Category Archives: Gezondheid

Favoriet

Posted on by
19

Elisabeth van het blog BussyBessy vraagt ons een jaar lang onze favorieten op te geven. Dat loopt van je favoriete muziek naar je favoriete seizoen en alles wat daartussen kan liggen. Kijk eens op haar blog. Misschien wil je alsnog aansluiten.

Dit keer zou ik moeten bloggen over mijn favoriete sport. Nou, dat kan een kort blogje worden, want ik heb helemaal geen favoriete sport om te beoefenen. Ik ben zo sportief als een tuinhek. Doe ik dan helemaal niks? Nou nee, want na mijn hartoperatie in januari 2016 besefte ik dat bewegen wel degelijk belangrijk is.

Dat merkte ik al bij de revalidatie. Met gepaste tegenzin toog ik naar de sporthal. Daar moest ik eerst een stuk lopen, daarna het tempo opvoeren, met andere revalidanten een spelletje badminton of zo proberen. En ook, onder leiding van een jonge fysiotherapeut, nog diverse gymoefeningen, met verzwaarde ballen, elastieken en nog zo het een en ander.

We waren bezig met die ballen, moesten ze zijwaarts met gestrekte armen tillen. En daar begon de man te tellen. Een, twee, drie…… Bij tien begon er één al hoorbaar te zuchten, bij twintig puften we bijna allemaal. En juist op het moment dat ik dacht “hij kan me wat”, riep hij: “Doorgaan, nog even. Jullie willen toch allemaal ook weer een boodschappentas kunnen dragen?” En daar viel opeens het kwartje.

Bron: Google

Die fysiotherapeut ben ik nog elke dag dankbaar voor zijn peptalk. Juist die week had ik ervaren dat zelfs het optillen van twee hoofdkussens me moeilijk viel en dat hakte er goed in. Zou ik de rest van mijn leven zo kwetsbaar en afhankelijk blijven?

Nee, gelukkig bleef ik dat niet. Met wandelen en gymen heb ik mijn conditie toch weer aardig opgekrikt. En al is gymen dan niet mijn favoriete sport, elke week ga ik trouw naar de Enerfit om allerlei oefeningen te doen. Onder leiding van Saskia en op het ritme van lekkere vrolijke muziek.

En thuis wil ik ook nog wel eens wat oefenen, met gewichtjes, een bal of van die rekbare banden. Want al helpt Leo met de zware boodschappen, tillen is geen probleem meer.

In de herhaling

Posted on by

Op 5 april 2011 schreef ik dit blogje:

Voor of na-deel

Bewegen is goed, zeker als je gewicht een beetje te hoog is. Dus klom ik gisteren maar weer eens op de fiets om naar de supermarkt te gaan. Niet rechtstreeks, maar met een ommetje. En op de terugweg, met op de bagagedrager een tas met bloemkool, sla en mager beleg, ook met een ommetje weer terug.

Maar ja, toen ik op een bepaald moment de bocht naar rechts wilde nemen, kwam van de andere kant een klein autootje aan. De bestuurster had alleen oog voor het verkeer van rechts, dus nam ze de bocht lekker krap. Mij, de fietser van links, zag ze compleet over het hoofd. Ik kwam shocking klem te zitten tussen haar zijspiegel en de stoeprand en zag geen andere uitweg dan me domweg te laten vallen. Boem, daar lag ik op de straat, met de fiets over mij heen.
Wat ik toen geroepen heb, zal ik maar niet herhalen. Not at all ladylike.

Ach, eigenlijk mankeerde ikzelf niet veel, een beurse plek op mijn knie, misschien later wat spierpijn. De fiets heeft meer geleden en moet nu naar de fietsenmaker.

Maar zoals elk nadeel se voordeel hep….. Nu weet ik tenminste dat het op een dikker achterwerk beter valt dan op een klein kontje. En dat mijn botten nog steeds in prima conditie zijn. Geluk bij een ongeluk!

