Category Archives: Gezondheid

Ontsmetten

Posted on by

Afgelopen vrijdag had ik in de Appie door de Margriet gebladerd. Nog nog even gegrinnikt om Sanne, die door haar zus gebeld wordt. En schrikt wat zuslief allemaal doet in deze C-tijd en Sanne zelf achterwege laat.

‘sMiddags moest ik in het ziekenhuis een bloeddrukkastje ophalen en 24 uur bij me dragen. Dat en de warmte maakte dat ik gisteren bloggen maar even oversloeg.

Natuurlijk moest ik in het ziekenhuis mijn handen ontsmetten. Oké, dat begrijp ik wel.

Maar wat was ik verbaasd, toen ik na 24 uur dat kastje afkoppelde en ontdekte dat juist dàt niet echt schoon was. Daar waar de verbindingsslang vastzit, was nog nooit een doekje langs gegaan. Bah, het zat vol met stof en haartjes. En dat terwijl iedereen zoiets 24 uur bij zich moet dragen, op zijn blote lijf en ook nog eens mee moet nemen in bed. Ieeuw, vies dus!

Dat maakt dan ook dat ik al die schoonmaakregels een beetje sceptisch bezie.Want het ene ontsmetten en het andere vies laten, helpt natuurlijk niet echt.

Bessen

Posted on by

De natuur begint al weer een beetje herfstachtig te worden. De grote bloemschermen maken plaats voor bessen in allerlei kleuren.

Deze glanzende oranje-rode bessen zag ik vorige week en ik wist zo gauw niet van welke struik ze waren. Maar later schoot me te binnen dat het de Gelderse roos moet zijn. Google bevestigde mijn vermoeden. Een mooie en inheemse struik, die nu weer veel kleur geeft langs de wandelpaden.

Ook lijsterbessen zijn er weer volop. Het lijkt wel of die telkens vroeger aan de bomen hangen.

Voor mij mag het nog wel een tijdje langer zomeren. Het is nu zo’n malle tijd met angsten en vreemde berichten. Ik heb nog wel graag wat zon om me in te koesteren.

Oefenen

Posted on by

Ja, ja, het heeft even geduurd, maar nu ben ik dan toch overstag gegaan en oefen ik elke dag om “in shape” te blijven.

Met zo’n enorme fitnessball, een wat kleinere bal, met banden en elastiek. Ik heb een yogamatje grijpklaar staan. En nu maar hopen dat het uiteindelijk ook leidt tot beter -en langer- lopen zonder pijn.

Een tijdje geleden kreeg ik van een vriendin een boekje over het weekblad Margriet, dat al meer dan 80 jaar op de markt is. Met daarin natuurlijk terugblikken op de voorbije 80 jaar.

Toen deed de “moderne” huisvrouw ook al aan dagelijkse oefeningen.

Zij zette haar “beste beentje voor”, maar nog niet in comfortabele stretchkleding of met speciale apparaten. Een keukenkruk, daar moest men het mee doen.

Alleen de oefeningen, die lijken de jaren overleefd te hebben. Al krijgen ze nu wel hippere namen.

Nou, voorlopig maar stug doorgaan. In yogabroek aan de slag met workouts en squats en wat er allemaal nog meer te doen is!

Pareltje

Posted on by

Een ook uit het pre TV-tijdperk 😉 zijn mooie dingen op te graven. Zoals dit lied van Guus Vleugel, gezongen door Maya Bouma: “Ik ben zo eenvoudig gebleven”. En de muziek is, ja natuurlijk, van Harry Bannink.

Bakken

Posted on by

Deze foto stond op Facebook als herinnering aan mijn bakworkshop bij Robèrt Bekhove in 2014.

In de jaren tussen toen en nu is heel veel gebeurd en ook veel veranderd.

Maar bakken doe ik nog steeds heel graag. Maar wat er uit de oven komt, moet ook opgegeten worden. En dat is wel lekker, maar past niet altijd in de dagelijkse maaltijden. Wanneer er bezoek komt, heb ik wel weer een mooie reden om iets in de oven te schuiven.

En deze koekjes, die ik afgelopen weekend bakte, zijn zo lekker. En met mate genuttigd… nou ja 😉 😉 😉

Het recept heb ik uit de Bakbijbel van Rugter van den Broek:

HAVERMOUTKOEKJES
2 eieren
130 gr (donkere) rozijnen
1 tl kaneel
1 sinaasappel, rasp
100 gr boter, op kamertemperatuur
130 gr rietsuiker
130 gr donkere basterdsuiker
¼ tl zout
1 tl vanille-extract
200 gr bloem
2 tl bakpoeder
180 gr havermout
50 gr wal-of pecannoten, grofgehakt

Meng de eieren, rozijnen, kaneel en de sinaasappelrasp door elkaar en laat het mengsel 1 uur staan. Verwarm intussen de oven voor op 180 °C. Doe de boter, suiker, het zout en de vanille in een kom en mix dit kort.
Meng vervolgens de bloem en het bakpoeder erdoorheen en roer daarna het ei-rozijnenmengsel hier goed doorheen. Voeg als laatste de havermout en de gehakte walnoten toe. Maak balletjes van het deeg ter grootte van een walnoot en druk deze iets plat.
Leg ze met voldoende tussenruimte op een met bakpapier beklede bakplaat en bak ze 10 tot 14 minuten lichtbruin.
Laat de koekjes afkoelen op een rooster.

Lekker bij een kopje koffie of thee!

Overdaad

Posted on by

Ja, ja, ik weet het. Ik heb er al vaker over geschreven. Maar het irriteert me telkens weer. De ongebreidelde overdaad in onze winkels.

