Category Archives: Gezondheid

Voor- of nadeel?

Posted on by

Bewegen is goed, zeker als je gewicht een beetje te hoog is. Dus klom ik gisteren maar weer eens op de fiets om naar de supermarkt te gaan. Niet rechtstreeks, maar met een ommetje. En op de terugweg, met op de bagagedrager een tas met bloemkool, sla en mager beleg, ook met een ommetje weer terug.

Maar ja, toen ik op een bepaald moment de bocht naar rechts wilde nemen, kwam van de andere kant een klein autootje aan. De bestuurster had alleen oog voor het verkeer van rechts, dus nam ze de bocht lekker krap. Mij, de fietser van links, zag ze compleet over het hoofd. Ik kwam shocking klem te zitten tussen haar zijspiegel en de stoeprand en zag geen andere uitweg dan me domweg te laten vallen. Boem, daar lag ik op de straat, met de fiets over mij heen.
Wat ik toen geroepen heb, zal ik maar niet herhalen. Not at all ladylike.
Ach, eigenlijk mankeerde ikzelf niet veel, een beurse plek op mijn knie, misschien later wat spierpijn. De fiets heeft meer geleden en moet nu naar de fietsenmaker.
Maar zoals elk nadeel se voordeel hep…..Nu weet ik tenminste dat het op een dikker achterwerk beter valt dan op een klein kontje. En dat mijn botten nog steeds in prima conditie zijn.Geluk bij een ongeluk!

Lastig

Posted on by
Toen ik jaren geleden  door griep geveld was, vertelde mijn hulp dat ze me maar een lastige patiënt vond. Ik?? Lastig? “Nou ja”, zei ze, “niet veeleisend, integendeel. Maar er is aan jou geen eer te behalen. Want je gaat naar bed, wil niks, hooguit wat water en als je er dan weer uit komt, ben je beter.”
Daar had ze wel een punt mee. Want als ik ziek ben, wil ik maar één ding. Rust.
Geen vragen van “wil je misschien… Zal ik voor je …”

Nee, de slaapkamerdeur dicht en hooguit een bekertje water zo nu en dan. Maar voor de rest niets. Ik lig in bed en slaap. Uren, ja soms dagen lang. En dan komt het moment dat ik wakker word en denk “ik heb honger”. Dat is een goed teken en helemaal als ik verlang naar een witte boterham met eiersalade. Waarom juist dat? Geen idee, maar echt als ik dat wil, ben ik weer helemaal de oude.

Leo ging deze week maar stilletjes zijn gang, deed boodschappen en bracht alvast, hoera!!! eiersalade mee.

Griepje

Posted on by

Even een time-out. Na dagen met een hoofd vol snot, talloze nies- en hoestbuien en dropjes en papieren zakdoekjes op strategische plaatsen, gaat het weer beter. En nu neem ik even een dagje vrij!

Bijverschijnselen

Posted on by
Sinds 15 oktober 2010 slik ik een nieuw hormoonpreparaat: Arimidex. Normaal gesproken heb ik zelden last van bijverschijnselen, maar nu had ik de eerste drie dagen ontzettend last van mijn linker pols. Zo erg, dat ik zelfs mijn jas niet meer dicht kon knopen of mijn broek ophijsen. Het bracht me totaal van de kook.

Ruim 2,5 jaar heb ik trouw Tamoxifen geslikt. Daar kreeg ik opvliegers van, maar dat heb ik op de koop toe genomen. Ik voelde me verder prima en had geen enkele reden om te klagen.

De afgrijselijke pijn die ik vorige week had, is gelukkig na drie dagen vrijwel verdwenen. Gelukkig maar, want ik zag me al hulpeloos en afhankelijk het leven door moeten. En dat leek me, zacht gezegd, geen pretje.

Ik heb natuurlijk op internet gezocht naar ervaringen van andere vrouwen. Pijnlijke gewrichten waren aan de orde van de dag en sommigen klaagden dat het leven een hel was geworden. Ik bof dus, dat de bijverschijnselen bij mij snel weg geëbt zijn. Zou dat niet het geval zijn, dan had ik zeker besloten om de oncoloog te zeggen dat ik met dit middel zou stoppen. Want een beetje last, OK, maar het middel moet niet erger dan de kwaal worden.

Pink Ribbon (3)

Posted on by
Vandaag is niet alleen het einde van de zomertijd, maar ook het einde van de Pink Ribbon-maand.

Ik zag dit affiche in Hiroshima en realiseerde me in eerste instantie eigenlijk niet waar het over ging.
Het ziet er zo lief en schattig uit. Maar het maakt helemaal duidelijk wat je moet doen en drukt je toch met je neus op de feiten.

