Januari

Het is weer januari en dus…. kun je geen blad opslaan of er wordt over diëten en afslanken geschreven. Want die kerstdiner-kilo’s moeten er af natuurlijk. Op dieet moeten we, allemaal.
Vorig jaar heb ik besloten dat IK het helemaal gehad heb met de afslankmaffia. Ik eet normaal, niet te veel, niet te vet. Niks uit een pakje of light, maar lekker vers!
Maatje 34 heb ik nooit gehad en zal ik dus ook wel nooit meer krijgen. Maar ik ben blij met mijn lijf, dat dat misschien niet topslank is, maar wel super gezond. En dat wil ik zo houden!

 

 

Allemaal nep!

Klik op de foto om het filmpje te starten en zie hoe we met z’n allen vernacheld worden. Het model is een leuke meid, met een normaal figuur. Maar de modemannen moeten het zo nodig bijwerken en dan krijg je een heel ander resultaat.
Mooi om naar te kijken, maar verre van realistisch. Hoe lang je ook dieet, hoe je ook fitnest, zo slank zul je nooit worden. En die krullen, mooie teint, de grote ogen, het is allemaal fake! Wat het wel is? Een barbiepop van plastic, een product van de mode-industrie.

 

Recept

Dorothé plaatst zo nu en dan heel handige recepten op haar blog, zoals die om restjes op te maken. Toen ik het las, dacht ik meteen aan de “kaassouflé” die ik vroeger regelmatige maakte om mijn restanten brood op te maken. Hier is het recept:

3 koppen gerastpte kaas
4-6 sneden oud brood (wit, bruin, zuurdesem of alles door elkaar) in blokjes
2 koppen melk
3 geklopte eieren
wat Worcestersthiresaus (optioneel)
1/2 theelepel tijm
1/2 theelepel paprikapoeder

Vet ovenschaal in en leg om en om brood en kaas erin.
Giet de melk erover
klop de eieren met de kruiden en giet dit ook over de inhoud van de schaal
Laat ca. 1/2 uur staan om in te laten trekken
Bak ca. 1 uur in een voorverwarmde oven (160° Celcius)

Zet eventueel een bakje met heet water in de oven.

Serveer de soufflé met een lekkere salade

Bron: Eten van Moeder Aarde

 

Natuurlijk hoef je dit recept niet letterlijk te volgen. Aan het eind van een vakantie waren nog twee stokbroden over. Die hebben schoonzus en ik, met alle restjes wijn, melk, yoghurt, kaas en beleg,  omgetoverd tot een legendarische soufflé. Zwager heeft het nu nog over, zo lekker vond ie hem!

Duur water

“Wat mag dat dan wel niet zijn?”, dacht ik laatst in de supermarkt.

Ik zag deze flessen tussen de melkproducten in het koelvak staan. Eerst even sneaky een foto maken en dan eens goed lezen wat het is.
In één van de flessen zat kokoswater met druif en limoen. Een trendy etiket, veel blabla over gezondheid en zo om de prijs van Eur. 1,89 te rechtvaardigen.

Alweer een product waarvan we niet wisten dat we het nodig hadden. Als je dorst hebt, kun je toch gewoon water drinken? Bij voorkeur uit de kraan, desnoods een flesje al dan niet met prik. Maar geen water met 5,5 gram suiker per 100 ml. Als je dorst hebt, is een halve liter zo op. En dan tikt 27,5 gram suiker lekker aan. Daar kun je gewoonweg niet tegenop sporten!

 

 

Gelijkenissen

“Wat een schatje… Hij (of zij) lijkt echt sprekend op….” Het is vaak het eerste commentaar bij een pasgeborene. Soms is de gelijkenis ook heel duidelijk, soms zit het in kleine dingen.
Het eerste wat mij opviel toen onze oudste geboren werd, waren zijn oortjes. Net zo gevouwen randje als zijn papa. Bij het opgroeien bleek hij uiterlijk ook het evenbeeld van zijn vader te zijn.
De jongste had in ieder geval de haarkleur van mijn moeder en porceleinblauwe ogen. Maar van wie hij die heeft, weet ik niet. Toen hij opgroeide herkende ik ook duidelijk dat hij net zo adrem was als oma. Maar in zijn houding herkende ik dan weer mijn vader. Ze hebben van allemaal wat.
Je kunt er geen invloed op uitoefenen, het gebeurt allemaal. Inmiddels zijn het flinke mannen, op wie we stapeldol zijn!

