nog opgenomen moeten worden. Dan twijfel je toch aan de oplettendheid van het personeel…

Maar goed, het was in Engeland, dus zo snel komen we daar niet in het ziekenhuis terecht.

Recept

Posted on by

Hoewel ik heel graag kook, laat ik sommige groentes vaak in de schappen liggen. Aubergine is zoiets. Ze glanzen me vaak tegemoet, lijken perfect te kunnen optreden in heerlijk schotels. Maar toch, vaak kopen doe ik ze niet.

Maar een bericht dat het wel heel lekkere en ook gezonde groente is, liet me besluiten om er ook weer eens eentje in mijn wagentje te leggen. Thuis verdween hij in de groentela en pas na enkele dagen realiseerde ik me dat er nu toch wel iets mee gedaan moest worden.

Start het filmpje met deze link

Tablet erbij, internet op en zo kwam ik terecht bij dit filmpje. Een maaltijd, bereid door Rudolph van Veen, al lange tijd mijn favoriete kok. Dat moest wel lekker zijn.

En dat was het niet alleen, het was ook nog eens super eenvoudig. Een met bakpapier beklede bakplaat beleggen met schijfjes aubergine, rode ui in smalle reepjes erop en bestrooien met een flinke lepel ras-el-hanout en een ferme scheut olijfolie. Een kwartiertje (of iets meer) in de oven, Italiaans spek erover en nog even terug in de oven. Dat spek had ik niet in huis, maar een restje mozarella smaakte ook en zo bleef het ook nog een een vegetarische maaltijd.

Erbij tomaten couscous. Ook al zo simpel, want eigenlijk gewelde couscous ombakken met wat knoflook en tomaten.

Ik kan het aanraden. Aubergine komt beslist vaker op het menu!

Aankondiging

Posted on by

Een geboorte gaat meestal niet ongemerkt voorbij. De naaste buren, de straat en iedereen die langsloopt moet weten dat er weer een nieuwe spruit geboren is.

Soms zetten de ouders een ooievaar in de tuin of laten er een door het raam vliegen. Maar ja, dat kan natuurlijk niet altijd.

Hier zag ik weer eens een andere manier van aankondigen. Het was in een heel andere buurt dan waar we wonen en de ouders ken ik dan ook totaal niet. Maar ik vond het wel een grappige manier iedereen te laten weten dat je gezin is uitgebreid.

Ik denk dat een graficus aan de gang is geweest, want het zag er heel verzorgd uit.

Misschien is Lorena inmiddels al een stevige peuter. Maar in ieder geval wens ik haar en haar ouders veel geluk en gezondheid.

Trainen

Posted on by

Het was lekker wandelweer en dus kwamen de Ganzen weer eens bijna allemaal bij elkaar. We liepen richting Rotte en staken de Rottebanbrug over. Daar wandelden we richting het Hoge Bergsebos. Maar op dit moment wordt er in die buurt hard gewerkt aan een nieuwe weg, met een tunnel onder de Rotte door. Daardoor bleek het pad wat we normaal namen nu versperd te zijn.

Ach, flexibel als we op onze ouwe dag nog zijn 😉 namen we dus een ander pad. En dat hebben we geweten, want na alle regen stonden daar overal plassen en niet zulke kleintjes ook. Terugkeren of doorlopen. We kozen het laatste en daardoor moesten we nogal eens door flinke stukken glibberige en zacht sompige modder banjeren. Natte wandelschoenen, vieze sokken, broeken die meteen in de wasmachine zouden moeten. Het werd een heel avontuur, maar met elkaar bleef het toch gezellig en kletsten we heerlijk bij.

Eenmaal weer bij de Rotte gekomen, moesten we nog een heel stuk voordat we weer bij de brug waren en op huis aan konden gaan. Onderweg kwamen we langs een parkeerplaats, waarop een enorme macht aan politie stond. Nieuwsgierig keken we en ontdekten dat er driftig getraind werd.

Bomen beklimmen, iets met lange houden palen en hoe komen we over de sloot. Nou, dat laatste ging vaak goed. Maar diverse agenten haalden toch een nat pak.

En wij liepen sinds lange tijd weer eens een flink stuk. Hadden ook de Ganzen hun training gehad 😉