P.S.:
En nu, anno 2025? Ach fietsen doe ik al lang niet meer. Nadat ik nog een paar keer gevallen was, met wat blauwe plekken als resultaat, kreeg ik een steeds groter wordende fietsangst.
En toen, in 2016 na mijn hartoperatie, was de maat vol. Fiets weggegeven!! Ik loop wel, pak de auto of het OV. Maar op de fiets zie je me niet meer. Ben ik meteen ook af van dat helm-vraagsstuk.

Verschil

Posted on by

Onderscheid tussen lunches op school in USA een Fr. Tasty fb

Op Facebook las ik een stukje van een Amerikaanse die naar Frankrijk was verhuisd. Ze verwonderde zich over allerlei dingen, die totaal anders waren in Frankrijk dan in de USA. Maar het grootste verschil vond ze de manier van schoollunches voor haar 7-jarige zoon.

In Amerika krijgen kinderen op school “kindvriendelijk” eten, zoals hotdogs, burgers, kipnuggets, vergezeld van frietjes en wat baby-worteltjes in een plastic zakje. Alles geserveerd op wegwerp servies met wegwerp bestek.

Hoe anders in Frankrijk, waar de tafel wordt gedekt met echte borden, gewoon bestek, servetjes. Met een grote kan water, waaruit de kinderen zelf hun glazen vullen. En dan wat er op die borden ligt. Een voorgerecht, hoofdgerecht, dessert of wat kaas. Alles vers klaargemaakt. Ook orgaanvlees en blauwe kaas ontbreekt niet.

Het Franse eten ziet er gezellig, kleurrijk en smakelijk uit. In tegenstelling tot het eten in America, dat de vrouw beschrijft als beige op beige borden.

Het verblijf in Frankrijk zal maar tijdelijk zijn en nu al vraagt de vrouw zich af hoe het straks in Amerika moet. Zal haar zoontje ooit nog kunnen wennen aan wat de Amerikanen “voedsel” noemen, of blijft hij voor altijd een fijnproever?

Boek

Posted on by
Cobi van Baars: De onbedoelden.

Na de uitzendingen van Andere tijden en de podcast Het is niet van mij, las ik ook nog het boek De onbedoelden van Cobi van Baars, die hetzelfde thema behandelt.

Een roman, gebaseerd op een waar gebeurd verhaal. Een jong meisje wordt in de jaren 60 ongewild zwanger. Haar ouders beslissen dat het kind moet worden afgestaan, al wil ze dat zelf niet.

Ze krijgt een tweeling, moederziel alleen. De kinderen, twee meisjes, worden onmiddellijk bij haar weggehaald. Zij keert naar huis terug, waar nooit meer en woord aan de kinderen gespendeerd wordt.

De kinderen worden gescheiden en komen elk bij ander kinderloos echtpaar terecht. Pas als ze volwassen zijn komt de waarheid aan het licht.

Het boek springt van de ene naar de andere persoon en belicht zo hoe iedereen op zijn of haar eigen wijze tegen de zaak aankijkt. Dat vond ik wat lastig om te lezen, maar wel heel knap beschreven. Want iedereen beleeft het anders, heeft andere invloeden ondervonden. Geluk of ongeluk is niet voor iedereen het zelfde.

Absoluut een aanrader, dit boek. Al is het alleen maar omdat we, met de kennis van nu, heel andere beslissingen zouden nemen.

Schrijnend

Posted on by

Vier weken lang keek maar afleveringen van de docuserie “Afgestaan” van  Andere tijden.

Bron: Google foto’s / Andere tijden

Een schrijnend relaas over jonge meisjes, soms nog tieners, die ongepland zwanger werden. De burgerlijke moraal vond het schandelijk. Zoiets moest maar snel onder de pet gehouden worden. De meisjes werden vaak weggestuurd, kregen hun kind in het geheim en moesten het dan afstaan. De druk van de onverzettelijke buitenwereld moet ongelofelijk zijn geweest.

De meisjes werden geacht nooit meer over hun kind te spreken. Zo verdwenen die uit zicht. Maar hun leven werd nooit meer hetzelfde. Een grote maar onzichtbare last droegen ze met zich mee.