Drop

Drop, dat is toch typisch Nederlands? In het buitenland is ons nationale snoep niet altijd zo geliefd. Hoewel geen grote dropfan, heb ik opreis meestal wel een zakje bij me. Maar laat een Chinees of Japanner een dropje proeven en hij/zij kijkt al argwanend naar dat zwarte goedje. Om daarna een vies gezicht te trekken.
Maar in Italië is drop wel bekend en ook vaak gegeten. Er is drop in alle soorten en maten en vooral laurierdrop is erg populair. Niet gek trouwens, want overal zagen wij grote heggen van laurierstruiken.
Deze dame had een kraampje op een markt in Urbino.

Zwarte Piet

In 1982 lag onze jongste rond Sinterklaas in het ziekenhuis. Naast hem lag een donker Surinaams meisje en die twee konden het meteen goed met elkaar vinden. Ze deelden het speelgoed en haalden samen kattenkwaad uit.
Maar als ze een beetje moe werden, dan was voorlezen een goed alternatief. Dus zat ik regelmatig tussen hun bedden in en las een verhaaltje voor. En natuurlijk moest er ook een verhaal uit het Sinterklaasboek worden verteld. De illustraties waren nog heel traditioneel, met veel Zwarte Piet.
 

Het meisje keek er eens naar en zei met duidelijkrollende rrr: “Kijk nou toch, die Piet, die is zo zwart. Daar zou je bang van worden.”

Ik hoop dat Zwarte Piet bij de Sinterklaasoptocht mag blijven. Hij hoort toch bij dit kinderfeest?

Donor

 

Deze week is helemaal speciaal: het is DONORWEEK.
Het is niet de bedoeling dat ik nou telkens weer aandacht aan al die speciale dagen en weken geef. Maar de DONOR-week is wel heel belangrijk. Omdat er nog zoveel vraag naar donors is en het aanbod zo minimaal. Van redelijk dichtbij hebben wij gezien hoe slopend het wachten is op een nieuw orgaan. Hoe lang elke dag, elk telefoontje HET bericht kan zijn.
Maandenlang wachtte de dochter van een vriend op de oproep. Haar gezondheid werd steeds slechter en de toestand nijpender. Weken, maanden lang stond ze bovenaan de lijst, wachtend op de juiste match.

En dan eindelijk, een paar weken geleden, was het zover. Ze kreeg niet alleen een nieuwe nier, maar ook een nieuwe alvleesklier. Al na 10 dagen mocht ze naar huis. En het gaat goed met haar!!

 

 

Dus denk er nog eens over na en vul het formulier in. Zodat we ook nà ons leven nog een nieuw leven schenken kunnen!

Hygiëne

Handen wassen, dat is toch heel gewoon? Blijkbaar niet, want vandaag is het de Internationale dag van het handen wassen.
Hier in Nederland zijn de hygiënische omstandigheden tamelijk goed, maar in Afrika of Azië ontbreekt het er vaak aan.
Toch moet ik bij zo’n dag wel denken aan het verhaal van mijn schoonmoeder. Zij was van 1917 en als kind kreeg ze echt niet elke dag fruit. Maar daar had zij wel iets op gevonden. Samen met vriendinnetjes ging ze langs de Rottekade, waar de fruitboten aanlegden. Er viel bij het laden en lossen wel eens een appeltje over boord. Dat visten ze  dan uit het water.
 

Een beurs plekje werd met de vinger er uit gepeuterd en het appeltje werd lekker opgegeten. Dat het water van de Rotte niet echt schoon was, deerde de kinderen niet en over hygiëne en handen wassen lagen ze ook niet wakker.