Ik heb niks tegen keuzes. Het hoeft echt niet allemaal sober en grijsgrauw. Ik kan met plezier kijken naar een gevarieerd schap en kiezen welke jam of hagelslag ik nou weer eens op brood zal doen.

Maar een aantal maanden geleden viel me bij de grootsuper op (en dat zal bij andere supers niet anders zijn!) dat er wel erg veel soorten pindakaas in het schap stonden. Zo iets eenvoudigs als pindakaas, wat zouden ze allemaal aanbieden? En omdat ik een tel-tik heb, telde ik de verschillende soorten. Ik kwam toen op 24 soorten pindakaas. Met stukjes noot, met grote stukjes noot, naturel, met suiker, zout, chocola en dat dan van diverse merken. Keus te over mevrouw! Maar ik neem toch altijd maar dat ene merk. Geheel naturel, zonder poespas, suiker, en zonder palmolie.

Vorige week – ik vermoedde het al – stonden er nog eens wat meer soorten bij. Nieuw merk op de markt en ja, dus te koop bij de grootgrutter. Inmiddels kan ik het aantal verschillende soorten niet meer tellen, maar dik over de 30 variaties staan er hier in het schap.

En dat is dan alleen nog maar pindakaas. Twee stappen verder staan de potten chocopasta, met amandel, met hazelnoot, met……..

Ach lieve meneer AH, mag het asjeblieft een beetje minder….?

Balanceren

Posted on by
Bron: Google afbeeldingen

Om oefeningen te doen met mijn knie vroeg de fysiotherapeute me zo’n grote fitness bal te kopen en daar mee te oefenen. Nou hoef ik gelukkig niet als de olifant op dit plaatje op die bal te gaan staan. Maar zitten vind ik al knap lastig.

Je moet een beetje balanceren en die bal blijft natuurlijk niet liggen.

Ik zie mezelf in de spiegel en vind me nou niet zo’n gracieuze ballerina. Eerder een klein, angstig varkentje, al rollend op weg naar de slachtbank.

Er zijn ook andere oefeningen, met de bal tegen de muur. Maar dat vraagt ook om een beetje overgave. Pffft, niks voor mij. Ik hou alles graag onder controle.

Maar oefening baart kunst en als dat dan ook nog helpt om mijn knie weer gewoon en zonder al te veel pijn te laten functioneren, dan heb ik het wel voor over.

Vandaag dus maar weer aan de slag. Leo is weg, dus niemand die me ziet en gaat lachen….!

In het oog springend…

Posted on by

Meestal als we er naar toe gaan, kijken we niet zo naar het gebouw zelf. We zoeken de ingang, willen snel geholpen worden en dan ook snel weer weg. Je komt tenslotte niet voor je plezier in het Oogziekenhuis in Rotterdam.

Afgelopen dinsdag moest Leo er zijn voor controle. En hij ging alleen, want in verband met Corona werd dat aangeraden. Ik was wel mee, maar wachtte met een drankje en een boek op een terras in de schaduw.

Leo was al snel klaar en gelukkig was alles goed. Pas weer over een jaar terugkomen. Pak van zijn en mijn hart.

Toen Leo appte dat hij bijna klaar was, liep ik alvast de goede richting uit. En toen viel me op hoe fraai dat gebouw is. Mooi metselwerk, statige bogen en strakke uitstraling.

Gek toch, dat je ineens met heel andere ogen naar zo’n gebouw kan kijken.

Rustig aan!

Posted on by

Vroeger, als mijn moeder een beetje nerveus was, nam ze wel eens een paar druppeltjes Valeriaan. Of dat nou echt hielp, kan ik me niet meer herinneren. Wel dat ik het vond stinken en het nogal bitter smaakte. Nou ja, ik had geen last van zenuwen, dus gebruikte ik die druppeltjes ook niet.

Ook nu ben ik nog niet zo’n nerveus type.

Maar als ik me toch een beetje gestrest voel, wil een wandelingetje nog wel eens helpen om tot rust te komen.

En als er dan wilde Valeriaan staat te bloeien, dan wordt die wandeling helemaal rustgevend 😉

Mag dat nu…?

Posted on by

De Corona-crisis heeft heel wat te weeg gebracht. Zo nu en dan heb ik het gevoel dat we er nooit meer over uitgepraat raken.

Maar het blijft niet bij praten alleen, het levert ook behoorlijk wat handel op. Denk maar aan de fabrikanten van plexiglas, doorzichtig plastic, gestreept plakband om vloeren te merken, stickerfabrikanten om ruiten van waarschuwingen te voorzien.

En dan heb ik het nog niet gehad over de levendige handel in mondkapjes, wegwerp handschoenen, handgel, desinfectans, schoonmaakmiddelen.

Er is keus genoeg uit allerlei producten. En wat voor enkele weken nog “not done” was, lijkt nu weer gretig omarmd te worden. Ik heb al weer ergens een plastic tasje om een aankoop gehad. En eerlijk gezegd, ik kies ineens toch wat vaker wat verpakt is, want de producten die los in het vak liggen…

Bron: Google foto’s

Maar ik vrees ook dat we straks met een ander gigantisch probleem opgescheept zitten. Want al dat plastic, al die chemie, het komt toch weer ten laste van het milieu. Naast alle afval van etenswaren ligt er nu ook te vaak viezigheid als gebruikte mondkapjes, handschoenen, proppen besmeurd papier en wat al niet meer op de straat. En de gretigheid waarmee men van alles en nog wat “desinfecteert”, lijkt me toch ook niet altijd even milieuvriendelijk.

Maar ja, dat is van later zorg, nietwaar….?