De uitzendingen maakten een diepe indruk op me. Hoe eenzaam moeten de meisjes zijn geweest en hoe hard en veroordelend was de maatschappij toen.

Maandag met muziek

Posted on by

Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.

Nog een paar dagen is het Kerst, een feest met veel nadruk op eten. Wees voorbereid, kom alvast een beetje in beweging met dit nummer. De groep CoreoFitness MundoGuyivan danst op muziek van Marc Anthony 😉 😉 😉

Als de clip niet opent, dit is de link

Oude bekende

Posted on by

Ineens zag ik ze overal. Een beetje veranderd van uiterlijk, niet meer het bekende papieren potje waar je gaatjes in het deksel moest prikken. Maar meer eigentijds, rechttoe rechtaan, maar nog wel gelukkig dezelfde kleuren en ook het meisje was nog steeds compleet met mutsje.

We kochten een potje, uit nostalgie en omdat we die smaak wel weer eens wilden proeven.

Smaakte het nog steeds zoals toen? Dat weet ik eigenlijk niet zo goed. Het is nog steeds pittig, hartig. Maar de geur lijkt minder uitgesproken. Minder zweetvoetenlucht, misschien nu wat acceptabeler?

Maar een witte boterham met een flinke lik roomboter en een dun laagje Zwitserse kaas is nog steeds lekker! Dat blijft voorlopig nog wel op tafel staan.

Geen aanbeveling

Posted on by

Het lag op een grote doos met druiven uit Verwegistan, dus ik had ze toch al niet gekocht. Maar nu natuurlijk helemaal niet. Eerst schoof ik het weg, maar toen viel mijn oog op het woord “CAUTION”. Heftige waarschuwingen voor giftig spul. Dit soort giftige middelen hoef ik niet.

Maar wat ik me wel afvraag, is hoe de mensen die de kratten verpakken en verschepen er over denken. Zouden die het weten, dat rare plastic vel wel kunnen lezen? Dragen ze beschermende kleding?

Er lagen identieke vellen op andere dozen, sommige al verkreukeld. Blijkbaar vond niemand het noodzakelijk om er aan dacht aan te schenken.

Maar ik vond het geen aanbeveling om die druiven te kopen.

Steek je licht op

Posted on by

Ik heb het er al vaker over gehad. Ik begrijp nog steeds niet dat mensen in deze tijd van het jaar op de fiets stappen in donkere kleding en dan ook nog eens geen licht op hun fiets hebben.

Je kunt die mensen in de schemering of het donker nauwelijks zien en voor het weet zou je ze aanrijden. Je hoeft niet allemaal een felgekleurde jas aan te trekken. Maar zorg dan voor iets van reflecterende strepen of zo. De ANWB verkoopt speciale riemen, die zeer goed afsteken waardoor je duidelijk waarneembaar bent.

En dat geldt dan natuurlijk ook voor voetgangers en sporters. Zorg dat je zichtbaar bent, het kan het verschil maken tussen leven en dood.

Suze

Posted on by

Hier had ik al eens iets geschreven over een echt Frans drankje. Niet iedereen is er fan van, maar ik vind het erg lekker. In een mooi glas, met een beetje ijskoud water, met ijs of gewoon puur.

Maar ja, alcohol is nou niet meteen het allerbeste voor een mens en dus beperk ik het drinken van Suze tot zeer spaarzame gelegenheden. Niet erg hoor, want dan smaakt het juist extra lekker.

Maar tussen de 0/0 drankjes in de Franse supermarkt ontdekte ik een klein traytje met een bekend etiket. Zouden ze dat hier alcoholvrij hebben? Ja, verrek! Met niet eens zo veel suiker, niet al te groot formaat. In de boodschappenkar dus.

’s Avonds meteen een glaasje ingeschonken en dat viel helemaal niet tegen. Lekker fris, echt dezelfde smaak als het alcoholische drankje. Een goed en gezellig alternatief.

Dat vind ik dan ook zo leuk van in een vreemde supermarkt snuffelen. Je komt altijd wel wat tegen.