Op de Solex

Posted on by
Gelukkig heb ik (bijna) altijd mijn fototoestel bij de hand.
Dus kon ik afgelopen zondag deze nostalgische groep vastleggen. Samen op de Solex, ja gezellig.
Drie dames hadden zich opvallend gekleurd gekleed, zodat ze niet over het hoofd gezien zouden worden. En dat is natuurlijk wel zo veilig.
Toen ik vroeg of ik hen op mijn blog mocht zetten, kreeg ik een volmondig “Ja, natuurlijk.”

Tot mijn verbazing dook plotseling een bekend gezicht op. Het was Marie-Josée, de nurse-practioner die mij al sinds 2008 begeleidt en controleert. Ook zij hoorde bij de groep en één van de vrolijke dames bleek haar moeder. Wat kan de wereld klein zijn.
Leuk om elkaar zo buiten de ziekenhuismuren te ontmoeten. Goeie reis verder en nog veel plezier!

Pink Ribbon (2)

Posted on by
Alweer PINK RIBBON, maar dit keer als onderwerp bij Take-a-pic.

In eerste instantie had ik geen idee, toen wilde  ik mijzelf fotograferen in mijn felle PINK T-shirt.
Maar opeens bedacht ik me. Vorig jaar was ik met Bettie in Amsterdam en daar fotografeerde ik deze uitstalling, in een winkel met duizenden lintjes, strikjes, bandjes en kwastjes. En hier hebben ze dus keus genoeg, van frambozen- tot neon-roze.

Pink Ribbon

Posted on by
’t Is weer zo ver: oktober, inmiddels onlosmakelijk verbonden met Pink Ribbon en borstkanker.

Eerlijk gezegd schrok ik van een artikel in de Libelle van deze week: “Het lijkt wel hip om borstkanker te hebben”. Nou nee,hip is het beslist niet. De ziekte is gelukkig steeds beter te behandelen en niet iedereen hoeft ook meteen een borst te missen.  Ikzelf heb een borstbesparende operatie ondergaan en een okseltoilet. Tja, sta ik helemaal in mijn blootje, dan zie je de littekens. Maar zo vaak ga ik nou ook weer niet en plein public uit de kleren. En ook de Playboy heeft geen belangstelling … 😉

Toch ervaar ik dat het bijna onmogelijk is om de borstkanker helemaal te vergeten. Oh, niks dramatisch hoor. Maar sjouw ik te veel met m’n linker arm, dan voel ik dat. Ik doe sommige dingen heel bewust (of juist niet), omdat ik geen verwondingen aan mijn linkerhand of arm wil. De linkerkant is sowieso gevoeliger, dus slaap ik al weer ruim twee jaar op mijn rechterzij. Kortom, er gaat geen dag voorbij of ik denk er wel eventjes aan. Toch heeft die oktober/borstkankermaand wel degelijk zin. Om mensen te herinneren.En alle merchandising levert weer geld op voor het nog oh zo noodzakelijke onderzoek!

Toevallig is oktober voor mij ook de maand van de controles. Ik ga er voorlopig maar van uit dat alles, net als vorige keren, weer goed zal zijn.

Altijd weer spannend!

Posted on by

borstkanker-lint Afgelopen woensdag was weer een spannende dag. ‘s-Morgens een afspraak voor een mammografie en ‘s-middags een gesprek met de chirurg.

Het is een jaarlijkse controle en hoewel ik me prima voel, was ik toch  gespannen als een veer. Maar toen de chirurg zei dat op de foto’s alles okay was en hij verder ook niets vreemds voelde, viel de spanning als water van me af!

Er wordt veel gepubliceerd over borstkanker en je zou dus denken dat elke vrouw wel weet hoe het zit. Toch blijkt dit niet zo te zijn. Vandaar hier een folder van het KWF , met de top 10 van fabels en feiten. Klik op de afbeelding om hem leesbaar te maken.

Borstkankerfolder-klein

Reclamejongens…

Posted on by

‘s-Morgens onder de douche, nog niet helemaal wakker, valt mijn oog ineens op de tekst die op mijn fles douchegel staat:
“… is verrijkt met pure essentiële oliën van bergamot, citroen, zwarte bes en sinaasappelbloesem. Het helpt je huid te verzachten, terwijl het verkwikkende parfum je omhult in een aura van verlichting en geluk”.

Tjongejonge, een hele fruitmand in dat flesje.  En ook nog mijn aura verlicht en geluk op de koop toe!

Zouden die reclamejongens nou zelf geloven wat ze ons proberen wijs te maken?