Het is zulk lekker weer. Een verademing na al die dagen regen. Daar moeten we van profiteren. Dus blijven stofzuiger en stofdoek even in de kast, laat ik het strijkwerk liggen. Ik pak mijn rugzakje, neem de boterhammetjes en iets te drinken mee en ga met Leo lekker wandelen. Dwars door de weilanden, door de Hollandse polder. Doei!!
| Wandelen is heerlijk. Lekker in de vrije natuur, rugzakje mee met boterhammetjes en wat te drinken en dan lopen. Soms een kort stukje, dan weer een stevige wandeling van vele kilometers. Meestal samen met mijn man of met een stel goeie vrienden. We starten bij voorkeur met lekker weer. Koud is niet erg, maar nat is vervelend. Een klein buitje onderweg, daar kunnen we wel tegen. Maar de Vierdaagse wandelen, ik moet er niet aan denken. Niet alleen vanwege de lange afstanden (want 50 kilometer is wel erg lang), maar ook vanwege de drukte. Met z’n ruim 40.000-den op pad. Nee, das niks voor mij! Maar alle mensen die vandaag starten, wil ik wel een fijne Vierdaagse wensen. Met lekker wandelweer en zonder al te veel blaren. |
 |
| Deze foto van Stanley Kubrick staat in de VARA-gids. Ik vind dat een heerlijke foto. Waarom?
|
 |
En Bettie, hopelijk raak je hierdoor weer uit je depressie. Want wat zou de BMI van deze dame toen zijn geweest en hoe is het nu? 😉
| Hoewel ik zelf niet zo het belang van wittere tanden inzag, heb ik de advertenties over het bleken van je tanden natuurlijk wel eens gezien. En ik was nieuwsgierig naar hoeveel zoiets nou zou kosten. Rond de 200 tot 300 Euro. En dat moet je uit eigen zak betalen, want geen verzekering die daar voor wil opdraaien (denk ik). |  |
Toen snapte ik waarom de politiek denkt dat we nog wel meer kunnen betalen voor de zorg. Want als er voor zoiets onbenulligs als wittere tanden grif veel geld betaald wordt, dan kan er dus zeker betaald worden voor zo iets belangrijks als echte gezondheid?
Het kon natuurlijk niet uitblijven. Al weken lang liep Leo te blaffen, voelde zich grieperig en beroerd. Hij bracht een paar dagen in bed door, liefderijk verzorgd door mij met thee, soep en lekkere hapjes. Maar ja, als echtgenote ook krijg je dan toch wel eens een bacilletje mee.
Dus voelde ik me woensdag en donderdag allerberoerdst. Misselijk, spierpijn, hoesten, keelpijn, hoofdpijn. Nou ja, laat ik maar ophouden, want op zo’n klaagzang zit niemand te wachten. Gelukkig is Leo weer wel opgeknapt, dus liep hij me op zijn beurt achterna met limonade, thee en zelfgemaakte soep.
En nu gaat het weer de goede kant op. Er ligt uit voorzorg wel een flinke voorraad zakdoekjes in de la en ik probeer op tijd mijn bed in te duiken. En hopelijk staan van af nu de blogjes er weer gewoon elke dag.
| OP SBS6 zag ik laatst een programma over te dikke mensen. Het geijkte gedoe, super dik echtpaar dat inziet dat ze door hun eetgedrag van louter fastfood niet gezond bezig zijn en ook hun kinderen geen goed voorbeeld geven. De schrik als ze zien hoeveel suiker, zout, en vet ze elke week in hun mond stoppen, hoe dik ze uiteindelijk zullen worden en, ten langen leste, het besef dat de knop om moet. Beter eten, meer bewegen. Dergelijke programma’s zijn er al langer. Of het op den duur ook helpt om het gewenste gewicht te behouden, of ze hun leven lang zo gemotiveerd blijven sporten en of hun kinderen beter gaan eten, ik weet het niet. Maar daar gaat het me niet om. |
 |
Zo´n programma wordt regelmatig onderbroken door een reclameblok. En ik vond het verbijsterend om te zien dat er reclame werd gemaakt voor juist die producten die in het programma in de ban waren gedaan. Het leek mij nou een uitgelezen moment voor een blok vol gezonde dingen, zoals vers fruit, verse groente. Een wervend spotje van het Voedingscentrum bijvoorbeeld. Maar nee hoor, ik zag in ieder geval Milka chocolade, Magnum ijs en frisdrank voorbij komen. Een beetje vreemd vind ik dat.
Wie veel reist, kan veel verhalen. Alleen al over de toiletten die je onderweg tegenkomt, zijn boeken vol te schrijven. Soms vergaat je de lust, ondanks de hoge nood. Dan ben ik blij dat ik in het bos een plekje in de vrije natuur vind. Want op dit pleetje wilde ik voor geen goud.
Het stond midden in het bos, stil en verlaten. Ergens in de Baltische staten, waar meer bomen groeien dan er mensen wonen. Genoeg plek om eventjes ongestoord…..
Toiletten zijn deze week ook het thema bij Stuureenfoto
Schrijf ik de laatste weken regelmatig over de vergankelijkheid van de roem van Nobelprijswinnaars, waarnaar straten en wegen hier in de wijk zijn genoemd, krijg ik plotseling mijn eigen “15 minutes of fame”.
| Niet dat ik nu genomineerd ben voor een prestigieuze prijs of zo, welnee. Maar vorige week werd ik opgebeld door Heleen Boex van het Algemeen Dagblad. Ze maakte een artikel over borstkanker en borst-besparende operaties en had mij via dit blog gevonden. |  |
En omdat het goed is om alle mogelijkheden van de behandeling van borstkanker op een rijtje te krijgen, gaf ik met plezier een interview. Meer dan een uur zat ik aan de telefoon en diepte mijn herinneringen en ervaringen op aan de tijd rondom de operatie.
Diezelfde middag nog kwam een fotografe hier om mij op de foto te zetten. Want het werd niet zomaar een kiekje, maar een professionele foto door een gerenommeerde fotografe.
Uiteraard snelde Leo de volgende al vroeg naar de supermarkt om een krant te kopen. En dit was het artikel dat er in stond:
Dubbelklik op het artikel om het duidelijker te kunnen lezen.
En alweer is een jaar voorbij. Voor ons ligt een geheel nieuw jaar, nog helemaal fris en onbedorven. Wat het brengen zal? Geen flauw idee…….
Laten we hopen op vooral positieve dingen, veel zon, beetje regen, vele dagen met vrolijkheid en liefde……..
Rond deze dagen kwam ook de aanbieding voor de nieuwe zorgverzekering met de post. Wij zijn collectief verzekerd via de oud-werkgever van Leo en dat is zeker niet verkeerd. De mensen die de voorwaarden met de verzekerings-maatschappij afsluiten, zijn doorgewinterde onderhandelaars. En dat vind je terug in de polisvoorwaarden van de aanvullende verzekering.
Wij zijn er dus uit, na een beetje puzzelen, zoeken op internet naar de hoogte van de vergoedingen en wanneer je daarvoor in aanmerking komt. Eigenlijk hoop ik altijd dat we die premie voor Jan Joker betalen. Want geen kosten betekent tenslotte dat je hardstikke gezond bent.
Nou ja, op wat kleine ongemakken na, zijn we dat ook. En dat willen we zo nog heel lang houden ook!
